Hoe gaat het nu met..

Youandi, ik vergeet je zus niet zo maar! Maakte wel indruk op me..
Fijn dat het nu weer beter met haar gaat!

Wat goed om te horen dat je zus weer aan het werk is. Likt me wel heel moeilijk voor haar dat ze toch in de overgang is beland. En ik kan me heel goed voorstellen dat het ook voor jullie een spannende tijd is en gaat worden.

Met mij gaat het met ups en downs. Ik ben geloof ik nu pas alle verdriet aan het verwerken en heb nu pas door dat mijn moeder echt niet meer terug gaat komen. Een paar weken geleden heeft een goede vriendin (en klasgenootje) te horen gekregen dat ze Hodgkin heeft en zit nu dus ook in de molen van chemo's en dergelijke. Dat is natuurlijk heel moeilijk voor haar en het laat mij alles rondom mijn moeder extra goed inzien..juist nu heb ik eigenlijk pas door wat het voor moeilijke en zware periode het is geweest voor mijn moeder. Natuurlijk wist ik dat wel, maar nu realiseer ik het me pas goed en daardoor komt nu eigenlijk de klap pas. Er vervelend en moeilijk omdat school natuurlijk ook weer is begonnen en daar heb ik dus erg veel moeite mee.

Wat vervelend dat je nu door een periode van 'besef' gaat.
Gemakkelijk gezegd, maar je moet er doorheen natuurlijk. Het moet een plekje krijgen. Lijkt me ontzettend moeilijk en frustrerend. Hopelijk kun je wel met een goed gevoel terugkijken op de gezonde periode van en met je moeder. Ik denk dat je vooral de goede herinneringen in stand moet houden...

Youandi schreef:Wauw, ik had het idee dat dat voor iedereen al heel ver naar de achtergrond was geschoven. Wat lief dat je er naar vraagt!

Mijn zus werkt inmiddels weer. Langzamerhand steeds wat meer uren, steeds wat meer taken.
Helaas heeft de operatie aan haar eierstokken niet geholpen: ze is toch in de overgang gekomen Daar krijgt ze nu medicijnen voor, maar die mag ze eigenlijk maar een jaar slikken, vanwege ernstige bijwerkingen.

Ze is erg snel moe, kan haar vingers, polsen, enkels en tenen niet meer goed bewegen (vanwege die snelle intreding van de overgang) en haar buik is wat opgezwollen (daar heeft zich natuurlijk flink wat ellende in afgespeeld).

Verder is ze wel vrolijk en geniet ze van alles We zijn allemaal alleen wel erg bang voor haar toekomst m.b.t. de overgang. Dat is erg gevaarlijk, zo snel het gaat.. Het kan zijn dat ze binnen een paar jaar in een rolstoel zit, om even een voorbeeld te noemen.

jeetje wat balen dat ze toch nog in de overgang is geraakt! Maar wel ontzettend fijn dat ze weer langzamerhand haar leven kan op pakken! Jullie komen ontzettend positief over!

Het lijkt me wel verschrikkelijk dat de toekomst nog zo onzeker is. Dan denk je dat je alle ellende hebt gehad... en dan is er altijd een 'kans' dat het nog weer moeilijk wordt.

Gaat haar overgang nu sneller als bij een persoon die vanzelf in de overgang raakt rond de 50?

En hoe ben je er zelf onder? heb je het allemaal een plaatsje kunnen geven?

voor jullie!

Een normaal lichaam doet ongeveer 10 jaar over de overgang, wat in feite een verandering van de hormoonhuishouding is.
Mijn zus gaat van de één op de andere dag in één klap die wisseling in, wat betekent dat ze te maken krijgt met een afnemende botstructuur, de spieren worden slapper, haren kunnen uitvallen, tanden worden slechter, etc. in een zeer korte tijd.
Gewoonlijk kan je lichaam wennen en maakt het andere hormonen aan om de boel wat in balans te houden. Bij mijn zus lukt dat niet. Ze heeft er nu al last van, dus moet je nagaan hoe snel het gaat

Maar goed, we móeten wel positief zijn. Ze leeft nog en ze kan nog redelijk functioneren. We leven in stapjes en denken niet al te veel na over de toekomst.

