Bruiloft vriendin

Even iets in de groep gooien: Vorig jaar om deze tijd ben ik getrouwd en was een goede vriendin + zus van mij getuige. Helemaal prima.

Die vriendin is dit jaar ten huwelijk gevraagd en heeft besloten haar zusje + andere goede vriendin als getuige te vragen. Daarnaast heeft zij een andere vriendin + schoonzus gevraagd als ceremoniemeesters. Dit op zich maakt me allemaal niet veel uit, iedereen heeft zo zijn eigen redenen en zij is al langer bevriend met die andere twee meiden en zij vormen een groep met z'n drieen en mijn vriendin wilde ze niet uit elkaar trekken. Nogmaals; iedereen mag dit zelf weten en dat is ook niet het punt. Overigens is mijn vriendin wel iemand die graag de mensen om zich heen 'rangschikt' en dan zegt ze altijd dat ik samen met het meisje dat nu getuige is haar 'beste' vriendinnen zijn. Ik hou niet zo van die termen.. ik smijt er niet graag mee en daarnaast heb je wel eens periodes dat je met de ene vriendin meer optrekt dan met de andere.

Alleen, tijdens de voorbereidingen van mijn huwelijk was zij nauw betrokken. Nu ben ik dan niet zo bij die van haar en ik vraag me af waaraan het ligt. Uiteraard overlegt ze veel met haar ceremoniemeesters + getuigen maar ze verwacht volgens mij van mij dat ik een soort van reservebak getuige ben ofzo. Ik mag overal mijn mening over geven, maar alleen vanaf de zijlijn.

Het voelt raar. Ze organiseert voor haar 'bruidspersoneel' (haar woorden) een hele brunch voor de ondertrouw en dan mag ik wel meedenken over het menu en de aankleding, maar echt aanwezig zijn mag ik niet. Zo ook met heel veel andere dingen en ze wil wel weer dat ik meehelp met het vrijgezellenfeest. Nu vind ik dat prima, maar ik ga me niet opdringen. Wil niet op andersmans tenen staan en daarnaast, er zijn al vier vrouwen die in het 'bruidspersoneel' zitten en die dat volgens mij prima af kunnen zonder mij.

Maar ze wil het wel. Arrghh ik haat gedoe om bruiloften en mij zul je er naar haar toe geen verkeerd woord over horen zeggen, maar soms voel ik me een soort van gepasseerd. Ik mag wel meedenken, het wordt zelfs van me verwacht maar écht er betrokken bij zijn ben ik dan weer niet.

Is het raar dat ik me hierbij ongemakkelijk voel? Ik heb zoiets van óf betrek me erbij óf niet. Niet zo half half uit plichtsbesef omdat ze dat wel bij mij is geweest. Toch? Of zie ik het verkeerd?

Ik denk niet dat ik echt een raadgever ben. Ik loop op dit moment een beetje tegen hetzelfde aan. Ik hou ook niet van rangschikking binnen vriendschappen en ik ben ook 100% van mening dat iedereen zijn/haar bruiloft moet indelen en regelen zoals je zelf wilt. Het is tenslotte jouw dag.
Een vriendin van mij gaat in Juni 2012 trouwen. We hebben het er al jaren over en het gaat nu eindelijk gebeuren! Ik zou meemogen jurken kijken, meehelpen met dingen regelen, en ze wilde heel graag dat ik haar ceremoniemeester zou worden.
Sinds een half jaar is er in haar vriendenkring een nieuwe vriendin opgedoken en die is op het moment overal bij betrokken. Ik las zelfs gisteren dat die vriendin mee is geweest jurken kijken. Ik ben niet jaloers, maar toch wel teleurgesteld. Ik haat mezelf er bijna om, maar ik vind het net als jij toch wel een vervelend gevoel geven.
Alsof ik ineens minder belangrijk ben. Ik heb al die jaren allemaal ideetjes voor haar opgeschreven wat ik voor haar in gedachten had (als ceremoniemeester en regelen van vrijgezellenfeest) en nu hoor ik dat die 'nieuwe' vriendin dat allemaal gaat doen.
STOM!

