Schoonouders kerstkaart.

Ik vind dat je het echt op 2 manieren kunt opvatten. De ene manier is hoe jij het interpreteert (dat het aan jullie ligt en jullie moeten bezinnen) maar de andere manier is dat zij bezinnen en dat zij graag weer contact willen, door een kaartje te sturen waarmee ze aan willen geven dat ze nog liefde hebben, ze vrede willen en dat ze dit laten bezinnen en toch willen laten weten dat ze aan jullie denken.
Welke van de opties het is weet ik niet, maar ik zou nu niet een ontzettend negatieve reactie terugsturen. Mocht het goed bedoeld zijn, is het niet netjes en mocht het negatief bedoeld zijn, verlaag je niet tot hun niveau.

Jullie hebben ook helemaal gelijk, ik ga mezelf/ons niet verlagen tot hun niveau.

Als ze oprecht spijt hebben en/of toenadering zoeken dan moeten ze dat maar op een andere, duidelijkere, manier doen. Zoiets zou duidelijk moeten zijn en recht uit het hart, zo niet......tja dan niet!

Mijn idee, het lijkt mij wel dat ze dan iets meer tekst op de kaart hadden gezet. Alleen wij hebben trouwens zo'n kaart gekregen, mijn ouders hebben een kaart met een hondje erop gekregen met een kerstmuts. Ik denk zelfs dat ze hem speciaal heeft uitgezocht. Een wachtwoord hebben we trouwens al maanden niet meer op de site, hij is voor iedereen zichtbaar.

Meid, probeer het van je af te zetten en het snel te vergeten!

Ik wil het ook wel van me afzetten maar dat is moeilijk. Het doet oprecht pijn als je schoonouders, de opa en oma van je kinderen zo ongeinterreseerd zijn. En helemaal in deze situatie met M.ara die een ernstige operatie moet ondergaan. Daarnaast doet het mijn vriend en onze relatie ook niet goed. Ik zou willen dat ik zo een knop kon opzetten maar dat lukt nu nog niet.

Ik zou ook niet reageren.

Niet reageren; dat klinkt zo makkelijk want je blijft er wel over denken.

Ik vind het ook heel zwak dat ze nu het balletje bij jullie leggen terwijl zij verkeerd zijn. Juist grootouders horen er te zijn voor hun kinderen en kleinkinderen als er wat ergs gebeurd.

Ik zou er persoonlijk klaar mee zijn. En de kerstkaart niet weggooien maar terug sturen. Dan snappen zij de hint wel. Ze hebben jou en je man tot diep in je hart gekwetst. Als ze dat niet eens onder ogen willen zien dan is het echt klaar.

Kaartje terug in envelop en retour afzender.

vlinder-19 schreef:Kaartje terug in envelop en retour afzender.

Dat was ook mijn eerste gedachte ja. Maar na even na te denken, bedacht ik me dat ik gewoon niet zou reageren.

Ik zou niet reageren.

Jeetje ja wat moet je daar nu mee.
Het kan twee kanten op. Of ze willen hun excuses aanbieden en durven ze het niet op een andere manier. Maar dan lijkt het me dat je er wat meer in zou zetten. Of ze vinden dat jullie je excuus aan moeten bieden maar dat zou ik echt een belachelijke manier vinden haha!

Wat vond je vriend ervan toen hij thuis kwam?
Mag ik vragen waarom jullie geen contact meer hebben? Is e recht iets gebeurd of alleen dat ze geen intresse mer hadden en dus het contact is 'doodgebloed'?

Pff nou heel veel sterkte en een dikke knuffel voor jullie

Mama_van2 schreef:Ik wil het ook wel van me afzetten maar dat is moeilijk. Het doet oprecht pijn als je schoonouders, de opa en oma van je kinderen zo ongeinterreseerd zijn. En helemaal in deze situatie met M.ara die een ernstige operatie moet ondergaan. Daarnaast doet het mijn vriend en onze relatie ook niet goed. Ik zou willen dat ik zo een knop kon opzetten maar dat lukt nu nog niet.

