Wat is jouw doel van op aarde zijn?

Charlie schreef:Goh ik sta er eerlijk gezegd nogal van te kijken hoe 'oppervlakkig' de meeste mensen het leven hier zien.

Niks mis mee, ieder heeft daar z'n redenen voor maar ik had verwacht dat een groter percentage dan dit zou bezig zijn met zingeving.

Charlie wat is jouw doel in je leven dan als ik vragen mag?

Ik denk dat de term 'oppervlakkig' niet zo handig gekozen is.
Ik heb namelijk ook geen doel in mijn leven maar vind mezelf niet oppervlakkig. Voornamelijk door het feit als ik me bedenk dat ik ook maar toevallig uit twee cellen geboren ben en de wereld er echt niet anders met of zonder mij uit zou zien. Ik denk er dus wel degelijk over na, maar ik denk niet dat ik een groter doel heb, in welk plaatje dan ook. Ik denk dat over een miljoen jaar de mens op wat voor manier dan ook vernietigd wordt en dan komt er weer een andere soort (mensachtigen/dinosaurussen/dieren/wat dan ook) die dan gaat leven. Zo komen en gaan er gewoon verschillende soorten.

Ik ben best jaloers op mensen die echt weten wat hun doel in hun leven is. Die kunnen dan afwegen waarom ze dingen doen. Ik 'doe maar wat' en kies steeds wat mij goed of leuk lijkt. Maar het grotere doel, ik heb het nog niet gevonden.

Het doel van mijn leven op aarde is het doorgeven van leven (kennis, normen, waarden) om zodoende de aarde en het leven daarop in stand te houden.

Starla schreef:Ik vind het dan ook vreemd als mensen zeggen dat hun doel in het leven andere mensen helpen is. Naar mijn idee help je andere mensen vooral uit eigenbelang, omdat je daar zelf voldoening uit kan halen.

Dit doet me denken aan een aflevering van Friends, waarin Phoebe volgens mij een goede daad wil verrichten en Joey beweert dat er geen 'selfless good deed' bestaat. Denk dat hier wel een kern van waarheid in zit trouwens.

Ik heb ook niet echt een doel hier op aarde. Sterker nog, nu ik er langer over nadenk, vraag ik me af wat überhaupt het nut is van leven op aarde Het had een hoop ellende bespaard als er geen leven mogelijk was geweest, maar goed, dat is weer een heel ander verhaal natuurlijk

Zoals anderen ook al zeggen: ik ben er nu toch, dus probeer ik er maar het beste van te maken en veel leuke dingen te doen!

Ook een kansloze uitspraak, dat je oppervlakkig zou zijn als je geen duidelijk doel in je leven hebt. Ik vind mezelf absoluut niet oppervlakkig en ken ook niemand die me zo zou beschrijven. Maar ik ben hier nou eenmaal niet met een doel op aarde. Ik ben hier omdat mijn mama graag een kind wilde. Zo gezegd is eigenlijk mijn doel dus de kinderwens van mijn moeder vervullen. Ik geloof niet in een groter plan ofzo. Ik leid gewoon mijn leven, tot ik dood ga.

Starla schreef:Nee hoor, ik vind het gewoon nogal bijzonder om te zeggen dat men zich hier weinig met zingeving bezig houd. Hoe kun jij dat nou weten/ daar zo een oordeel over vellen?

Ik kan me op een forum op niets anders baseren dan op de reacties die er geplaatst zijn. Wat is daar zo vreemd aan? Verder staat oppervlakkig tussen aanhalingstekens.

Bliss schreef:

Starla schreef:Ik vind het dan ook vreemd als mensen zeggen dat hun doel in het leven andere mensen helpen is. Naar mijn idee help je andere mensen vooral uit eigenbelang, omdat je daar zelf voldoening uit kan halen.

Dit doet me denken aan een aflevering van Friends, waarin Phoebe volgens mij een goede daad wil verrichten en Joey beweert dat er geen 'selfless good deed' bestaat. Denk dat hier wel een kern van waarheid in zit trouwens.

