Haten

Nee, ik haat niemand.
Ik heb wel aan een aantal mensen een hekel.

Ik haat ook niemand... Ik kan wel iemand bedenken bij wie ik de deur gewoon weer dicht zou doen, niet zou reageren op contact of in de supermarkt straal voorbij zou lopen, maar die gun ik dan wel weer een lang en gelukkig leven, maar wel zonder mij. Ik ben niet bezig met die persoon, die roept geen woede op en ook absoluut niet de behoefte degene te slaan ofzo.

Ik haat niet echt, maar ik heb heus wel eens haat gevoelens. Oppervlakkig dus. Als ik bijv een film kijk over de tweede wereld oorlog, dan kan ik moeiteloos Hitler haten.
Maar het is geen echte haat, het is eigenlijk een bepaalde vorm van afgunst.


Echte haat heb ik gelukkig nog nooit hoeven ervaren. Wel grote hekel aan.

Niemand. Al haat ik mijn ex soms omdat loslaten moeilijk blijft.

Ik ben ook zeker van mening dat haat en liefde twee emoties zijn die erg dicht bij elkaar liggen. Het tegenovergestelde van liefde is in mijn ogen onverschilligheid, dat iemand je totaal koud laat.
Mijn voormalig beste vriendin check ik nog steeds wel eens op FB, op de één of andere manier moet ik toch weten wat haar bezighoudt ofzo (tegen beter weten in). Mijn gevoelens zijn denk ik goed te vergelijken met iemand waarvan de (lange) relatie is uitgegaan; zo voelde het voor mij ook. Het is nu bijna twee jaar geleden en ik heb haar sindsdien nooit meer gezien. In t begin had ik echt sterk de drang om haar een klap te verkopen als ik haar tegen zou komen, maar die behoefte wordt nu (gelukkig) wat minder. Ik zou me wel dood schrikken als ik haar ineens zou zien trouwens.

Spetterdespat schreef:

Salander schreef:

Stuiterbal schreef:Ik haat mijn moeder. Ik haat haar echt heel erg !

+ 1

Hier ook een + 1.

Wat rot voor jullie !!!

Haten...nee. Maar ik heb een ontzettende hekel aan mijn oma. Zo schijnheilig, bah!

Nee. Wel gedaan. Op dat moment hielp het mij door een periode heen. Ik droomde in die periode dan ook regelmatig dat ik diegene ombracht op de meest afschuwelijke manieren. Toen alles achter de rug was, ebde het haatgevoel ook weg.

Ik haat 1 iemand op deze aardbol. Die heeft mij te veel aan gedaan en als ik hem zie dat staat m'n hart altijd even stil en kook ik van binnen. Ik zal 'm heus niks aan doen hoor want dat is hij niet waard. En verder heb ik nog een grote hekel aan een aantal mensen

Jup ik haat iemand , zo erg dat ik haar het licht in de ogen niet gun en als ik geen kinderen zou hebben zou ik haar inderdaad wat aangedaan hebben.

Ik haat 1 iemand. Deze persoon heeft zoveel gedaan om mij pijn te doen, en ook echt rotdingen. Mijn werk opbellen om te zeggen dat hij nog geld krijgt en eisen dat ze me van het werk weg laten gaan om dat geld te brengen, allemaal dat soort rare dingen. Mij manipuleren, chanteren, kleineren.. Als ik hem zie, heb ik echt zin om een mes in zijn gezicht te steken

Spetterdespat schreef:

Salander schreef:

Stuiterbal schreef:Ik haat mijn moeder. Ik haat haar echt heel erg !

+ 1

Hier ook een + 1.

Jeetje zeg, hebben hun dan zoiets vreselijks gedaan?
Ik kan mijn moeder soms ook wel eens niet uitstaan!! Maar om nou te zeggen dat ik haar haat, nee...

Echt iemand haten doe ik niet, dat gun ik de ander niet eens, maar er zijn wel mensen die ik liever zie gaan dan komen ja.

Nee ik haat niemand. Er hebben wel mensen mij veel pijn en ellende bezorgt, maar haten doe ik niet. Het is meer een hekel hebben aan..Echte haat lijkt me echt een heftige emotie en ook zwaar om dat dagelijks met je mee te moeten dragen. Vind het zonde om daar mijn energie in te steken. Ik probeer me meer te richten op de mensen waarmee ik wel door een deur kan.

Ik heb totaal geen last van de haat die ik voor die mensen voel, is gewoon zo. Verder draag ik daar geen last van mee hoor.
Ik denk dat als je op een gegeven moment zoveel haat voor diegene voelt dat je dat gevoel dan niet meer meedraagt constant. Als ik aan die persoon denk of zie(buurman dus zie ik vaak) dan gun ik hem het licht in zijn ogen niet. Maar zelf heb ik geen last meer van dat haatgevoel. Het is gewoon zo, niks meer, niks minder.

