Hoe is jouw relatie verandert door de jaren heen?

Voor degenen die een langere relatie hebben deze vraag... Ik ben wel benieuwd hoe jullie relatie verandert is over de jaren. Of je bepaalde fases kan zien, en of je denkt dat deze voor alle relaties gelden, of alleen specifiek voor jou en je vriend. Als je bijvoorbeeld terugkijkt naar een jaar geleden, of het begin van de relatie. Wat zijn de grote veranderingen?

Om vast te beginnen:

Ik heb zelf een relatie van bijna drie jaar en vanaf het begin zijn we erg close geweest. Ik weet nog dat het gelijk vanaf onze eerste date al vertrouwd met hem voelde. Ik wist ook heel zeker: ''Dit is 'm!'' . Na een half jaar woonde we al samen! Dus dan leer je elkaar meteen echt goed kennen.

Het gaat nog steeds geweldig tussen ons en toch sta ik nu anders in mijn relatie dan een of twee jaar geleden. Toch nog weer een stuk serieuzer. Soms vind ik het zelfs een beetje eng worden... Dan ben ik bij hem en is het zo vertrouwd dat ik bijna niet het idee heb dat ik samen ben met iemand anders. Alsof we steeds meer 1 worden... Dit vind ik een eng gevoel, (raar genoeg...) herkent iemand dit?

Misschien is het een angst om de controle te verliezen, om je helemaal aan iemand over te leveren? Om dat ultieme vertrouwen te geven? ... Ik weet het niet. (Het is absoluut niet zo eng dat ik eraan denk om hem op te geven hoor! Ik ben juist nooit meer zeker geweest van mijn relatie dan nu.

Wij zijn 2,5 jaar samen dus nog niet superlang maar onze relatie is ook zeker veranderd sinds het begin. We waren meteen erg zeker van elkaar maar je moet elkaar wel nog leren kennen, elkaars grenzen aftasten, weten wat je aan elkaar hebt. We zijn ook na 8 maanden gaan samenwonen en sindsdien nog meer naar elkaar toe gegroeid. Een jaar geleden ging het wat minder tussen ons, we moesten toen onverwacht ons huis uit en zaten midden in een stressvolle verhuizing, dat was echt wel het dieptepunt in onze relatie. Maar nu gaat het alweer een hele tijd heel erg super tussen ons, het is echt heerlijk! En terwijl ik dit typ speelt hij you are so beautiful op de piano en sluit hij af met *koosnaampje*, you are so beautiful De liefde is mooi !

Noa schreef:Voor degenen die een langere relatie hebben deze vraag... Ik ben wel benieuwd hoe jullie relatie verandert is over de jaren. Of je bepaalde fases kan zien, en of je denkt dat deze voor alle relaties gelden, of alleen specifiek voor jou en je vriend. Als je bijvoorbeeld terugkijkt naar een jaar geleden, of het begin van de relatie. Wat zijn de grote veranderingen?

Om vast te beginnen:

Ik heb zelf een relatie van bijna drie jaar en vanaf het begin zijn we erg close geweest. Ik weet nog dat het gelijk vanaf onze eerste date al vertrouwd met hem voelde. Ik wist ook heel zeker: ''Dit is 'm!'' . Na een half jaar woonde we al samen! Dus dan leer je elkaar meteen echt goed kennen.

Het gaat nog steeds geweldig tussen ons en toch sta ik nu anders in mijn relatie dan een of twee jaar geleden. Toch nog weer een stuk serieuzer. Soms vind ik het zelfs een beetje eng worden... Dan ben ik bij hem en is het zo vertrouwd dat ik bijna niet het idee heb dat ik samen ben met iemand anders. Alsof we steeds meer 1 worden... Dit vind ik een eng gevoel, (raar genoeg...) herkent iemand dit?

Misschien is het een angst om de controle te verliezen, om je helemaal aan iemand over te leveren? Om dat ultieme vertrouwen te geven? ... Ik weet het niet. (Het is absoluut niet zo eng dat ik eraan denk om hem op te geven hoor! Ik ben juist nooit meer zeker geweest van mijn relatie dan nu.

Wij zijn ruim 11 jaar samen. En wat jij zegt herken ik niet zo, ik wist niet per se meteen 'dit is hem' en het duurde 5 jaar voordat we samenwoonden (maar ja, ik was dan ook 16 toen we elkaar leerden kennen). Dat 'steeds meer 1 worden' herken ik wel en dat herken ik niet. Ik denk dat het ongezond is als je dat gevoel tevéél krijgt.

