Re: heb je te makkelijk over het moederschap gedacht?

Coco vr 4 nov 2011 - 20:02

Ja en nee, voordat ik zwanger was had ik er wel een idee van en zeker niet verwacht dat het makkelijk zou zijn en dat er snel doorgeslapen zou worden. Maar toen we wisten dat het een tweeling was, hebben we het wel makkelijker ingeschat dan dat het is. Vooral het slapen is een groot drama. Ze vallen niet zelf in slaap en slapen niet zo lang als dat ze nodig hebben. Gisterenmiddag ben ik 3 uur bezig geweest voordat ze eindelijk naar dromenland vertrokken, die 3 uur zijn dan alles behalve gezellig. Mijn dochtertje slaapt gelukkig al een heel stuk beter dan het was, maar mijn zoontje bakt er niets van. Voor hem moet ik er of zo'n 8 keer uit of bij ons in bed leggen. Ik kan mij echt niet herinneren wanneer ik voor het laatst 1,5 uur heb geslapen in de avond of nacht. Bij ons in bed ligt hij niet stil dus doe ik alsnog amper een oog dicht. En mijn man hoeft niet naar hem toe te gaan, dan huilt hij net zo lang tot ik er ben en is mijn dochtertje ook wakker en dat houdt ze dam ook rustig 2 uur vol.

Wel is het slapen hier het enige echte probleem, maar wel een groot probleem. Al vind ik de jaloezie en het vechten van ze soms ook wel lastig, daardoor wordt er snel gehuild. In dat opzicht lijkt het mij
heerlijk om een eenling te hebben, waar je al je aandacht op kunt storten in het eerste jaar. Als ik of mijn man 1 op 1 met ze zijn wordt er echt nooit gehuild en zijn ze zo makkelijk dat ik niet weet wat
mij overkomt.

Maar het is wel weer onwijs genieten als ze samen aan het voetballen of bouwen zijn dan gaan ze helemaal in elkaar op. En ze kunnen zo heerlijk knuffelen en kusjes geven aan elkaar.

PiP vr 4 nov 2011 - 20:10

Ik heb de eerste periode juist als heel fijn ervaren, ik was het fultime kolven na 2 maand wel behoorlijk zat, maar had hel helemaal niet anders verwacht die periode.
Mijn man zag ook dat ik zoveel beter in mijn vel zat. Met 6 maand vond ik het wel heel pittig worden, ze kwam toen ook in een gigasprong en kon daarna ineens heel veel. Dat heeft haar gewoon dwarsgezeten. Maar toen ze overal bij kon komen, kwam dus ook het nee zeggen en consequent worden, daar had en heb ik nog steeds wel moeite mee... Verder vind ik de weken dat mijn man in de kost zit ook pittig, dit speelde nog niet toen we besloten voor een kindje te gaan. Gelukkig nog maar 1 week Very Happy

Maar dan in januari weer 4 weken Sad

Eerst maar eens lekker genieten van onze 2 weken kerstvakantie!

Het valt me mee en tegen.

Wat me ook meevalt en dat mag ook gezegd worden, de liefde die je van je kind krijgt. Ik kan zo genieten als ze me spontaan komt knuffelen en een kus geeft of heerlijk tegen me aan komt liggen. Dat deed ze de eerste 6 maand niet, ze zou echt niet haar hoofdje tegen mijn schouders leggen(bij niemand niet), altijd maar om haar heen kijken!
Maar dat maakt ze nu dubbel en dwars goed ! Ook het gepraat en gezing vind ik erg leuk. We beginnen nu hele gesprekken te kunnen voeren, nog wel en F haar taaltje, maar dat maakt niet uit!

