Frustraties over mijn baas

Ik heb net de zoveelste aanvaring gehad met mijn baas en na een keer of honderd tot tien geteld te hebben, moet ik toch even mijn frustraties kwijt! Ik werk in het w.etenschappelijk o.nderzoek, ik ben bezig met een project dat 4 jaar duurt. Ik heb dus ook een contract voor 4 jaar. Al toen ik een paar maanden bezig was, merkte ik dat mijn baas, H en ik elkaar niet zo lagen. Hij kan heel intimiderend over komen en geeft meer kritiek dan complimenten. Ik kan op zich wel wat hebben, maar het meest vervelende vind ik dat hij geen compromissen kan sluiten. Als wij het niet eens zijn, wil ik altijd wel water bij de wijn doen, maar eigenlijk komt het er altijd op neer dat ik hem zijn zin geef. Hij heeft ook hele nare maniertjes om dingen voor elkaar te krijgen, dat hij dingen doet en zegt achter de rug van mensen om of gewoon liegt over of hij dingen wel of niet gedaan heeft. Na 2,5 jaar is de koek voor mij zo goed als op. Het probleem is alleen dat als ik nu zou stoppen, ik 'niks' heb. Het project moet afgerond worden met een thesis en het is ook niet iets dat je zomaar afbreekt. Ik zou me dan zeer waarschijnlijk behoorlijk moeten gaan verantwoorden bij een volgende sollicitatie waarom ik dat project niet afgemaakt heb.

Ik heb al hulp gezocht bij een coach, om wat motivatie terug te krijgen en om te kijken hoe ik het beste met H om kan gaan. Dat heeft helaas weinig geholpen. Ik heb al meerdere malen geprobeerd om met H te praten, maar op één of andere manier lijkt hij dan eerst vol begrip en vervolgens draait hij toch weer alles om naar zijn ideeën. Ik heb twee collega's in vertrouwen genomen en zij herkennen heel veel van mijn verhaal, H staat bekend als een lastig persoon en iemand die waarschijnlijk ook niet meer zal veranderen. Ik heb ook contact opgenomen met 'vertrouwenspersoon' (niet helemaal het goede woord, maar dit is wel duidelijker) van hier en hij wil wel bemiddelen ofzoiets, maar mijn collega's zeggen dat dat waarschijnlijk niet veel uit zal maken. Eén van hen werkt al 20 jaar met H en zij zegt dat ze inmiddels een weg gevonden heeft om met hem om te gaan, maar dat dat langer dan 4 jaar geduurd heeft. En dat ze nog steeds wel eens een aanvaring met hem heeft.

Ik weet op dit moment niet wat ik moet doen. Stoppen voelt als falen en ik ben bang voor de gevolgen ervan voor mijn verdere loopbaan carrière zeg maar. Maar op deze manier nog 1,5 jaar doorgaan hou ik niet vol. Iemand advies...?

Vervelend zeg! Ik zou niet weten hoe je dit kunt oplossen maar het werkt niet motiverend zo'n baas!
Is het je baas in de zin van je werkgever of is hij leidinggevend en staat er nog iemand boven hem?
Ik snap sowieso niet dat iemand die 'baas' word genoemdt mensen zo met zijn personeel omgaat.
Ik kan je ook niet echt tips geven want ik heb geen baas ivm eigen zaak.
Maar heb je het er al eens met hem zelf over gehad? Dat je het niet prettig vind hoe hij benaderd?
Als je er over na zit te denken om serieus te stoppen met het onderzoek, wat erg zonde is, zou ik eerst open kaart spelen. Hoe vervelend dat ook is. Doet hij het trouwens in bijzijn van andere collega's en doet hij het ook bij andere collega's? Hmm lastige situatie zeg!

Het klinkt alsof je promoveert. Dan zou ik inderdaad nooit, als je al zo lang bezig bent, nu toch stoppen. Je bent al ver over de helft! Heb je die twee vrouwen pasgeleden in vertrouwen genomen? Want misschien kan het helpen als je af en toe bij hen je hart kan luchten, en scheelt dat al een heleboel. Ik kan me ook voorstellen dat het sowieso al een opluchting is dat de meesten jouw mening delen; je kunt dus wel aannemen dat het aan die wimpie ligt en niet aan jou. Is er een mogelijkheid om minder intensief met hem samen te werken?

