Huwelijk op de klippen en hoe verder te gaan

Ha Dames,

Hoe zal ik eens beginnen, mijn man is er vandoor met een andere vrouw.
We hadden bijna 11 jaar een relatie en hebben nog geen jaar geleden een huis gekocht en 2 jaar geleden getrouwd.

Afijn rationeel gezien ben ik blij voor hem, vind ik het goed zo, qua interesse's lagen we mijlenver uit elkaar, hij lager opgeleid ( gheghe topic opleidingsniveau is hierop wel van toepassing ) hield zijn wereld klein en had geen interesse voor de buiten wereld bv nieuws ed.
Dit begon mij het laatste half jaar op te breken en dus kwamen de eerste barstjes in ons huwelijk.
Kreeg het karretje niet voortgetrokken zoals ik dat voorheen wel deed.
Mij steunen in mijn stemmingswisselingen kon hij niet goed en dus sloot ik me voor hem ( en anderen ook ) af.
Ik zat dus gewoon .... in mijn vel.

Dus toen die vrouw contact met hem opnam dat zij hem leuk vond, is hij in 1 week tijd bij mij weggegaan.
Mijn 1e reactie was rationeel en vond het oke, maar nu zijn we zo'n 7 weken verder en begint elke dag meer
mijn emotionele kant te protesteren.
Ik word met de dag depressiever.

Speelt ook mee dat om het huis verkocht te krijgen we de laaste weken veel samen geklust hebben en toen ook elke keer in bed zijn beland.
Nu kan hij mij wel steunen ( schuldgevoel?) kan hij wel vrolijk zijn met mij flirten en lachen.
Hij vraagt met sommige dingen nog steeds bevestiging, zoals hij dat altijd deed. ( waarom doet mijn mening er nog toe? )

Rationeel gezien weet ik dat afstand het beste is.
Ik wil hem niet terug om bovenstaande redenen, hij heeft mij in een periode verlaten waarin ik niet goed in mijn vel zat en is gewoon letterlijk gevlucht.
Terwijl ik hem al die jaren met liefde, raad en daad heb bijgestaan in zijn soms heftige periodes.
Conclusie slappe zak dus
Waar is mijn zelfrespect gebleven , pfffffffffffff

maar mijn emotionele kant mist hem, is bang dat ik noooooit meer zo'n goede vent tegen kom en vraagt zich af dat als ik eenmaal iemand gevonden hebt ( wat ik al betwijfel met al die eisenpakketten van sommige) dat ik gewoon opnieuw verlaten word als ik slecht in mijn vel zit, want tsja dan ben ik een stille dame die enkel in haar eigen wereld zit. Als mijn man me al verlaat ( die wat dat betreft helemaal weinig eisen had en me volledig accepteerde ) wat doet dan een man die midden in de wereld staat.

Nou allemaal hersenspinsels van mij.
Ik weet afstand het beste
Ik weet over een jaar kijk ik er allemaal heel anders tegen aan
Ik weet dat ik hem los moet laten
Ik weet dat ik leuke dingen moet doen ( waar ik geen geld voor heb)
Ik weet dat het gewoon tijd nodig heeft
Ik weet ik weet
maar emotioneel trek ik dit toch wel heel slecht.

De rede dat ik natuurlijk depri. verdrietig en soms boos ben is heel simpel ik accepteer het nog niet.
Door al die contactmomenten zorg ik ervoor dat ik toch hoop krijg.

Ik wil hem niet uit mijn leven hij was mijn maatje, mijn man, mijn liefde.
maar het moet het is het beste blegh.

Ik vind het zo stom van mijzelf dat ik weet dat het het beste is en ik hem tegelijk gewoon terug wil.

Liever niet qouten want ik denk dat ik het misschien wel uiteindelijk weghaal aangezien het wel herkenbaar is en ik niet wil dat zijn nieuwe vriendin op de hoogte is van zijn vreemdgaan.
Ik weet ook niet wat ik met dit topic wil.
Ik heb wel familie die me steunt maar geen vriendinnen waarbij ik afleiding kan zoeken.

Het is niet niks. Maar waarom zou je je verhaal weghalen? Zoveel he je nog niet gepost en de kans dat zij erachter komt is toch best klein? En anders, tja jammer dan. Kun jij niks aan doen.

