dankjewel zeggen

Vinden jullie het belangrijk dat je kind altijd dankjewel zegt als hij/zij iets krijgt, of vind je oprechte blijdschap/dankbaarheid ook voldoende?

Vind je het genoeg als je kind glundert van oor tot oor met twinkelende oogjes en in zijn nopjes in met datgene wat hij/zij gekregen heeft (en bedank je als ouder de gever), of moet je kind dan ook nog dankjewel zeggen?

Nee straks moet hij gewoon dankjewel zeggen. Dat hoort er gewoon bij vind ik en ik vind het belangrijk dat hij dat tegen iemand zegt. Dat vind ik zelf persoonlijk ook fijn als iemand dat tegen mij zegt

Ik vind het wel belangrijk dat kindjes dankjewel zeggen. Maar het ligt ook aan de leeftijd. Als ze nog te jong zijn om dat te begrijpen vind ik dat je ook als ouder dankjewel mag zeggen.

Ik vind het wel erg leuk als kindjes glunderen en zichtbaar blij zijn met een cadeautje. Ik vind dat ertegenwoordig veel 'ondankbare' kinderen zijn.

Ik vind het ook belangrijk dat hij gewoon even dankjewel zegt.

Meestal zegt ze het wel uit zichzelf.

Maar eigenlijk is ze nog te jong om het echt te begrijpen dus als ze het eens niet zegt dan maak ik er geen probleem van.
Zolang ze maar netjes en dankbaar blijft en de spullen niet meteen in een hoek smijt.

laatst was hier een kennis op bezoek met hun kindje van bijna 3. Dat kindje was oprecht blij toen hij iets kreeg van ons, het straalde er vanaf, kindje keek me helemaal blij aan, met van die twinkeloogjes, rende naar zijn moeder om het te laten zien en toen moest hij van de moeder dankjewel tegen me zeggen. Die hele euforie is er dan in één klap vanaf, dat vond ik zo jammer voor dat ventje, hij was zo blij en werd zijn blijdschap ineens ingesnoerd. Ik vond het zelf meer dan voldoende dat hij er zo blij mee was en had ik liever die dankjewel helemaal niet gehad.

Rejoy. schreef:laatst was hier een kennis op bezoek met hun kindje van bijna 3. Dat kindje was oprecht blij toen hij iets kreeg van ons, het straalde er vanaf, kindje keek me helemaal blij aan, met van die twinkeloogjes, rende naar zijn moeder om het te laten zien en toen moest hij van de moeder dankjewel tegen me zeggen. Die hele euforie is er dan in één klap vanaf, dat vond ik zo jammer voor dat ventje, hij was zo blij en werd zijn blijdschap ineens ingesnoerd. Ik vond het zelf meer dan voldoende dat hij er zo blij mee was en had ik liever die dankjewel helemaal niet gehad.

dan vind ik het idd een ander verhaal. Ik had het hem dan misschien bij het naar huis gaan nog een keertje laten zeggen denk ik. en niet inderdaad in dat hele blije moment.

Printje schreef:

Rejoy. schreef:laatst was hier een kennis op bezoek met hun kindje van bijna 3. Dat kindje was oprecht blij toen hij iets kreeg van ons, het straalde er vanaf, kindje keek me helemaal blij aan, met van die twinkeloogjes, rende naar zijn moeder om het te laten zien en toen moest hij van de moeder dankjewel tegen me zeggen. Die hele euforie is er dan in één klap vanaf, dat vond ik zo jammer voor dat ventje, hij was zo blij en werd zijn blijdschap ineens ingesnoerd. Ik vond het zelf meer dan voldoende dat hij er zo blij mee was en had ik liever die dankjewel helemaal niet gehad.

dan vind ik het idd een ander verhaal. Ik had het hem dan misschien bij het naar huis gaan nog een keertje laten zeggen denk ik. en niet inderdaad in dat hele blije moment.

