Mijn bevallingsverhaal

Beetje laat maar had even tijd nodig.

Op de 20ste werd ik rond 3.00 uur s'snachts wakker, voelde krampjes maar dacht er nog niks van. Na een uur kon ik niet meer slapen en ik ben uit bed gegaan, voor het geval er wel iets gaande was zodat mijn vriend nog even kon slapen. Beneden gezeten, op het forum, er waren meer dames wakker. En een boek gelezen. Weeën kwamen om de 8 minuten ongeveer. Om 7 uur ging bij mijn vriend en hij besloot thuis te blijven. Weeën waren niet regelmatig en na een douche even weg. Ze kwamen snel weer terug maar niet hevig. De ene wee duurde ook langer dan de andere. Om 14:30 kwam de VK, dit was een invaller en die kende ik niet. Ze vond me erg relaxed overkomen en toen ze er was had ik nauwelijks weeën. Ze zei dat dat vaker voorkomt maar wilde wel even kijken of deze (voor)weeën wel wat gedaan hadden. Controles waren goed en ik had 2 cm ontsluiting. ze vond het er prima uitzien en zei dat als de weeën om de drie minuten kwamen we maar weer moesten bellen. Wel zei ze dat ze hoofdje kon voelen maar dat ze niet wist wat ze voelde.
Ze adviseerde om te gaan slapen.
Slapen lukte niet, lag niet lekker.
Beetje tv gekeken en verder met mijn boek, deze ook uitgelezen. Na 18:00 werden de weeën langer en kwamen sneller. Kon ze steeds moeilijker opvangen. Om 19:00 is er een VK wissel dus mijn VK belde dat ze me even wilde zien. Weeën kwamen toen om de 4 minuten.
Had ook nog op het forum gepost.
We hadden de hoop dat onze zoon op de 20 ste geboren zou worden want dat zou de uitgerekende datum zijn.
Vk was er om 19:30.
Ze vond dat de hartslag van onze zoon teveel daalde na een wee en ik had 4 a 5 cm. Vond dit wel een grote teleurstelling.
Ze wilde de vliezen breken in de hoop dat het dan zou versnellen, dit wilde ik eigenlijk niet maar op deze manier ging het ook niet zo snel dus ze heeft ze gebroken. Het vruchtwater was helder maar er zaten bloedklonters in en uit de reactie van de VK begreep ik dat ze dat niet eerder had gezien.
En omdat de hartslag van onze zoon steeds zo laag werd wilde ze het ziekenhuis bellen om te overleggen.
Ziekenhuis wilde dat ik kwam dus we zijn daar heen gegaan. Rond 21:00 uur waren we daar en ik kreeg een ctg. Ctg was goed maar omdat ze mijn vliezen gebroken had kreeg ik een weeënstorm. Wist niet meer hoe ik liggen moest. VK adviseerde om te douchen dus dat maar geprobeerd. Ze hadden een stoel in de douche maar ik kon niet zitten of staan. Kon eigenlijk helemaal geen houding vinden. Ook kreeg ik persdrang en dat vonden ze te vroeg.
Om 21:30 had ik nog steeds 4 a 5 cm dus het schoot niet op.
De VK van het ziekenhuis adviseerde pijnstilling omdat ik geen ruimte meer had om adem te halen en de ontsluiting niet vorderde.
Ik wilde geen pijnstilling maar allebei de VK's adviseerde om dit wel te doen.
Kon kiezen tussen een infuus of ruggenprik. Wilde geen ruggeprik dus dan maar een infuus.
Omdat ik die pijnstilling kreeg ging mijn VK weg en werd ik overgedragen aan de gyn.
Dit is ook het moment dat ik weinig meer weet, zeker niet kwa tijd.
Door de pijnstilling kreeg ik wel wat meer lucht.
Rond 1 uur had ik 9 cm dus het leek op te schieten maar de gyn vond mijn weeën niet goed genoeg dus ik kreeg weeënopwekkers. Ik was altijd bang voor weeënopwekkers, geen idee waarom maargoed ik kreeg die erbij.
de gyn kwam ook nooit meer kijken en er was een verpleegkundige die niks voor me deed. Het hartje van mijn zoon hoorde ik steeds bijna helemaal wegzakken maar ze snauwde dat dat normaal was. Volgens mijn vriend heb ik nog gezegd dat hij doodging maar ze liep gewoon weg. De gyn had later tegen mijn vriend gezegd dat zijn hartslag nog net hoog genoeg was dus geen reden tot ingrijpen. Ze hebben het infuus op een gegeven moment verhoogd, kreeg weer rond half 3 persdrang maar die moest ik wegzuchten. Ze dachten dat mijn blaas vol zat en dat dat in de weg zat dus ik werd eenmalig gecatheteriseerd. Er kwam een halve liter uit mijn blaas maar nog steeds geen volledige ontsluiting. Om 4 uur mocht ik rustig gaan persen want er stond nog een randje volgens de gyn. Ook kwam er ineens een studente die mij begeleide met persen. De gyn liep steeds weg. Rond 5 uur mocht ik volledig gaan persen maar ik had nog steeds dat randje en daar hebben ze tijdens het persen op zitten duwen. Toen dachten ze dat ik koorts had en kwam die vervelende verpleegkundige weer die met een oorthermometer 38.2 constateerde, ze zei toen tegen de gyn dat het vast niet klopte en heeft me rectaal getemperatuurd zonder dit tegen mij te zeggen. Deze gaf 37.6 aan dus geen koorts. Ik vond haar erg vervelend, ze deed net of ik een pop was ofzo.
Na 50 minuten zei de gyn dat het hoofdje nog steeds op dezelfde plek zat en te hoog voor de vacuumpomp. Heb toen gezegd dat ik niet meer kon. Ik vond het zo teleurstelling dat er geen vordering was.
De gyn ging even overleggen en kwam terug met de melding dat ik een keizersnee kon krijgen. Op dat moment zat ik er zo doorheen dat ik zei dat dat goed was. Ik heb toen gelijk geroepen dat dat infuus eruit moest, raakte ervan in paniek, weeënopwekkers eraf gehaald en ik kreeg weeënremmers. De gyn zei wel dat die weeënremmers misschien geen effect hadden. Had toen de gyn weg was nog met die studente gepraat en ze bleek een geneeskunde studente te zijn, ik schatte haar ook niet ouder dan 24. Vind dit wel raar maar ik kwam er later achter dat het ziekenhuis een opleidingsziekenhuis is met veel jonge artsen.

