Kritiek op Pink Ribbon

Maar volgens mij is er niemand die zegt 'overleden aan kanker, die heeft dan niet hard genoeg gevochten'..

Dus ik snap de discussie eigenlijk niet zo. Levensverlengend, mógelijk betere waliteit van leven, ja. Maar kanker heeft het laatste woord.

Lorna mercedez schreef:

Zelda schreef:

Lorna mercedez schreef:

TGR schreef:

Ohja, voor iemand het over strijd tegen en er tegen vechten begint. Tegen kanker kun je niet vechten. Je krijgt het en je gaat dood of je overleeft.

Hier ben ik het zo ontzettend mee eens. Alsof iemand die sterft niet heeft gevochten om hier te blijven.

En van dat geld, dat wist iedereen toch allang.

Ik weet niet, ik denk dat je tegen kanker wel degelijk kunt vechten. Dat heeft te maken met wilskracht en hoe graag je wilt blijven leven. Ik denk dat als je de moed al op gegeven hebt, dat je dan sneller doodgaat dan wanneer je ervoor blijft 'vechten'.

Maar uiteindelijk ga je dood als de kanker doorgaat. En kom dan niet aan met niet gevochten hebben. Vechten kan levensverlengend zijn maar als de kanker doorzet ga je toch dood.

Hoe vaak moet ik nog uitleggen dat wilskracht geen beslissende factor is?

Aan de ene kant verbaasd het me ook niet, maar als ik het zo lees zijn ze nog bezig met investeringen zoeken.

Ook ben ik het met pompoen eens (typ elke keer nog bijna je oude naam haha), ik doe ook liever iets voor het algemene. Daarom ga ik dit jaar ook weer mee met de RoParun daarbij is het ook inzichtelijk wat er met het opgehaalde geld gebeurt. Het is dan misschien niet voor onderzoek maar voor de quality of life. Maar ook dat kan heel belangrijk zijn voor mensen.

Hmm, ze hebben zich wel flink ingezet wat bewustwording is. Maar wat heb je eraan als heel Nederland bewust is van borstkanker, maar er geen manier is om het te genezen. Die bewustwording is dan wel weer handig om vrouwen regelmatig te laten checken waardoor ze er op tijd bij zijn, al zijn daar niet echt armbandjes en knuffels voor nodig.

Maar het zit slim in elkaar, je hebt weer wat werkgelegenheid, feestjes en een blaadje.

Persoonlijk heb ik nooit veel met goede doelen gehad omdat je nooit weet waar en of het geld wel terechtkomt.

Pff ik schrok hier wel van hoor Vind 1,6% wel érg weinig...

TGR schreef:

Antibes schreef:Wilskracht kan meespelen. Conditie en je schouders eronder zetten ook. Maar ik geloof niet dat het ooit een beslissende factor is. Nu ruim een jaar geleden is een jongen die ik van vroeger kende . overleden. Hij heeft jarenlang iedere dag gevochten, altijd blijven sporten, bijzonder goede conditie daardoor, kon daardoor ook intensievere chemo krijgen. Maar uiteindelijk heeft het niet mogen baten.

Nee, je hebt pech of je hebt geluk. Jonge, gezonde mensen gaan dood aan kanker en oude, zwakke mensen genezen. Zo gaat het gewoon. Als iemand doodgaat aan kanker wil je niet horen "hij/zij wilde blijkbaar niet graag genoeg beter worden, hij/zij heeft niet gevochten, hij/zij heeft niet zijn/haar schouders eronder gezet".

Je krijgt kanker, je krijgt een diagnose, je krijgt een prognose en je krijgt een behandeling. De uitkomst is niet te voorspellen. Maar als je bewust kiest om je niet te laten behandelen, dan is het een heel ander verhaal.

TGR, uit herhaald wetenschappelijk onderzoek door psychologen blijkt wel degelijk dat positief denken een positief resultaat kan hebben op genezing. Uiteraard betekent dat absoluut niet dat mensen die sterven aan kanker niet positief genoeg waren en dat positief denken een garantie op genezing is. Maar dat het compleet niets doet, is dus niet waar.

Ik koop ook de hebbedingetjes niet, omdat ik ' voor ieder armbandje van een 10tje gaat 1 euro naar Pink Ribbon' een beetje karig vind.
Daarnaast staat het me tegen dat er slechts 1 vorm van kanker wordt belicht. Als ex-Hodgkin patient denk ik dan, en mensen als ik dan? Moeten die niet betere mogelijkheden krijgen? Is borstkanker erger dan andere vormen van kanker?

