Bang om blind te worden

De zus van mijn moeder is op haar 28ste blind geworden. Ze kreeg een of andere ziekte aan haar netvlies zodat het ging scheuren. Zelf heb ik al slechte ogen (-6,5) en ik word volgend jaar 28. Het klinkt stom maar ik ben echt zo bang dat ik het ook krijg vooral omdat mijn ogen laatst weer wat achteruit zijn gegaan. Het is niks erfelijks dat niet maar in mijn familie komen wel veel mensen met slechte ogen in combinatie met migraine voor. En dat had mijn tante dus ook. Hoe kan ik dit uit m'n kop krijgen? De laatste weken zit dit mijn namelijk erg hoog en ik moet er gewoon echt niet aan denken. Ik slaap er zelfs slecht van bah

Oow Razzje toch. Ik snap wel dat je die angst hebt hoor. Die leeftijd is voor jou er ook bijna. Ik zou het ook hebben denk ik.
Kun je niet een controle doen of zo om te checken hoe het is met je ogen en dan leg je je verhaal uit?

Ja jeetje, ik kan niks zeggen om je gerust te stellen of te beloven dat je echt niet blind zal worden. Maar helpt je angst tegen het misschien wel blind worden? Klinkt stom, maar ik vraag me altijd af of mijn angst 'helpt' en als dat niet het geval is kan ik het beter laten rusten.

Hoe is het met je tante eigenlijk? Ik kan me voorstellen dat je iets meer vertrouwen hebt als je ziet dat zij vol in het leven staat en alles doet wat andere ook doen ondanks haar blindheid...

Als ik jou was zou ik een afspraak maken bij eeen oogarts/optometrist. Zeker in verband met je hoge minsterkte is het verstandig je netvlies te laten checken op 'scheurtjes'.

De angst is eigenlijk nooit aanwezig geweest. Alleen nu dus sinds een aantal weken ook omdat ze een grote operatie heeft ondergaan komt mijn tante vaker ter sprake en natuurlijk de leeftijd die ik nu ook ga bereiken.

Mijn tante ziet nog maar minder dan 5% en ondertussen is ze ook nog eens doof geworden (ze hoort nu nog minder dan 5%) en afgelopen week is ze aan haar gehoor geopereerd. Wat en hoe precies weet ik niet maar ze heeft nog een lange weg te gaan om wat beter te kunnen horen. Ze zal nooit 100% horen maar 50% moet haalbaar zijn door de operatie. Doordat ze doof en blind is en in een instituut zit zie ik haar niet veel. Misschien 1x per jaar op de verjaardag van m'n oma. Ze wil ook altijd aan je gezicht voelen hoe je eruit ziet Het is echt een super sterke vrouw. Ze is 10 jaar geleden ook weduwe geworden van mijn oom en ondanks alles is ze een vrolijk persoon en staat ze positief in het leven

Huppekee schreef:Als ik jou was zou ik een afspraak maken bij eeen oogarts/optometrist. Zeker in verband met je hoge minsterkte is het verstandig je netvlies te laten checken op 'scheurtjes'.

Zien ze dan dan ook niet bij een normale oogmeting? Ik laat altijd 1x in de 2 jaar m'n ogen opmeten voor lenzen

Razz_ schreef:

Huppekee schreef:Als ik jou was zou ik een afspraak maken bij eeen oogarts/optometrist. Zeker in verband met je hoge minsterkte is het verstandig je netvlies te laten checken op 'scheurtjes'.

Zien ze dan dan ook niet bij een normale oogmeting? Ik laat altijd 1x in de 2 jaar m'n ogen opmeten voor lenzen

Nee, er moet echt specifiek naar het netvlies gekeken worden. Dus echt aan de binnenkant van je oog. Een oogarts of optometrist kan dit met een speciale lens waarbij ze ook de randen van het netvlies kunnen zien en je krijgt druppels om de pupil groot te maken.

Met een hoge minsterkte is je oog als het ware te groot. Daardoor rekt het netvlies ook wat uit, wat weer kans geeft op een scheurtje in het netvlies en daardoor een netvliesloslating (dit is echt het doemscenario hoor en het gebeurt zelden!!!)

Ik weet niet of je in de buurt van Utrecht woont, maar anders kun je je op de kliniek van de Hoge School ook laten testen door studenten (uiteraard onder supervisie!)

Nee ik woon in Brabant. Zou ik dit op eigen houtje kunnen regelen of moet ik dit via de huisarts regelen?

In mijn familie zit wel erfelijke netvliesloslating, mijn oom kan met 1 oog 30% zien en andere oog bijna niets. En mijn andere oom en tante zijn geopereerd aan de scheurtjes en zo voorkomt het dus netvliesloslating. Mijn vader heeft het niet, maar gaat speciaal naar de oogarts om het te controleren(ik dacht eens in de 2 jaar). Ikzelf ben nog niet geweest, maar ga binnenkort(omdat het toch erfelijk is). Ik zou me heel prettig voelen als het wordt nagekeken en ik weet dat het er goed uitziet(en misschien jaarlijkse of om de 2 jaar controle).
Misschien zou dit jou ook meer rust geven?

