Ergeren

Gast ma 14 nov 2011 - 12:03

Ik erger me eigenlijk groen en geel aan een jongetje van drie-en-een-half jaar in mijn schoonfamilie. Afgelopen week waren ze weer eens op bezoek en ik vind dat hij zich ontzettend misdraagt, maar mijn vriend vindt daarentegen weer dat ik me ontzettend aanstel. Ze waren een uurtje op bezoek en in dat uur:

- Veegt het jongetje zijn snot constant af aan zijn hand en zit met de groene klodders erop in de chips te graaien die op de tafel staan. Moeder zegt vijf keer dat dat niet mag en geeft het dan op, waarna hij zo'n beetje de hele tafel in zijn eentje leeg snackt. Avondeten was niet meer nodig daarna, zeg maar.
- Hij loopt constant met mijn dochters speelgoed te slaan en ermee te gooien. Ik zie hem gewoon nauwelijks spelen, alleen maar speelgoed keihard op elkaar meppen. Moeder zegt er weer meerdere keren wat van en laat hem dan gewoon maar.
- Hij trekt opgeborgen dozen met speelgoed ongevraagd tevoorschijn, gooit die op de kop en weigert het vervolgens weer op te ruimen.
- Praat voornamelijk op schreeuwniveau.
- Gaat met mijn dochters speelgoedauto constant tegen de bank aan bonken / rijden waar ook mensen opzitten. En dan gewoon honderd keer achter elkaar in tien minuten. Wordt niks van gezegd.

Ik was eigenlijk aan het eind van het uur zo nijdig dat ik hem bijna persoonlijk op de gang had geknikkerd, maar nu ik wat gekalmeerd ben, wil ik het hier eigenlijk op een normale manier met de moeder over hebben. Alleen volgens mijn vriend overdrijf ik schromelijk, wat vinden jullie: is dit normaal gedrag of niet voor een kindje van die leeftijd?

En trouwens graag niet quoten, dan kan ik het eventueel weer weghalen.

**_pearl_** ma 14 nov 2011 - 12:06

ik vind dit niet normaal .
en helemaal niet dat hij dan al niet meer naar zijn moeder luisterd en alles 5 keer moet zeggen en dat dat kind dan nog doet wat hij zelf wil .

Muurvlindertje ma 14 nov 2011 - 12:11

Als dit in mijn huis gebeurde had ik hem in de hoek of in de gang gezet. Jammer voor z'n moeder dan. In mijn huis wordt naar mijn regels geluisterd en dat is niet met snot in de chipszak.

Aan de andere kant sneu dat ie dan straf van mij krijgt, omdat z'n ouders hem niet goed opvoeden.

*Troela* ma 14 nov 2011 - 12:14

Ik zou het kindje er zelf op aanspreken. Weet niet of het daar thuis ook zo gaat, of dat ouders het moeilijk vinden om te 'straffen' als er meerdere mensen bijzijn?

Parisienne ma 14 nov 2011 - 12:24

Ik vind dit gedrag ook niet normaal. Het ligt aan de moeder, zij doet het in mijn ogen verkeerd en pakt hem niet goed genoeg aan. Of ik er wat van zou zeggen, dat weet ik niet. Je valt iemand natuurlijk wel aan op haar manier van opvoeden. Ondanks dat je het misschien heel netjes en respectvol zou brengen zou een ouder dit misschien toch als een 'aanval' kunnen gaan zien, wat men niet snel zal waarderen. Ik zou dus nog even goed nadenken over of je het erover wil hebben met de moeder en hoe je het dan zal brengen. Heb je al een idee?

Ik erger me ook wel eens aan andermans kinderen, dan met name aan die van mijn bovenburen af en toe. Kinderen zijn heel lief hoor, mijn bovenburen zijn ook echt schatten van mensen! Echter, hun opvoeding erger ik me ook vaak genoeg aan. En het vervelende eraan vind ik dat ze er zelf over klagen. Wat voorbeelden:

- kinderen eten heel de dag door chips, kunnen het zelf pakken wanneer ze willen en doen dit ook. Moeder klaagt vervolgens aan het eind van de middag als S. weer chips wil pakken. "Nee, je hebt vanochtend (?!) al chips gegeten." S. begint boos te worden, grijpt een zak chips uit de kast, gaat op de bank zitten en gaat eten. Moeder vervolgens tegen mij: "Pff.. straks eten ze niet meer." Ik denk dan echt bij mezelf: dit doe je toch echt zelf!