Ik heb het overleefd en ben sinds dit jaar genezen verklaard (na 10 jaar schoon zijn). Maar het beter worden was zeker wel een strijd. En dat is het voor mensen die overlijden aan kanker ook. Ik vind het juist een beetje oneerbiedig om te zeggen dat je er niet tegen kunt vechten. Wat een strijd moeten mensen die de ziekte niet overleven wel niet gestreden hebben (letterlijk tot het bittere einde).

TGR schreef:Gewoon kappen met dat glamourfonds.

Gooi al het geld tegen welke vorm van kanker op een hoop en investeer daarin.

+1!

Ik vind dat pink ribbon het soms te leuk laat lijken allemaal. "Kijk mij, ik heb borstkanker en ik ben er trots op! Nu hoor ik bij de club!" Ik ken overigens iemand die zelf borstkanker heeft en dit ook vind. Moest ik stiekem wel een beetje om lachen.

Luthien schreef:Ik koop ook de hebbedingetjes niet, omdat ik ' voor ieder armbandje van een 10tje gaat 1 euro naar Pink Ribbon' een beetje karig vind.

Ook +1

Overigens geef ik dan wel weer geld aan het KWF&Kika. Soms ook voor andere ziektes, maar op een of andere manier wel vaker aan kankerbestrijding, omdat dat toch dichter bij ligt ofzo.. Net als dat een ander misschien geld geeft voor dierenorganisaties. En bij elk goed doel wordt er geld af gehaald wat niet naar promotie gaat maar naar organisatie, maar ze moeten op een of andere manier toch wel alles georganiseerd krijgen natuurlijk... Maar 1,8 procent naar het uiteindelijke doel vind ik wel extreem weinig...

SuperGrover schreef:

TGR schreef:

Antibes schreef:Wilskracht kan meespelen. Conditie en je schouders eronder zetten ook. Maar ik geloof niet dat het ooit een beslissende factor is. Nu ruim een jaar geleden is een jongen die ik van vroeger kende . overleden. Hij heeft jarenlang iedere dag gevochten, altijd blijven sporten, bijzonder goede conditie daardoor, kon daardoor ook intensievere chemo krijgen. Maar uiteindelijk heeft het niet mogen baten.

Nee, je hebt pech of je hebt geluk. Jonge, gezonde mensen gaan dood aan kanker en oude, zwakke mensen genezen. Zo gaat het gewoon. Als iemand doodgaat aan kanker wil je niet horen "hij/zij wilde blijkbaar niet graag genoeg beter worden, hij/zij heeft niet gevochten, hij/zij heeft niet zijn/haar schouders eronder gezet".

Je krijgt kanker, je krijgt een diagnose, je krijgt een prognose en je krijgt een behandeling. De uitkomst is niet te voorspellen. Maar als je bewust kiest om je niet te laten behandelen, dan is het een heel ander verhaal.

TGR, uit herhaald wetenschappelijk onderzoek door psychologen blijkt wel degelijk dat positief denken een positief resultaat kan hebben op genezing. Uiteraard betekent dat absoluut niet dat mensen die sterven aan kanker niet positief genoeg waren en dat positief denken een garantie op genezing is. Maar dat het compleet niets doet, is dus niet waar.

Net als bidden. Maar desalniettemin is het nooit een garantie op genezing, positiever zijn. Ik ben niet positief of negatief, ik ben gewoon realistisch.

Nou, ik vind het vooral fel en dingen bij iemand in de mond leggen die nooit gezegd zijn. Er is meerdere keren gezegd dat we allemaal denken dat het wel nut heeft, maar dat kanker het laatste woord heeft. Echter, jij doet alsof het helemaal niet helpt. Of het nou levensverlengend of herstelversnellend kan werken, afhankelijk van wat de uiteindelijke uitkomts is, mij lijkt het dus overduidelijk wel meespelen hoe je er als patient in staat.

Antibes schreef:Nou, ik vind het vooral fel en dingen bij iemand in de mond leggen die nooit gezegd zijn. Er is meerdere keren gezegd dat we allemaal denken dat het wel nut heeft, maar dat kanker het laatste woord heeft. Echter, jij doet alsof het helemaal niet helpt. Of het nou levensverlengend of herstelversnellend kan werken, afhankelijk van wat de uiteindelijke uitkomts is, mij lijkt het dus overduidelijk wel meespelen hoe je er als patient in staat.

