Reageren op kritiek

Na een rottelefoontje dat ik net op mijn werk kreeg van iemand die helemaal uit zijn dak ging over bepaalde PR uitingen rondom een project van mij merk ik dat ik het moeilijk los kan laten. Ik heb geprobeerd beleefd te blijven ('fijn dat u het ons laat weten') maar toch ook om uitleg te geven over waarom we (= ik in dit geval) bepaalde keuzes hebben gemaakt. Op een gegeven moment werd hij persoonlijk en toen heb ik het afgekapt, maar ik heb hem wel zelf de opening gegeven om persoonlijk te worden. Niet zo handig dus.

Nu maalt het gesprek steeds door mijn hoofd. Ik zou graag wat soepeler reageren op ongezouten kritiek en het daarna ook makkelijker loslaten.

Kunnen jullie dat goed? Zo ja, hoe heb je dat jezelf aangeleerd?

Ik kan ook niet zo heel goed omgaan met ongezouten kritiek, maar wel steeds beter. Ik probeer voor mezelf te filteren waar ik iets mee kan, of er een kern van waarheid in zit en hoe ik dat de volgende keer anders kan doen en de rest laat ik voor wat het is. Soms bespreek ik het met een collega of vriend/vriendin en dan is het wel klaar. 

Ik vind het vooral vervelend als ik wéét dat er een gesprek aan komt waarin er kritiek gaat komen en ik daar op moet wachten. Ik heb dat liever achter de rug want anders blijf ik 1000000 keer in mijn hoofd afspelen wat er kan gebeuren haha.

Ik had gister een hele boze meneer aan de telefoon die echt heel onaardige dingen zei, maar dat ging gewoon echt nergens over dus dat kan ik heel makkelijk loslaten en dat vind ik zelfs wel grappig.

Ik had het ook heel erg. Maar door mijn afstudeerproject is het echt bijna helemaal weg.

Ik had zoveel tegenslagen toen en kreeg zoveel kritiek wat ik elke keer aanpaste naar zoals zij het wilde maar steeds was het niet goed. Op een bepaald moment dacht ik ook echt 'Het is mijn plan niet meer, dus je raast maar raak over wat er niet klopt'.

Ik kan ook best koppig zijn en daardoor kritiek niet altijd serieus nemen of afschuiven als 'ja dat vindt jij'. Als ik trouwens een fout heb gemaakt en daar krijg ik kritiek op dan neem ik de kritiek mee en bied ik mijn excuses aan. Meer kun je toch niet doen.

Puur inhoudelijk had hij misschien een punt, al vond ik het wel kortzichtig. Maar hij ging me toch los, het maakte niet uit wat ik zei. Daar kan ik dan zo slecht tegen! De tip om er uit te filteren waar ik iets mee kan en wat ik een volgende keer anders kan doen is wel een goede. Nu nog de rest naast me neer leren leggen  

Thanks!

Oei dit is ook een puntje bij mij op mijn werk  Ik kan niet zo goed tegen kritiek. Meestal reageer ik eerst en ga ik daarna nadenken dat de ander misschien wel gelijk heeft. Dan ben ik trouwens ook wel weer zo dat ik heel snel weer bijdraai en het recht zet. Het loopt nooit echt uit de hand hoor maar ik vind het toch niet zo'n mooie eigenschap van mezelf  

 Het klinkt alsof je het netjes hebt opgelost hoor Sterre, jij gaf hem misschien de mogelijkheid om persoonlijk te worden maar dat betekent niet dat hij dat dan maar doen moet. Het gaat inderdaad ook vaak om de manier waarop iets gebracht wordt.

Af en toe hoor ik trouwens hoe collega's dit oplossen en ik vind altijd dat ze zo netjes blijven! Dan denk ik oh pff ik was allang uitgevallen haha, ik kan niet goed tegen onrechtvaardigheid. Terwijl mijn wat oudere collega's dan liever de lieve vrede bewaren. Ik ben een beetje driftig haha!

Werkgerelateerd kan ik heel goed tegen kritiek: terecht of onterecht, ik kan er wel mee omgaan. Het raakt mij ook niet en ik neem het ook niet mee naar huis. Ik blijf eigenlijk altijd beleefd maar laat de ander zeker weten als hij of zij fout zit door geen of geen goede argumentatie te geven maar nogmaals ik zal eerst proberen het vriendelijk te bespreken. Als iemand echt op de man af gaat spelen dan blijf ik meestal ook netjes maar laat ik wel duidelijk merken dat het niet netjes is wat die persoon doet maar dat ik er alleen maar op uit ben om tot een oplossing te komen zodat hij of zij het gesprek met een goed gevoel verlaat. Ik spuw hooguit even mijn gal bij een collega en dan ga ik weer vrolijk verder. Ik laat mij niet vernederen maar goed dat is iets anders dan kritiek innen. 

Kritiek op mijzelf of op de dingen die ik doe in mij privéleven kan ik ook goed hebben mits het opbouwende kritiek is en niet zomaar loze kritiek. Loze kritiek maakt mij kwaad / nijdig en soms zeer kwetsend naar de ander toe.

Het ligt heel erg aan wat voor kritiek het is. Iemands ongezouten mening blijft hier nog wel even hangen, daar kan ik echt van balen. Maar als iemand mij terecht wijst en vervolgens oprecht tips geeft, vind ik het helemaal prima. Dan heb ik er ook echt iets aan.

Sadie_ schreef:Oei dit is ook een puntje bij mij op mijn werk  Ik kan niet zo goed tegen kritiek. Meestal reageer ik eerst en ga ik daarna nadenken dat de ander misschien wel gelijk heeft. Dan ben ik trouwens ook wel weer zo dat ik heel snel weer bijdraai en het recht zet. Het loopt nooit echt uit de hand hoor maar ik vind het toch niet zo'n mooie eigenschap van mezelf  

 Het klinkt alsof je het netjes hebt opgelost hoor Sterre, jij gaf hem misschien de mogelijkheid om persoonlijk te worden maar dat betekent niet dat hij dat dan maar doen moet. Het gaat inderdaad ook vaak om de manier waarop iets gebracht wordt.

 
Haha ja zo doe ik dat meestal ook. Eerst reageren, dan nadenken, en daarna wel makkelijk toegeven als ik toch fout zat. Ik leer nu wel om eerst te luisteren, maar je moet toch een reactie geven en dan wil ik vaak toch een punt maken.

Ik zou het graag willen oefenen of zo, misschien maar een keer een rollenspel doen  Ik heb het gelukkig wel een beetje van me af kunnen zetten gisteravond en er dus niet wakker van gelegen. Pfieuw!