Snap ik heel goed hoor, dat het jullie ontzettend veel pijn doet. Het is natuurlijk ook niet zomaar een kwestie van een knop omzetten, daarom bedoelde ik ook 'probeer', al is dat nog heel moeilijk natuurlijk. Hoe denkt je vriend nu over zijn ouders? Zij hebben zo te horen over hem ook niet veel aardigs gezegd. En in hoeverre hebben S.enna en M.ara er 'last' van. Neem aan dat S.enna niet goed snapt waarom ze opa en oma van papa's kant niet ziet? Hoe gaan jullie daarmee om?

Ik vind het echt heel vervelend voor jullie dat het zo moet lopen met je schoonouders. In deze situatie, met de opname en operatie van M.ara in het vooruitzicht, moeten jullie juist steun en veel liefde ontvangen. Dat er dan nog mensen zijn die daar niet aan meedoen en via een kerstkaart even een steek onder water geven is erg verdrietig!

toch kan ik me ergens wel voorstellen dat mensen het op deze manier goed proberen te maken. Ik ken het verhaal rondom het contact en hun verder niet, maar wat ik in dit topic lees, denk ik dat juist deze mensen op deze manier proberen het goed te maken. Juist mensen die weinig interesse tonen, weten vaak ook niet goed hoe of wat. En dan lijkt zo'n kaart misschien voor hen wel volkomen duidelijk. En een voorzichtige eerste stap. (Bij mij zou het denk ik juist verkeerd vallen als ze ineens allemaal vragen gaan stellen over jullie. Ik zou dan denken; alsof alles met 1 kaartje weer goed is, en we weer verder kunnen waar we gebleven waren....dat heeft bij mij meer tijd nodig, maar ik zei al, ik ken jullie verhaal hierin niet helemaal en misschien juist omdat de interesse een groot punt is in jullie geval dat het toch weer anders is.)

Dus wat ik zou doen, ga bij jullie zelf na wat je zou willen. Als dit vanuit hun beste bedoelingen gestuurd zou zijn, zouden jullie dat het dan goed komt? Zo ja, dan zou ik een algemeen kaartje zonder inhoud verder terug sturen. Dan ligt de bal weer bij hun, maar laat je wel net zien dat de deur p een kier staat. Zo nee, dan zou ik gewoon niet reageren en het erbij laten.

Overigens begrijp ik dat er contacten lopen via familie, die hen ook op de hoogte houden hoe het met jullie gaat. Misschien kun je daar polsen of ze weten wat de bedoeling echt was van de kaart. Dan weet je zeker dat je niet jezelf zit op te naaien over iets wat met andere intenties is gestuurd. En kun je nog kijken wat je ermee doet.

Ik kan er niet over uit dat ouders zo kunnen zijn/worden/doen. Ik zou denk ik toch op mijn manier mijn best doen om mijn kinderen een opa en oma te geven, ook al verdienen opa en oma eigenlijk geen kleinkinderen.

TGR schreef:Ik kan er niet over uit dat ouders zo kunnen zijn/worden/doen. Ik zou denk ik toch op mijn manier mijn best doen om mijn kinderen een opa en oma te geven, ook al verdienen opa en oma eigenlijk geen kleinkinderen.

Bedoel je met ouders nou Mama_van2 en haar vriend?

Als ik in jouw situatie zo'n kaartje zou krijgen dan zou ik deze denk ik retour hebben gestuurd. Vooral de tekst vind ik totaal ongepast. Stond er nou iets anders op dan had ik "gewoon" niet gereageerd maar zoals je het nu ontvangen hebt: retour afzender.

Susan schreef:

TGR schreef:Ik kan er niet over uit dat ouders zo kunnen zijn/worden/doen. Ik zou denk ik toch op mijn manier mijn best doen om mijn kinderen een opa en oma te geven, ook al verdienen opa en oma eigenlijk geen kleinkinderen.

Bedoel je met ouders nou Mama_van2 en haar vriend?

Nee joh! De ouders van de vriend van Mama_van2!

