Haten

Stuiterbal, lieverd wat heb jij toch veel meegemaakt in je leven, vreselijk. Ik vind het echt heel knap hoe jij in het leven staat, zo liefdevol voor je zoontje, zo attent voor anderen en je hebt altijd een lief woord over voor een ander. Je bent een mooi mens

Wat een lieve reacties jeetje. Dank je mama_van_2

Ik heb dit idd nog nooit eerder zo gedetailleerd verteld hier op het forum omdat ik eigenlijk de woorden mishandeling niet door mijn strot krijg. Maar het is zoals het is. Ik moet het nu toch gaan accepteren en ben aardig op weg. Ik hoop dat er ooit een dag komt dat ze me helemaal niks meer doet. Het zijn diepe littekens allemaal maar ik kom er wel doorheen.

Jullie zijn allemaal lieverds en ben blij dat ik hier mijn verhaal kwijt kan !

Stuiterbal schreef:Wat een lieve reacties jeetje. Dank je mama_van_2

Ik heb dit idd nog nooit eerder zo gedetailleerd verteld hier op het forum omdat ik eigenlijk de woorden mishandeling niet door mijn strot krijg. Maar het is zoals het is. Ik moet het nu toch gaan accepteren en ben aardig op weg. Ik hoop dat er ooit een dag komt dat ze me helemaal niks meer doet. Het zijn diepe littekens allemaal maar ik kom er wel doorheen.

Jullie zijn allemaal lieverds en ben blij dat ik hier mijn verhaal kwijt kan !

Heel erg knap van je, het is niet niks!

Salander schreef:

PluDan schreef:

Spetterdespat schreef:

Salander schreef:

Stuiterbal schreef:Ik haat mijn moeder. Ik haat haar echt heel erg !

+ 1

Hier ook een + 1.

Jeetje zeg, hebben hun dan zoiets vreselijks gedaan?
Ik kan mijn moeder soms ook wel eens niet uitstaan!! Maar om nou te zeggen dat ik haar haat, nee...

Mijn moeder heeft me ernstig verwaarloosd, gedreigd te vermoorden, vernederd, mishandeld, in de steek gelaten, mijn leven op alle mogelijke manieren tot een hel gemaakt. Dus denk wel dat ik reden genoeg heb om haar te haten...

Een hele dikke knuffel meid

Helaas kan ik jou (stuiterbal) de hand schudden wat betreft eenzelfde soort moeder te hebben.
Ik was bij ons thuis het oudste en kreeg dus ook alles op mijn dak.
Ik moest altijd alles schoonmaken/strijken/wassen. Deed ik het niet naar haar zin werd alles weer zo gedaan/gemaakt dat ik weer opnieuw beginnen kon.
Bij mij thuis werd ook veelvuldig geslagen/bedreigd/mishandeld. Ik herinner me nog heel goed een kapstok die met leer was omspannen en dan van die dikke spijkers erin. Die is mij te vaak gebruikt.
Mijn vader werkte in ploegendienst en kreeg dus heel vaak dingen niet mee.

Op een bepaald moment kreeg mijn "moeder" haar zoveelste hernia waardoor ze beneden op een bed kwam te liggen met als gevolg dat ik niet beneden mocht komen als zij daar was. (behalve als mijn vader thuis was) Maar dit betekende dus ook dat ik gewoon geen eten en drinken kreeg als mijn vader er niet was.
Op den duur herken je alle geluiden en rende ik naar beneden als zij even naar het toilet ging of even naar buiten moest voor iets, dan kon ik snel wat te eten en te drinken halen.

Op een bepaald moment werd het zo erg dat ik op mijn 15de om een vrijwillige uithuisplaatsing heb gevraagd.

ja ik haat een aantal mensen.

Ik haat mijn moeder, omdat ze mij in de steek heeft gelaten door de scheiding.
Ze zocht zelf geen contact, moest mijn vader allemaal regelen, was nog jong.
Kon een afspraak niet door gaan, kreeg ik dat niet van haar te horen, maar moest allemaal over mijn rug heen gaan.

Mijn vader heeft ooit eens een heel verslag moeten schrijven. Dit moest hij van de maatschappelijk werker doen. Van mijn 7de tot mijn 11de heeft hij dit bijgehouden. Iedere keer wanneer ik bij mijn moeder weg kwam moest hij dus mijn woorden op papier zetter.
Ik ben hier na heel wat jaren achter gekomen. Ik heb alles gelezen, met tranen in mijn ogen. Tranen van boosheid. Ieder woord die erop papier stond zag ik weer voor me. Hoe mijn moeder met mij omging, hoe ze mij op zolder opsloot. Als ik dan 's nachts naar toilet moest, kon dat niet eens, kon roepen wat ik wilde, maar ze hoorde mij niet. Pas 's ochtends rond een uur of 10 kon ik pas van zolder komen. En dan ben je een kind van 8! Dit staat nog op mijn netvliezen gebrand.

Een paar jaar geleden heeft ze mijn vader wel zo zwart zitten praten. De hele opvoeding zou niet deugen. Heb haar gevraagd waar zij was. Geen antwoord. Zij heeft het op haar manier goed gedaan. Ik heb een rot jeugd gehad, maar mijn moeder was er niet voor me, terwijl ik haar, net zo hard als mijn vader, nodig heb gehad. Zelf heb ik toen wel contact gezocht, maar dat liet haar zelfs koud. Haar eigen dochter die vraagt om hulp, ik kan er nog steeds niet bij dat het haar niets doet.

Ik heb nu 6 jaar geen contact meer met haar. Omdat ze iedereen zwart maakt. Niemand is goed, alleen zij. Zij wil haar fouten niet zien. En als je haar ermee confronteerd laat dat haar allemaal koud. Maar je kinderen in de steek laten, daar kan ik niet bij. Daarom haat ik haar en ben ik met haar gebroken.

Wat een verhalen lees ik hier. Wordt er verdrietig van dat jullie dit hebben meegemaakt.. Dat er ouders zijn die dit doen, die hun kinderen aan hun lot overlaten, er niet naar om kijken enz. Ik kan daar gewoon niet met mijn hoofd bij. Voor jullie allemaal

Zelf haatte ik vroeger iemand, maar dat is vervlogen. Die persoon is niet meer in mijn leven en ik heb het een plek gegeven. Hetzelfde als met mijn ex, we gingen samenwonen en hij maakte het uit. Eerst dacht ik dat ik hem haatte, maar nu heb ik het een plek kunnen geven en we gaan op vriendschappelijke basis om met elkaar. Er zijn nog wel mensen die ik niet mag of waar ik een hekel aan heb, maar daar probeer ik me niet te druk om te gaan maken.