Er kwam weer een andere verpleegkundige die me klaar ging maken voor de keizersnee, kreeg weer een catheter en werd op een ander bed gelegd.
We moesten nog even wachten, erg rot met persweeën.
Daarna richting de OK, hoopte deze keer snel die ruggeprik te krijgen maar die krijg je dus erg laat. Moest eerst overklimmen naar de operatietafel en kreeg toen allerlei toeters en bellen aan.
Daarna moest ik gaan zitten en kreeg eindelijk die ruggeprik. Voelde er niks van.

Tijdens de operatie was er een verpleegkundige die mijn infuus regelde die erg lief was voor ons, ze kletste aan 1 stuk door. Ook was er een arts die mooie foto's had gemaakt. mijn vriend kon het niet laten om over het doek te kijken dus hij heeft gezien hoe onze zoon eruit gehaald werd.
Hij werd direct meegenomen, hoorde hem ook niet huilen. pas na 1 minuut hoorde ik hem.
Apgar was 9/10 dus goed nadat mijn vriend de navelstreng had doorgeknipt werd hij bij mij gelegd. Na een paar minuten zijn mijn vriend en zoon naar beneden gebracht. Onze zoon bleek een sterrekijker en volgens de gyn had hij er nooit uitgekund via de natuurlijke weg. Vind dit erg jammer, ook begrijp ik niet waarom niemand dat heeft gevoeld. De VK die als eerste op huisbezoek kwam maakte wel de opmerking over het hoofdje.

Het nahechten duurde lang, ik kreeg een nabloeding en daardoor duurde het hechten erg lang. ook omdat de gyn aan de studenten alles ging uitleggen. mijn bloeddruk daalde ook te ver dus kreeg medicijnen om mijn bloeddruk op te krikken.

Eenmaal beneden bleek dat onze zoon een te laag bloedsuiker had, ze hebben hem direct bijvoeding gegeven.
De volgende dag was hij erg onrustig, fladderde veel en was erg aan het huilen. de verpleegkundige vertrouwde het niet en belde de kinderarts, die kwam direct en vond aan de buitenkant niks. wilde wel zijn bloed onderzoeken dus de volgende dag kwamen ze hem 2 keer prikken. zijn billirubine was verhoogd maar niet hoog genoeg voor de lamp. Moest toen ook voeding gaan afkolven zodat hij om de drie uur voldoende dronk. Hij dronk toch slecht aan de borst dus vond het allang best. Op maandag mochten we eindelijk naar huis.

Ben inmiddels goed hersteld, wel nog erg moe, heb bloedarmoede en slik ferro en foliumzuur hiervoor.
Ben blij dat het goed gaat met onze zoon.

Wil nog wel een nagesprek aanvragen in het ziekenhuis, de verpleegkundige die mij negeerde en gewoon alles maar zo deed, dat zit bij mij gewoon nog erg hoog. Ook de gyn vond ik niet aardig, liep steeds weg. weinig uitleg.
Moet nog wel op nacontrole bij hem.
Zie het momenteel ook niet zitten om bij een eventueel tweede kindje in dit ziekenhuis te moeten bevallen.
Maargoed dat zien we tegen die tijd wel.

Wat een verhaal HD.. kan me voorstellen dat je dat nog best dwars zit allemaal!!!
Ik hoop dat je dat in het nagesprek kwijt kunt! Misschien kun je het opschrijven (voor zover je dat nog niet gedaan hebt), zodat als je daar zit je in ieder geval niets kunt vergeten!!