Ik snap het eigenlijk weer wel dat je kennis het zo heeft gedaan. Als je wacht tot je weg gaat voordat het kindje dankjewel moet zeggen, snapt hij/zij niet meer zo goed waarom hij dat moet zeggen.
En als je het niet laat zeggen denkt het kindje op den duur misschien wel dat het helemaal niet meer hoeft

Catwoman79 schreef:

Printje schreef:

Rejoy. schreef:laatst was hier een kennis op bezoek met hun kindje van bijna 3. Dat kindje was oprecht blij toen hij iets kreeg van ons, het straalde er vanaf, kindje keek me helemaal blij aan, met van die twinkeloogjes, rende naar zijn moeder om het te laten zien en toen moest hij van de moeder dankjewel tegen me zeggen. Die hele euforie is er dan in één klap vanaf, dat vond ik zo jammer voor dat ventje, hij was zo blij en werd zijn blijdschap ineens ingesnoerd. Ik vond het zelf meer dan voldoende dat hij er zo blij mee was en had ik liever die dankjewel helemaal niet gehad.

dan vind ik het idd een ander verhaal. Ik had het hem dan misschien bij het naar huis gaan nog een keertje laten zeggen denk ik. en niet inderdaad in dat hele blije moment.

Ik snap het eigenlijk weer wel dat je kennis het zo heeft gedaan. Als je wacht tot je weg gaat voordat het kindje dankjewel moet zeggen, snapt hij/zij niet meer zo goed waarom hij dat moet zeggen.
En als je het niet laat zeggen denkt het kindje op den duur misschien wel dat het helemaal niet meer hoeft

Een kind van 3 snapt dat denk ik wel, je kunt zelf ook erop reageren door dan te zeggen; bedank je nog even voor het cadeautje.

Catwoman79 schreef:

Printje schreef:

Rejoy. schreef:laatst was hier een kennis op bezoek met hun kindje van bijna 3. Dat kindje was oprecht blij toen hij iets kreeg van ons, het straalde er vanaf, kindje keek me helemaal blij aan, met van die twinkeloogjes, rende naar zijn moeder om het te laten zien en toen moest hij van de moeder dankjewel tegen me zeggen. Die hele euforie is er dan in één klap vanaf, dat vond ik zo jammer voor dat ventje, hij was zo blij en werd zijn blijdschap ineens ingesnoerd. Ik vond het zelf meer dan voldoende dat hij er zo blij mee was en had ik liever die dankjewel helemaal niet gehad.

dan vind ik het idd een ander verhaal. Ik had het hem dan misschien bij het naar huis gaan nog een keertje laten zeggen denk ik. en niet inderdaad in dat hele blije moment.

Ik snap het eigenlijk weer wel dat je kennis het zo heeft gedaan. Als je wacht tot je weg gaat voordat het kindje dankjewel moet zeggen, snapt hij/zij niet meer zo goed waarom hij dat moet zeggen.
En als je het niet laat zeggen denkt het kindje op den duur misschien wel dat het helemaal niet meer hoeft

en dat betwijfel ik dus.

Als je kind nou zo blij is met iets, en je zegt dan als ouder: wat mooi, wat fijn dat je dat hebt gekregen hè, dan leert een kind toch ook dankbaar te zijn? Is het woord 'dankjewel' wel zo nodig? En getuigt dat wel echt van respect en dankbaarheid?

ik vind het ook belangrijk als D. dank je wel zegt.
ik hoop dat ze het zelf "bedenkt" dat ze bedankt "moet" zeggen, ik probeer haar het wel duidelijk te maken.
als ze wat aan mij geeft zeg ik "dank je wel" en als ik wat aan haar geef zeg ik "alsjeblieft" en dan hoop ik dat ze het straks overneemt als ze wat ouder is.

Ja dat bedoel ik ook hoor. Ik zou dan ook echt niet boos worden ofzo als hij helemaal geen dank u zou zeggen.
Maar wij hebben het hier wel eens bij de slager gehad als hij een plakje wordt kreeg. In het begin niet altijd gereageerd als hij niets zei. Maar op den duur wou hij dus gewoon geen sorry meer zeggen.
Dat doet hij nu wel weer. Vind het toch een stukje respect wat ik hem mee wil geven

Rejoy. schreef:Vinden jullie het belangrijk dat je kind altijd dankjewel zegt als hij/zij iets krijgt, of vind je oprechte blijdschap/dankbaarheid ook voldoende?

Vind je het genoeg als je kind glundert van oor tot oor met twinkelende oogjes en in zijn nopjes in met datgene wat hij/zij gekregen heeft (en bedank je als ouder de gever), of moet je kind dan ook nog dankjewel zeggen?