Dus aan mijn advies heb je niets maar ik herken me wel zeer in jouw verhaal!

Ik snap heel goed dat je je hier ongemakkelijk bij voelt. Het gaat bij elke bruiloft natuurlijk om de bruid en bruidegom, maar onderlinge relaties bepalen toch voor een deel de verwachtingen die je hebt. Als zij zegt dat ze jou ziet als haar "beste vriendin" dan creëert dat onbewust toch bepaalde verwachtingen.

Toch zou ik me er niet al te druk om maken, dat kan alleen maar een negatief effect hebben op jullie vriendschap en dat is het niet waard. Dat ze je er toch zijdelings bij betrekt kan ook zijn omdat ze het leuk vindt om te vertellen waar ze allemaal mee bezig is, wat er allemaal gaat gebeuren.

Daarnaast kan ze natuurlijk ook niet teveel mensen bij de hele voorbereiding betrekken. Zoals je zelf al zegt heeft ze ook met die andere twee vriendinnen een speciale band, en dat geldt natuurlijk ook voor haar zusje en schoonzus. Misschien voelt ze zich zelf ook wel een beetje schuldig voor de keuze die ze daardoor heeft moeten maken.

Als het je echt dwars zit zou ik het gewoon even met haar bespreken, anders zou ik het laten rusten en genieten van het vrijgezellenfeest en de bruiloft.

Ohh jeetje Happinez. Jij moet het ook nog een keer via andere kanalen horen dan uit de mond van je vriendin. In jouw geval snap ik volledig dat je je gepasseerd voelt. Jij was het altijd al 'onofficieel' maar opeens is die taak naar iemand anders gegaan.

Net als jij, wil ik ook geen poespas erover maken. Toen ze het vertelde wie ze allemaal had gekozen, zei ze wel "ik vond het bij een persoon heel erg moeilijk maar ik wilde toch gewoon mijn dag ervan maken. En ach, aan jou kan ik het wel kwijt'. Maar een naam heeft ze nooit genoemd, dus ik voel ergens aan dat dit om mij ging, maar ik heb direct gezegd dat het haar dag is, dat ik sta waar ze wil dat ik sta en dat dat prima is.

En net als jij, voel ik me een trut dat ik een soort van rare gevoelens erom heb. Ik weet niet zo goed hoe ik hiermee moet omgaan...

Gewoon erin mee gaan en maar kijken waar mijn mening gewenst is?

Ava schreef:Ik snap heel goed dat je je hier ongemakkelijk bij voelt. Het gaat bij elke bruiloft natuurlijk om de bruid en bruidegom, maar onderlinge relaties bepalen toch voor een deel de verwachtingen die je hebt. Als zij zegt dat ze jou ziet als haar "beste vriendin" dan creëert dat onbewust toch bepaalde verwachtingen.

Toch zou ik me er niet al te druk om maken, dat kan alleen maar een negatief effect hebben op jullie vriendschap en dat is het niet waard. Dat ze je er toch zijdelings bij betrekt kan ook zijn omdat ze het leuk vindt om te vertellen waar ze allemaal mee bezig is, wat er allemaal gaat gebeuren.

Daarnaast kan ze natuurlijk ook niet teveel mensen bij de hele voorbereiding betrekken. Zoals je zelf al zegt heeft ze ook met die andere twee vriendinnen een speciale band, en dat geldt natuurlijk ook voor haar zusje en schoonzus. Misschien voelt ze zich zelf ook wel een beetje schuldig voor de keuze die ze daardoor heeft moeten maken.

Als het je echt dwars zit zou ik het gewoon even met haar bespreken, anders zou ik het laten rusten en genieten van het vrijgezellenfeest en de bruiloft.

Jij benoemt wel precies waar ik mee zit. Ik wil me er niet druk over maken omdat ik al helemaal niet degene wil zijn die zeik maakt om een bruiloft en wie welke taak heeft. En ik vermoed ook dat ze zich ergens schuldig voelt en niet helemaal weet hoe ze met mij moet omgaan hierin. Ik besef me heel goed dat ze al zoveel mensen om zich heen heeft, en ik kan me nog herinneren dat ik écht gek werd van alle meningen dus vandaar dat ik me nu op de vlakte hou.