Parisienne vr 4 nov 2011 - 20:30

Ook ik had anders verwacht/gehoopt. Ik zou N. voor geen goud kwijt willen, ze hoort nu gewoon echt bij ons. Echter hebben ook wij geen 'makkelijk' meisje. Ze heeft een pittig karakter, heeft al een aantal flinke woedeaanvallen (op de grond laten vallen, knijpen, slaan, bijten) gehad en is een slechte slaper. Vooral dat laatste, dat breekt me zo op momenteel. We zitten uren met haar op 's nachts. Waardoor ze wakker wordt is ons een raadsel! Het meest vervelende is dat ze ook bij ons in bed of in de kamer niet kan/wil slapen. Ik zou haar met liefde bij ons in bed nemen als dat betekent dat we allemaal verder kunnen slapen, helaas werkt ook dat bij N. niet. Er zitten nachten bij dat ik van 5 tot 7 even kan slapen. Voor die tijd ben ik gewoon telkens met N. bezig. Op de bank, heen en weer lopen, wiegen, etc. Ze valt zelfs in mijn armen nagenoeg nooit meer in slaap. Ja, de nachten breken me echt op, wat ervoor zorgt dat mijn verdere dagritme helemaal verstoord wordt. Ik heb ook nergens zin meer in, het afstuderen/afmaken van mijn scriptie schuif ik steeds verder voor me uit, etc. Ook haar nierafwijking heeft voor aardig wat stress/ongerustheid gezorgd, gelukkig gaat dat nu de betere kant op. We zijn momenteel weer bezig met de kinderarts, zij vermoed een te lage aanmaak bij N. van melatonine (wat ervoor zorgt dat een mens slaapt/slaap krijgt). 15 binnenkort hebben we weer een gesprek met haar over het slapen van N. Samen gaan we dan kijken wat eraan gedaan kan worden.

Buiten dit alles is N. verder een heel lief meisje! Ondanks haar slaaptekort is ze overdag toch vaak vrolijk en energiek. Tevreden is ze niet snel, maar als ze blij/tevreden is dan laat ze dat ook echt merken. Ook N. heeft dus haar hoge pieken en dalen in haar humeur en een heel kort lontje. Maar gelukkig kan ze je ook van het een op het andere moment overspoelen met knuffels en kusjes I love you

Parisienne vr 4 nov 2011 - 20:36

Fiwen schreef:
Rejoy. schreef:
Susan schreef:
Rejoy. schreef:

Bij mij kwam ineens het besef toen ik bij een meeting was bij Minneke en zij hun zoontje gewoon in bed konden leggen. Onze Y. is nog NOOIT alleen in slaap gevallen en we hebben van alles geprobeerd. Nog steeds is het een heel pittig meisje met een héééél kort (bijna onzichtbaar) lontje en het is een meisje met hele hoge pieken en hele diepe dalen in haar humeur.

Minnekes zoontje is ook echt een goede slaper, ze hebben hem bij ons ook een keer in Yrsa's bedje gelegd en binnen no-time was hij vertrokken.

aah, dat wist ik niet. Een paar weken later had ik een meeting met een hoop andere mama's en ook daar heb ik niet één kindje gezien dat zo moeilijk slaapt als Y. Lijkt me echt heeeerlijk als je een kindje hebt dat goed slaapt.

Jawel, die van mij Die heeft helemaal niet geslapen toen!

@ Rejoy: je vergeet ook N.! Wink

N., Y. en J. ... drie pittige meisjes die niet zo van slapen houden!

Lindsya vr 4 nov 2011 - 21:23

Ik had me tijdens de zwangerschap voorbereid dat een baby niet makkelijk zou zijn. Maar toen ons zoontje eenmaal geboren was viel het me heel erg mee, ons zoontje is heel erg makkelijk. Hij sliep na 4 weken door en nog steeds slaap die heel makkelijk, je hoef hem maar in bed te leggen en hij slaap. Hij heeft weinig gehuild, alleen als die honger had of als die uit bad moest.
Ik vond het alleen weleens lastig dat die naar een paar maanden eenkening werd maar dat is later ook wel goed gekomen gelukkig. Maar bij sommige mensen ging die gelijk huilen als die op hun schoot zat of dat iemand even op hem moest passen, dan krijsde hij heel de boel bij elkaar.

