hebben jullie partners daar nou ook moeite mee?

mijn zoontje lijkt heel veel op mij en bijna niet op mijn man als je naar onze baby foto's kijkt maar ook in karakter. maar mijn man zoekt alles om maar te kunnen zeggen dat hij op hem lijkt. ik heb nu een punt bereikt dat ik maar zeg dat ie op hem en op zijn opa lijkt want word er een beetje moe van want het maakt me toch niet uit a is een eigen persoonlijkheid!
hoe zit dat bij jullie hebben jullie partners daar ook moeite mee of dat niet?

Nee, mijn partner heeft daar geen moeite mee. Hij maakt wel eens een opmerking van die trant, maar ik zou het erg flauw vinden als hij er over liep te zeuren de hele tijd.

In het begin leek T. ook niet echt op mn vriend en nu begint hij steeds meer op hem te lijken, dit vindt hij wel echt leuk! Hij zoekt ook heel vaak bevestiging hiervoor bij andere!

Laatst waren we ergens op kraamvisite en de baby leek volgens iedereen op de vader omdat hij zo'n bos met donkere haren had. De moeder rende meteen naar beneden om een foto te zoeken van toen zij baby was...zij had toen ook een flinke bos zwart haar (ze is nu blond). Zij vond t dus ook niet zo leuk dat de baby volgens iedereen meer op de papa leek haha.

Nee daar maakt hij zich niet druk over. Andersom zou ik me daar ook niet druk overmaken.

Ons zoontje lijkt trouwens op ons beide.

Nee eigenlijk niet. S. leek als baby heel erg op mijn man. Je kon echt zien dat het vader en zoon is. Nu begint hij steeds meer op mij te lijken

Onze dochter leek eerst best veel op mijn man maar ze gaat nu steeds meer op mij lijken. Mijn man zegt zelf juist steeds o kijk ze lijkt nu echt op jou, vind hij alleen maar leuk. Hoewel hij het ook wel heel leuk vind als mensen zeggen dat ze op hem lijkt.

Vanaf de 3d echo was al vrij duidelijk te zien dat J. op mij lijkt. Ook zijn karakter heeft hij meer van mij. Mijn man zegt altijd dat J. nog meer op de postbode lijkt dan op hem . Maar hij heeft er verder geen moeite mee gelukkig.

De vader van A. lijkt soms ook wel een beetje dingen te zoeken om iets te kunnen vinden waarin ze op hem lijkt. Tot op heden heb ik nog niks kunnen ontdekken in elk geval. Wat voor hem ook niet meehelpt is dat iedereen ook steeds maar zegt hoeveel ze wel niet op mij lijkt, niet alleen mijn familie en vrienden maar ook zijn familie en vrienden. Niet dat hij het een ramp vindt, maar ik merk wel dat hij het jammer vindt dat hij nog niks van zichzelf in haar kan ontdekken.

Onze dochter heeft qua uiterlijk van allebei wat weg toen wij baby/dreumes waren. Qua karakter lijkt ze heel erg op mij, mijn man zegt ik hier nooit iets over. Van andere krijgen we het wel te horen........

Ik had het wel leuk gevonden als ik wat meer van mijzelf in J kon ontdekken. Moet wel zeggen dat ik in zijn karakter wel steeds meer daarvan ga zien. Alleen als iemand voor de tiende keer zegt dat hij op mijn man lijkt, dan ga ik ook flauw doen. Dan vraag ik of hun nou echt niet zien dat dat blonde haar en die blauwe ogen van mij af komen.
Maar ik snap niet dat sommige er echt moeite mee hebben. Je hebt toch ook niet voor niets jou partner gekozen.

Onze zoon is een kopie van mijn man.. Echt in alles lijkt hij sprekend op hem..
En dus niet op mij. Ik vind t geweldig om ze zo samen te zien!

Ezra lijkt op mij en Yrsa lijkt op Dion, maar daar heeft hij geen moeite mee. Ook niet toen Yrsa er nog niet was.

Ze hebben trouwens wel allebei bruine ogen, dat hebben ze sowieso van hem, maar qua vorm ogen en gezicht lijkt Ezra veel meer op mij.

Mijn zoontje lijkt ook op zijn vader, vooral als je de foto's van vroeger ziet, 2 druppels water, iedereen zegt ook dat hij sprekend zijn vader lijkt, ik maak me er niet druk om, ik zeg altijd, misschien lijkt de tweede wel meer op mij hihi.. Mijn zoontje heeft wel mijn (flap) oortjes, dat vind ik dan toch wel weer leuk.