Maar als dat weer dingen langskomen zoals die brunch, dan denk ik wel, shit, ik mag wel meedenken maar aanwezig zijn mag ik niet ondanks dat ik natuurlijk ook blij voor haar ben.

Beetje dubbel gevoel...

Nu heb ik helemaal niets met symboolrollen zoals getuige enzo, en alle problemen die ze geven, maar hier mijn poging.
Probeer je er wat minder van aan te trekken. Je hebt geen rol, dat betekent dat je zonder speciale verantwoordelijkheden kunt genieten van het feest. Op zich lekker. Af en toe wil ze toch je hulp of mening, want je bent haar beste vriendin (en wellicht voelt ze zich schuldig en ongemakkelijk). Als je die wil geven is dat prima, als je dat niet wil, leg dan uit dat je de getuigen niet op de tenen wil staan (zonder wrokkig te klinken het liefst). Zeker met de brunch waar je niet bij mag zijn zou ik me niet teveel willen bemoeien. Ik zou proberen er niet meer van te maken dan het is: één dag met een mooi feest dat na één dag weer over is. Het is maar een feestje.

Mijn ervaring met zulke "spanningen" is dat je gevoel vaak klopt. Je vriendin gaf zelf al aan dat ze het lastig vond om de "taken" te verdelen. Ik denk ook dat het heel goed mogelijk is dat ze zich schuldig voelt en het moeilijk vindt om hier mee om te gaan. In dat geval zou ik zeker even met haar hierover praten als je haar binnenkort weer ziet, gewoon op een niet al te zware manier. Dan is het allemaal uitgesproken en zijn jullie allebei van de spanning die dit met zich mee brengt af, en kunnen jullie op een ontspannen manier naar de bruiloft toeleven.

Caro schreef:Ohh jeetje Happinez. Jij moet het ook nog een keer via andere kanalen horen dan uit de mond van je vriendin. In jouw geval snap ik volledig dat je je gepasseerd voelt. Jij was het altijd al 'onofficieel' maar opeens is die taak naar iemand anders gegaan.

Net als jij, wil ik ook geen poespas erover maken. Toen ze het vertelde wie ze allemaal had gekozen, zei ze wel "ik vond het bij een persoon heel erg moeilijk maar ik wilde toch gewoon mijn dag ervan maken. En ach, aan jou kan ik het wel kwijt'. Maar een naam heeft ze nooit genoemd, dus ik voel ergens aan dat dit om mij ging, maar ik heb direct gezegd dat het haar dag is, dat ik sta waar ze wil dat ik sta en dat dat prima is.

En net als jij, voel ik me een trut dat ik een soort van rare gevoelens erom heb. Ik weet niet zo goed hoe ik hiermee moet omgaan...

Gewoon erin mee gaan en maar kijken waar mijn mening gewenst is?

Ja. Via internet. Omdat die vriendin aanhaalde dat ze nog helemaal onder de indruk was etc. op die manier. Ik heb er verder ook niks over gezegd hoor en dat ga ik ook zeker niet alsnog doen. Ik ben eerlijk gezegd wel nieuwsgierig of zij er ooit nog iets over zal gaan zeggen of dat ze alweer vergeten is dat ze mij die taken allemaal onofficieel al eens heeft toebedeeld.
Het is haar dag en ik hoop dat in de toekomst nooit iemand mij mijn keuzes kwalijk zal nemen maar ik had niet verwacht dat het me zo zou raken.
Het dikgedrukte.....dát heb ik mij ook voorgenomen. Dealen met mijn eigen teleurstelling en hopen dat het voor haar en haar aanstaande man een fantastische dag wordt!