Floor vr 4 nov 2011 - 21:30

MADDIE vr 4 nov 2011 - 21:36

Mama_van2 schreef:Nee, bij S.enna gezien niet. Vanaf dag 1 was en is ze een ontzettend makkelijk kind. Ze sliep na 1 week echt helemaal door, ik kon haar overal mee naartoe nemen, ze was altijd lief en ze huilde echt nooit. Nu is ze ondanks alles wat er binnen ons gezin speelt nog altijd makkelijk en lief. Bij M.ara hoopte we dit weer te mogen ervaren, helaas liep dit vanaf dag 1 al anders, we kregen een erge huilbaby en met 8 weken de diagnose Epilepsie, met 16 weken de diagnose zeer complexe epilepsie met als oorzaak een aanlegstoornis in haar frontale cortex. Waarop een zwaar jaar volgde met een kind wat zich tot aan 12 maanden aan toe totaal niet ontwikkelde. Ze lag alleen maar op haar rug in de box, ze kon niet rollen, niet zitten, zich niet verplaatsen en alleen speelgoed pakken binnen handbereik. Met ontzettend veel intensieve therapie ging ze zichzelf toch na 1 jaar verder ontwikkelen. Nu 7 weken geleden ging het weer ontzettend mis, honderden epileptische aanvallen per dag, weken lang. Wat resulteerde in een coma op de IC, en nu staat ons dus Mara haar open hersenoperatie te wachten met alle voorbereidingen, en weer alle therapie in het revalidatie centrum omdat ze de laatste maanden weer bijna niet ontwikkeld. Dus ja, al met al kan ik echt zeggen dat het moederschap mij nu zwaar valt. Het meeste zware aan alles vind ik hoe je leven totaal op zijn kop wordt gezet, je relatie die soms op klappen staat, jezelf steeds tussen 2 kinderen moeten verdelen, je sociale contacten onderhouden, het verlies en onbegrip van vrienden en kenissen, het continue regelen van opvang, plannen van diensten en onze roosters op elkaar afstemmen waardoor je nooit meer samen vrij bent. Ik hoop dat ik over een jaar een ander antwoord op deze vraag kan geven.

Jeetje zeg! wat verschrikkelijk naar en heftig!! Heel veel sterkte en kracht toegewenst! hug

Gast vr 4 nov 2011 - 21:55

ProudMama schreef:Ik kon me weinig voorstellen hoe het zou zijn met 2 baby's.

Ik wacht nogsteeds op mijn roze wolk, de laatste paar dagen is het (vooral J) alleen maar huilen. Dan heb ik handen, ogen, en vooral energie te kort.
En iedereen vind het maar 'leuk', 'schattig', 'knuffelen' en weet het beter want ze hebben het allemaal meegemaakt (niemand in mijn omgeving heeft een tweeling, maar goed ), daar word ik misschien nog wel gekker van. Ze walzen keihard over je grenzen heen als je niet uitkijkt.
Gaan ze nog even commentaar zitten leveren omdat ik vaak in makkelijke kleding en niet opgetut rond loop, maar ik heb er de puf niet meer voor.
Anderen genieten. Ik overleef. That's all.

Ik hoor dat vaker hoor van mensen met een tweeling, dat het de eerste tijd gewoon overleven is en dat het pas later leuk wordt.
Ik weey niet waar je woont maar ik zou best een dagje voor je willen oppassen hoor.

Het moederschap heb ik niet echt onderschat. Het enige wat mij is tegengevallen zijn de ziekenhuisperiodes en dan vooral van J.anneman.
Hoewel ik zelf altijd het gevoel heb gehad dat ik weer te vroeg zou bevallen, ik had niet verwacht dat het me zo verschrikkelijk zwaar zou vallen om in het ziekenhuis te moeten blijven zonder C.iske. Ik voel me daar ook nog steeds schuldig over naar J.anneman.

Dat mensen over je grenzen heengaan, herken ik ook. Mensen die in het ziekenhuis op bezoek komen en geen rekeing willen houden met kolf of rusttijden. Die het onzin vinden om hun jas uit of hun sieraden af te doen op de couveuseafdeling. Ik vond dat heel vervelend.

Susan vr 4 nov 2011 - 21:57

Sunprincess schreef:Die het onzin vinden om hun jas uit of hun sieraden af te doen op de couveuseafdeling. Ik vond dat heel vervelend.

Echt, wat onbeschoft, als je op bezoek gaat in het ziekenhuis, zeker op een afdeling waar zulke kwetsbare patiëntjes liggen, dan volg je toch iedere instructie op die je wordt gegeven? Het is dan toch niet aan jou om te bepalen of het onzin is?

Tania vr 4 nov 2011 - 21:58

Susan schreef:
Sunprincess schreef:Die het onzin vinden om hun jas uit of hun sieraden af te doen op de couveuseafdeling. Ik vond dat heel vervelend.

Echt, wat onbeschoft, als je op bezoek gaat in het ziekenhuis, zeker op een afdeling waar zulke kwetsbare patiëntjes liggen, dan volg je toch iedere instructie op die je wordt gegeven? Het is dan toch niet aan jou om te bepalen of het onzin is?

