Pril geluk

Ik heb vaak momenten dat ik besef dat ik het heel erg goed heb en echt gelukkig ben. Met alles en iedereen om mij heen in goede gezondheid. Maar als ik dit denk, bedenk ik me ook weer hoe breekbaar dit is. Ik kan ook zomaar iemand om mij heen verliezen. Dat idee lijkt me verschrikkelijk. Daarom kan ik niet heel lang genieten van het geluk (als ik er bewust aan denk). Alhouwel juist dat breekbare stuk, geluk zo bijzonder maakt.

Ik weet niet zo goed wat ik met dit topic wil, maar iemand die dit herkent?

Ik herken dit wel ja. Daarom probeer ik juist heel erg te genieten en probeer ik niet teveel stil te staan bij het feit dat ik iemand kwijt kan raken of verliezen.

Heel herkenbaar...

Ik leef tegenwoordig met de dag en plan nauwelijks nog verder dan een paar weken. Je leven kan zomaar ineens een halve slag draaien en dan ligt je hele toekomst op zijn gat. Geniet van elke dag, het kan zomaar de laatste zijn! Cliché, maar zó ontzettend waar, weet ik, helaas, uit ervaring.

Inderdaad, je leven kan binnen één minuut op zijn kop staan en nooit meer hetzelfde worden.
Na regen komt zonneschijn, maar andersom helaas ook.

Youandi schreef:Heel herkenbaar...

Ik leef tegenwoordig met de dag en plan nauwelijks nog verder dan een paar weken. Je leven kan zomaar ineens een halve slag draaien en dan ligt je hele toekomst op zijn gat. Geniet van elke dag, het kan zomaar de laatste zijn! Cliché, maar zó ontzettend waar, weet ik, helaas, uit ervaring.

Ja, dat probeer ik ook zeker wel hoor genieten van elke dag maar soms dan met die schaduw omdat ik weet dat het ook anders kan. Ik weet inderdaad ook zelf uit eigen ervaring dat het zo afgelopen kan zijn. Maar daar denk ik gek genoeg niet echt aan, het is meer dat anderen in mijn omgeving 'wegvallen' dan ik zelf.

Ook ik kan daar over mee praten. Toen we op vakantie gingen naar Nice achter gekomen dat ik zwanger ben, helemaal door het dolle heen dus! 5 dagen later in Zwitserland zwager van mijn vriend overleden. We konden en wilden nog niet kwijt dat ik zwanger was omdat we dat zelf ook nog maar net wisten. Wat dat betreft zaten we erg in de knoop met ons zelf op dat moment.

Nu is het nog raar, mijn vriend heeft er heel veel moeite mee. Hij heeft zo zijn momentjes en ik droom vaak over hoe alles gebeurd is. Lig te woelen in bed, kan niet in slaap vallen en dan ga ik maar even spoken door het huis om daarna hopelijk in slaap te vallen.

Shygirl85 schreef:Ook ik kan daar over mee praten. Toen we op vakantie gingen naar Nice achter gekomen dat ik zwanger ben, helemaal door het dolle heen dus! 5 dagen later in Zwitserland zwager van mijn vriend overleden. We konden en wilden nog niet kwijt dat ik zwanger was omdat we dat zelf ook nog maar net wisten. Wat dat betreft zaten we erg in de knoop met ons zelf op dat moment.

Nu is het nog raar, mijn vriend heeft er heel veel moeite mee. Hij heeft zo zijn momentjes en ik droom vaak over hoe alles gebeurd is. Lig te woelen in bed, kan niet in slaap vallen en dan ga ik maar even spoken door het huis om daarna hopelijk in slaap te vallen.

Pff ja zoiets dus.. Dat iets afschuwelijks gemixt wordt met het gevoel van geluk.. Dan voel je geloof ik ook echt alles door elkaar. En dat is ook moeilijk om zoiets los te laten, zeker als hetgeen wat je 'ongelukkig' maakt nooit meer goed komt of terug komt.

Moon schreef:

Shygirl85 schreef:Ook ik kan daar over mee praten. Toen we op vakantie gingen naar Nice achter gekomen dat ik zwanger ben, helemaal door het dolle heen dus! 5 dagen later in Zwitserland zwager van mijn vriend overleden. We konden en wilden nog niet kwijt dat ik zwanger was omdat we dat zelf ook nog maar net wisten. Wat dat betreft zaten we erg in de knoop met ons zelf op dat moment.

Nu is het nog raar, mijn vriend heeft er heel veel moeite mee. Hij heeft zo zijn momentjes en ik droom vaak over hoe alles gebeurd is. Lig te woelen in bed, kan niet in slaap vallen en dan ga ik maar even spoken door het huis om daarna hopelijk in slaap te vallen.

Pff ja zoiets dus.. Dat iets afschuwelijks gemixt wordt met het gevoel van geluk.. Dan voel je geloof ik ook echt alles door elkaar. En dat is ook moeilijk om zoiets los te laten, zeker als hetgeen wat je 'ongelukkig' maakt nooit meer goed komt of terug komt.

Daar heb ik inderdaad erg veel moeite mee gehad, we wisten gelijk dat het goed mis was toen we gebeld werden. We waren toen opweg terug naar het huisje. Op dat moment dacht ik oke rustig aan, want ik heb wel een heel klein kleintje in mijn buik wat ons straks erg gelukkig maakt.

Maar ik werd helemaal hysterisch echt verschrikkelijk huilen, roepen nee dat kan niet. Weet ook nog precies welk liedje we luisterden en als ik die nu hoor stromen de tranen weer over mijn wangen.

Het gaat nu wel, zelfs zijn zus zei geniet ervan en deel ook alles met mij (de zus dus waarvan haar man toen is overleden) en dat is ook fijn. Maar het is zo gek dat het echt in een keer voorbij kan zijn.