En ze kon al die rollen maar één keer verdelen. Er zijn ook stellen die zich zo ongemakkelijk voelen, dat ze extra rollen creëren zoals beheerder van de kadotafel, jasophanger, bedankjeskiezer enzovoorts. Wees blij dat je gewoon gast bent. Ik hoop hiermee weer niemand voor het hoofd te stoten.

Melis_je schreef:Nu heb ik helemaal niets met symboolrollen zoals getuige enzo, en alle problemen die ze geven, maar hier mijn poging.
Probeer je er wat minder van aan te trekken. Je hebt geen rol, dat betekent dat je zonder speciale verantwoordelijkheden kunt genieten van het feest. Op zich lekker. Af en toe wil ze toch je hulp of mening, want je bent haar beste vriendin (en wellicht voelt ze zich schuldig en ongemakkelijk). Als je die wil geven is dat prima, als je dat niet wil, leg dan uit dat je de getuigen niet op de tenen wil staan (zonder wrokkig te klinken het liefst). Zeker met de brunch waar je niet bij mag zijn zou ik me niet teveel willen bemoeien. Ik zou proberen er niet meer van te maken dan het is: één dag met een mooi feest dat na één dag weer over is. Het is maar een feestje.

Grappig dat je dit zegt :-). Dit is een van de eerste dingen die ik tegen mijn man zei. Ze kan nogal veeleisend zijn en zo heb ik daar geen extra stress van of ik het wel doe zoals zij het allemaal wil :-). Op zich allemaal best relaxed dus.

Je hebt ook gelijk hoor. Kreeg gewoon even weer dat ongemakkelijke gevoel, nav de mail over de brunch. Ze weet ook dat ik daar goed in ben, dus op zich niet raar dat ze bij mij peilt wat ik ervan zou maken en of ik nog tips had. Het gaat me wel te ver om als een soort van cateraar te functioneren voor een brunch waarbij ik niet bij mag zijn.

Wat een gedoe altijd met die bruiloften, brrrr, krijg daar altijd zo de kriebels van. Dat aanstellen van een ceremoniemeester ook echt, lijkt me zo irritant om die rol dan op me te moeten nemen. Leuk, we geven een feestje, maar doe jij even al het K*Twerk?

Zelf zou ik blij zijn als ik geen rol kreeg toe bewezen, alleen getuige zijn lijkt me dan nog wel een eer. In dit geval zal ik gewoon op een leuke manier met de bruid meeleven, maar het verder allemaal prima vinden. Als ze me om raad zou vragen zou ik gewoon mijn mening geven. That's it.

En idd: het is maar een feestje, bleeegh.

Ik heb zelf helemaal niets met al dat gedoe rondom bruiloften, dus ik ben er ook niet zo in thuis, ik zou me er niet heel veel van aantrekken, maar ik vind het wel een beetje not-done dat ze jouw hulp vraagt bij het organiseren van die brunch terwijl jij er niet eens bij mag zijn, wat ik ergens ook wel een beetje flauw vind. Ik snap ook niet dat je daar überhaupt advies bij nodig hebt, je kan toch wel zelf een brunch en een paar menukaarten bedenken? Ergens krijg ik het idee dat ze zich schuldig voelt en er daarom steeds met jou over begint, om jouw reactie te peilen.

Verder zou ik eerlijk gezegd blij zijn dat ik geen ceremoniemeester hoef te zijn, zeker niet voor iemand die het heeft over haar 'bruidspersoneel'.

Bet Weter schreef:Wat een gedoe altijd met die bruiloften, brrrr, krijg daar altijd zo de kriebels van. Dat aanstellen van een ceremoniemeester ook echt, lijkt me zo irritant om die rol dan op me te moeten nemen. Leuk, we geven een feestje, maar doe jij even al het K*Twerk?

Zelf zou ik blij zijn als ik geen rol kreeg toe bewezen, alleen getuige zijn lijkt me dan nog wel een eer. In dit geval zal ik gewoon op een leuke manier met de bruid meeleven, maar het verder allemaal prima vinden. Als ze me om raad zou vragen zou ik gewoon mijn mening geven. That's it.

En idd: het is maar een feestje, bleeegh.

+1 dus.