Ja dat vind ik ook. Zeiden ze daar dan niks van in het ziekenhuis? Hier hielden ze goed in de gaten of iedereen zich aan de regels hield.

Gast vr 4 nov 2011 - 22:20

Tania schreef:
Susan schreef:
Sunprincess schreef:Die het onzin vinden om hun jas uit of hun sieraden af te doen op de couveuseafdeling. Ik vond dat heel vervelend.

Echt, wat onbeschoft, als je op bezoek gaat in het ziekenhuis, zeker op een afdeling waar zulke kwetsbare patiëntjes liggen, dan volg je toch iedere instructie op die je wordt gegeven? Het is dan toch niet aan jou om te bepalen of het onzin is?

Ja dat vind ik ook. Zeiden ze daar dan niks van in het ziekenhuis? Hier hielden ze goed in de gaten of iedereen zich aan de regels hield.

Uiteindelijk deden ze het wel maar ik vond het erg vermoeiend om steeds opnieuw uit te leggen en te vragen en te discussieren.
Bezoektijden net zo, mensen vonden het onterecht dat ik niet kon bepalen wanneer ze bij C.iske mochten en dat ze zich dus aan bezoektijden moesten houden.

Gast za 5 nov 2011 - 4:13

Nee helemaal niet, maar kan me wel voorstellen dat het onderschat word. Maar nu gaat het bij ons ook gewoon goed, als dat anders was gegaan dan had ik er misschien ook wel anders over gedacht.

Supertalentje za 5 nov 2011 - 6:14

Ik denk deels dat het aan je eigen verwachting ligt vantevoren en deels kun je je er denk ik ook geen voorstelling van maken als je van 0 naar 1 kind gaat iig.
Ik heb bij mijn zusjes gezien hoe ontzettend teleurgesteld en zwaar ze het vonden, een baby was toch alleen maar leuk en lief?
Ik heb me op een hoop dingen ingesteld, maar hoe het echt zal zijn weet ik echt niet. Ik weet wel dat alles een keer voorbij gaat, hij zal toch niet huilen, eenkenning zijn, slecht eten en driftbuien hebben tot ie 18 is? Laughing

Gast za 5 nov 2011 - 6:22

Supertalentje schreef:Ik denk deels dat het aan je eigen verwachting ligt vantevoren en deels kun je je er denk ik ook geen voorstelling van maken als je van 0 naar 1 kind gaat iig.
Ik heb bij mijn zusjes gezien hoe ontzettend teleurgesteld en zwaar ze het vonden, een baby was toch alleen maar leuk en lief?
Ik heb me op een hoop dingen ingesteld, maar hoe het echt zal zijn weet ik echt niet. Ik weet wel dat alles een keer voorbij gaat, hij zal toch niet huilen, eenkenning zijn, slecht eten en driftbuien hebben tot ie 18 is?

Dat zou toch wat zijn

Pompoen za 5 nov 2011 - 7:27

Sunprincess schreef:
Supertalentje schreef:Ik denk deels dat het aan je eigen verwachting ligt vantevoren en deels kun je je er denk ik ook geen voorstelling van maken als je van 0 naar 1 kind gaat iig.
Ik heb bij mijn zusjes gezien hoe ontzettend teleurgesteld en zwaar ze het vonden, een baby was toch alleen maar leuk en lief?
Ik heb me op een hoop dingen ingesteld, maar hoe het echt zal zijn weet ik echt niet. Ik weet wel dat alles een keer voorbij gaat, hij zal toch niet huilen, eenkenning zijn, slecht eten en driftbuien hebben tot ie 18 is?

Dat zou toch wat zijn

Uit ervaring met mijn mans pubers weet ik dat er wel weer andere problemen voor in de plaats zullen komen...
En driftbuien, slecht eten... Bij sommigen blijft dat gewoon.

Ayla za 5 nov 2011 - 7:53

Lindsya schreef:Ik had me tijdens de zwangerschap voorbereid dat een baby niet makkelijk zou zijn. Maar toen ons zoontje eenmaal geboren was viel het me heel erg mee, ons zoontje is heel erg makkelijk. Hij sliep na 4 weken door en nog steeds slaap die heel makkelijk, je hoef hem maar in bed te leggen en hij slaap. Hij heeft weinig gehuild, alleen als die honger had of als die uit bad moest.