Ik zou wel kappen met dat vreemdgaan. Het geeft jou namelijk een rotgevoel. Je gaat vreemd met je eigen man.. dat is gewoon erg krom. Ik snap dat gevoelens soms een loopje met je nemen, maar het brengt momenteel misschien 10 minuten geborgenheid, en de rest van de tijd zit je met een rotgevoel.
Voor je eigenwaarde zou ik daar mee stoppen. Wie weet wat hij ermee bedoelt.. Misschien heeft hij spijt, vindt hij je opeens een stuk interessanter nu het officieel voorbij is of wat dan ook: feit is dat je er niet achter komt als hij het je niet vertelt.

Ik denk dat je twijfel heel normaal is. je angsten ook. Je bent lang samengeweest, hij was je maatje en je leven en nu valt dat weg. En wat moet je dan? Rustig aan verder gaan.. stap voor stap. Een nieuwe vent dient zich vanzelf wel een keer aan, en wie weet kan hij je dan juist uit je eigen zone trekken als je je rot voelt ipv dat ij je met rust laat en naar een ander gaat.

Je weet niet hoe het met een ander is... Laat je verdriet wel toe nu en verwerk het goed. Duik niet meer het bed in met hem, desnoods klus je op momenten dat hij er niet is. Neem afstand...

Ik weet uit ervaring dat de tijd het verdriet drageijk maakt.

Ja de laatste 2 keren ben ik inderdaad al niet meer met hem naar bed geweest.

Hij zegt er over heel simpel dat ik een lekkerding ben, hij mij soms ook wel mist en veel terug denkt aan alle momenten samen.

Gelukkig is het klussen inmiddels wel klaar en dus zijn er verder weinig redenen om elkaar te zien of te spreken dus over een week of wat zal ik me hopelijk al wat beter voelen.

Ik sluit me aan bij Caro.

Overigens zou het mij ook een biet zijn of zij erachter komt of niet. Ik zou het haar niet gaan vertellen of zo, maar in feite vind ik niet dat jij iets hebt om je schuldig over te voelen. Het feit is gewoon dat ze iets heeft met een getrouwde vent die nog met één voet in zijn huwelijk staat, dat is verder niet jouw fout. Ook niet de hare, als zij nergens iets van weet, maar dus ook niet jouw pakkie-an.

Overigens denk ik dat hij ook toenadering zoekt bij wijze van bevestiging dat jij hem niks kwalijk neemt, zodat hij zonder schuldgevoel verder kan. Daar zou ik zelf niet aan mee willen werken. Hij laat je feitelijk barsten, hij heeft een reden om zich schuldig te voelen en dat moet hij dan dus ook maar lekker gaan doen.

Hmm je zou wel eens gelijk kunnen hebben over die toenadering om zo zijn schuldgevoel
te verminderen.
Als ik namelijk verdrietig ben dan zegt hij ook" ik zie je liever lachen"
Ja, dat snap ik.

Zij weet overigens dat wij getrouwd zijn/waren.
T is namelijk een kennis die we al jaren kennen.
Schuldgevoel naar haar heb ik dus ook niet, voor mijn gevoel is hij nog steeds mijn man.
Zij besloot om hem bij mij vandaan te trekken.

Overigens als zij er achter komt, staat hij denk ik snel weer bij mij op de stoep
en aangezien ik daar rationeel gezien geen trek in heb en emtioneel gezien waarschijnlijk geen weerstand tegen zal hebben. Tsja.

Ik zou dan toch mezelf daar maar op instellen en zorgen dat ik ertegen gewapend ben, en echt doorgaan. Ik denk dat je er wel vanuit kunt gaan dat het moment komt waarop zij erachter komt. Het is wel duidelijk dat jij inmiddels echt niet meer wil, dus daar zou ik dan wel aan vasthouden.

Ja , je hebt gelijk dat ik de hoop snel moet laten varen.
Jullie berichten werken trouwens ook lekker ontnuchterend

Ik weet t allemaal wel, maar om het van derden te horen en meerdere perspectieven....

Het doorgaan met mijn nieuwe leven is wat lastiger aangezien ik pas over ruim een jaar weer op
opnieuw opmezelf kan.
Verkoop huis, sparen bij mijn moeder en daarna pas weer opmezelf.
Dus dat gaat allemaal nog lang duren, iets waar ik ook niet om zit te springen.
Hoe sneller hoe beter dan kan ik het denk ik pas echt verwerken.

Ik sluit me op mijn beurt weer aan bij Susan. Wat hij nu doet kan niet. Hij kan niet tegen zijn vrouw zeggen, die hij verlaten heeft (na één week) voor een andere vrouw "ik duik nog met je het nest in omdat je zo'n lekker ding bent'. Dan ben je gewoon een botte hark. Sorry, maar híj is degene die weg is gegaan. Hij kan nu niet lekker met een been bij zijn vrouw blijven en het andere been bij zijn vriendin. Misschien valt die nieuwe vriendin hem toch wel tegen omdat hij zo blijft doen tegen jou.