(was jij nou bevallen in hetzelfde ziekenhuis als Pien?)

Lejow schreef:

(was jij nou bevallen in hetzelfde ziekenhuis als Pien?)

Nee.

Jee wat een verhaal! Hopelijk kan je goed je verhaal straks kwijt.

Volgens mij was dat Novalee, Lejow.

HD, wat een heftige bevalling zeg! Jeetje! Het doet me deels denken aan mijn eigen bevalling bijna 2 jaar geleden en ik word nog steeds emotioneel als ik het erover heb of als ik er aan denk soms. Het heeft echt heel veel impact gehad en ik wil je op je hart drukken dat je er echt over moet praten! Ik vind het ook goed dat je een gesprek wil met de verpleegster (of in ieder geval aan wil geven dat je je er niet prettig bij hebt gevoeld hoe zij je behandelde) en met de gynaecoloog. Ik hoop dat je snel weer helemaal op de been bent en dat het gevoel dat je nu bij je bevalling hebt langzaam minder wordt.

Jeetje wat een verhaal. Geen wonder dat je er een slecht gevoel aan over hebt gehouden en ik zou dit ook zeker aankaarten in het nagesprek.
Hoe gaat het nu met de kleine man.

Alex schreef:Volgens mij was dat Novalee, Lejow.

Gefeliciteerd met je zoon en ik zou zeker voor een nagesprek gaan. Bij mij gebeurden er ook wat vreemde dingen tijdens de bevalling en ik kan merken dat ik er eigenlijk og pissig om kan worden en dat was vast niet het geval geweest als ik het uitgesproken had.

Jeetje wat een verhaal... Brrrrr..

Zou het zeker even aankaarten, al is het maar voor je eigen gevoel.

Fijn dat nu alles goed gaat!

Jeetje, wat een heftige bevalling. Kan me voorstellen dat je het hier zwaar mee hebt gehad, om dit te verwerken en op te schrijven. Ik zou ook absoluut een nagesprek aanvragen, al is het maar om te zeggen hoe jij alles ervaren hebt, dan ben je het kwijt en kun je het misschien achter je laten.

Jeetje wat een heftig verhaal, zou idd op het nagesprek alles vertellen. Desnoods vraag je nog een gesprek aan met die rottige vk om je ervaring met haar te delen. En zoals beegee al schreef probeer het zoveel mogelijk van je af te praten. Hoe heeft je man alles ervaren?
Een hele dikke

Mijn vriend was er ook ondersteboven van. Hij snapt ook niet waarom ik zolang heb moeten lijden zoals hij het noemt.
Baal er ook van dat ik die pijnstilling had genomen, dan was mijn eigen verloskundige niet weggegaan.
Maargoed voor de ontsluiting werkte het blijkbaar wel.

In dit ziekenhuis is een collega van mij ook bevallen en bij haar woog haar meisje 10 pond, die hebben ze eruit getrokken en het armpje gebroken. Ze hadden gewoon een keizersnee moeten doen. Dat hebben ze later toegegeven.

Wat mij verbaasd is dat de babysterfte in Nederland het hoogst is van Europa, nou begrijp ik wel waarom, je ligt in het ziekenhuis maar ingrijpen ho maar.

Ze willen graag dat je vaginaal bevalt wat ik heel goed begrijp maar op deze manier?

Net als bij Pien, ze wachten gewoon lang. En dan beland je kindje in de couveuze.

Mijn zoon had een te laag bloedsuiker, dat is normaal bij lichte en of hele zware baby's, of als de vrouw bloeddrukproblemen heeft. Ik had dat allemaal niet, dus hebben ze gewoon te lang gewacht.
Ik ben ingestuurd omdat er bloedklonters in het vruchtwater zat. Mijn VK had hier geen verklaring voor behalve dat mijn placenta misschien niet goed meer was. Maar ze hebben gewoon nog uren lang niks gedaan.

Ik vind het jammer dat het geen natuurlijke bevalling is geworden maar ik hoop dat ze bij een evt. tweede kindje wel sneller ingrijpen.

Jeetje wat heftig! Goed dat je een gesprek aan wilt gaan.

@ Alex --> In welk ziekenhuis ben jij bevallen?

Herkenbaar verhaal alleen werd ik juist wel goed begeleidt tijdens mijn opname. Mij werd wel gezegd dat er bijwerking aan de weeënremmers zitten. Mijn hart ging als een razende tekeer, maar dat is dus de bijwerking. Weet alleen de benaming niet.

Je moet er idd over gaan praten. En ook aangeven bij jouw gyn. Mijn gyn was ook geen aardig man, maar werd door de verpleegsters goed begeleidt ondanks dat er nog een vrouw bezig was met bevallen.

Heftig verhaal HD! Gelukkig zijn jullie nu weer fijn thuis na dit ziekenhuisavontuur. Kan me goed voorstellen dat het je nog steeds niet lekker zit. Goed van je dat je een nagesprek wilt doen, misschien helpt dat en je kunt in elk geval je gevoel/zorgen/frustratie kwijt!