Melis_je schreef:En ze kon al die rollen maar één keer verdelen. Er zijn ook stellen die zich zo ongemakkelijk voelen, dat ze extra rollen creëren zoals beheerder van de kadotafel, jasophanger, bedankjeskiezer enzovoorts. Wees blij dat je gewoon gast bent. Ik hoop hiermee weer niemand voor het hoofd te stoten.

Stel je voor! Nee Caro: jij mag wel de jassen gaan beheren! Nee, op zich is het geen ramp om die dag gewoon te genieten zonder dat ik me zorgen maak of huppeldepup wel geregeld is!

En ik realiseer me heel goed dat je als bruidspaar het nóóit goed kan doen. De zus van mijn man heeft nu daarom geen contact meer met ons omdat ze geen getuige mocht zijn. En dat vond ik toch zó kinderachtig..

ok. Ik heb het weer even van me afgetypt en ik kan weer gewoon meegaan! Maar ik denk dat ik soms gewoon moeite heb met die scheidingslijn: wel of niet mijn mening, wel of niet mijn ideeen gewenst en ik heb volgens mij al iets in die trant gezegd, dat ik niet precies wist wat ik daarmee aanmoest....

Caro schreef:De zus van mijn man heeft nu daarom geen contact meer met ons omdat ze geen getuige mocht zijn.

Ja, dat is zeker niet het idee achter een bruiloft geven. En dit is een extreme, maar als je ziet hoeveel topics er geopend worden over dit soort dingen, dan is wel duidelijk dat mensen heel wat ruzies ontstaan over één feestje.

Bruiloften zijn áltijd gedoe. Hoe je het ook doet. Vandaar dat ik écht geen gezeik ga creeren. En ceremoniemeester zijn bij haar is vooral iets dat veel stress en gedoe veroorzaakt want ze gaan nu ook al iedere maand bij elkaar komen voor de voortgang en de taakverdeling. Er komen hele excel lijsten aan te pas en planners worden gemaakt..

Nee, wat dat betreft ben ik blij dat ik daar niet bij ben. Wij hebben het helemaal niet op die manier gedaan: het enige dat mijn getuigen hebben geregeld is het vrijgezellenfeest en wilde ik de dag zo soepel mogelijk voor iedereen laten verlopen.. Zonder dat mensen aan het rennen en het vliegen waren..

Eerlijk gezegd vind ik het in dit geval vooral gedoe van haar uit, maar goed, ik ben dan ook echt allergisch voor dat Bridezilla-gedoe. Ik zou echt zwaar ongeschikt zijn voor de rol van ceremoniemeester, ik denk dat ik na een halve dag al gek zou worden.

Susan schreef:Eerlijk gezegd vind ik het in dit geval vooral gedoe van haar uit, maar goed, ik ben dan ook echt allergisch voor dat Bridezilla-gedoe. Ik zou echt zwaar ongeschikt zijn voor de rol van ceremoniemeester, ik denk dat ik na een halve dag al gek zou worden.

Ik merk dat ik dat ook ben: of betrek me erbij of gewoon niet. Dat halfslachtige gedoe waardoor mensen zich ongemakkelijk voelen.

Ze vond mij de meest relaxte bruid ooit. Ik heb nooit gedoe om iets gemaakt: de enige 'eis' van mij was dat mensen een leuke dag hadden. En niet van die belachelijke eisen zoals kledingvoorschriften enzo (sorry als ik mensen hiermee voor het hoofd stoot)

Susan schreef:Eerlijk gezegd vind ik het in dit geval vooral gedoe van haar uit, maar goed, ik ben dan ook echt allergisch voor dat Bridezilla-gedoe. Ik zou echt zwaar ongeschikt zijn voor de rol van ceremoniemeester, ik denk dat ik na een halve dag al gek zou worden.

Ik ben daar gelukkig zo ongeschikt voor dat ik hoop dat niemand dat ooit aan mij gaat vragen.

