Jonge moeders weer terug van weggeweest!

Parels schreef:

Youandi schreef:Ik heb nooit jong moeder willen worden, maar niet vanwege een carrière. Ik voel me gewoon geen moeder. Misschien komt dat ooit nog eens. Wellicht pas als ik echt zwanger ben? Dan moet ik wel

Mijn mening: doen wanneer je er aan toe denkt te zijn. Wat is de grens van jong of oud?

Toch heb ik het idee dat ik jou een poos terug heb zien zeggen dat jullie aan kindjes wilden gaan beginnen (of was het ; aan kindjes wilden gaan denken) na jullie trouwen? Of kan dat niet? Dan ben ik misschien in de war met iemand anders

Ik merk persoonlijk in mijn omgeving wel dat de mensen die boven de 30 zwanger worden, de kindjes sneller achtereen krijgen dan de mensen van +/- 25, die laten er vaker toch wat meer jaren tussen zitten. Dit is overigens puur eigen ervaring, en geen bewezen iets ofzo.

Ik heb gezegd dat ik stop met de pil. Maar dat is gericht op het feit dat ik elke stopweek zware hoofdpijn heb en de pil niet door kan slikken, omdat ik dan doorbraakbloedingen heb. Nu ik getrouwd ben, en dat zit tussen de oren, durf ik de gok te wagen om straks, als de cyclus normaal terug is, zonder pil of andere hormonenzooi verder te gaan. Mocht het dan misgaan, dan is het welkom. Ik ben er dus niet op uit om nu moeder te worden, maar sta er ook niet negatief tegenover.

@Jolie2: Hoe gaat het verder eigenlijk met zwanger proberen te worden momenteel?

Ik wilde zelf altijd moeder worden voor m'n 25e. Dat is niet gelukt en was destijds ook niet haalbaar geweest ivm studie. Ik ben achteraf heel blij dat ik de tijd heb gehad voor m'n studie en dat ik op mijn eigen manier dat heb weten in te vullen, door in het buitenland te wonen. Dat had ik niet willen missen. Nu heb ik mijn grens rond de 30 gelegd. Echt precies voor m'n 30e hoef ik geen moeder te worden, het zal wel beetje op z'n beloop gaan, maar in elk geval nu ik een relatie heb, zal dat ook best wel eens werkelijkheid kunnen worden, en dat maakt me heel erg blij Ik ben er in de laatste jaren achter gekomen dat ik niet persé carriere wil maken. Ik heb wel een goede studie gedaan, en daarom ligt het eigenlijk in de verwachting dat ik ook een goede carriere wil, maar ik zou zelf uiteindelijk gelukkiger worden van moeder zijn en daarbij iets van een baan(tje) waar ik veel plezier uit haal zoals fotografie of een zzp bureau voor studenten die naar 't buitenland willen. Al in al ben ik heel blij dat ik nu een soort toekomstbeeld heb waarin ik inderdaad binnen nu en niet al te veel jaren (tussen de 3 en 5 jaar waarschijnlijk) moeder zal worden. Of onder de 30 vroeg is of niet, kan ik niet over oordelen, het zou voor mij persoonlijk perfect zijn.

er zit een heel groot verschil tussen niet kunnen en niet willen. Je kunt prima een kind krijgen tijdens je studie, daar zijn heel wat moeders hier op het forum bewijs van. Ik hoor ook regelmatig dat kinderen krijgen nog niet kan, omdat er nog gestudeerd wordt. In mijn ogen kan het wel, maar wil je het niet. En dat is prima, niet willen, maar niet kunnen gaat in heel veel situaties niet op.

Ik mag trouwens wel hopen dat ik met mijn kinderen kan blijven reizen. Natuurlijk is het afhankelijk van hoe het met de kindjes gaat en hoe makkelijk ze zijn, maar ik ken mensen die inderdaad met kinderen van 1,5 en 3 naar Amerika zijn gegaan voor een roadtrip. Natuurlijk pas je het programma wat aan en rijd je maar een uurtje of 2 per dag (als ze toch een dutje moeten doen), maar waarom ook niet.. Ook al herinneren zij zich er niets van later, zal jij dat wel doen, en ik ben van mening dat je echt niet 10 jaar op een camping in Frankrijk hoeft te staan speciaal voor de kinderen. Da's vast ook leuk voor hen, maar 't moet ook leuk voor jezelf zijn.

