Het zou je gebeuren!

Parels schreef:Ah getsiederrie, dat is ook verschrikkelijk!
Het erge is dat het verhaal precies overeenkomt met het verhaal van mijn zus, zij had ook een tweeling, waarvan 1 met een hartafwijking, maar ze kwamen er pas achter toen hij 10 dagen uit was. Maar dit is toch op de een of andere manier een soort flashback. Echt verschrikkelijk!

Darius schreef:Ik begrijp het niet.

Ze is zwanger van een tweeling, en ze ondergaat een keizersnede. Ze kunnen dan toch niet 1 kindje weghalen, dan weer hechten en het andere kindje in de buik laten zitten?

Clapperdie schreef:

Parels schreef:Ah getsiederrie, dat is ook verschrikkelijk!
Het erge is dat het verhaal precies overeenkomt met het verhaal van mijn zus, zij had ook een tweeling, waarvan 1 met een hartafwijking, maar ze kwamen er pas achter toen hij 10 dagen uit was. Maar dit is toch op de een of andere manier een soort flashback. Echt verschrikkelijk!

Dat is ook wat... Is dat kindje ook overleden?

Parels schreef:

Clapperdie schreef:

Parels schreef:Ah getsiederrie, dat is ook verschrikkelijk!
Het erge is dat het verhaal precies overeenkomt met het verhaal van mijn zus, zij had ook een tweeling, waarvan 1 met een hartafwijking, maar ze kwamen er pas achter toen hij 10 dagen uit was. Maar dit is toch op de een of andere manier een soort flashback. Echt verschrikkelijk!

Dat is ook wat... Is dat kindje ook overleden?

Ze hebben mijn neefjes waarschijnlijk bij de 20-weken echo 2x dezelfde gecheckt, en daardoor alles aangenomen dat alles 'in orde' was. Precies om die reden zijn ze ook niet extra gecontroleerd toen ze 20 dagen te vroeg geboren waren. Na 10 dagen bleef (heel cru gezegd) mijn neefje dood. Hij huilde heel erg, en was niet te stoppen s'nachts. S'ochtends alarmeerde de kraamzorg gelijk het ziekenhuis en is hij opgehaald met de ambulance. Daar hebben ze alles nog geprobeerd om hem te redden, incl. defibrileren (noem je dat zo? van die dingen op je borstkas?) maar het mocht niet baten. Toen de zusters zelfs huilend de kamer uitkwamen, wisten ze genoeg. Heel verschrikkelijk was het, na 10 dagen is hij dus uiteindelijk overleden.

Hij had geen linkerhartkamer overigens, dus de overlevingskans was al nihil. Maar dat maakt de klap niet minder omdat ze er totaal niet van op de hoogte waren dat hij uberhaupt een hartafwijking had.

Flower_L schreef:

Darius schreef:Ik begrijp het niet.

Ze is zwanger van een tweeling, en ze ondergaat een keizersnede. Ze kunnen dan toch niet 1 kindje weghalen, dan weer hechten en het andere kindje in de buik laten zitten?

Nou, moet je eens die docu kijken over operaties van ongeboren babies.....
Bizarre dingen zie je dan. Ook een kindje dat met x aantal weken even ter wereld kwam, geopereerd werd, terug in buik en moeder was daarna nog gewoon aantal weken zwanger tot ie echt geboren werd. Is echt interessant om te zien die docu!

Clapperdie schreef:

Parels schreef:

Clapperdie schreef:

Parels schreef:Ah getsiederrie, dat is ook verschrikkelijk!
Het erge is dat het verhaal precies overeenkomt met het verhaal van mijn zus, zij had ook een tweeling, waarvan 1 met een hartafwijking, maar ze kwamen er pas achter toen hij 10 dagen uit was. Maar dit is toch op de een of andere manier een soort flashback. Echt verschrikkelijk!

Dat is ook wat... Is dat kindje ook overleden?

