DagCafé

toetje_ schreef:

_Leaf_ schreef:

toetje_ schreef:Goh Leaf, wat een tijd al weer zeg Voelt het voor jou ook zo?

Dankjewel lieverds!!


Ehhh...Ja en nee. Aan de ene kant voelt het als gister, aan de andere kant is het al iets minder rauw. Ik moet er nu even een tijdje tussenuit qua werk, gewoon omdat het niet meer ging, dus ik ben wel bang dat het echte verwerken nu ook pas een beetje gaat beginnen. Ik ben op een sneltrein gestapt en 7 maanden doorgedenderd, zoals mijn moeder het omschrijft, en nu ben ik wel echt een beetje op. En toe aan een nieuwe baan, op termijn.

Daarnaast volg ik een praatgroep en dat haalt heeeel veel pijn en leed boven. Het is wel goed hoor, maar heeel zwaar.

Voorlopig ga ik alleen maar uitrusten, leuke dingen doen, genieten van mijn vrije tijd en veeeel slapen. En papa heel erg missen.

Ik las het in je andere topic ja, goed dat je rust gaat nemen. Ik weet nooit zo goed hoe ik moet reageren omdat ik er zelf helemaal geen ervaring mee heb (sowieso niet met verlies van een dierbare, mijn grootste verdriet was van mijn hond maar dat even terzijde) Ik denk dat je het rauwproces inderdaad niet moet onderschatten en maar door en door moet blijven gaan dus ik vind deze stap heel goed. En hoop dan ook echt dat je het een plekje kan geven.

Ga je buiten die praatgroep ook nog naar een psycholoog ofzo? Een vriendin van mij heeft heel veel baat gehad bij EMDR-therapie na het verliezen van haar vader.

_Leaf_ schreef:

Mijn controle was werken. Daar ging ik veeeel te ver in...Dus nu ik dat heb losgelaten, voelt het serieus al een stukje beter. Dat ik daarnaast lichamelijk helemaal op ben, is een feit. Slapen slapen slapen....Ik had zo'n bewijsdrang dat ik me er niet onder zou laten krijgen....En nog steeds hoor. Alleen uitte zich dat in werken werken werken...

En toen gingen ze op mijn werk ook nog eens raar en vervelend doen en zat ik daar niet meer op mijn gemak. Ze solden met me, van de ene afdeling naar de andere...En toen was het al snel klaar.

Antibes schreef:

тыквашка schreef:

Antibes schreef:

toetje_ schreef:Ben ik weer!

Ik ging gewoon in alle haast op mijn pantoffels naar de kroeg/sigaretten halen.

Haha, dat is wel een beetje woonwagen!

Woonwagen?

Ja, veerkampjes-idee? In je ochtendjas, op je pantoffels met krullers in je haar en een peuk in je mond?

Maura schreef:

Maple schreef:

Maura schreef:

тыквашка schreef:'t is trouwens wel goed voor de bevolking van het dagcafe zeg, zo'n discussie!

Dat zat ik me net te bedenken. Weet niet wie de discussie heeft gestart, werd erover gewa'pt, maar die heeft wel even weer lucht in de wolken geblazen. (als het geen uitdrukking is.... NU WEL!!!)

Heb ik toch nog wat goeds gedaan. Of nee, eigenlijk was het TD

Jullie samen, dan. En ik kan niet anders zeggen, en daar zal ik ook eerlijk over zijn, dat jullie mijn gevoel hebben vertolkt.

тыквашка schreef:

_Leaf_ schreef:

Mijn controle was werken. Daar ging ik veeeel te ver in...Dus nu ik dat heb losgelaten, voelt het serieus al een stukje beter. Dat ik daarnaast lichamelijk helemaal op ben, is een feit. Slapen slapen slapen....Ik had zo'n bewijsdrang dat ik me er niet onder zou laten krijgen....En nog steeds hoor. Alleen uitte zich dat in werken werken werken...

En toen gingen ze op mijn werk ook nog eens raar en vervelend doen en zat ik daar niet meer op mijn gemak. Ze solden met me, van de ene afdeling naar de andere...En toen was het al snel klaar.

Goed dat je daar nu dan uitgestapt bent! Ik had daar een huisarts en 20 paarden voor nodig! Zelfs al hield mijn lichaam er mee op! Op zich is kracht iets wat je hier doorheen kan slepen, maar kracht kan je ook breken. De doseringen moeten juist zijn, dat is nu het belangrijkste!

_Leaf_ schreef:

тыквашка schreef:

_Leaf_ schreef:

Mijn controle was werken. Daar ging ik veeeel te ver in...Dus nu ik dat heb losgelaten, voelt het serieus al een stukje beter. Dat ik daarnaast lichamelijk helemaal op ben, is een feit. Slapen slapen slapen....Ik had zo'n bewijsdrang dat ik me er niet onder zou laten krijgen....En nog steeds hoor. Alleen uitte zich dat in werken werken werken...

En toen gingen ze op mijn werk ook nog eens raar en vervelend doen en zat ik daar niet meer op mijn gemak. Ze solden met me, van de ene afdeling naar de andere...En toen was het al snel klaar.

Goed dat je daar nu dan uitgestapt bent! Ik had daar een huisarts en 20 paarden voor nodig! Zelfs al hield mijn lichaam er mee op! Op zich is kracht iets wat je hier doorheen kan slepen, maar kracht kan je ook breken. De doseringen moeten juist zijn, dat is nu het belangrijkste!

Ik mijn vriend, moeder, zusje en vriendinnen