Ergeren

Mijn mond valt nu eigenlijk ook wel open van verbazing.

Natuurlijk als een kind met zijn schoenen aan op de bank aan het springen is heb jij het recht om er iets van te zeggen. Puur uit bescherming van je meubels. Maar verder echt niet hoor, puur omdat het kind zich op jouw territorium bevind.

gaan we nu nog een keer opnieuw beginnen?
voor de laatste keer van mijn kant:
- ik vind dat iedereen het recht heeft te bepalen hoe dingen gaan in zijn/haar huis.
- ik vind het absurd als je over dit soort dingen dat recht laat gelden.
- en als iemand zo over mijn kinderen dingen zou zeggen, zou ik er gewoon niet meer heen gaan 9dat is mijn recht), maar vind ik wel nog steeds dat die mensen het recht hebben om wat dan ook aan regels te hanteren in hun huis!

Ik vind het gewoon vreemd dat jij niet het onderscheid snapt tussen huisregels en opvoedregels. Ik snap overigens wel dat je dat recht niet zult laten gelden, maar ik vind ook niet dat jouw rechten zo ver gaan. Ook niet in theorie.

Ik begrijp wel dat jou grens ligt bij opvoedregels. Maar ik vind de grens liggen bij de opvoeding toepassen daarna. Mijn grens is dus, ik bepaal de regels in mijn huis, en als een kind zich er niet aan houd dan is het aan de ouders om te bepalen hoe kinderen gestraft/toegesproken worden. En als het duidelijk geen effect heeft dan vind ik dus weer wel dat je daar wat van mag zeggen. Ik zou dat dan wel op een normale genuanceerde manier doen, en niet ronduit zeggen van pak dat kind aan. Maar daar ligt voor mij de grens. En dat dat verschilt met die van jou, dat kan.

Ik hoop dat het zo duidelijk is, anders weet ik niet meer hoe ik het nog meer kan uitleggen. Ben in elk geval blij dat je wel begrijpt dat het niet is hoe ik het zou doen. En stel verder voor: lets agree to disagree!