Selfless good deeds bestaan niet naar mijn idee Die aflevering zet mij ook vaak aan het denken!

Nora schreef:

Charlie schreef:Goh ik sta er eerlijk gezegd nogal van te kijken hoe 'oppervlakkig' de meeste mensen het leven hier zien.

Niks mis mee, ieder heeft daar z'n redenen voor maar ik had verwacht dat een groter percentage dan dit zou bezig zijn met zingeving.

Charlie wat is jouw doel in je leven dan als ik vragen mag?

Ik denk dat de term 'oppervlakkig' niet zo handig gekozen is.
Ik heb namelijk ook geen doel in mijn leven maar vind mezelf niet oppervlakkig. Voornamelijk door het feit als ik me bedenk dat ik ook maar toevallig uit twee cellen geboren ben en de wereld er echt niet anders met of zonder mij uit zou zien. Ik denk er dus wel degelijk over na, maar ik denk niet dat ik een groter doel heb, in welk plaatje dan ook. Ik denk dat over een miljoen jaar de mens op wat voor manier dan ook vernietigd wordt en dan komt er weer een andere soort (mensachtigen/dinosaurussen/dieren/wat dan ook) die dan gaat leven. Zo komen en gaan er gewoon verschillende soorten.

Ik ben best jaloers op mensen die echt weten wat hun doel in hun leven is. Die kunnen dan afwegen waarom ze dingen doen. Ik 'doe maar wat' en kies steeds wat mij goed of leuk lijkt. Maar het grotere doel, ik heb het nog niet gevonden.

Ik herken je beschrijving wel. Ik ben altijd al heel erg zoekende geweest naar een diepere zin of doel van het leven. Ik kan me heel erg vinden in boeken zoals Siddharta van Herman Hesse en de Alchemist van Coelho, hoewel ik niet echt zweverig ben en al helemaal niet religieus. Ik denk dat het doel van het leven zit in jezelf...complete tevredenheid met jezelf in harmonie met je omgeving zoiets. Ik denk ook dat iedereen een andere 'taak' heeft, afhankelijk van je karakter. Iedereen heeft zo zijn eigen uitdagingen.

Onafhankelijk zijn.

Bliss schreef:
Dit doet me denken aan een aflevering van Friends, waarin Phoebe volgens mij een goede daad wil verrichten en Joey beweert dat er geen 'selfless good deed' bestaat. Denk dat hier wel een kern van waarheid in zit trouwens.

Ik dacht ook direct aan die aflevering van Friends .

Starla schreef:Hoe kom je er bij dat 'de meeste mensen hier' zich niet bezighouden met zingeving dan? Waar haal je dat uit?

Ik maak uit haar opmerking op dat ze bedoelt in dit topic, niet per se op dit forum. Dat is toch ook zo. Het merendeel in dit topic zegt toch ook dat ze niet het gevoel hebben dat er een doel is? Dat kun je toch moeilijk ontkennen? Misschien is het niet nodig om de term 'oppervlakkig' daar dan aan te verbinden, maar het is een feit dat veel mensen zeggen geen doel te hebben.

Ik kan hier trouwens niets over zeggen. Ik vind het lastig.

June schreef:

Starla schreef:Hoe kom je er bij dat 'de meeste mensen hier' zich niet bezighouden met zingeving dan? Waar haal je dat uit?

Ik maak uit haar opmerking op dat ze bedoelt in dit topic, niet per se op dit forum. Dat is toch ook zo. Het merendeel in dit topic zegt toch ook dat ze niet het gevoel hebben dat er een doel is? Dat kun je toch moeilijk ontkennen? Misschien is het niet nodig om de term 'oppervlakkig' daar dan aan te verbinden, maar het is een feit dat veel mensen zeggen geen doel te hebben.

Concluderen dat er geen doel is, kan deel zijn van zingeving. Het is een conclusie waar lang over kan zijn nagedacht.