Ze hebben mijn neefjes waarschijnlijk bij de 20-weken echo 2x dezelfde gecheckt, en daardoor alles aangenomen dat alles 'in orde' was. Precies om die reden zijn ze ook niet extra gecontroleerd toen ze 20 dagen te vroeg geboren waren. Na 10 dagen bleef (heel cru gezegd) mijn neefje dood. Hij huilde heel erg, en was niet te stoppen s'nachts. S'ochtends alarmeerde de kraamzorg gelijk het ziekenhuis en is hij opgehaald met de ambulance. Daar hebben ze alles nog geprobeerd om hem te redden, incl. defibrileren (noem je dat zo? van die dingen op je borstkas?) maar het mocht niet baten. Toen de zusters zelfs huilend de kamer uitkwamen, wisten ze genoeg. Heel verschrikkelijk was het, na 10 dagen is hij dus uiteindelijk overleden.

Hij had geen linkerhartkamer overigens, dus de overlevingskans was al nihil. Maar dat maakt de klap niet minder omdat ze er totaal niet van op de hoogte waren dat hij uberhaupt een hartafwijking had.

Jeetje wat heftig zeg...

Ja dat was het zeker, vooral voor mijn zus en haar gezin.
Ze heeft een kindje die toendertijd 3 jaar was, en die heeft er toch eigenlijk teveel van meegekregen. Toen hij in de koelcel lag zei ze 'mama, is het altijd zo koud in de hemel? dan moet je hem maar een mutsje op doen hoor!' en toen ze op de begraafplaats waren zei ze tegen dr papa 'papa, jij bent héél sterk he?' dus papa hard knikken () en toen zei ze 'til die steen dan eens op, ik wil met mijn broertje spelen!' Echte kinderlogica, inmiddels is ze 8 jaar en gaat het allemaal heel goed hoor. Zowel met het broertje, de zus, en inmiddels ook een zusje. Wel betrekken we hem er gewoon bij in het dagelijks leven, hebben ook allemaal een foto van hem staan en elke tekening van mijn nichtje bijv. staat hij ook gewoon op.

Het is heel k*t natuurlijk, maar het heeft de onderlinge band wel inmens versterkt.

Nog wel een 'leuke' anekdote is dat het buurjongetje een jaar later ofzo vroeg aan mijn nichtje, 'jij had toch 2 broertjes?' en toen zei ze 'Ja, maar die ene die is dood, dus die heeft mijn moeder door de wcpot gespoeld, net als de goudvis!' Dat vond en vind mijn zus toch wel een hele leuke nog steeds

VeryCherry schreef:Ik zou in staat zijn die arts te vermoorden...

Darius schreef:Ik begrijp het niet.

Ze is zwanger van een tweeling, en ze ondergaat een keizersnede. Ze kunnen dan toch niet 1 kindje weghalen, dan weer hechten en het andere kindje in de buik laten zitten?

Susan schreef:Ik vind het een heel raar verhaal, eerlijk gezegd twijfel ik nogal aan het waarheidsgehalte.

_MamaRosa_ schreef:

Susan schreef:Ik vind het een heel raar verhaal, eerlijk gezegd twijfel ik nogal aan het waarheidsgehalte.

Dat heb ik dus precies zo.

Op zich is het wel mogelijk om er 1 uit te halen, mits ze aparte vliezen en placenta hebben. (als ze dat gedeeld hebben, weet ik niet of het kan, misschien ook wel) Maar idd, waarom met 32 weken nog? Zoveel risico wat je dan neemt, stel dat het met de ander ook niet goed gaat.
Je zou er dan eerder voor kiezen om ze toch beide te laten komen (als dat mogelijk is uiteraard)? Ookal is dat net zo goed een zware beslissing als het kindje geen overlevingskansen heeft.
Ik vind het een heel vreemd verhaal.

Susan schreef:Ik vind het een heel raar verhaal, eerlijk gezegd twijfel ik nogal aan het waarheidsgehalte.