Edit: ik moet er wel bij zeggen dat mijn oom al vanaf zijn 18e vlekken en wazigheid zag, maar daar nooit iets aan heeft gedaan en is dus met 40-45 jaar blind geworden. Mijn andere oom en tante hadden dit wel gedaan en zijn dus ook succesvol geholpen en krijgen regelmatig controle. Dus je wordt niet zomaar blind, er zijn altijd tekeken

Ik zou gewoon via de huisarts om een verwijzing vragen. Gewoon zeggen dat je je zorgen maakt en dat je graag wilt dat het nagekeken wordt.

M'n ogen zijn trouwens wel 1x nageken (naar het netvlies weet ik dan niet) maar ik zag en nu af en toe nog steeds trouwens van die lichtjes aan de zijkant van m'n ogen "druppelen". Ze hebben me toen nageken en hun vertelde dan dat ik op dat moment een zware migraine aanval heb. Zo zwaar dat ik daar gewoon niks van voel wat op hoofdpijn lijkt zeg maar. Inmiddels is dat alweer 5 jaar geleden en ik heb het nu nog soms wel eens. Het was toen wel bekend dat ik een tante heb die blind is

Maar nu ik dit van Monte lees schijt ik helemaal 7 kleuren stront ! Binnenkort maar even een afspraak maken via de huisarts. Als zeggen ze dan in het ziekenhuis weer hetzelfde dan ben ik tenminste geweest

Razz_ schreef:M'n ogen zijn trouwens wel 1x nageken (naar het netvlies weet ik dan niet) maar ik zag en nu af en toe nog steeds trouwens van die lichtjes aan de zijkant van m'n ogen "druppelen". Ze hebben me toen nageken en hun vertelde dan dat ik op dat moment een zware migraine aanval heb. Zo zwaar dat ik daar gewoon niks van voel wat op hoofdpijn lijkt zeg maar. Inmiddels is dat alweer 5 jaar geleden en ik heb het nu nog soms wel eens. Het was toen wel bekend dat ik een tante heb die blind is

Maar nu ik dit van Monte lees schijt ik helemaal 7 kleuren stront ! Binnenkort maar even een afspraak maken via de huisarts. Als zeggen ze dan in het ziekenhuis weer hetzelfde dan ben ik tenminste geweest

ahhh nee, dat was niet de bedoeling maar als je je zo bang voelt is het natuurlijk goed om even na te laten kijken, dan kun zien dat er niets is en heb je geen reden meer om je zorgen te maken. En slechte ogen hoeft helemaal niets te betekenen want ogen kunnen gewoon achteruit gaan met de jaren. Zolang je geen vlekken en kringen ziet als je gewoon kijkt, zou ik me geen zorgen maken. En nogmaals, blind wordt je niet zomaar.

Ik vind je ogen eens in de 2 jaar laten controleren sowieso erg weinig, ik moet iedere 6 maanden...

Ik heb een oogafwijking waardoor mijn zicht hard terugloopt. Ik zit nu op - 11 en hiervoor op -7. Helaas moet ik daar aan geopereerd worden, doodeng!!

Huppekee schreef:

Met een hoge minsterkte is je oog als het ware te groot. Daardoor rekt het netvlies ook wat uit, wat weer kans geeft op een scheurtje in het netvlies en daardoor een netvliesloslating (dit is echt het doemscenario hoor en het gebeurt zelden!!!)

Mensen met suikerziekte hebben hier echt heel veel kans op.

Razz_ schreef:M'n ogen zijn trouwens wel 1x nageken (naar het netvlies weet ik dan niet) maar ik zag en nu af en toe nog steeds trouwens van die lichtjes aan de zijkant van m'n ogen "druppelen". Ze hebben me toen nageken en hun vertelde dan dat ik op dat moment een zware migraine aanval heb. Zo zwaar dat ik daar gewoon niks van voel wat op hoofdpijn lijkt zeg maar. Inmiddels is dat alweer 5 jaar geleden en ik heb het nu nog soms wel eens. Het was toen wel bekend dat ik een tante heb die blind is

Om je enigzins gerust te stellen; zoiets heb ik ook gehad. Ik was toen aan het werk en ineens kon ik niks meer lezen. Steeds als ik ergens op focuste was dat een vage vlek. Werd steeds erger, op een gegeven moment zweefde alles mijn blikveld uit. Ik dacht doen nog dat dit leek op wat mensen als migraineaanval beschrijven, maar verder voelde ik me kiplekker. Op de paniek na dan, je weet echt even niet wat je overkomt. Na ongeveer een uur trok dat weer weg. Was toen op mijn werk gebeurd, die hebben me naar de huisarts gestuurd. Die was er vrij kort over; het was oogmigraine en het kan dat het vaker voorkomt, maar ook nooit meer en kan geen kwaad.
Sindsdien heb ik het nog 1x gehad, maar veel minder heftig.
Datgeen wat ik had komt vanuit je hersenen, wellicht had jij hetzelfde. Heeft dus weinig met de ogen te maken.

Ik zou een afspraak maken voor op zijn minst wat geruststelling.