Het gevoel dat je achter loopt...

...op de ontwikkeling van jouw kindje(s). Herkenbaar?

Zo vertelde mn moeder daarstraks (past op dinsdag altijd op), dat ze met hem naar de supermarkt is geweest, en dat hij met een kinderkarretje mocht lopen...en dat hij dat geweldig vond. ........ik had nog geen seconde bij stil gestaan dat hij dat misschien al wel zou kunnen.......voel ik me best wel beetje stom.

Misschien wil ik er onbewust nog niet over nadenken....want het is wel weer een bevestiging dat mijn kleine ventje niet meer zo héél klein is .

Ik herken het eigenlijk niet, soms eerder het tegenovergestelde. Ik sta voor de klas en dat is soms best een nadeel omdat je zoveel kinderen ziet en dus ook ziet wat je zelf anders wilt doen. Ik daag hem soms echt uit om dingen bijv. zelf te doen terwijl ik denk mmm eigenijk is hij nog geen 2. Maarrrrr vaak lukt het hem wel.

Nou ja ik herken wel een beetje dat je je kind opeens dingen kan laten doen waar je eerder niet over nadacht, zoals zelf aan de hand meelopen naar de winkel of inderdaad zelf met karretje lopen. Tot een bepaalde leeftijd stop je je kind in de buggy zonder bij na te denken, maar ik moest me er ookwel even van bewust worden dat ik dat soort dingen ook met hem kon oefenen enzo. Al deed ik dat loslopen echt nog niet zo vroeg al hoor. Ik vind niet dat je daarom meteen achter loopt omdat je er nog niet aan gedacht hebt, maar je gaat langzaam een andere fase in waarbij je de zelfstandigheid meer gaat stimuleren.

oh ja, dat had ik laatst al.. ik liet mijn moeder zien dat t. met een beetje hulp kon rollen
en vervolgens liet mijn moeder hem zitten (als je zijn handjes vasthoudt) en toen dacht ik echt
'waarom heb ik dat zelf niet bedacht?'