TGR schreef:

Susan schreef:

TGR schreef:Ik kan er niet over uit dat ouders zo kunnen zijn/worden/doen. Ik zou denk ik toch op mijn manier mijn best doen om mijn kinderen een opa en oma te geven, ook al verdienen opa en oma eigenlijk geen kleinkinderen.

Bedoel je met ouders nou Mama_van2 en haar vriend?

Nee joh! De ouders van de vriend van Mama_van2!

Oh, ik dacht al!

Lastige situatie zeg. ik zou denk ik ook niet reageren. Wat zegt je vriend ervan?

Mijn vriend vind het belachelijk en erg triest. Van hem hoef ik geen kaart terug te sturen en mag ik de kaart weggooien. Hij denkt ook dat ze nu verwachten dat de volgende stap bij ons ligt anders hadden ze wel iets in de kaart gezet in de trant van ; 'Ondanks dat we geen contact met elkaar hebben willen wij jullie wel laten weten dat we met jullie meeleven, en vinden wij het ook ontzettend erg dat M.ara geopereerd gaat worden, sterkte'. Ik noem maar wat hoor maar als ze het echt erg hadden gevonden hadden ze op z'n minst dit toch in de kaart kunnen zetten. Nu komt het over alsof wij tot bezinning moeten komen.

Ik weet niet meer wie het vroeg maar ik zal kort proberen uit te leggen waarom we geen contact meer hebben met mijn schoonouders. Vorig jaar in Juni is M.ara voor de eerste keer opgenomen in Breda met epilepsie, onderzoeken volgde met een MRI, ruggenmerg punctie en een stofwisselingsonderzoek en ondertussen had M.ara veel aanvallen. Ze was toen 8 weken oud. Mijn schoonmoeder is op dag 7 pas naar het ziekenhuis gekomen, ze heeft niet gebeld en niet gevraagd of we al uitslagen binnen hadden etc. Mijn schoonvader is die week wel 3 keer op de fiets gekomen (20 km enkel) omdat mijn schoonmoeder weg was (met de auto) naar een vriend van hun, het hele weekend en ze bleef daar ook slapen. Mijn schoonvader wist ook niet meer wat hij van deze situatie moest denken want dit was tenslotte niet de eerste keer dat ze een weekend wegging naar een gezamelijke vriend, en daar bleef overnachten. Na 2 weken werd M.ara weer ontslagen uit het ziekenhuis met nog geen diagnose, en wij nog geen enkel telefoontje van haar verder. Op 1 augustus 2010 zijn mijn vriend en ik met de kinderen en mijn schoonvader uit eten geweest. Mijn schoonmoeder bleek voor 2 weken op vakantie te zijn naar Frankrijk met die gezamelijke vriend, daar wisten wij helemaal niets van en mijn schoonvader was erg down, zag zijn huwelijk instorten.

