Wanneer begon het lekker te lopen?

Novalee schreef:

PapillonRose schreef:Hier heeft het echt wel even geduurd voordat ik de huiltjes kende. Andere signalen wel vrij snel, zoals slaap hebben (in de ogen wrijven), pijn hebben (voor strijkplank spelen en keihard krijsen) en honger vaak ook wel (echt fanatiek op iets willen zuigen tegen die tijd).

Haha, ik las eerst "bij de strijkplank spelen" N. doet dit sinds een paar dagen ook. Waar had A. pijn als ze dat deed?

Dat deed ze altijd als ze pijn in haar buikje had. En soms nu nog, maar dat is echt heel zelden. Laatst bijvoorbeeld toen ze een keer flink diarree had, toen deed ze het ook weer.

Hier heeft het lang geduurd, tot onze zoon ongeveer 15 maanden was.
Hij heeft vele gezondheidsklachten gehad, was heel onrustig en geen nacht door geslapen.

Wij hebben bij E eigenlijk al een ritme, ze krijgt 4 flessen per dag. Om 8 uur, tussen half 1 en 1 uur, tussen half 6 en 6 uur en tussen 10 en half 11. Meestal duurt flesje drinken incl goed boeren (wat behoorlijk wat tijd kost bij E) ongeveer 30 minuten. Meestal blijft ze dan nog een kwartier tot half uurtje bij mij of mijn man liggen of een kwartier tot half uurtje spelen in de box en vaak is ze dan zo moe dat ze weer naar bed gaat en slaapt tot de volgende fles.

Helaas is E de laatste 2 weken heel erg aan het spoken. Drinkt haar flessen slecht, slaap slecht en is haar hele ritme even kwijt. We proberen haar echt op gezetten tijden de fles te geven, in ieder geval de eerste en de laatste. De andere 2 mogen wel iets wijken maar niet teveel. We weten niet wat het is met haar, het vermoeden is een doorkomend tandje maar we weten het niet zeker.

De weken na de kraamweek waren een drama bij D., ze sliep weinig en huilde veel. Toen zijn we begonnen met rust en regelmaat en binnen en drie dagen later of zo sliep ze ineens door en was algeheel zo'n achttien uur per dag onder zeil. Wat een rust voor ons allemaal!

Ik heb nog nooit verschil gehoord in huiltjes van D., sowieso heeft ze altijd weinig gehuild en als ze al huilde was het meestal op te lossen door melk te geven of te knuffelen. Ik vind dat het bij die kleintjes moeilijk zo niet onmogelijk is om erachter te komen wat het nu écht is.

Ik las vandaag in de Libelle (ja die lees ik ) dat volgens mij de helft van de moeders zich regelmatig schuldig voelt. Dat vind ik zo'n zonde, je kunt als moeder niet meer dan je best doen, een opvoeding hoeft niet perfect / foutloos te zijn.

Twellie schreef:De weken na de kraamweek waren een drama bij D., ze sliep weinig en huilde veel. Toen zijn we begonnen met rust en regelmaat en binnen en drie dagen later of zo sliep ze ineens door e n was algeheel zo'n achttien uur per dag onder zeil. Wat een rust voor ons allemaal!

Ik heb nog nooit verschil gehoord in huiltjes van D., sowieso heeft ze altijd weinig gehuild en als ze al huilde was het meestal op te lossen door melk te geven of te knuffelen. Ik vind dat het bij die kleintjes moeilijk zo niet onmogelijk is om erachter te komen wat het nu écht is.

Ik las vandaag in de Libelle (ja die lees ik ) dat volgens mij de helft van de moeders zich regelmatig schuldig voelt. Dat vind ik zo'n zonde, je kunt als moeder niet meer dan je best doen, een opvoeding hoeft niet perfect / foutloos te zijn.

Hoe zag dat er in de praktijk uit? Rust en regelmaat invoeren? Ondanks dat ik afgestudeerd pedagoge ben merk ik wel echt dat het anders is als je zelf kinderen hebt haha. Hier valt L. regelmatig in mijn armen in slaap
en ik laat hem dan vaak liggen omdat ie dan tenminste ff doorslaapt. Heel slecht ikweet het. S nachts slaapt ie wel gewoon goed, alleen komt nog wel 1 a 2 x.. De voedingstijden zijn wel vrij regelmatig op ongeveer dezelfde tijd (op verzoek) maar ik merk dat ik hem te weinig wegleg. Hij is gewoon bijna altijd bij mij en gaat pas naar bed als wij dat gaan.. Slecht he?

- Ik legde D. altijd bij de eerste tekenen van vermoeidheid op bed: dus oogjes wrijven, één gaap, wit gezichtje betekende gelijk naar bed.

- Soms ging ze dan huilen, dan ging ik er net zolang naast zitten over haar hoofdje aaien tot ze toch in slaap viel. Maar ze moest wel leren in haar eigen bedje te slapen, ik nam haar er ook niet meer uit als ze er eenmaal in lag. Wel bleef ik erbij tot ze rustig was dus.

- Als ze weer wakker werd een vaste volgorde: luier verschonen, drinken geven, knuffelen en dan weer naar bed met de eerste tekenen van vermoeidheid.

We probeerden prikkels zoveel mogelijk te vermijden: weinig uitstapjes, geen druk speelgoed en niet in de box leggen.

Dit hielp heel goed om het patroon van huilen te doorbreken, toen we eenmaal een paar weken in dit stramien zaten werden we vanzelf losser. Ze slaapt nu bijvoorbeeld wel gewoon bij ons in bed als ze niet lekker is.

Hier kwam er ook een fijn ritme in na een week of 12 denk ik. Hij huilde opeens een stuk minder en alhoewel overdag slapen vanaf dag 1 al moeilijk ging leek dit steeds beter te gaan. Hier trouwens wel altijd flesjes op een min of meer vast tijdstip gegeven, de autist in mij vind dat voeden op verzoek helemaal niets hahaha.
Hoe ouder hij werd hoe makkelijker en makkelijker het werd en is.

pippi schreef:Hoe zag dat er in de praktijk uit? Rust en regelmaat invoeren? Ondanks dat ik afgestudeerd pedagoge ben merk ik wel echt dat het anders is als je zelf kinderen hebt haha. Hier valt L. regelmatig in mijn armen in slaap
en ik laat hem dan vaak liggen omdat ie dan tenminste ff doorslaapt. Heel slecht ikweet het. S nachts slaapt ie wel gewoon goed, alleen komt nog wel 1 a 2 x.. De voedingstijden zijn wel vrij regelmatig op ongeveer dezelfde tijd (op verzoek) maar ik merk dat ik hem te weinig wegleg. Hij is gewoon bijna altijd bij mij en gaat pas naar bed als wij dat gaan.. Slecht he?

Ik vind daar absoluut niets slechts aan hoor! Er zijn tal van moeders die dat ook op zo'n manier doen.
Waarom "moet" een kind al direct in z'n eigen bed slapen? Als je je er prettig bij voelt, dan moet je dat uiteraard gewoon doen, maar als het niet goed voelt, lekker niet doen.
Ik heb mijn dochter in eerste instantie ook veel in haar eigen bed weggelegd, ik wist niet beter dan dat het zo moest. Daarna ben ik me er wat meer in gaan verdiepen, omdat ik me er niet goed bij voelde. En toen kwam ik er dus achter dat je je kind ook lekker bij je kan houden, bijv. in een draagdoek.