dankjewel zeggen

maiadebij schreef:N hoeft het ook niet te zeggen (hij kan het ook nog niet eens zeggen ) maar ik benoem inderdaad ook wat hij krijgt "oh wat heb jij een lekker koekje gekregen!" en kijk dan de gever aan en zeg "dankjewel!" zo zal hij het met de tijd wel overnemen.

Ik vind dat als je zegt "wat zeg je dan?" het een soort van 'kunstje' is, het dankjewel zeggen. Ik vind het belangrijker dat hij het zegt omdat hij het meent en weet waarom hij het zegt.

Ik was laatst bij een vriendin en had een kadootje mee voor haar zoontje (3,5 jaar) hij was er ook echt zichtbaar blij mee! Zijn moeder zei hem dat hij dankjewel moest zeggen, maar hij was veel te druk met het kadootje dus zei het niet. Toen trok ze het kado uit zijn handen en gaf het aan mij terug "dan neemt maia het weer mee!" zei ze tegen haar zoontje. Nou daar stond ik dan, jongetje verdrietig, ik met dat kadootje in mijn handen die ik het liefst gewoon terug gaf maar ook die moeder niet voor haar hoofd wilde stoten...

Mamsie schreef:Mijn kinderen moeten gewoon dankjewel zeggen. Ik vind dat dat gewoon zo hoort. Als je kinderen dat gewoon weten dan is er ook niks beladen aan. Waarom zou het de pret wegnemen?
Kijk mijn kinderen hoeven niet elke keer wanneer ze van mij iets krijgen ( koekje, drinken etc ) dankjewel te zeggen. Maar als ze iets van iemand anders krijgen wel. Eerst zei ik altijd "en wat zeg je dan?" en nu zeggen ze het gewoon uit zichzelf.

Ik word soms een beetje moe van de "vrijheid" die sommige ouders aan hun kinderen willen geven. In het algemeen hoor niet specifiek hier. Sommige dingen horen gewoon bij de normen en waarden die je in mijn ogen je kind gewoon moet bijbrengen, of ze het nou leuk vinden of niet.

Dolcis_ schreef:Mijn zoontje moet dank je wel zeggen als hij iets krijgt. Vind het wel zo netjes, als ik drinken ingeschonken krijg zeg ik ook dank je wel. Of als ik iets anders krijg. Ook als ik uit eten ben en een ober gewoon zijn werk doet, zeg ik ook uit beleefdheid dank je wel. Smaakt het eten niet minder van. En het plezier wordt er ook niet minder van. Dus vind dat mijn zoontje dat ook wel kan doen. Kleine moeite en als ik het hem nu al leer, is het voor hem straks normaal om te bedanken.

Als hij heel blij is met stralende ogen en een glimlach van oor tot oor, is hij na het dank je wel zeggen nog net zo blij, met nog net zon brede glimlach van oor tot oor.

Rejoy. schreef:laatst was hier een kennis op bezoek met hun kindje van bijna 3. Dat kindje was oprecht blij toen hij iets kreeg van ons, het straalde er vanaf, kindje keek me helemaal blij aan, met van die twinkeloogjes, rende naar zijn moeder om het te laten zien en toen moest hij van de moeder dankjewel tegen me zeggen. Die hele euforie is er dan in één klap vanaf, dat vond ik zo jammer voor dat ventje, hij was zo blij en werd zijn blijdschap ineens ingesnoerd. Ik vond het zelf meer dan voldoende dat hij er zo blij mee was en had ik liever die dankjewel helemaal niet gehad.

Printje schreef:Ik vind het ook belangrijk dat hij ze gewoon even dankjewel zegt.

LMCurious schreef:

Mamsie schreef:Mijn kinderen moeten gewoon dankjewel zeggen. Ik vind dat dat gewoon zo hoort. Als je kinderen dat gewoon weten dan is er ook niks beladen aan. Waarom zou het de pret wegnemen?
Kijk mijn kinderen hoeven niet elke keer wanneer ze van mij iets krijgen ( koekje, drinken etc ) dankjewel te zeggen. Maar als ze iets van iemand anders krijgen wel. Eerst zei ik altijd "en wat zeg je dan?" en nu zeggen ze het gewoon uit zichzelf.