Sowieso niet stoppen, is doodzonde dat gat op je CV. Doorzetten en op een vechtsport gaan om je frustraties te uiten

Als ik het zo lees heb je niet veel keus... Je kunt niet stoppen en je kunt hem niet veranderen, dus als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat... Heeft die collega die niet zo goed met hem door een deur kan maar toch al 20 jaar met hem samenwerkt tips misschien?

Thanks voor jullie reacties! Ik ben een paar dagen op een congres geweest, dus ik lees dit nu pas!

Zora: klopt, ik ben aan het promoveren. Het scheelt inderdaad wel dat ik bij collega's mijn hart kan luchten, alelen is er geen mogelijkheid om minder intensief met hem te werken. Als je promoveert, hoor je een promotor (een professor, in mijn geval H dus) en een co-promotor te hebben. Die laatste is iemand die al gepromoveerd is en door is gegaan in het onderzoek, iemand die dus veel dichter bij je staat en veel meer begeleiding op zich neemt, zowel inhoudelijk als persoonlijk. Ik heb geen co-promotor, ik heb alleen H. Niet zoals het hoort, maar het is niet anders. Ik werk wel mee aan het onderzoek van twee collega's die al gepromoveerd zijn, maar zij willen alleen inhoudelijk begeleiden, voor de rest hebben ze geen tijd. En meer mensen zijn hier niet...

AM: haha, ja dat zou in elk geval goed zijn om mijn frustraties te uiten! Door een blessure kan ik nu niet sporten, ik merk dat dat ook wel vervelend is, normaal is dat mijn uitlaadklep.

Supertalentje: nee ik ben ook bang dat ik niet veel keus heb... die collega heeft wel tips, maar zij durft na 20 jaar veel meer haar mond open te trekken tegen H. Zij houdt voet bij stuk en deinst niet terug als H kwaad wordt enzo. Dat heb ik niet zo, ik vind hem heel intimiderend en klap gewoon dicht. Ik heb al eens gedacht om een keer eens iets minder subtiel dingen uit te leggen, dan maar een keer ruzie ofzo, misschien dat ik dan eindelijk duidelijk kan maken hoe ik me voel... pffff zo moeilijk!!

Niekske schreef:
die collega heeft wel tips, maar zij durft na 20 jaar veel meer haar mond open te trekken tegen H. Zij houdt voet bij stuk en deinst niet terug als H kwaad wordt enzo. Dat heb ik niet zo, ik vind hem heel intimiderend en klap gewoon dicht. Ik heb al eens gedacht om een keer eens iets minder subtiel dingen uit te leggen, dan maar een keer ruzie ofzo, misschien dat ik dan eindelijk duidelijk kan maken hoe ik me voel... pffff zo moeilijk!!

Misschien een goed idee. De één wil het gevoel van de baas zijn hebben en zal het niet accepteren, maar de ander kan wel wat tegengas gebruiken. Als hij het van haar kan hebben, dan misschien van jou ook wel. Je kunt beter zelf veranderen dan proberen hem te veranderen. Misschien zijn subtiele gevoelsuitspraken zoals: "ik vind het soms vervelend als" voor hem te vaag. Leg in ieder geval zo concreet mogelijk uit hoe je behandeld wil worden. Dus niet: "Ik wil het idee hebben dat je me respecteert" maar: "Ik wil dat je 'Goedemorgen' zegt.".

Misschien is het ook een optie om juist niet meer in discussie te gaan en wat hij zegt wat meer van je af te laten glijden. Het voelt misschien heel oneerlijk, maar als je zo door die resterende anderhalf jaar heen komt, is het wel de moeite waard. Het lijkt mij ook zo zonde als je nu stopt. Als je doorgaat en je bent gepromoveerd dan ben je van hem af.

+1 met Susan. Ik zou het proberen van me af te laten glijden. Je kunt gewoon niet met hem opschieten. Dat is heel zwaar, maar gelukkig is promoveren ook heel individueel werk. Probeer gewoon zo goed als je zelf kunt te werken, en te accepteren dat hij soms een andere mening heeft. En als je het echt niet meer trekt met die collega's te uitlaatkleppen.

Ik hoor trouwens wel van veel mensen dat hun promotors uberirritant zijn! Misschien is dat hun ding