Ik snap Polly's standpunt trouwens ook heel goed. Ik had het eerder ook inderdaad niet gekund qua levensstijl. Nu al veel beter. Maar voorlopig toch nog echt maar even niet.

@ Joy: Mijn ervaring is dat het wel kan, maar dat er toch wat water bij de wijn moet. Het tempo moet wat omlaag en bepaalde activiteiten kunnen ook moeilijker. Wij zijn wat beter gaan kijken naar wat er dichter in de buurt leuk en we hebben met D. nu ook heel leuke vakanties gehad. Maar wel minder avontuurlijk dan voorheen.

Twellie schreef:@ Joy: Mijn ervaring is dat het wel kan, maar dat er toch wat water bij de wijn moet. Het tempo moet wat omlaag en bepaalde activiteiten kunnen ook moeilijker. Wij zijn wat beter gaan kijken naar wat er dichter in de buurt leuk en we hebben met D. nu ook heel leuke vakanties gehad. Maar wel minder avontuurlijk dan voorheen.

Ja precies, dat is ook wat ik bedoelde. Natuurlijk pas je je programma daar op aan, en doe je meer gezinsdingen, en hou je rekening met het ritme van je kinderen. Maar ik denk ook waar een wil is, is een weg. Rekening houden doe je sowieso altijd met je kinderen, maar ze hoeven niet je hele leven volledig te bepalen. Ik denk dat wanneer het mogelijk is, ik zeker zou reizen met mijn kinderen. Ik zou niet met een baby naar Thailand gaan natuurlijk, maar voor elke leeftijd valt wel een passend programma te bedenken waarbij je zelf ook een mooie reis zou kunnen maken.

Precies, Parels. Ik zag het ook niet als verwijt hoor

Ik zie nu net dat ik schreef: 'als het misgaat..' Dat klinkt heel ondankbaar. Bedoel ik niet zo. Ietwat mislukte verwoording

Ik vind het heerlijk om jong moeder te zijn. Al heb ik ook wel eens momenten dat ik me realiseer dat ik bepaalde dingen niet meer zomaar kan doen omdat ik nu onderdeel ben van een gezin. Natuurlijk zou ik wel weer eens lekker een dagje in bed willen luieren, of drie dagen achter elkaar lam in de kroeg hangen. Maar uiteindelijk weegt dat niet op tegen de mooie dingen die het moederschap met zich meebrengt. De liefde van die twee kleintjes en het besef dat het jóuw vlees en bloed is.

Ik heb beide kinderen gekregen terwijl ik nog studeerde. Ik verbaas(de) me er altijd een beetje over dat mensen daar zo'n 'big deal' van maken. Ik heb die combinatie absoluut nooit als zwaar ervaren. Ik was juist gemotiveerder in mijn studie. En het biedt een bepaalde vrijheid: als ik eens een dagje thuis bleef omdat een van de kleintjes ziek was bijvoorbeeld, dan was dat geen probleem (uitzonderingen daargelaten natuurlijk).

Sinds kort werk ik 36 uur en dat vind ik toch echt pittiger eigenlijk. Het is een stuk minder vrijblijvend. Desondanks vind ik het heerlijk om nog een leven te hebben naast mijn leven als moeder. Dat ik ook nog iets puur voor mezelf heb. Dat ik geld binnen breng en mezelf ontwikkel voelt voor mij bevredigend. Net zoals het bevredigend voelt moeder te zijn van twee opgroeiende kinderen en ik ze daarin zo goed mogelijk probeer te begeleiden.

Rejoy. schreef:er zit een heel groot verschil tussen niet kunnen en niet willen. Je kunt prima een kind krijgen tijdens je studie, daar zijn heel wat moeders hier op het forum bewijs van. Ik hoor ook regelmatig dat kinderen krijgen nog niet kan, omdat er nog gestudeerd wordt. In mijn ogen kan het wel, maar wil je het niet. En dat is prima, niet willen, maar niet kunnen gaat in heel veel situaties niet op.

Ik denk dat er wel degelijk mensen zijn die het niet kunnen. Dat wil niet zeggen dat het in het algemeen dus niet kan.