+1 tot nu toe, maar ze is pas 4 weken. Ze slaapt al vanaf dag 1 een aantal uren per nacht door, in het begin moest ik zelf de wekker om de 3 uur zetten, toen dat niet meer hoefde en ze 6 uur door mocht slapen deed ze dat ook. Dat heeft ze op 1 of 2 nachten na niet meer afgeleerd. maar goed ze is pas 4 weken, het kan nog veranderen.

Gast za 5 nov 2011 - 12:15

Maddie, dank je ! Nu ik mijn stukje terug lees staat het er misschien wel een beetje negatief maar eerlijk, ik kan er soms niets anders van maken. En ondanks alles zou ik echt met niemand anders willen ruilen, ik voel mezelf ontzettend gelukkig met haar.

Gast za 5 nov 2011 - 20:01

Ik heb er bij de eerste niet te makkelijk over gedacht... Indy is/was een heel makkelijk kindje. Toen Merle geboren werd heb ik wel eens tegen ros gezegd waarom wilde we ook alweer een 2e? Meer ook omdat we van een heel zelfstandig meisje ineens weer een baby erbij kregen wat alleen maar huilt (i.p.v. praat he) ik vond dat zo een omschakeling weer ineens. Merle is ook veel drukker dan Indy en luisteren is niet haar beste ding. Nu moet ik zeggen dat ik nog niet weet hoe het met Jace erbij zal zijn, maar hij is zo rustig en te vrede mannetje. Je hoort hem in het ziekenhuis alleen als het te lang duurt voordat hij voeding heeft, of als hij afgedroogd moet worden na het bad....

ps, ik had wel te licht gedacht over bv geven bij Indy..ik dacht dan doen we wel ff... niet dus

maiadebij za 5 nov 2011 - 20:09

Van 0 naar 1, dus de geboorte van N, heb ik wel onderschat. Daarnaast was N (achter gezien) een huilbaby. Toen belanden we erin en was het zo, ik had ook weinig voorbeelden van mensen om mij heen en dacht dat baby's nu eenmaal huilden. We hebben de eerste weken elke avond sowieso van 19 tot 24 uur met een brullend kind gelopen. Nu is hij nog steeds geen makkelijk jongetje, heel lief natuurlijk, maar hij huilt/ piept/ jammert snel. Als hij boos is is hij boos en dit is onmogelijk om te buigen/ af te leiden. Dan gaat hij rustig een uur door met schreeuwen.

Daarbij slaap ik nu al 14 maanden niet door, J komt nog 2 keer per nacht voor een voeding, dus mijn vermoeidheid en de driftbuien van N zijn wel eens teveel van het goede. Maar ook dat zal vanzelf voorbij gaan.

J is een ontzettend makkelijk meisje, wel een uitdager ze jaagt graag haar broer op de kast, maar qua slapen, eten, spelen, flexibiliteit, is ze gewoon erg makkelijk. Het is ook een erg knuffelkind, nu merk ik hoe belangrijk dat is. N knuffelt niet, vanaf het begin af aan houdt hij daar niet van. Als ik (of mijn man) bijvoorbeeld thuis komen van ons werk dan staat J te trappelen bij de deur en vliegt in ons armen, N blijft doorspelen en reageert niet. Als we hem dan willen begroeten gromt hij wat en duwt ons weg. Dat zijn dingen die ik best moeilijk vind. Aan de ene kant wil ik ze beide met evenveel liefde begroeten, maar door de verschillende reacties ga ik me wel eens schuldig voelen terwijl ik het niet kan veranderen.

Barbabella za 5 nov 2011 - 21:28

Nee, ik vind het net zo leuk als ik had verwacht. Het gaat ook allemaal heel goed, Levi is een heel makkelijk kind. Heeft in 16 maanden tijd nog geen 10 nachten slecht geslapen,ik kan hem ook overal laten slapen hij doet zijn ogen dicht en is vertrokken. Hij eet en drinkt perfect, huilt alleen als er écht iets is. Totaal niet eenkennig en ook niet geweest tot nu toe. Hij kan uren zitten spelen, is vrolijk en heeft altijd lol. Het is echt leuk en gezellig om met hem bezig te zijn en ik geniet daar iedere dag van. Ik denk dat als hij niet zo makkelijk was geweest dat ik het dan wel een stuk zwaarder zou vinden. Als Levi ziek is en wat huilerig is kan ik minder goed tegen omdat we het niet gewend zijn dat ie huilt en dat vind ik dan best lullig van mezelf laughcry

