Alles aangrijpen om over jezelf te praten

Ik ken mensen die alles wat je zegt, aangrijpen om over zichzelf te praten. Wat moet ik daar nou precies mee? Mijn moeder had daar een mooie theorie over. Die mensen "zijn" gewoon, zoals kinderen ook gewoon zijn.

Want ik ken 1 vrouw (de zus van mijn ex) die nooit zal vragen hoe het met je gaat ze heeft nooit een sociaal gesprek gevoerd. Ze kan gerust heel de tijd dat ik haar zie praten over haar kind of lusteloos met een dekentje op de bank zitten. Ze "is" gewoon. Ik krijg niet de indruk dat er uberhaupt iets gebeurt in haar hoofd. Haar moeder zei ooit zelfs "er zit geur noch kleur aan die meid". Maar goed dat ze moeder is, want zo heeft ze een manier gevonden voor zichzelf om om te gaan met andere vrouwen (moeders).

Ik ken het wel van gesprekken met mensen. Dan vragen ze aan je hoe het met je gaat, en dan stel je de vraag terug en krijg je hele verhalen. Alsof ze bij voorbaat al van plan waren om dat hele verhaal aan je te gaan doen maar toch even willen laten lijken alsof ze ook interesse in jou tonen.

Tja, wat moet je daar precies mee... Zo weinig mogelijk vertellen (omdat ze er toch altijd overheen gaan met grotere/ergere/mooiere verhalen), zo weinig mogelijk vragen.
Bij een collega van mij werkt deze tactiek wel redelijk.

Dat is wel erg VC, zij hoorde natuurlijk 'goed'.
Doet me denken aan een voorval jaren geleden (jaja, ik begin ook even over mezelf ) toen ik aan een buurmeisje vroeg hoe het ging en terwijl ik de vraag stelde, maakte ik al aanstalten verder te lopen, omdat ik verwachtte dat ze 'goed' zou zeggen. Wat niet het geval was. Ze antwoordde dat het helemaal niet goed ging. Dat deed me wel even beseffen dat het belangrijk is om goed te luisteren als je een vraag aan iemand stelt..

Oh god, ik heb een collega die zo is...heel herkenbaar!! En van de week vroeg ze uit zichzelf (wat ik echt al heel wat vond) wanneer mijn vriend zou beginnen aan zijn nieuwe baan. Dus ik geef heel enthousiast antwoord, nou in principe 11 oktober.....En toen begon ze dat namelijk haar man op 6 oktober een rechtzaak heeft en tutuututuutu. Ik kon mijn verhala niet eens afmaken

Ik heb een vriendin die ook zo doet en mijn moeder kan er ook wat van. Maar ze luisteren wel naar wat ik te zeggen heb, dus dat scheelt al. Ik praat er bij hun ook vaak net zo hard doorheen, omdat ik zelf ook wat te vertellen heb. haha dus ik ben misschien ook wel net zo erg..
Dat van de vragen hoe het gaat: De meeste mensen vragen het alleen uit beleefdheid maar letten niet op het antwoord, het is eigenlijk alleen maar een beleefdheidsvorm. Maarja daarom niet minder irritant als je een keer je hart wilt luchten.

Biancy schreef:Ik ken het wel van gesprekken met mensen. Dan vragen ze aan je hoe het met je gaat, en dan stel je de vraag terug en krijg je hele verhalen. Alsof ze bij voorbaat al van plan waren om dat hele verhaal aan je te gaan doen maar toch even willen laten lijken alsof ze ook interesse in jou tonen.

Maar je kan toch van te voren als ze jou vraagt ook geijk al een heel verhaal ophangen? Als je de vraag terug stelt, dan is het logisch dat de ander er over begint. Je vraagt er na.

Mensen die teveel met zichzelf bezig zijn, kan je denk ik niet zoveel mee. Beetje vermoeiend als de ander alleen maar verteld en verteld. Heb ook zo'n collega, die begint ook altijd zeeën van verhalen te vertellen. Heeft ook geen zin om dan wat over jezelf te beginnen. En als je dat dan doet is het gesprek snel afgelopen.
Mijn vriend praat ook altijd uuuuren over zichzelf. uiteindelijk luister ik gewoon eigenlijk niet meer..

Oh zo herkenbaar!

Heb een tijdje gedate met zo'n iemand, eerst viel het me niet op (altijd prettig als iemand wat te vertellen heeft) maar op gegeven moment ging het maar door en door en die persoon dacht ook serieus dat ie alles beter wist en dat alles om hem draaide... vermoeiend.
Je kon ook nooit eens zeggen dat je je niet goed voelde, want hij voelde zich slechter. Of dat je iets goeds had gedaan want hij deed het beter.

Zero irritant en vermoeiend is dat! Lang gedate?

Ik had ook zo'n 'vriendin' die aaaaaltijd maar over zichzelf praatte. Toen ik haar bijna een jaar niet meer gezien had (we hadden daarvoor bij elkaar in de klas gezeten) vertelde ze hele verhalen over haar opleiding en school maar vroeg daarbij niet hoe het op mijn opleiding ging. Ze gaf me ook niet de tijd/ruimte om het te vertellen. Heel irritant.

Weet je wat ik ook heel vervelend vind? Als je met iemand in gesprek bent en op alles wat je zegt, koppelt je gesprekspartner het naar zichzelf. Als in: ja, dat heb ik ook *heel lul verhaal* Jaa, weet je hoe dat bij mij gaat? *heel lul verhaal*

Dolcis_ schreef:Zero irritant en vermoeiend is dat! Lang gedate?