- als ik met vader/moeder in gesprek ben en kind komt erdoorheen dan zeggen ze eerst: "Even wachten." Kind negeert dit, praat door over hetgeen hij/zij even wil vertellen en weet vervolgens toch de aandacht van vader/moeder te krijgen. En vervolgens met een diepe zucht verder met het gesprek ("Kinderen luisteren toch zo slecht!")

- ze hebben een plastic speelhuis, zo'n grote voor in de tuin alleen staat deze bij hun binnen. N. (5 jaar) kan erop klimmen. Elke keer weer klimt 'ie erop, terwijl de kleine kinderen (mijn kleine N. en hun dochter S.) erin of eromheen aan het spelen zijn. Als hij valt is het niet alleen gevaarlijk voor hemzelf maar ook voor die kleintjes. Vader en moeder zeggen vaak genoeg: "Ga eraf!" "Niet doen!" maar hij luistert niet. Vervolgens doen ze er niks meer mee, laten het gaan, etc. En ondertussen ook weer klagen, klagen, klagen.

Naar mijn mening pakken ze hun kind niet goed genoeg aan. Ik kom daar vaak genoeg (bijna dagelijks), we kennen elkaar (en elkaars kinderen) door en door, maar dit zijn toch punten waarop ik me zwaar erger, met name dat chips eten. Chips, koek, chocolade, ijs.. alles op elk gewenst tijdstip. Ze doen dit ook voor N.'s neus en kijken haar aan terwijl zij lekker aan hun ijsje likken. Nu snapt ze er gelukkig nog niks van, maar straks ga ik het echt zielig vinden. N. mag dit van mij gewoonweg niet!

Als ik hen zo bezig zie wil ik het zoooo totaal anders gaan doen.

Gast ma 14 nov 2011 - 20:28

Nee ik vind dat niet normaal, maar als dat zou gebeuren in mijn huis had ik dat kindje er allang op aangesproken.

snoezel ma 14 nov 2011 - 20:58

Lastig dit soort dingen altijd...
Nee, natuurlijk is het niet normaal, maar of je er iets van moet zeggen...?

Als het in jouw huis gebeurt, of jouw kind aangaat of zijn/haar speelgoed zou ik er sowieso wat van zeggen. Hetzij tegen het kind, hetzij tegen de ouder. Dat ik dat niet tof vind, hoeft echt niet meteen een afkeurende boodschap over de opvoeding te zijn. Wij hebben dat soms ook hoor, kinderen die met schoenen aan op onze bank gaan springen, etc. Dan zeg ik er echt wel wat van. Mijn kind, mijn huis.
Maar als het echt puur gaat over de ander zijn opvoeding- nee, ik zou daar niks over zeggen, of het moet een hele goede vriend(in) van me zijn. Hoe iedereen zijn kind opvoedt, moet ieder voor zich weten, ook al vind ik het sneu dat dit wel ten koste gaat van het kind ("Pietje luistert nooit, is zo agressief, onhandelbaar..." Euhm ja, hoe zou dat komen?)

Gast ma 14 nov 2011 - 21:03

Muurvlindertje schreef:Als dit in mijn huis gebeurde had ik hem in de hoek of in de gang gezet.

Dat was dan meteen de laatste keer dat wij elkaar zouden zien. Er is niemand maar dan ook niemand (buiten mijn familie om) die míjn kind in de hoek of op de trap zet. Bij mij zou dit gedrag niet voorkomen en zo wel dan had ik het zelf wel aangepakt, maar niemand anders 'pakt' mijn kind aan. Je kunt het met mij als moeder bespreken, maar niet mijn kind aanpakken. Je hebt simpelweg het recht niet. Wat je wel zou kunnen doen is het kind aanspreken en zeggen dat hij beter iets niet kan doen, bijv. slaan met het speelgoed of continue botsen tegen de bank. Als het goed is dan pikt moeders je signaal wel af en zal ze moeten ingrijpen. Maar van m'n kind blijf je af, simpel!