Kun je zoiets eigenlijk met enig fatsoen weigeren? Ik zou er ook compleet niks van bakken, wahah!

toen mijn 'beste' vriendin ging trouwen kon ze ook niet kiezen tussen mij en een andere vriendin als getuige (1 getuige werd sowieso haar zus). uiteindelijk heeft ze geen van ons gekozen en haar schoonbroer gevraagd, prima! die andere vriendin heeft ze wel als ceremoniemeester gekozen, maar met een goede reden (ik ben nogal stressgevoelig haha) en vind dit vooral achteraf helemaal niet erg! terwijl ik lekker relaxed aan het genieten was liep die andere vriendin maar rond.
maar mn vriendin heeft me er voor de rest wel bijbetrokken, we zijn beide meegeweest met de jurk; omdat ik de eerste keer niet kon is de 2e afspraak op mij afgestemd,en ik mocht mee voor het kapsel. ze zei ook vaak; het belangrijkste vind ik dat je erbij bent als daggast! kon me hier heel goed bij voelen!
vrijgezellenfeest heb ik en die vriendin ook samen geregeld
maar als ze andere dingen had geregeld, zoals een brunch, waar ik niet bij mocht zijn dan had ik dat toch ook niet leuk gevonden.
we hebben vanaf het begin alles open en eerlijk tegen elkaar gezegd, en dat is eigenlijk het enige advies wat ik je mee kan geven. bespreek dit met haar, god weet wat de reden is!

Haar redenen zal ze vast gehad hebben. Wie ben ik om daaraan te twijfelen? Ik vind het alleen soms dubbel dat ik in wijze wel bij alles wordt betrokken, maar dan niet bij het 'echte' gezelschap hoor. Dan laat mij maar buiten the picture. En ik ben juist wel in het organiseren, maar weet je: ik denk dat ik oprecht blij mag zijn dat ik die stress niet erbij heb. Ik kan gewoon genieten, sta waar ik moet staan die dag, doe wat ik moet doen en dat is het :-).

Het was gewoon even een gevoel en dat heb ik nu weer van me af kunnen typen :-).

Bet Weter schreef:Kun je zoiets eigenlijk met enig fatsoen weigeren?

Hangt er helemaal vanaf tegen wie je het moet zeggen.

Melis_je schreef:

Bet Weter schreef:Kun je zoiets eigenlijk met enig fatsoen weigeren?

Hangt er helemaal vanaf tegen wie je het moet zeggen.

Maar moet je een ceremoniemeester hebben dan? Mijn vriend en ik zien er allebei het nut niet zo van in dus wij hebben er geen.

Dat bruiloften gedoe geven kom ik nu ook wel achter. Pfff vooral die gastenlijst! Mijn schoonmoeder begon laatst al over het uitnodigen van het petekind (14) van mijn vriend. Dat er toch wel een vriendje voor hem bij moest zijn 's avonds omdat ie zich anders ging vervelen! Pfff daar hoeft zij zich toch niet druk om te maken? Had mijn schoonvader haar ook al proberen duidelijk te maken maar ze moest het mij toch echt even zeggen.

Caro: Ik snap jouw gevoel ook wel. Ik hoop dat je je er nu wat rustiger onder bent nu je het lekker van je af hebt kunnen typen Gewoon genieten van het feest volgend jaar en misschien mag je idd wel blij zijn dat jij geen 'functie' hebt!

Wij hebben mijn broertje als ceremoniemeester aangemerkt, maar de enige reden was zodat mensen op de dag zelf een aanspreekpunt zouden hebben. Hij heeft verder niks hoeven te regelen, alleen op de dag zelf is het fijn dat mensen met hun vragen (waar moet ik parkeren, waar moet dit of dat?) bij hem terecht konden. Daar wil je gewoon niet mee bezig zijn op de dag zelf. Alle zorgen en praktische zaken wil je je niet mee bezighouden. Dus dat was de enige reden...

Want hoe goed je ook alles communiceert van te voren, mensen hebben alsnog vragen op die dag...

Hij heeft zelf nog wel iets ondernomen naar de gasten toe, als verrassing voor ons, maar dat had niet gehoeven maar het was zeker leuk om verrast te worden!