Ik heb het wel, in de zin van dat dingen leuker zijn met mijn man, als hij er niet is, dan mis ik hem, en hij mij, we weten meestal wat de ander denkt, maar niet altijd, we zeggen heel vaak hetzelfde op hetzelfde moment, maken op hetzelfde moment dezelfde grap, enzovoorts. Maar ik heb altijd wel heel erg het gevoel dat ik gewoon mezelf ben, ik ben niet onderdeel van een twee-eenheid, ik ben gewoon ik, hij is gewoon hij, en samen doen we het heel erg goed. Maar té vertrouwd worden, dat wil ik helemaal niet, lijkt me ook niet goed. Er moet ook nog een soort spanning zijn, anders is de lol eraf.

Oh en in die 11 jaar hebben we elkaar de tent uitgevochten, zijn we getrouwd en hebben we twee kinderen gekregen. En vechten doen we allang niet meer Het wordt wel steeds leuker.

Wij zijn inmiddels 9.5 jaar samen. We zijn allebei begonnen als jonge guppen, ik was 19, hij 23. Hij had nog nooit een relatie gehad, ik een rampzalige. Ik wist wel al heel vroeg dat dit niet zomaar iemand was. Ik wist al heel snel dat dit wel eens meer kon zijn dan zomaar een flirt.
Wat ons vanaf begin af aan heeft gemaakt en waardoor we de studententijd samen hebben overleefd zonder veel kleerscheuren is dat we elkaar altijd vrij laten. Vrij laten in het doen en laten. Ik heb nooit iets níet gedaan omdat ik een relatie had en hij ook niet (ok: met andere mannen naar bed, maar dat is het enige).
Qua fases is het oppervlakkig in te delen in: gedeelde studententijd,daarna kwam een periode dat hij in Duitsland zat en ik een master aan het doen was (wel samen een woning) totaan het moment dat ook ik begon met werken en we samen een huis kochten. Afgelopen augustus zijn we getrouwd.

Ik ervaar die fases niet zo hoor. Het is meer de fases van ons leven waarin we zaten die dan ook invloed op ons hadden. Wij zelf zijn niet heel erg veranderd. Hij niet als individu, ik niet, en samen dus ook niet. Uiteraard zijn we individueel gegroeid, ik ben echt niet meer dezelfde als 10 jaar geleden... Hij ook niet.

Wij ontmoetten elkaar op een goed moment. We hadden beiden al veel gedaan, gezien etc. In t begin wilde we vooral bij elkaar zijn. We deden allebei totaal waar we zin in hadden. Ik was aan t reizen en bekeek per dag waar ik heen wilde, hij had net een contract getekend in een oosters land (reden: omdat t kon). We zijn na 8 maanden heen en weer reizen samen gaan wonen in NL. Dat was echt wennen! Opeens beiden een baan en een gestructureerd leven. Nu voelen we ons daar goed bij en zijn we een stuk saaier en daardoor serieuzer.
We laten elkaar heel vrij, alles kan en mag. Maar we laten elkaar bv wel weten als we niet thuis komen eten. Beetje burgerlijk dus. Had ik nooit verwacht in t begin!!

Onze relatie is niet echt volgens 'een' boekje. We zijn nu bijna 4,5 jaar samen. We woonden na 3 maanden samen, we zijn na een jaar samen naar het buitenland vertrokken, we zijn ook weer samen terug gekomen, we zijn afgelopen jaar verloofd en trouwen volgend jaar (2012). Het enige dat echt verandert is dat we steeds meer weten wat we aan elkaar hebben, elkaar steeds beter leren kennen en dat we rekening met elkaar houden in plaats dat je aan je eigen individu'tje denkt. We ontdekken samen de wereld.

Waar hebben jullie gewoond zegmaar?

PM Vera

Ik ben nu bijna 8 jaar samen met mijn man maar kennen elkaar al 11 jaar. Ik was 16 en hij 18 dus in het begin was het echt zo van we zien wel waar schip strand en lang leve de lol. Onze relatie is toen opeens heel snel heel hecht en volwassen geworden door dingen die in mijn priveomstandigheden zijn voor gevallen. het voelde ook echt heel snel heel vertrouwd en we konden onszelf ook al heel snel helemaal aan elkaar overgeven.
Na 2,5 jaar woonde we samen het jaar daarop een eigen huis gekocht en we zijn september 2010 getrouwd en nu bezig voor ons eerste kindje.
Ik kan ook wel zeggen dat ik in mijn man ook echt mijn soulmate heb gevonden.