Ik vraag me wel steeds af hoe hard we het terug gaan krijgen als hij 16 is :shock:

snoezel za 5 nov 2011 - 21:46

Ik denk niet dat ik te licht heb gedacht over het ouderschap. Wel zijn sommige dingen gewoon anders dan verwacht.
Als ik naar mezelf als moeder kijk en naar L, dan valt het me allemaal erg mee. We hebben ook zo enorm geboft met haar, het is echt een enorm makkelijk kind. Eet alles, slaapt goed (Ok, het heeft lang geduurd voor ze doorsliep, maar na haar voeding viel ze altijd meteen weer in slaap, de keren dat we echt slapeloze nachten hebben gehad zijn op 2 en misschien wel op 1 hand te tellen en dan was ze altijd ziek). Ook de borstvoeding is me enorm meegevallen, maar ook daar heb ik weer enorm veel geluk mee gehad. Ik heb totaal geen problemen ermee gehad..
Waar ik niet op voorbereid was, was de enorme impact van de bevalling en hoe enorm rot ik me over alles en over mezelf erna heb gevoeld, terwijl ik normaal echt niet zo ben. Ook heb ik onderschat wat voor invloed het zou hebben op mijn relatie. We hebben beide best wel moeten wennen aan de verdeling en ook om nog ergens tijd en aandacht voor elkaar te vinden. Ze heeft ons ergens natuurlijk wel meer samengebracht, maar meer als papa en mama en met haar als middelpunt. We hebben echt moeten leren (en soms nog) om elkaar niet uit het oog te verliezen..

maiadebij za 5 nov 2011 - 22:14

wat ik zo lees is toch vooral het slapen een heikel punt. Slaap en niet slapen doet zoveel met je. N was echt een hele moeilijke slaper, werd wakker van de post die op de deurmat viel en ik was per dag echt uuuuuren bezig hem in slaap te krijgen. Vanaf 2 jaar slaapt hij overdag ook helemaal niet meer. Maar dat heeft me echt opgebroken. Dan had ik hem eindelijk in slaap, nog niet eens beneden en .... WEEEEEHHHH.... oh echt ik vond dat zwaar.
Iedereen heeft dan ook allemaal adviezen "laat maar janken joh, is het zo over" heb ik vaak moeten horen. Alsof hun goedslapende kinderen te danken zijn aan hun goede aanpak (en mijn slechtslapende kind dus aan mijn slechte aanpak).

Nu slaapt hij gelukkig heel goed, van 19 tot 7 uur (vanmorgen 5:30, maar komt nog van de overgang naar wintertijd) maar ik merk nog steeds dat als hij heel af en toe moeilijk doet ik meteen dat gevoel van toen weer krijg.

loesje za 5 nov 2011 - 22:28

Ik vind het wel echt zwaarder dan ik me voorgesteld had. Zeker in het begin maar we hebben ook erg veel 'pech' gehad.
Einde van de zwangerschap was echt niet fijn, na de bevalling kreeg ik erge darm problemen ook voor in het ziekenhuis gelegen, vanaf dat moment kreeg Alex. ook last van zijn allergie/liesbreuk/reflux en heeft daardoor maandenlang amper geslapen overdag, veel gespuugd en bijna continu gehuild. Na 4 maanden zeuren bij huisarts dat hij veel pijn had. zagen ze bij het cb dat hij een liesbreuk had. Wij op na het ziekenhuis daar is hij geopereerd en kreeg medicijnen voor ruflex en ging over op pepti. Het huilen werd minder maar was nog niet over. Toen kreeg hij rode bultjes op zijn hoofd/huid waar hij jeuk en pijn aan had. dus weer zeuren bij de huisarts. eindelijk naar 3/4 maanden maanden daargestuurt na de demateloog daar bleek het een gist te zijn die opspeelt met warm weer. Shampo en creme mee gekregen en opgelost. Nu zijn we 1 jaar verder het gaat goed met hem (heeft alleen nog last van diaree) het huilen is een heel stuk verminderd maar nog niet over. door dat hij veel ziek is geweest en pijn had is hij veel opgetilt geweest en nu moet hij dat weer afleren en zelf leren spelen en dat vind hij erg moeilijk.
Ik vind een kindje hebben heel erg leuk maar had niet verwacht dat het ook zo zwaar kon worden.

Gesponsorde inhoud