SuperGrover schreef:Ook een kansloze uitspraak, dat je oppervlakkig zou zijn als je geen duidelijk doel in je leven hebt. Ik vind mezelf absoluut niet oppervlakkig en ken ook niemand die me zo zou beschrijven. Maar ik ben hier nou eenmaal niet met een doel op aarde. Ik ben hier omdat mijn mama graag een kind wilde. Zo gezegd is eigenlijk mijn doel dus de kinderwens van mijn moeder vervullen. Ik geloof niet in een groter plan ofzo. Ik leid gewoon mijn leven, tot ik dood ga.

En mijn gebruikelijke +1

Zorgen dat mijn "soort" voortbestaat. Op wat voor manier dan ook. Je kan zorgen voor nageslacht (kinderen krijgen) en zelfs mensen die geen kinderen krijgen helpen mee, omdat ze deel van de maatschappij zijn. Ik denk dat dat het doel van elke soort (plant/dier/wat ook maar) is, voortbestaan.

En verder is er geen reden.

Melis_je schreef:
Concluderen dat er geen doel is, kan deel zijn van zingeving. Het is een conclusie waar lang over kan zijn nagedacht.

Oké, ja zo interpreteerde ik die uitspraak niet, maar dat kan inderdaad prima .

Ik ben vast weleens zoekende geweest naar 'the meaning of this life', maar eigenlijk dacht ik gewoon dat ik hier was met een reden, met een doel. Doelen veranderen, mensen veranderen, maar altijd had ik wel een doel. Ik vond dat mijn leven 'zin' had.
Sinds mijn broertje overleden is ben ik die zin kwijt. Ik ben niet suicidaal, maar alles is ineens zo betrekkelijk en zonder waarde geworden. Wat als je je zelfgestelde doelen hebt bereikt, krijg je dan nieuwe? Maar wat hadden die oude dan voor zin? Is het leven doelen maken zodat je hersenen zingeving beleven en je jezelf niet van kant maakt? Wat als je gelukkig bent, in harmonie met je omgeving, wat dan? Ga je dan dood? Heeft je leven dan zin gehad? Wat is de zin van opstaan, werken, huur betalen, mensen om je heen verliezen aan het einde der leven?

Nee, ik kom heel on-oppervlakkig, na lang nadenken tot de conclusie dat ik geboren ben en weer doodga en verder is er niks. Geen doel, geen hoger plan, geen lintje, alleen een biologisch gevolg van leven.

Lorna mercedez schreef:Ik heb geen doel. Zolang ik leef probeer ik zoveel mogelijk leuke dingen te doen maar als ik morgen dooga is dat prima.

+ 1

Lastige vraag.. Voor mij is "gelukkig zijn" niet genoeg, ik wil iets bereiken, iets bijdragen, iets nalaten. Vandaar dat ik ook in de wetenschap wel op mijn plaats zit. Ik kan kennis verzamelen waar de hele mensheid iets aan heeft. Idealistisch: ja, naief: misschien. Maar ook wil ik gewoon mijn capaciteiten benutten en daarmee iets bereiken waar ik trots op kan zijn. =)

Edit: dit is MIJN doel, ik geloof niet dat mijn leven op zich een hoger doel heeft of dat ik ergens een roeping heb ofzo. =)

Supertalentje schreef:Nee, ik kom heel on-oppervlakkig, na lang nadenken tot de conclusie dat ik geboren ben en weer doodga en verder is er niks. Geen doel, geen hoger plan, geen lintje, alleen een biologisch gevolg van leven.

+1
En daarnaast het vervullen van de kinderwens van mijn ouders....

Megara schreef:Dat vraag ik me al jaren af.

+veel

Daar heb ik eigenlijk nooit bij stil gestaan. Ik geniet van mijn leven, en leef gewoon mijn leven.

Ik denk niet dat ik geboren ben om een doel te hebben om
te vervullen, maar die doelen komen vanzelf wanneer ik groei.
Dat kunnen grote, maar ook kleine doelen zijn. En kleine doelen kunnen
weer met zo groot zijn uiteindelijk.