De oudste lijkt op zijn vader, de jongste is een kopie van mij. Al gaat hij wel meer op zijn broer lijken.

Mijn dochter lijkt qua uiterlijk veel op mn vriend! Mijn vriend zoekt dan juist vaak dingen om te zeggen, waarin ze toch nog wat om mij lijkt! Terwijl dat niet hoeft hoor, vind ´t niet erg! Ze moet op iemand lijken toch? Lijkt me niet iets om moeilijk over te doen eigenlijk...

Ik heb er ook nooit moeite mee gehad. De oudste leek vooral in het begin heel erg op mijn vriend, de jongste leek op ons allebei eigenlijk niet. Nu hebben mijn zoontje en ik dezelfde ogen en hoor ik veel vaker dat hij op me lijkt (hoewel zijn ogen blauw zijn en de mijne bruin, het is meer de vorm en we hebben allebei soort van wallen als we lachen haha). Bij mijn dochter hoor ik nu ook vaak dat ze op me lijkt maar dat zie ik zelf echt niet. Maar ik heb er geen problemen mee verder en mijn vriend ook niet, we weten toch dat ze van ons zijn

D. lijkt qua karakter en uiterlijk op mij. We hebben een pretecho gehad van de babay waar ik nu zwanger van ben en die lijkt duidelijk op mijn vriend.

Het maakt mijn vriend trouwens niks uit dat D. op mij lijkt, ik heb er nog nooit iets in die zin over gehoord tenminste.

Nee, daar heeft mijn man geen moeite mee. Qua uiterlijk lijkt onze dochter erg veel op mij, maar naarmate ze ouder wordt zie ik steeds meer van mijn man zijn karakter terug in haar en dat is eigenlijk ook wel heel leuk.
Ik zeg ook altijd "ze lijkt op zichzelf" als men aan mij vraagt op wie ze lijkt

Mijn zoontje lijkt op mij behalve de kleur ogen en de vorm van de neus. Geen idee verder kan het natuurlijk nog veranderen. Mijn vriend vind het leuk zo, hij zei vorige week nog dat hij trots was op mij, dat ik hem een mooie zoon bezorgd heb. (hebben we natuurlijk samen gedaan)

In het begin zei iedereen dat J op mij leek, maar na een paar maanden vond iedereen dat hij op zijn papa leek. Nu krijgen we ook regelmatig te horen dat hij zo op zijn papa lijkt, maar dat komt vooral door zijn bruine ogen (die heeft papa ook). Qua karakter zie ik wel weer heel veel van mezelf in J terug.

Omdat T blauwe ogen heeft, zeggen mensen vaak dat hij op mij lijkt (hoewel ik groene ogen heb ) Maar ook horen we dat hij echt precies zijn broer was toen die zo klein was. Dat klopt wel, want we hebben laatst foto's bekeken toen J 10 maanden was en dat is gewoon een kopie van zijn broertje, op de kleur ogen na. Wat karakter betreft is T veel pittiger dan J en lijkt daarin dus weer meer op mijn vriend.

Al met al zijn beide jongens gewoon een mooie mix van ons allebei

Onze kinderen zijn echt een mengelmoes van ons beide. Karakter heeft de oudste echt van mij. Eigenwijs en een eigen willetje. Maar kwa uiterlijk lijkt ze echt op mijn man van vroeger. De jongste kan je nog niet veel over zijn karakter zeggen. Maar kwa uiterlijk lijkt hij weer op mij.

ik kan hier nog niet heel veel over zeggen, maar de kleine lijkt erg veel op mijn man. en ik vind dat niet erg. alleen soms als er visite is van zijn kant van de familie dan is zijn neusje, oortje, mondje, wangetje etc echt typisch een ...(naam familie van man) is. dat vind ik dan wel weer overdreven...haha maar ach maak mij er niet druk om!

S is echt een mini versie van zijn papa op de een of andere manier, vlg mij de uitdrukking of de oogopslag. J lijkt meer op mij zeggen ze. Terwijl ze toch ook spreken op elkaar lijken.
Ze zijn qua karakter pittig, terwijl ik rustig ben, dus dat is ook meer papa.
De bos prachtige krullen hebben zo ook echt van mij