Als je het niet zo bedoelt, dan moet je het ook niet zo zeggen.

Persoon A kan kanker krijgen, zich helemaal suf bidden, gezond leven, positief denken en alsnog doodgaan.
Persoon B kan kanker krijgen, doorroken, zichzelf klem zuipen en op de bank zitten tv kijken en het overleven.

Mijn punt is dat er geen lijn te trekken is. Mensen die heel graag beter worden gaan dood en mensen die t toch al niet zo hadden op het leven, die overleven. Zo is het en zo zal het altijd blijven. Het is ook niet te meten of mensen het ook hadden overleefd als ze niet hadden gebeden of positief hadden gedacht, dat zal je simpelweg nooit weten. Dat soort onderzoeken zeggen me te weinig omdat het in de praktijk 9 van de 10 keer anders gaat.

Kom nou zeg, ik ben in elke post bijzonder genuanceerd geweest terwijl je zelf degene bent die met een zwart/wit-post begint. Ga nu niet mij de les lezen. Iets over een balk en een splinter?

TGR schreef:
Ohja, voor iemand het over strijd tegen en er tegen vechten begint. Tegen kanker kun je niet vechten. Je krijgt het en je gaat dood of je overleeft.

Mijn eerste reactie al gelijk een geval van heel-hard-vechten-en-het-toch-niet-overleven. En verder zeg ik continu dat kanker uiteindelijk het laatste woord heeft.

Die kankercellen voelen heus niet of jij opgegeven hebt of niet, maar er zijn wel dingen die je zelf als patient ook in de gaten kunt proberen te houden en daar kan wilskracht wel een rol spelen. Ik gaf het voorbeeld van die jongen die ik kende die tussendoor echt in topconditie bleef en hierdoor juist intensiever behandeld kon worden. Voor hem heeft het niet geholpen, maar voor een ander kan dat wel verschil maken. Ook een positieve, wilskrachtige instelling kan bijdragen aan hoe zwaar de therapie ervaren wordt en dan kan er ook wellicht net iets feller behandeld worden. Al met al, het heeft gewoon wél EEN effect. Geen garantie inderdaad, maar dát heeft ook niemand gezegd.

Antibes schreef:Kom nou zeg, ik ben in elke post bijzonder genuanceerd geweest terwijl je zelf degene bent die met een zwart/wit-post begint. Ga nu niet mij de les lezen. Iets over een balk en een splinter?

TGR schreef:
Ohja, voor iemand het over strijd tegen en er tegen vechten begint. Tegen kanker kun je niet vechten. Je krijgt het en je gaat dood of je overleeft.

Mijn eerste reactie al gelijk een geval van heel-hard-vechten-en-het-toch-niet-overleven. En verder zeg ik continu dat kanker uiteindelijk het laatste woord heeft.

Die kankercellen voelen heus niet of jij opgegeven hebt of niet, maar er zijn wel dingen die je zelf als patient ook in de gaten kunt proberen te houden en daar kan wilskracht wel een rol spelen. Ik gaf het voorbeeld van die jongen die ik kende die tussendoor echt in topconditie bleef en hierdoor juist intensiever behandeld kon worden. Voor hem heeft het niet geholpen, maar voor een ander kan dat wel verschil maken. Ook een positieve, wilskrachtige instelling kan bijdragen aan hoe zwaar de therapie ervaren wordt en dan kan er ook wellicht net iets feller behandeld worden. Al met al, het heeft gewoon wél EEN effect. Geen garantie inderdaad, maar dát heeft ook niemand gezegd.

Jij moet je ook niet zo aangesproken voelen. Ik snap wat je bedoelt en jij snapt wat ik bedoel.

Ik vertrouw wetenschap nog altijd meer dan welk geloof dan ook, TGR. Je kunt de uitkomst van een ziekte niet voorspellen aan de hand van positiviteit, maar dat betekent niet dat het volstrekt zinloos is. Mind en body beïnvloeden elkaar. Ik heb het idee dat je de berichten van anderen een beetje in het extreme trekt, TGR, en ik kan me dan ook helemaal vinden in de berichten van Antibes.