Echt, na zo'n ziekte verandert je hele leven. Ikzelf was een enorme planner. Sinds die ziekte niet meer.
Ik weet niet of ik het een plekje heb kunnen geven. Ik heb het idee dat het niet echt gebeurd is. Heel vreemd.

Jeetje, dat lijkt me vreselijk!

Ik hoop dat het proces zo langzaam mogelijk zal verlopen, zodat ze nog een heleboel gezonde jaren heeft!

Denk ook om jezelf Youandi!

Dankjewel Serpentijn

@ tea leaf dat herken ik, ik kan ook alleen huilen door n trigger.
@ youandi natuurlijk hebben we aan je zus gedacht! lijkt me allemaal nog wel heftig voor je zus maar ook voor jou.
@ alex vind t zo knap dat je zo hard aan jezelf werkt

Oasis schreef:

Wat leuk dat je er naar vraagt, Polly! Het gaat nog niet zo goed helaas, ik vrees dat ik pas over een maand kan beginnen met alle kromme regeltjes en gedoe daar
Hoe gaat het met jou? Wanneer ben je weer in NL?

Dat is balen, ook al had je het wel al zien aankomen... Hopelijk gaat het straks allemaal van een leien dakje. Ik kom eind januari weer even naar Nederland, maar ik denk niet dat ik lang blijf. Het bevalt super hier.

Joy schreef:Ik denk dat ik dat wel overleef voor Polly ;-)
Hoe is het met jou?
Knuffel aan iedereen die t nodig heeft.

Haha, goedzo Met mij gaat het ok, ups en downs. Ik geniet erg van alle trips die ik kan maken hier.

Youandi: Wat naar dat je zus toch al vervroegd in de overgang is gekomen! Ik heb nooit geweten dat dat dan zoveel sneller zou gaan en zoveel heftiger zou zijn als iemand die "gewoon" in de overgang komt. Wat heftig zeg!

Wel fijn dat ze weer aan het werk is en weer kan genieten! Zo te lezen is ze heel positief gelukkig, en jij ook! Denk goed om jezelf hoor, het "zwaarste" mag dan wel achter de rug zijn, je (jullie) hebben een hele heftige tijd doorgemaakt. Het duurt vaak wel even voordat je dat allemaal verwerkt hebt.

Youandi schreef:Een normaal lichaam doet ongeveer 10 jaar over de overgang, wat in feite een verandering van de hormoonhuishouding is.
Mijn zus gaat van de één op de andere dag in één klap die wisseling in, wat betekent dat ze te maken krijgt met een afnemende botstructuur, de spieren worden slapper, haren kunnen uitvallen, tanden worden slechter, etc. in een zeer korte tijd.
Gewoonlijk kan je lichaam wennen en maakt het andere hormonen aan om de boel wat in balans te houden. Bij mijn zus lukt dat niet. Ze heeft er nu al last van, dus moet je nagaan hoe snel het gaat

Maar goed, we móeten wel positief zijn. Ze leeft nog en ze kan nog redelijk functioneren. We leven in stapjes en denken niet al te veel na over de toekomst.

Echt, na zo'n ziekte verandert je hele leven. Ikzelf was een enorme planner. Sinds die ziekte niet meer.
Ik weet niet of ik het een plekje heb kunnen geven. Ik heb het idee dat het niet echt gebeurd is. Heel vreemd.