Ik vind het zelf niet belangrijk dat Yara dankjewel zegt als ze iets krijgt. Ik vind oprechte dankbaarheid veel belangrijker.
Ik laat Yara dan ook nooit dankjewel zeggen als ze iets krijgt. Ik zeg zelf altijd wel duidelijk dankjewel als ik zelf iets krijg of als zij iets krijgt en ik hoop dat ze dat zelf gaat overnemen. En dat laatste gebeurt ook, ze zegt steeds vaker uit zichzelf dankjewel.

Ik vind dit hetzelfde als sorry zeggen. Dat hoeft ze van ons ook niet te doen. Ik hoef geen sorry te horen van iemand die het niet meent en als ze nu uit haarzelf sorry zegt tegen ons, weet ik dat ze het meent.

Catwoman79 schreef:Ja dat bedoel ik ook hoor. Ik zou dan ook echt niet boos worden ofzo als hij helemaal geen dank u zou zeggen.
Maar wij hebben het hier wel eens bij de slager gehad als hij een plakje wordt kreeg. In het begin niet altijd gereageerd als hij niets zei. Maar op den duur wou hij dus gewoon geen sorry meer zeggen.
Dat doet hij nu wel weer. Vind het toch een stukje respect wat ik hem mee wil geven

slager: 'kijk eens vent, hier heb jij een plakje worst!'
Zoon van Catwoman: 'sorry'




Bij de slager voor een plakje worst of bij de groenteboer voor een banaan moet onze dochter straks ook bedankt zeggen, dat is in mijn ogen een soort van fatsoen, soort van gedragsregel, net als je hand opsteken als iemand je voor laat in het verkeer, maar als er echt iets is waar ze heel blij mee is en dat straalt er vanaf, dan hoeft ze van mij geen dankjewel te zeggen, dan is voor mij die oprechte blijdschap voldoende.

Hier 'moeten' ze dat eigenlijk wel, ik zeg ook altijd als ze iets krijgen "wat moet je dan zeggen?" en vaak zeggen ze dan dankjewel, maar soms zijn ze er gelijk zo in verdiept dat ze daar geen tijd meer voor hebben en dan zeg ik gewoon dankjewel, dan hoeven ze dat ook niet per se te doen.

Zolang het maar duidelijk is dat het gewaardeerd wordt....
Als l iets zou zeggen als "wauw dit is heel mooi! Kijk mama" dan zou ik zeggen "dat heeft persoon x mooi voor jou uitgekozen" en die persoon bedanken. Stel dat hij iets dubbel krijgt oid, dan zullen we hem wel aanleren om "dankje" oid te zeggen, uit fatsoen.
Bij kleine dingen altijd dankjewel

Ze moet dankjewel zeggen als ze iets krijgt van iemand. Ik zou alleen niet als ze staat te springen van blijdschap haar erop wijzen dat dat a la minute moet gebeuren, dat vind ik echt een beetje zielig.

Mocht ze niet uit zichzelf bedanken, zou ik als ze ermee ging spelen zeggen: 'Fijn dat je dat gekregen hebt he? Ik zou even bedanken omdat je er zo blij mee bent! Dat vinden ze denk ik heel aardig van jou als je dat doet.'

Rejoy. schreef:Bij de slager voor een plakje worst of bij de groenteboer voor een banaan moet onze dochter straks ook bedankt zeggen, dat is in mijn ogen een soort van fatsoen, soort van gedragsregel, net als je hand opsteken als iemand je voor laat in het verkeer, maar als er echt iets is waar ze heel blij mee is en dat straalt er vanaf, dan hoeft ze van mij geen dankjewel te zeggen, dan is voor mij die oprechte blijdschap voldoende.

Zo zou ik het ook graag willen straks. N. hoeft van mij niet een geforceerde 'dankjewel' te zeggen. Zelf zeg ik het wel, als ze mij iets aangeeft zeg ik duidelijk 'dankjewel', in de hoop dat ze leert dat dit zo hoort als je iets van iemand krijgt. Echter, als ze straks van anderen (bekenden) iets krijgt zal ik niet zeggen: "Zeg eens dankjewel tegen ...". Als ze straalt van blijdschap hoop ik dat dit voor anderen ook voldoende is, voor mij in ieder geval wel!