Nee, dat gelukkig weer niet. Ik denk ook dat ik diegene alleen heb gedate omdat ik zin had in een relatie, maar ik heb me nu wel weer goed af laten schrikken hahaha

Ik vind dat je naar praat over je ex-schoonzus. Leven en laten leven. Het siert jou niet dat je zo over andere mensen praat. En ja, er zijn veel mensen die graag over zichzelf praten/ zichzelf graag horen praten, als je daar niet van houdt dan zoek je ze niet op, iedereen heeft wel wat. Jij vast ook.

Naar? Zo is ze gewoon. Ik omschrijf hoe ze overkomt op iedereen. Dan ga je toch een keer bij jezelf te raden als je merkt dat mensen niet graag met je omgaan of het anders doen dan jij of zelfs commentaar hebben (haar moeder)

TGR schreef:Naar? Zo is ze gewoon. Ik omschrijf hoe ze overkomt op iedereen. Dan ga je toch een keer bij jezelf te raden als je merkt dat mensen niet graag met je omgaan of het anders doen dan jij of zelfs commentaar hebben (haar moeder)

Jij schrijft "Ik krijg niet de indruk dat er uberhaupt iets gebeurt in haar hoofd"

Wat weet jij daar nu van? Je hebt totaal geen idee wat er in iemand omgaat. Niet iedereen is sociaal even handig, maar dat wil niet zeggen dat er niets inzit.

Ze doet er iig niets mee.

Ik zie eigenlijk de connectie tussen je openings post en de titel niet. Gaat het er nou over dat ze te veel over zichzelf praat, of dat ze sociaal niet zo vaardig is? Want met een dekentje op de bank zitten heeft toch niet zoveel met 'over jezelf praten' te maken? En verder eens met Jolie2. Hoe weet je wat er in haar hoofd omgaat?

Jolee schreef:Ik zie eigenlijk de connectie tussen je openings post en de titel niet. Gaat het er nou over dat ze te veel over zichzelf praat, of dat ze sociaal niet zo vaardig is? Want met een dekentje op de bank zitten heeft toch niet zoveel met 'over jezelf praten' te maken? En verder eens met Jolie2. Hoe weet je wat er in haar hoofd omgaat?

zoals ik het lees kan ze een half uur vol praten over met een dekentje op de bank zitten. Of lees ik dit nu verkeerd.

-

Fairytale schreef:

Jolee schreef:Ik zie eigenlijk de connectie tussen je openings post en de titel niet. Gaat het er nou over dat ze te veel over zichzelf praat, of dat ze sociaal niet zo vaardig is? Want met een dekentje op de bank zitten heeft toch niet zoveel met 'over jezelf praten' te maken? En verder eens met Jolie2. Hoe weet je wat er in haar hoofd omgaat?

zoals ik het lees kan ze een half uur vol praten over met een dekentje op de bank zitten. Of lees ik dit nu verkeerd.

Lusteloos met een dekentje op de bank zitten, vat ik niet op als steeds maar over jezelf praten. Of ik interpreteer het verkeerd.

Nu lees je hem nog anders . Zoals ik het lees kan ze uren volpraten over hoe ze lusteloos met haar dekentje op de bank zit.

Fairytale schreef:Nu lees je hem nog anders . Zoals ik het lees kan ze uren volpraten over hoe ze lusteloos met haar dekentje op de bank zit.

Aah, oke. Dan heb ik niks gezegd, maar ben ik vandaag gewoon niet zo sterk in begrijpelijk lezen.

Ik ben volgens mij zelf iemand die dat doet Niet dat ik uren over mezelf lul, die tijd krijg ik nooit vol Ik heb wel vaak als ik in gesprek ben met een vriendin dat ik dan inderdaad zeg "Dat ken ik ja""of "Bij mij ging dat toen zo en zo" . Vreselijk irritant. Ik weet dat ik het doe, op het moment dat ik het doe schaam ik me al maar op de een of andere manier krijg ik het er niet uit. Aan de andere kant, als iemand wat van z'n hart moet kan ik wel naar diegene luisteren. Maar in gesprekken over koetjes en kalfjes dus niet

Mijn schoonzus doet dat ook. Zij heeft, als je haar hoort praten, álles een keer meegemaakt en anders één van haar familieleden wel, dus ze praat overal over mee en neemt een leidende rol in het gesprek aan. Dat kan soms heel vermoeiend zijn, maar ze bedoelt het goed (niet betweterig) en ze is hartstikke lief en zorgzaam, dus heb ik het er wel voor over om met haar in gesprek te gaan.

Ik denk dat het er van afhangt hoe je tegen haar als persoon aankijkt én hoe je jezelf opstelt.

Niet iedereen is er ook even goed in om in te gaan op wat de ander zegt. Ik denk dat voor veel mensen juist het vertellen dat ze datgene ook wel eens hebben meegemaakt hún manier is om het gesprek gaande te houden.

Wat ik vaak heb is dat ik bang ben om teveel persoonlijke dingen te vragen, bang dat ik dingen vraag die me niet aangaan en dan wacht ik af tot diegene uit zichzelf dingen vertelt, maar sommige mensen doen dat gewoon niet. Dan vraag ik me achteraf weer af of ik niet te ongeïnteresseerd overkwam. Vaak zou ik juist veel meer willen weten dan ik vraag.