Dat dik gedrukte is dus ook precies wat ik heb..en daarom sta ik nog regelmatig met mijn telefoon in de hand om mijn moeder te bellen bijvoorbeeld.
Geniet heel erg van elkaar en sta voor elkaar klaar! Sterkte ermee

Ik zie opeens dat er naar mij gevraagd word. Inmiddels zijn wij na anderhalve maand uit elkaar te zijn geweest weer bij elkaar. Mijn vriend gaf aan mij erg te missen en het graag weer te willen proberen. Toen heb ik op mijn beurt aangegeven dat hij mij heel veel verdriet heeft gedaan en dat het dan niet eventjes zomaar proberen word. Ik ben geen stuiterbal. Heel goed gepraat over van alles en nog wat, en nu gaat het helemaal top! Eerst was het weer even wennen aan elkaar maar inmiddels gaat het goed, beter als dat het een half jaar lang gegaan is. Dus hopelijk kunnen wij dit vast blijven houden, maar eigenlijk heb ik daar wel een goed gevoel over. Hij weet nu hoe het is om mij kwijt te zijn, denk niet dat hij dat zomaar weer zou beslissen.

Wat fijn Verona!
Wonen jullie ook weer gewoon samen nu? En hadden jullie de katten zelf nog of waren die al naar een ander baasje?

Ik hoop dat het nu wel goed blijft gaan voor je meid!

Wij wonen inmiddels weer samen. Mijn moeder kon de drukte thuis niet aan (veel discussies ook met mn pleegbroer), dus vandaar dat ik heb besloten om weer snel terug te gaan. Gelukkig zijn alle 3 onze katten nog hier! Wel weer heerlijk om ze elke dag te zien hoor...ben zo dol op ze!

Kan me voorstellen dat het moeilijk is om plots weer thuis te wonen en om ook nog eens je katten te moeten missen. Gelukkig heb je ze nu weer terug bij jou

@ Tullow: leuk dat je nog een studiereis en personeel uitje gaat hebben! Hoop dat je ervan gaat genieten
Het klussen schiet lekker op, vind ik zelf In de woonkamer moeten de plinten nog worden geschuurd en geverfd en een deur nog worden geverfd, dan laminaat leggen en is de woonkamer klaar. Slaapkamer nog 1 muur behangen, we hadden al 2 banen gedaan maar het was niet mooi opgedroogd dus dat gaan we even overnieuw doen. Dan nog de plinten en vloerbedekking leggen en is de slaapkamer ook klaar. Ik heb vanaf zaterdag een weekje vrij en mijn vader ook dus dan gaan we samen veel doen in de woning.

Lavendel schreef:- James en haar zwangerschap? (Ja ik weet het, dit soort gevoelige vragen mag ik eigenlijk niet stellen, maar ik ben zoooooo benieuwd. Ik hoop echt dat alles goed gaat!)

Ben eigenlijk ook wel benieuwd.. Hoop echt voor haar dat het goed gaat!

Verona, wat een fijn nieuws!

Wat leuk om te lezen Verona!

AngelNyn schreef:

Lavendel schreef:- James en haar zwangerschap? (Ja ik weet het, dit soort gevoelige vragen mag ik eigenlijk niet stellen, maar ik ben zoooooo benieuwd. Ik hoop echt dat alles goed gaat!)

Ben eigenlijk ook wel benieuwd.. Hoop echt voor haar dat het goed gaat!

So far so good! Ze is niet misselijk gelukkig, wel erg moe. Verder geen klachten op het moment. Ze is druk met haar aankomende tentamen en met werken, en dat vreet energie.

Ik ben benieuwd hoe het met Ambivalance gaat.
Een paar maanden geleden heb ik nog wat pm's naar haar verstuurd,niet lang daarna heb ik haar hier niet meer gezien.
Iemand een idee hoe het met haar is?!

Edit: Ik zie dat ze is uitgeschreven van dit forum.
Iemand buiten het forum nog contact met haar?

Was Ambivalence altijd Ambivalence? Of was ze eerst iemand anders? Haar naam zegt me weinig.

Oh dat van James had ik helemaal niet meegekregen! Wat fijn!

Snoes schreef:Was Ambivalence altijd Ambivalence? Of was ze eerst iemand anders? Haar naam zegt me weinig.

Volgens mij heette ze op het oude forum anders,ze heeft het me nog gezegd,maar ik ben het vergeten

Hoe gaat het met try eigenlijk en komt ze nog hier?