Sommigen zeggen dat haat verspilde energie is, of dat je iemand die aandacht niet gunt. Maar haat, is dat niet een emotie? En emoties heb je toch niet altijd onder controle? Ik haat ook iemand. Ik kan wel vrolijk gaan zeggen, ik haat diegene niet want dat kost me energie, of diegene verdient mijn aandacht niet..Maar ik kan het niet tegen houden dat ik diegene haat. Die gevoelens heb ik nou eenmaal en dat kan ik niet uitschakelen.

Ik wil hier ook nog wel wat aan toevoegen. Voor mij werkte haat kwaadmakend. En op die woede kon ik die betreffende periode met die betreffende persoon overleven. Het gaf mij kracht om te knokken.

Nee. Ik heb wel iemand gehaat toen ik jonger was. Hij leeft niet meer, niet door mijn toedoen hoor, maar daar ben ik nu wel klaar mee ook.

Maar hij heeft het mijn puberleven behoorlijk zuur gemaakt.

Jolee schreef:Sommigen zeggen dat haat verspilde energie is, of dat je iemand die aandacht niet gunt. Maar haat, is dat niet een emotie? En emoties heb je toch niet altijd onder controle? Ik haat ook iemand. Ik kan wel vrolijk gaan zeggen, ik haat diegene niet want dat kost me energie, of diegene verdient mijn aandacht niet..Maar ik kan het niet tegen houden dat ik diegene haat. Die gevoelens heb ik nou eenmaal en dat kan ik niet uitschakelen.

Ik vind haat verder gaan dan gewoon een emotie. Ik vind het echt zonde van je energie,je gaat je er echt niet lekkerder van voelen lijkt me. Maar ik heb dan ook nog nooit die gevoelens gehad, dat ik iemand haat. Er zijn zat mensen die ik totaal niet mag, maar daar denk ik verder niet zoveel bij na. Niemand hoeft alleen maar goed of in het geval van haat slecht te zijn.

Misschien kan het mij ook nog wel overkomen, dat ik ooit iemand zal gaan haten. Ik denk en hoop van harte van niet.
Wel kan ik iemands gedrag haten, maar dat is wat anders.

Ik snap echter wel wat jij bedoeld hoor.

Break Of Day schreef:Ik wil hier ook nog wel wat aan toevoegen. Voor mij werkte haat kwaadmakend. En op die woede kon ik die betreffende periode met die betreffende persoon overleven. Het gaf mij kracht om te knokken.

Maar hoe knok je dan? Door iemand van alles toe te wensen? Lichamelijk te worden tegen diegene? En ben je zo van je gevoel afgekomen?

Oprechte interesse, geen aanval.

Ik zat in een situatie die vrij uitzichtloos leek en het werd alleen maar erger.
Ik ben haatgevoelens tegen diegene gaan ontwikkelen en ik merkte dat ik kwaad begon te worden, zo van: wat flik je me nou gore klootzak, ik zal je wel krijgen! Al heeft het idee van lichamelijk geweld tegen diegene me in die tijd wel aangesproken, ik heb dat nooit serieus overwogen.
Door de woede die ik begon te voelen, heb ik de kracht gevonden actie te ondernemen (aangifte bij politie, en dat tig x, zolang het nodig was).
Dit heeft er in geresulteerd dat de politie in actie kwam en die persoon uiteindelijk is veroordeeld.
Ik merkte op een gegeven moment dat ik me weer veilig kon voelen en toen is dat haatgevoel ook langzaam weer minder geworden en uiteindelijk kon ik het afsluiten.

Break Of Day schreef:Ik zat in een situatie die vrij uitzichtloos leek en het werd alleen maar erger.
Ik ben haatgevoelens tegen diegene gaan ontwikkelen en ik merkte dat ik kwaad begon te worden, zo van: wat flik je me nou gore klootzak, ik zal je wel krijgen! Al heeft het idee van lichamelijk geweld tegen diegene me in die tijd wel aangesproken, ik heb dat nooit serieus overwogen.
Door de woede die ik begon te voelen, heb ik de kracht gevonden actie te ondernemen (aangifte bij politie, en dat tig x, zolang het nodig was).
Dit heeft er in geresulteerd dat de politie in actie kwam en die persoon uiteindelijk is veroordeeld.
Ik merkte op een gegeven moment dat ik me weer veilig kon voelen en toen is dat haatgevoel ook langzaam weer minder geworden en uiteindelijk kon ik het afsluiten.

Dit geld voor mij ook, alleen gun ik die persoon nog steeds het licht in de ogen niet. Ik heb alleen geen last meer van dat gevoel omdat ik het wel voor mezelf heb afgesloten. Wil niet zeggen dat ik hem al het geluk weer gun, dat zal nooit meer gebeuren.

Oh jee, nu snap ik het stukken beter. Wat heftig voor je. Fijn dat je het hebt kunnen afsluiten Break of Day.

@Justmedaan:

Dank je. Het maakt ook dat ik niet meer zo bang ben naast hem te wonen. Als je smorgens uit je bed komt en er is telkens wat van je huis en spullen vernield, word je wel bang. En dat is nog dan maar een klein deel.