Gast ma 14 nov 2011 - 21:08

Parisienne schreef:
- kinderen eten heel de dag door chips, kunnen het zelf pakken wanneer ze willen en doen dit ook. Moeder klaagt vervolgens aan het eind van de middag als S. weer chips wil pakken. "Nee, je hebt vanochtend (?!) al chips gegeten." S. begint boos te worden, grijpt een zak chips uit de kast, gaat op de bank zitten en gaat eten. Moeder vervolgens tegen mij: "Pff.. straks eten ze niet meer." Ik denk dan echt bij mezelf: dit doe je toch echt zelf! Ik zou dit dan ook gewoon uitspreken richting haar. Of iets zeggen in de trant van, dan pak je die zak toch gewoon af! Of, zij bepalen dat toch niet in huis neem ik aan.

Thunder ma 14 nov 2011 - 21:17

Jouw huis, jouw regels! Ik heb hier thuis bepaalde regels voor mijn kinderen, daar moeten andere kinderen zich ook aanhouden. Gebeurt dat niet, dan zeg ik dat, gewoon in het algemeen. Vaak pikt een ouder het dan wel op en spreken ze hun eigen kinderen wel aan.

Mijn vriendin heeft bijv. de regel dat er niet op de salontafel gespeeld mag worden. Wel in de rest van het huis, maar waar wij zitten komen dus geen spelende kinderen. Prima regel en mijn kinderen doen dat daar dus niet terwijl ze dat hier bij mij thuis bijv. wel mogen. Kwestie van grenzen stellen lijkt me.

Wennes ma 14 nov 2011 - 21:19

Eens met beide dingen die Lieskuh zegt.

Met de chips zou ik alle kinderen een eigen bakje geven en een schaal voor de grote mensen. Zo weten de kinderen hun grenzen wat van hun is of niet.
Als het kind niet aan bepaald speelgoed mag komen zou ik dat uit het zicht zetten zodat ze niet aangetrokken voelen om het te pakken.
Als je niet wil dat het kind met speelgoed gooit zou ik het kind aanspreken en zeggen dat er hier in huis niet met speelgoed gegooid of tegen de bank gebotst mag worden. Als hij het wel doet dat je het speelgoed wegzet.
Over het schreeuwerige gedag zou ik niet teveel aandacht besteden. Ik denk dat je daar weinig aan kunt doen, enkel de ouders aanspreken dat hij erg luid reageert.

LMCurious ma 14 nov 2011 - 21:23

in dit geval gaat het toch ook om familie? Dus ik zou inderdaad ook dat kind eerst vriendelijk duidelijk maken dat dit allemaal niet de bedoeling is, dingen aanreiken die het kind wel kan gaan doen, mag hebben. Bijv. chippies in een eigen bakje doen, de rest is voor de andere visite. Geef het kindje ergens de ruimte waar het wel lekker kan spelen zonder er anderen mee lastig te vallen. En geef het kind een doekje om z'n neus aan af te vegen, of help hem ermee. Tuurlijk zou zijn moeder dit alles ook kunnen doen. Maar als ze het dus duidelijk niet doet, denk ik dat je hier wel echt grenzen in kunt trekken naar het kind toe, zonder de moeder voor het hoofd te stoten. Aangezien het familie is zullen ze vaker bij je over de vloer komen. Kinderen begrijpen heel goed dat er op verschillende plaatsen verschillende regels gelden. Dus als jij duidelijk bent tegen hem denk ik dat ie dat best zal begrijpen. Zelf een paar keer consequent nee blijven zeggen, kan een hoop schelen voor een volgende keer.

Zelf overleg ik vaak. Mijn familie mag Joris best straffen, graag zelfs. Maar wel op de manier zoals wij zelf ook doen. Maar laats bijv. bij m'n schoonzusje, zat Joris steeds op het kastje waar hun tv op staat. (is een lange lage tafel, prima zithoogte voor Joris) Bij mij mag hij niet op een zelfde soort salontafel zitten. Maar in dit geval zeg ik dan tegen hem dat hij moet vragen aan zijn tante of hij daarop mag zitten. Dat vind ik aan hun. maar als het niet mag, zorg ik wel dat hij ervan af gaat.

Mijn familie zet Joris dus ook wel eens in de hoek of op de gang. Maar dat is dan bijv. op een verjaardag als een van hen met Joris aan het spelen is en dan slaat hij hun bijv. zomaar. Dan vind ik het juist prettig, want als er een volwassene met Joris aan het spelen is, ga ik hem niet continue in de gaten houden, en ben ik ook met andere mensen bezig. Gewoon ergens op visite let ik wel op hem, en zorg ik dat anderen niet in hoeven te grijpen.