Susan schreef:

Rejoy. schreef:er zit een heel groot verschil tussen niet kunnen en niet willen. Je kunt prima een kind krijgen tijdens je studie, daar zijn heel wat moeders hier op het forum bewijs van. Ik hoor ook regelmatig dat kinderen krijgen nog niet kan, omdat er nog gestudeerd wordt. In mijn ogen kan het wel, maar wil je het niet. En dat is prima, niet willen, maar niet kunnen gaat in heel veel situaties niet op.

Ik denk dat er wel degelijk mensen zijn die het niet kunnen. Dat wil niet zeggen dat het in het algemeen dus niet kan.

Dat denk ik ook, je moet er wel discipline voor hebben. Maar ik denk ook dat mensen het moeilijker inschatten dan het is. Als je een goede planning hebt en goede opvang is het zeker te doen vind ik. Het is alleen wel anders omdat je minder vrij bent om te leren zoals je wilt, bijvoorbeeld niet tot diep in de nacht (ik trek dat niet in elk geval) en als er een kind ziek is op de dag voor je tentamen bijv heb je een probleem. Maar nog denk ik dat het niet voor iedereen is weggelegd en dat er zeker mensen zullen zijn die afhaken!

Dat werd tijd dat dat weer terug kwam!

Ik heb altijd voor mijn 25e moeder willen worden.
Nu was het een verrassing voor ons dat ik al op mijn 17e zwanger was, maar het heeft super goed uitgepakt bij ons!
Ik zou het wel leuk vinden als ik straks op het schoolplein sta met moeders van 5 jr ouder ipv 15 of nog meer.
Maar goed, ik was ook erg jong natuurlijk.
(En het lijkt me voor onze dochter heerlijk om zulke jonge ouders te hebben. Mijn zwager is 37 en heeft een kind van 6, als ik 37 ben, heb ik een dochter van 20! Ik ben de jongste van het gezin, dus vond altijd dat ik een oude moeder had vergeleken de rest...)

Arden schreef:

Susan schreef:

Rejoy. schreef:er zit een heel groot verschil tussen niet kunnen en niet willen. Je kunt prima een kind krijgen tijdens je studie, daar zijn heel wat moeders hier op het forum bewijs van. Ik hoor ook regelmatig dat kinderen krijgen nog niet kan, omdat er nog gestudeerd wordt. In mijn ogen kan het wel, maar wil je het niet. En dat is prima, niet willen, maar niet kunnen gaat in heel veel situaties niet op.

Ik denk dat er wel degelijk mensen zijn die het niet kunnen. Dat wil niet zeggen dat het in het algemeen dus niet kan.

Dat denk ik ook, je moet er wel discipline voor hebben. Maar ik denk ook dat mensen het moeilijker inschatten dan het is. Als je een goede planning hebt en goede opvang is het zeker te doen vind ik. Het is alleen wel anders omdat je minder vrij bent om te leren zoals je wilt, bijvoorbeeld niet tot diep in de nacht (ik trek dat niet in elk geval) en als er een kind ziek is op de dag voor je tentamen bijv heb je een probleem. Maar nog denk ik dat het niet voor iedereen is weggelegd en dat er zeker mensen zullen zijn die afhaken!

Je moet goede discipline hebben, maar ook een zekere mate van flexibiliteit, denk ik.

Susan schreef:

Arden schreef:

Susan schreef:

Rejoy. schreef:er zit een heel groot verschil tussen niet kunnen en niet willen. Je kunt prima een kind krijgen tijdens je studie, daar zijn heel wat moeders hier op het forum bewijs van. Ik hoor ook regelmatig dat kinderen krijgen nog niet kan, omdat er nog gestudeerd wordt. In mijn ogen kan het wel, maar wil je het niet. En dat is prima, niet willen, maar niet kunnen gaat in heel veel situaties niet op.

Ik denk dat er wel degelijk mensen zijn die het niet kunnen. Dat wil niet zeggen dat het in het algemeen dus niet kan.