Kan hij niet zonder vrouw? Want als je nu al het vermoeden hebt dat hij bij je terug komt als zij hem zat is, dan lijkt dat me niet getuige van echte liefde naar jou of naar haar toe.

Aan schuldgevoel heb je nu sowieso niks. Het is niet jouw fout, jij bent ook maar menselijk en moet je nu maar al het begrip hebben voor de vrouw die in eerste instantie al over de schreef is gegaan met jóuw vent? Nee, lijkt me niet.

Neem zoveel mogelijk afstand. Hoe moeilijk dat ook is. Hi heeft die keuze gemaakt, hij leert er maar mee leven. Zonder jou. Focus je energie op de verkoop van het huis, de financiele afwikkeling van jullie huwelijk en ga dan rustig verder met je leven..

Op zich kan hij wel alleen zijn hoor, maar dit kunstje heeft hij mij 7 jaar geleden ook al gefilkt.
Verliefd op mijn beste vriendin, 3 maanden met haar samen en toen weer linea recta terug naar mij.
Dus vandaar dat ik het vermoeden heb, dat als deze relatie stuk loopt, hij weer bij mij aan klopt.

Ik ga er niet van uit omdat zij helemaal verliefd is ( anders blijf je toch uit de buurt van een getrouwde vent?)
en zij hem weg getrokken heeft uit een huwelijk, dus iemand dan zomaar aan de kant zetten dat gaat dan wat lastiger denk ik.
Hij zal haar niet verlaten omdat hij simpelweg niet zo is. Meeste mannen verlaten niet tenzij ze een ander hebben.
Bovendien woont zij bij moeder en hij bij zijn vader en hebben ze weinig privacy en gaan ze veel op stap met anderen en niet met elkaar.
Dus echt elkaar kennen, nee dat is nog niet gebeurt.
Magoed ik moet dus zorgen dat ik er over heen ben voordat zij uit elkaar vallen
want gek genoeg ben ik als was in zijn handen wat dat betreft.

Over wat een lompe hark hij is, tsja qua actie's kan ik jouw reactie zeker bergijpen als het niet mijn man was
geweest maar een ander had ik dat ook gedacht.
Maar ik denk dat hij zich geen raad weet met de situatie, als hij nl niet lief,geduldig etc is dan verander ik in een gekwetste, boze draak.
Aangezien we heel wat uren hebben geklust, heeft hij in die zin eieren voor zijn geld gekozen( denk ik)
plus hij ook wel aangaf dat gevoelens voor mij niet weg zijn.

Je laatste alinea is zeer kloppend en dat moet ik ook gaan doen, hoe moeilijk, pijnlijk het ook is.
Het liefst zou ik een winterslaap willen houden
Maar das ijdele hoop hahaha

Als jij zo'n draak was had hij gewoon de relatie moeten verbreken in plaats van wachten tot er een ander voorbij kwam. Het is onzin dat hij 'niet zo is', hij wil gewoon geen oude schoenen weggooien voor hij nieuwe heeft. Het feit dat hij doodleuk weer bij jou aanklopt als die andere relaties niet blijken te werken bewijst dat toch al?

Nee, bedoel de afgelopen weken ben ik een draak als ik merk dat hij mij nonchalant aan de kant zet.
Dus als hij mij afstandelijk, bot behandeld dan raak ik over mijn toeren en als hij "lief"is dan kunnen we het beste met elkaar samen klussen/overleggen zeg maar.

Daarvoor was ik gewoon depressief.
Qua schoenen weg gooien zit daar zeker wat in.

Qua met elkaar in bed belanden, nee dat zal meer te maken hebben dat hij nog gevoelens heeft en het bovenstaande

Het is trouwens fijn om het even van me af te typen.
Mijn gevoelens en gedachten te ordenen.
Plus het van andere kanten te zien
Dank jullie wel

Susan schreef:Als jij zo'n draak was had hij gewoon de relatie moeten verbreken in plaats van wachten tot er een ander voorbij kwam. Het is onzin dat hij 'niet zo is', hij wil gewoon geen oude schoenen weggooien voor hij nieuwe heeft. Het feit dat hij doodleuk weer bij jou aanklopt als die andere relaties niet blijken te werken bewijst dat toch al?