PapillonRose ma 14 nov 2011 - 21:34

Dat ergeren is herkenbaar. Nu komen er hier helaas niet zo vaak kindjes, omdat ik bijna niemand in mijn omgeving heb die ook een kindje heeft. Maar er is weleens een kindje hier en daar erger ik me kapot aan Rolling Eyes

En dan als ik verder ga denken ligt het niet eens aan het kind, maar aan de moeder. Het kindje mag alles, en dus bij mij in huis ook. Als het kind mijn halve inboedel aan het slopen is verblikt of verbloost de moeder niet.. Ja, dan kan ik het kind ook niks kwalijk nemen, die denkt dat alles maar mag. Om iemand er dan op aan te spreken vind ik ook weer lastig. Meestal zeg ik dan maar tegen het kindje iets, wel op een lieve manier. Zoiets van: Laat die vaas maar even staan, straks gaat hij nog stuk. Hier heb je wat speelgoed, ga daar maar fijn mee spelen.

Susan ma 14 nov 2011 - 21:35

Rataplan schreef:Jouw huis, jouw regels! Ik heb hier thuis bepaalde regels voor mijn kinderen, daar moeten andere kinderen zich ook aanhouden. Gebeurt dat niet, dan zeg ik dat, gewoon in het algemeen. Vaak pikt een ouder het dan wel op en spreken ze hun eigen kinderen wel aan.

Tot op zekere hoogte ja, je kunt in jouw huis niet alles bepalen voor andere kinderen.

@Twellie, ik snap dat je je hebt geërgerd, maar ik zou dit niet achteraf nog gaan bespreken.

Verder eens met Lieskuh.

Thunder ma 14 nov 2011 - 21:40

Susan schreef:
Rataplan schreef:Jouw huis, jouw regels! Ik heb hier thuis bepaalde regels voor mijn kinderen, daar moeten andere kinderen zich ook aanhouden. Gebeurt dat niet, dan zeg ik dat, gewoon in het algemeen. Vaak pikt een ouder het dan wel op en spreken ze hun eigen kinderen wel aan.

Tot op zekere hoogte ja, je kunt in jouw huis niet alles bepalen voor andere kinderen.

Noem eens een voorbeeld? Want in mijn huis gebeuren dus geen dingen door andere kinderen die mijn kinderen ook niet mogen. Of nou ja, er gebeurt wel eens wat, maar als het van mij niet mag dan zeg ik dat.

Gast ma 14 nov 2011 - 21:41

Ik zou me eerder ergeren aan de ouders dan aan het kind in zo'n geval.

Thunder ma 14 nov 2011 - 21:42

Charlie schreef:Ik zou me eerder ergeren aan de ouders dan aan het kind in zo'n geval.

Ja, dat ook wel .

Susan ma 14 nov 2011 - 21:44

Stel dat jouw kinderen eerst hartig moeten eten voor ze zoet op brood mogen en er komt een vriendin langs met een kindje dat alleen maar appelstroop op brood eet, dan vind ik niet dat jij kan bepalen dat dat kindje ook eerst een boterham met hartig beleg moet eten omdat het toevallig jouw huis is.

Of als jouw kinderen alleen een speentje in bed mogen dan kun je niet voor andere ouders bepalen dat dat kind ook geen speen mag dragen buiten het bed.

LMCurious ma 14 nov 2011 - 21:49

Susan schreef:Stel dat jouw kinderen eerst hartig moeten eten voor ze zoet op brood mogen en er komt een vriendin langs met een kindje dat alleen maar appelstroop op brood eet, dan vind ik niet dat jij kan bepalen dat dat kindje ook eerst een boterham met hartig beleg moet eten omdat het toevallig jouw huis is.

Of als jouw kinderen alleen een speentje in bed mogen dan kun je niet voor andere ouders bepalen dat dat kind ook geen speen mag dragen buiten het bed.

waarom niet? Ik weet ik bij vriendinnen vroeger ook eerst hartig moest eten terwijl dit thuis niet hoefde. En waarom zou ik niet tegen dat kind kunnen zeggen dat het niet met een speen mag lopen buiten de slaapkamer? Als dat kindje vervolgens gaat huilen omdat het geen speen heeft zit ik daarmee. Maar ik vind dat je dat dat best kan zeggen. Overigens zou ik zelf over deze dingen niet zo moeilijk doen. En zou mijn kind ook een boterham met zoet geven in zo'n geval. Zolang dat dus niet elke dag gebeurd.