Dat denk ik ook, je moet er wel discipline voor hebben. Maar ik denk ook dat mensen het moeilijker inschatten dan het is. Als je een goede planning hebt en goede opvang is het zeker te doen vind ik. Het is alleen wel anders omdat je minder vrij bent om te leren zoals je wilt, bijvoorbeeld niet tot diep in de nacht (ik trek dat niet in elk geval) en als er een kind ziek is op de dag voor je tentamen bijv heb je een probleem. Maar nog denk ik dat het niet voor iedereen is weggelegd en dat er zeker mensen zullen zijn die afhaken!

Je moet goede discipline hebben, maar ook een zekere mate van flexibiliteit, denk ik.

Qua?

Qua studeren voor tentamens, maken van opdrachten, stage. Als je alleen verantwoordelijk bent voor jezelf kun je alles indelen zoals het jou het beste uitkomt en elke nacht voldoende slaap pakken als je dat wil, als je kinderen hebt kan het zomaar gebeuren dat je kind ziek is of dat je een nacht slaap mist. Dat lijkt me niet makkelijk.

Joy_ schreef:

Twellie schreef:@ Joy: Mijn ervaring is dat het wel kan, maar dat er toch wat water bij de wijn moet. Het tempo moet wat omlaag en bepaalde activiteiten kunnen ook moeilijker. Wij zijn wat beter gaan kijken naar wat er dichter in de buurt leuk en we hebben met D. nu ook heel leuke vakanties gehad. Maar wel minder avontuurlijk dan voorheen.

Ja precies, dat is ook wat ik bedoelde. Natuurlijk pas je je programma daar op aan, en doe je meer gezinsdingen, en hou je rekening met het ritme van je kinderen. Maar ik denk ook waar een wil is, is een weg. Rekening houden doe je sowieso altijd met je kinderen, maar ze hoeven niet je hele leven volledig te bepalen. Ik denk dat wanneer het mogelijk is, ik zeker zou reizen met mijn kinderen. Ik zou niet met een baby naar Thailand gaan natuurlijk, maar voor elke leeftijd valt wel een passend programma te bedenken waarbij je zelf ook een mooie reis zou kunnen maken.

Ik ben ook heel bij dat het te combineren is , reizen was en is heel belangrijk voor mij. Voordat D. geboren werd, ging ik vooral op verre vakanties. Ik was in meer landen buiten Europa dan binnen Europa geweest. Nu D. er is gaan we juist veel dichterbij huis kijken wat er mooi is om te zien en leuk is om te doen, dat is eigenlijk nog een extra uitdaging ook! We zijn bijvoorbeeld al eens naar Oostenrijk geweest in een streek waar het echt schitterend was. Naar Thailand gaan met een blanke baby is inderdaad een heel slecht idee, veel Thai vinden blanke kindjes heel mooi, dus dan wordt je echt 853 keer per dag aangesproken . Maar ga je nu al een keer richting Azie nu je een vriend hebt getroffen die daar graag heen gaat?

leeftijd zegt me nooit zo veel eigelijk ..
bij mij zelf kriebelt het nu ruim een jaar .ben zelf nu 24 mijn vriend wilde nog even wachen, anders had ik toen ik 23 was er al voor willen gaan . kijk 23 zelf klinkt wel jong maar ik vind als je dan na gaat dat we al heel lang een relatie hadden een huis beiden een vaste baan al een tijd dan vind ik het niet jong .

40 daar in tegen klinkt voor mij best oud ...
maar dat is meer om je eerste kind te krijgen . kijk als je zwanger bent van de 3de als je 40 bent vind ik al heel anders .
het is maar net waar jejezelf goed bij voelt en ik denk dat als je zelf graag jong moeder wil worden je een jonge leeftijd ook niet zo gek vind en met een oudere leeftijd is dat precies het zelfde denk ik .

Susan schreef:Qua studeren voor tentamens, maken van opdrachten, stage. Als je alleen verantwoordelijk bent voor jezelf kun je alles indelen zoals het jou het beste uitkomt en elke nacht voldoende slaap pakken als je dat wil, als je kinderen hebt kan het zomaar gebeuren dat je kind ziek is of dat je een nacht slaap mist. Dat lijkt me niet makkelijk.

voor mijn man is een kind combineren met z'n werk moeilijker dan voor mij een kind combineren met een studie. Tuurlijk is het niet altijd even makkelijk, maar niet onmogelijk. Een nacht slaap missen als je weer moet werken is ook niet fijn of makkelijk.