Angstig, zijn dit de hormonen of is dit iets anders?

Sinds 2 weken na de geboorte van R.uben ben ik angstig dat er wat gebeurd met hem. De eerste paar dagen kwam hij niet goed aan en uiteindelijk raadde het CB mij aan om contact op te nemen met de huisarts. Ik zelf had niet het idee dat het niet goed ging omdat hij goed dronk, goede plasluiers en poepluiers had, alert was en bijna niet huilde. Maar doordat ze dat zeiden schoot ik heel erg in de stress, nadat ik mezelf had bedaard heb ik met de huisarts gebeld, die me gelukkig gerust gesteld heeft en me op het hart heeft gedrukt om mijn eigen gevoel te volgen. Dat vond ik erg fijn om te horen en dat probeer ik nu ook zoveel mogelijk te doen. Alleen ben ik nog steeds heel bang dat hem wat overkomt. Maar ik haal echt bizarre dingen in mijn hoofd bijvoorbeeld dat iemand onze slaapkamer instormt en hem iets aandoet. Of dat ik hem laat vallen en hij dood is. Ik wil dit helemaal niet denken en ik raak er van in paniek en wordt er verdrietig van. Ook merk ik dat ik het erg uitputtend vind, dit gebeuren, maar ook het moederschap in het algemeen. Vandaag is wel extreem hoor, heb er net een huilbui van gehad.
Is dit voor iemand herkenbaar of heeft iemand tips?

Groetjes!!

ik denk dat het je hormonen zijn maar als ik jou was zou ik hiermee toch naar de huisarts gaan om je door te laten wijzen naar een psycholoog zei kan je goed helpen hiermee. zodat je niet gaat doorslaan naar een postnatale depressie.

Bedankt, ik weet niet of een PN depressie erfelijk is, maar mijn moeder heeft dat ook gehad en mijn zus kampt er nu mee en dat wil ik toch wel voor zijn inderdaad!