Ik word soms een beetje moe van de "vrijheid" die sommige ouders aan hun kinderen willen geven. In het algemeen hoor niet specifiek hier. Sommige dingen horen gewoon bij de normen en waarden die je in mijn ogen je kind gewoon moet bijbrengen, of ze het nou leuk vinden of niet.

+1, en ik denk dat juist door "en wat zeg je dan?' te zeggen, kinderen het ook wel doorhebben, van ohw, ja nu hoor ik dat te zeggen. Misschien ook wel als de ouder het zegt hoor, maar ik vind dat Joris best begrijpt dat ie het zelf moet zeggen. Alleen laatst bij de Etos ging het mis. Toen was ik nog mn portemonnee aan het opbergen en kreeg hij al een bakje snoepjes voor zn neus. Toen had ie 'm al in zijn mond. En met volle mond praten doet ook niet, haha. Dus eenmaal buiten schreeuwde hij dan alsnog dank je wel naar binnen.

Lieskuh schreef:Hoe vinden de moeder van kinderen die geen dank je wel hoeven te zeggen het als zij iets aan iemand anders geven (volwassene) en die zegt geen dank je wel?

Voorbeeldje uit de volwassen wereld. Mijn schoonzus haar wasmachine is kapot en overmorgen kan ze zelf pas weer wassen. Ze heeft 3 kinderen dus was genoeg. Daarom heb ik aangeboden dat ze mijn wasmachine wel mag gebruiken hetgeen ze ook gedaan heeft, nu al 3 wasjes. En nog geen 1 keer dank je wel gehoord, wel keek ze blij (?? !?!!) Wat vinden jullie daar dan van? Zij zegt echt nooit dank je wel, denk dat ze die opvoeding niet heeft meegekregen van thuis uit. Zo zullen haar kinderen ook nooit dank je wel zeggen, want dat 'hoeven' zij niet. Ik vind het niet kunnen, echt niet.

maiadebij schreef:Dat ze het niet moeten zeggen wil niet zeggen dat ik er geen aandacht aan besteed. Ik geef het goede voorbeeld en dat zullen ze na verloop van tijd overnemen. Ik wil dat ze het niet zien als verplichting, maar het zeggen en weten waarom ze het zeggen.

Lieskuh schreef:Laat ik het anders zeggen. Ik zou het absoluut niet tof vinden als Tygo bij een vriendje aan het spelen is, hij een snoepje aanpakt zonder netjes dank je wel tegen die moeder te zeggen. Daar zou ik me zelfs een beetje voor schamen want ik vind dat dus echt niet netjes.

Om maar even een voorbeeldje te noemen he. Want nogmaals ieder het zijne.

Rejoy. schreef:

Lieskuh schreef:Laat ik het anders zeggen. Ik zou het absoluut niet tof vinden als Tygo bij een vriendje aan het spelen is, hij een snoepje aanpakt zonder netjes dank je wel tegen die moeder te zeggen. Daar zou ik me zelfs een beetje voor schamen want ik vind dat dus echt niet netjes.

Om maar even een voorbeeldje te noemen he. Want nogmaals ieder het zijne.

mij gaat het erom of je je dankbaarheid duidelijk moet maken door 'verplicht' dankjewel te zeggen, of dat het ook voldoende is als een kind oprecht blij is en dat ook toont. Geeft 'dankjewel' zeggen dan zo'n meerwaarde.

Ik vind dankbaarheid tonen als je iets krijgt een vorm van fatsoen, een (ongeschreven) gedragsregel. Ik vraag me alleen af of je je dankbaarheid niet op een andere manier kunt tonen.

maiadebij schreef:Dat ze het niet moeten zeggen wil niet zeggen dat ik er geen aandacht aan besteed. Ik geef het goede voorbeeld en dat zullen ze na verloop van tijd overnemen. Ik wil dat ze het niet zien als verplichting, maar het zeggen en weten waarom ze het zeggen.