Het is niet zo dat ik mijn leven in het teken stel van vrede op aarde of een ander verheven doel, maar ik probeer er wel het beste uit te halen.
En naarmate ik ouder word ben ik me daar ook steeds meer bewust van, ik probeer dingen minder aan me voorbij te laten gaan. Ik kan bijvoorbeeld in de zomer genieten van het gezang van een lijster 's ochtends vroeg als ik nog in bed lig of als onze rozenstruik vol in bloei staat, is dat ook zo'n 'geniet'moment.
Het samenzijn met goede vrienden en familie, daar kan ik ook erg van genieten. Oprechte liefde, genegenheid en belangstelling voor elkaar.
Ook probeer ik goed voor mezelf te zorgen door gezond te eten, te sporten en dingen te doen die ik leuk vind en deze niet uit te stellen (voor zover dat mogelijk is met werk en financiën natuurlijk)

Ik reageer nog even omdat me iets te binnen schiet: toen mijn zus tegen de kanker streed, vroeg ze mij eens waarom ze eigenlijk vocht en wat het doel van het leven is.

Wij kwamen toen ook tot de conclusie dat het voor iedereen anders is. Op dat moment was haar doel: overleven. Met als volgend doel: om er te kunnen zijn voor haar 2 kinderen. Daarvóór had ze dit doel niet. Ze had trouwens ook nooit het doel kinderen te krijgen. Ze had eigenlijk nog nooit over het nut van het leven nagedacht. Ze genoot er van en probeerde er het allerbeste van te maken door met name haar intelligentie in te zetten en verder te groeien in haar carriere.

Hiermee wil ik zeggen: je doel kan per levensfase sterk veranderen.
Wat Jolicious zo ongeveer zegt: doelen kunnen groeien, doelen kunnen krimpen.

Mij lijkt, dat het soms maar beter om je niet aan één doel vast te klampen, want voor je het weet is dat hele doel van de baan vanwege een onvoorziene gebeurtenis.

SuperGrover schreef:Eens met Melisje. Maar goed, laat ik als doel dan maar stellen om mijn leven, nu ik er toch ben, een beetje leuk door te brengen

Hier hetzelfde + al die andere mensen die hier ook toevallig rondlopen een beetje blij proberen te maken onderweg.
Ik heb niet de illusie dat ik in mijn eentje kan veranderen hoe de wereld in elkaar zit, maar met kleine gebaren kun je levens van anderen soms leuker maken. Dat probeer ik

Youandi: wat jij zegt vind ik heel mooi.

Maura schreef:Onafhankelijk zijn.

Die vind ik interessant. Waarom? En als dat je doel is, hoe ziet het er dan uit als jouw doel bereikt is?

Het toppunt van onafhankelijkheid vind ik bijvoorbeeld hoe Will Smith zich weet te reden in die ene film waarin hij en zijn hond de enige op aarde lijken te zijn. Hij weet zichzelf te redden zonder hulp van anderen. Maar of dat nou echt iets is dat je wilt...?

Mijn moeder (5 jaar geleden gescheiden van mijn vader, nadat ze jarenlang op zijn salaris leefde) vindt onafhankelijkheid nu ook heel belangrijk. Ze drukt me steeds op het hart dat ik voor mezelf moet kunnen zorgen. Dat ben ik met haar eens, maar aan de andere kant vind ik het heerlijk om een relatie te hebben waarin je elkaar aanvult. Hij kookt lekker voor mij, ik masseer zijn schouders... niet erg onafhankelijk maar we doen waar we goed in zijn en maken elkaar daar blij mee. Natuurlijk: ik kan ook elke dag zelf gaan koken, en hij kan zelf zijn schouders proberen te masseren, maar waarom zouden we dat doen als we blij zijn met deze verdeling?
Het is niet alsof ik geen maaltijd voor mezelf kan maken als hij er niet zou zijn. Ik vind het een fijn idee dat ik ook weet hoe je aardappels kookt, maar ik zie onafhankelijkheid totaal niet als een doel in mijn leven. Kan me ook moeilijk voorstellen dat anderen dat wel zo belangrijk vinden.

Het is een lang verhaal aan het worden sorry, maar kortom: wat is er mis mee om soms afhankelijk te zijn van anderen? Puur de angst dat je op een dag alleen komt te staan en dat je het dan zelf niet kunt?