Op 4 augustus werd de oma van mijn vriend 80 jaar. Met de hele familie gingen we een hele dag weg. In de paardentram vroeg de zus van mijn schoonmoeder aan mijn schoonvader hoe hun vakantie was geweest in Frankrijk. Mijn schoonvader vertelde dat ze een fijne vakantie hadden gehad met wel wat slecht weer, en wat ze allemaal gedaan hadden. Ik had echt zoiets van Wist niet wat ik hoorde, mijn schoonvader speelde het spelletje gewoon mee. Op 7 augustus waren we op vakantie en brak de hel weer los, opnieuw honderden epileptische aanvallen per dag. Mijn broer gebeld, die kwam op S.enna passen op de camping en wij naar het ziekenhuis. M.ara werd meteen opgenomen in B.reda. Natuurlijk schoonouders ook gebeld, na 4 dagen kregen we pas voor de eerste keer een telefoontje hoe het was ?! Verteld dat het zeer slecht ging, dat M.ara aan het infuus lag met slaapmiddelen en dat de aanvallen maar bleven komen ondanks alle extra medicijnen, en dat er opnieuw met spoed en MRI werd gemaakt en he stofwisselings onderzoek werd opnieuw opgestart. Tevens verteld dat de artsen dachten aan mogelijk een hersen tumor. Weer 3 dagen niets meer van hun gehoord totdat het op 13 augustus 2010 zo slecht ging met M.ara dat ze meteen met de ambulance over moest naar de IC in Rotterdam, het was 23.00 in de avond. Mijn vriend bleef even bij M.ara en ik ging onze familie bellen, zo ook mijn schoonouders. Ik kreeg schoonvader aan de telefoon en vertelde het nieuws, hij wenste ons veel sterkte. Ik vroeg of ik mijn schoonmoeder mocht spreken maar dat kon niet want die was een paar dagen bij hun 'gezamelijke vriend' in L.eiden. Wij in de nacht over naar Rotterdam, M.ara was kritiek en moest aan de beademing en van alles en nog wat. De dagen die volgde hoorde we helemaal niets meer van mijn schoonouders, geen telefoontje, echt niets. Op de 4e dag dat M.ara op de Ic lag belde mijn schoonmoeder naar mijn vriend om te vragen hoe het ging, na 4 dagen !!! M.ara had al overleden kunnen zijn. Mijn vriend is toen zooooooo boos geworden aan de telefoon, al zijn emotie van jaren kwam vanuit zijn tenen. Hij heeft zijn moeder voor van alles en nog wat uitgemaakt, ik stond met mijn oren te klapperen Hetgeen wat bij hem het meest pijn heeft gedaan is haar des intresse, het er niet zijn voor hem en voor ons en ondertussen wel alle tijd hebben voor haar nieuwe vriend. Haar antwoord hierop was 'Ja maar M.ara heeft nu toch niets aan mij al ik langskom'. Nee maar misschien je enige zoon wel. Mijn vriend heeft na een hele scheldpartij de telefoon erop gegooid en vervolgens hebben we nu al ruim 1,5 jaar helemaal niets meer van mijn schoonouders gehoord, echt niets, nog geen klein kaartje, een sms'je of een krabbel op M.ara haar site.

In september 2010 heb ik mijn schoonmoeder eens gemaild om ons gevoel uit te leggen. Haar op een nette manier te laten weten hoeveel pijn ze haar zoon heeft gedaan en hoe hij daarna is veranderd ten nadele van onze relatie. De reactie die ik daarop terug kreeg is niet om over naar huis te schrijven, dat is gewoon een letterlijk trap nageven aan ouders die net bijna voor de tweede keer in 2 maanden tijd hun kind hebben moeten afgeven.

Zo dat was het wel zo'n beetje, misschien is het nu iets duidelijker

O ja, echt niet quoten ik wil het later wel kunnen halen.

Poeh mamavan! Wat een verhaal. Wat onmenselijke schoonouders zeg. Vraagt s.enna weleens naar haar oma en opa? Misschien heb ik gemist hoor.

Wow jeetje wat een verhaal! En wat erg voor jullie allemaal! Pffff ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen...
Waarom?? hoe kan je als mens zo zijn...? Pfff ik snap het soms niet hoor. Dus kan me voorstellen dat jullie het helemaal niet snappen! Hadden jullie daarvoor wel gewoon goed contact?
Maar uit je verhaal blijkt dat je schoonvader wel geintreseerd is 'geweest' en dat het voornamelijk op je schoonmoeder gaat.
Of hebben jullie na dat telefoontje ook met hem geen contact meer?
Nou ik zou de kaart idd gewoon weggooien, en je zeker niet verlagen tot dat niveau.
Er is wel wat meer nodig dan zon kaartje om weer contact te krijgen lijkt me..

Dikke knuffel voor jullie, alsof jullie het nog niet moeilijk genoeg hebben!

Nee nooit. Als ik vraag hoeveel opa's en oma's ze heeft zegt ze " Ik heb 1 oma en 1 opa en 1 klein oma'tje (oma van vriend) en opa schaap (mijn vorig jaar overleden opa). Terwijl ze dus aan mijn vriend zijn kant twee opa's en oma's heeft, ouders van mijn vriend zijn gescheiden. In dit verhaal gaat het over mijn echte schoonmoeder en mijn stief schoonvader, ze zijn al 20 jaar getrouwd. Mijn vriend heeft zijn achternaam, en mijn kinderen dus ook.