Hier moet ze ook 'dank je wel' zeggen. Ik heb haar 1x een koekje terug laten geven aan mijn moeder omdat ze geen dank je wel zei,sindsdien hoef ik alleen maar te zeggen 'en wat zeg je dan?' als ze wat krijgt. Ze zit alleen nu in een fase dat ze het dan heel zachtjes zegt omdat ze 'verlegen' is

Rejoy. schreef:

Catwoman79 schreef:Ja dat bedoel ik ook hoor. Ik zou dan ook echt niet boos worden ofzo als hij helemaal geen dank u zou zeggen.
Maar wij hebben het hier wel eens bij de slager gehad als hij een plakje wordt kreeg. In het begin niet altijd gereageerd als hij niets zei. Maar op den duur wou hij dus gewoon geen sorry meer zeggen.
Dat doet hij nu wel weer. Vind het toch een stukje respect wat ik hem mee wil geven

slager: 'kijk eens vent, hier heb jij een plakje worst!'
Zoon van Catwoman: 'sorry'




Bij de slager voor een plakje worst of bij de groenteboer voor een banaan moet onze dochter straks ook bedankt zeggen, dat is in mijn ogen een soort van fatsoen, soort van gedragsregel, net als je hand opsteken als iemand je voor laat in het verkeer, maar als er echt iets is waar ze heel blij mee is en dat straalt er vanaf, dan hoeft ze van mij geen dankjewel te zeggen, dan is voor mij die oprechte blijdschap voldoende.

Hahahaha, dank je wel inderdaad

Ik vind het wel belangrijk dat R dat zegt.
Vaak komt ze naar me toe, "kijkes!", dan zeggen wij gewoon, "oh dat is lekker, heb je al wel dankjewel gezegd?" als we weten dat ze het niet gedaan heeft...

ik zelf vind dat heel belangrijk dat mijn kinderen als ze iets krijgen daar dank je wel voor te zeggen
zelf ben ik ook op die manier opgevoed. maar ik heb dan een schoonmoeder die het niet zo belangrijk vind en dus ook de opmerking plaatste van dat hoeft ze niet van mij te zeggen ik ben er oma voor. ik ben verder niet in discussie over gegaan maar ik hou wel voet bij stuk als we daar zijn leer ik haar dank je wel te zeggen.
nu is ze nog te jong om het daadwerkelijk te zeggen maar ik vind wel dat ze het moet weten

Mijn zoontje moet dank je wel zeggen als hij iets krijgt. Vind het wel zo netjes, als ik drinken ingeschonken krijg zeg ik ook dank je wel. Of als ik iets anders krijg. Ook als ik uit eten ben en een ober gewoon zijn werk doet, zeg ik ook uit beleefdheid dank je wel. Smaakt het eten niet minder van. En het plezier wordt er ook niet minder van. Dus vind dat mijn zoontje dat ook wel kan doen. Kleine moeite en als ik het hem nu al leer, is het voor hem straks normaal om te bedanken.

Als hij heel blij is met stralende ogen en een glimlach van oor tot oor, is hij na het dank je wel zeggen nog net zo blij, met nog net zon brede glimlach van oor tot oor.

Het is zo dubbel: Wanneer een ander kindje iets krijgt van mij en ik zie dankbaarheid/blijdschap, hoef ik daar absoluut geen dank je wel voor!!
Vaak als de ouder dan zegt: "wat zeg je dan...?" reageer ik meestal met :"Ach, dat hoeft niet hoor, dat koppie zegt al genoeg" oid.
Maar met mijn eigen kind, zou ik wel weer willen dat hij het 'fatsoen' heeft anderen (vooral vreemden) te bedanken. Heel ouderwets, maar vind het wel respectvol.
Ja, ik weet het...ik spreek mezelf tegen!! hahha!!

En een kind kan geen onderscheid maken tegen wie hij het wel, of tegen wie hij het niet hoeft te zeggen....Dus dat is ook weer oplossing...haha!

Blijft Lastig vind ik....

J. praat nog nauwelijks, dus dankjewel zeggen is er nog niet bij. Maar ze bekijkt alles wat ze krijgt, alsof het de grootste schat is die ze maar kan krijgen, dus dankbaar is ze wel. Plus dat als ze wat krijgt dat wij dan altijd zeggen 'wat zeggen we dan? Dan zeggen we 'dankjewel''.

Zo willen we haar dat wel bijbrengen, want vinden het beiden belangrijk dat ze netjes 'alsjeblieft' en 'dankjewel' gaat zeggen.