Eens. Je bent nu excuses voor hem aan het verzinnen en aannames voor hem aan het doen wat betreft zijn huidige fling. Waar blijf jij in het verhaal? Want je praat erg vaak over hem, niet over jezelf.

Daarnaast ben ik het niet met je eens dat de meeste mannen eerst een ander hebben voordat ze weggaan. Dat vind ik een verstoord beeld van mannen/ relaties.

Hij houdt je nu op de reservebank. Net als hij in het verleden heeft gedaan. Hij weet dat hij er mee weg kan komen, want in het verleden heb je dat ook al eens gedaan. Nota bene toen met je beste vriendin. Waarom dan niet met een kennis?

Hij houdt je nu makkelijk aan het lijntje, lief doen, begripvol zijn en sex met je hebben. En je gaat er tot nu toe in mee.

Kies je eigen weg, voordat je die van zijn huidige relatie laat afhangen.

Caro schreef:

Susan schreef:Als jij zo'n draak was had hij gewoon de relatie moeten verbreken in plaats van wachten tot er een ander voorbij kwam. Het is onzin dat hij 'niet zo is', hij wil gewoon geen oude schoenen weggooien voor hij nieuwe heeft. Het feit dat hij doodleuk weer bij jou aanklopt als die andere relaties niet blijken te werken bewijst dat toch al?

Eens. Je bent nu excuses voor hem aan het verzinnen en aannames voor hem aan het doen wat betreft zijn huidige fling. Waar blijf jij in het verhaal? Want je praat erg vaak over hem, niet over jezelf.

Daarnaast ben ik het niet met je eens dat de meeste mannen eerst een ander hebben voordat ze weggaan. Dat vind ik een verstoord beeld van mannen/ relaties.

Hij houdt je nu op de reservebank. Net als hij in het verleden heeft gedaan. Hij weet dat hij er mee weg kan komen, want in het verleden heb je dat ook al eens gedaan. Nota bene toen met je beste vriendin. Waarom dan niet met een kennis?

Hij houdt je nu makkelijk aan het lijntje, lief doen, begripvol zijn en sex met je hebben. En je gaat er tot nu toe in mee.

Kies je eigen weg, voordat je die van zijn huidige relatie laat afhangen.

Inderdaad. Zoals ik het lees was je zelf ook niet meer zo heel gelukkig in je huwelijk, ik denk dat je je nu misschien iets teveel laat leiden door het gevoel dat je hebt gefaald en misschien ook wel een beetje door verantwoordelijkheidsgevoelens naar hem toe. Kies nou maar voor jezelf, dat wordt echt wel een keer tijd. Ik denk echt niet dat het je gelukkig gaat maken als je straks weer de draad met hem oppikt.

He meiden,

Jullie hebben beide gelijk dat ik nog teveel vanuit zijn oogpunt beredeneer.
Ellende ik moet inderdaad van hem los.
Zit denk ik allemaal heel diep, liefde en zorg voor hem heb altijd veel van hem gepikt mede omdat ik snap waardoor hij zo is zoals hij is ( ingewikkeld verhaal en ik zorgtypje)

Afijjn nog even terug komend op jou "weerwoord" mbt mannen zo zwart wit wou ik het niet stellen.
Mannen maken minder snel een relatie uit, vrouwen zijn ( in mijn ogen ) sneller ontevreden over hoe iets loopt in relatie.
Mochten mannen een probleem hebben in een relatie dan laten ze ( vaak ) dat gewoon gebeuren en gaan tot actie over als ze een ander persoon tegen komen ( werken aan relatie of weg)
Dus wou zeker niet alles over 1 kam scheren zo zijn er natuurlijk ook zat vrouwen die naar een andere man vertrekken.
sinds de vrouw meer midden in het leven staat, gaan zij dus ook sneller weg ( overigens niet altijd een slechte zaak)

Bovendien ben ik het helemaal eens met jou redenatie dat ik niet gelukkig zal worden met hem.
Daarom zit ik nu in de spagaat ( zoals ik al in mijn 1e post schreef)
Rationeel en emotioneel staan bij mij momenteel lijnrecht opelkaar.

Omdat ik zo emotioneel onder alles ben, laat ik hem met veel dingen wegkomen.
Over de reservebank zo diep denkt hij niet na ( dat was onder andere hetgeen ik miste in hem )
momenteel zit ik idd ook echt te wachten en ik baal van mezelf ( rationele ) dat ik dat doe.

Nou ja voor vandaag hebben jullie mij in elk geval weer op mijn rationele benen gezet