Susan ma 14 nov 2011 - 21:53

Als de ouders er gewoon bij zijn? Vind je dan serieus dat jij dat soort dingen mag beslissen, alleen maar omdat het jouw huis is?

Thunder ma 14 nov 2011 - 21:53

LMCurious schreef:
Susan schreef:Stel dat jouw kinderen eerst hartig moeten eten voor ze zoet op brood mogen en er komt een vriendin langs met een kindje dat alleen maar appelstroop op brood eet, dan vind ik niet dat jij kan bepalen dat dat kindje ook eerst een boterham met hartig beleg moet eten omdat het toevallig jouw huis is.

Of als jouw kinderen alleen een speentje in bed mogen dan kun je niet voor andere ouders bepalen dat dat kind ook geen speen mag dragen buiten het bed.

waarom niet? Ik weet ik bij vriendinnen vroeger ook eerst hartig moest eten terwijl dit thuis niet hoefde. En waarom zou ik niet tegen dat kind kunnen zeggen dat het niet met een speen mag lopen buiten de slaapkamer? Als dat kindje vervolgens gaat huilen om
dat het geen speen heeft zit ik daarmee. Maar ik vind dat je dat dat best kan zeggen. Overigens zou ik zelf over deze dingen niet zo moeilijk doen. En zou mijn kind ook een boterham met zoet geven in zo'n geval. Zolang dat dus niet elke dag gebeurd.

+1. Maar dit vind ik niet zo'n punt. Het ging mij om de voorbeelden uit de openingspost.

Susan ma 14 nov 2011 - 21:56

Rataplan schreef:
+1. Maar dit vind ik niet zo'n punt. Het ging mij om de voorbeelden uit de openingspost.

Oké, dan is mijn vraag ook aan jou, vind je serieus dat jij die dingen mag bepalen terwijl de ouders er gewoon bij zijn, alleen omdat het jouw huis is?

Thunder ma 14 nov 2011 - 22:03

Susan schreef:
Rataplan schreef:
+1. Maar dit vind ik niet zo'n punt. Het ging mij om de voorbeelden uit de openingspost.

Oké, dan is mijn vraag ook aan jou, vind je serieus dat jij die dingen mag bepalen terwijl de ouders er gewoon bij zijn, alleen omdat het jouw huis is?

De dingen uit de openingspost? Ja, dat vind ik. De dingen die jij stelt? Ja ook, maar daar zou ik verder geen moeite mee hebben. Al is moeite een groot woord hoor. Een speen interesseert me niet zo, die gebruikt de mijne ook niet alleen in bed smile

.

Susan ma 14 nov 2011 - 22:05

Ik zou het echt heel raar vinden als ik bij iemand thuis was die meent op dat moment alles over mijn kinderen te vertellen te hebben. Ik geloof ook niet dat ik er dan nog graag zou komen.

Liadan ma 14 nov 2011 - 22:20

Lieskuh schreef:
Muurvlindertje schreef:Als dit in mijn huis gebeurde had ik hem in de hoek of in de gang gezet.
Dat was dan meteen de laatste keer dat wij elkaar zouden zien. Er is niemand maar dan ook niemand ~~(buiten mijn familie om)~~ die míjn kind in de hoek of op de trap zet. Bij mij zou dit gedrag niet voorkomen en zo wel dan had ik het zelf wel aangepakt, maar niemand anders 'pakt' mijn kind aan. Je kunt het met mij als moeder bespreken, maar niet mijn kind aanpakken. Je hebt simpelweg het recht niet. Wat je wel zou kunnen doen is het kind aanspreken en zeggen dat hij beter iets niet kan doen, bijv. slaan met het speelgoed of continue botsen tegen de bank. Als het goed is dan pikt moeders je signaal wel af en zal ze moeten ingrijpen. Maar van m'n kind blijf je af, simpel!

Ben ik het helemaal mee eens.

Gesponsorde inhoud

Ergeren

Ergeren

Re: Ergeren

Re: Ergeren

Re: Ergeren

Re: Ergeren

Re: Ergeren

Re: Ergeren

Re: Ergeren

Re: Ergeren

Re: Ergeren

Re: Ergeren

Re: Ergeren

Re: Ergeren

Re: Ergeren

Re: Ergeren

Re: Ergeren

Re: Ergeren

Re: Ergeren

Re: Ergeren

Re: Ergeren

Re: Ergeren

Re: Ergeren

Re: Ergeren

Re: Ergeren

Re: Ergeren

Re: Ergeren