Mensen die in de verpleging werken op een ziekenhuis?

Elsje schreef:Lady4: Dat klink heftig maar ook heel bijzonder om te doen!

sanne-84 schreef:het is natuurlijk ook erg afhankelijk van hoe je het contact wilt met de mensen.
ik vind het leuk om een contact te kunnen opbouwen, en dat kan in het ziekenhuis moeilijk, omdat zoals je zelf zegt de mensen komen en gaan. in het verzorgingshuis of vooral een woongroep (ik werk met verstandelijk gehandicapten) is het anders. daar ben je er echt voor ze, je bent eigenlijk hun familie zeg maar. en dan is niet iedere dag hetzelfde, omdat je toch probeert iets te doen/verzinnen (thuis doe je zelf ook niet altijd hetzelfde, dus dat wil je bij hun ook niet).
ik denk wel dat je in het ziekenhuis, en dan vooral op de SEH een andere vorm van uitdaging ligt, daar is het op een andere manier iedere dag anders, omdat je andere gevallen binnen krijgt. en deze vorm van uitdaging moet je ook liggen.

_Femme schreef:

sanne-84 schreef:het is natuurlijk ook erg afhankelijk van hoe je het contact wilt met de mensen.
ik vind het leuk om een contact te kunnen opbouwen, en dat kan in het ziekenhuis moeilijk, omdat zoals je zelf zegt de mensen komen en gaan. in het verzorgingshuis of vooral een woongroep (ik werk met verstandelijk gehandicapten) is het anders. daar ben je er echt voor ze, je bent eigenlijk hun familie zeg maar. en dan is niet iedere dag hetzelfde, omdat je toch probeert iets te doen/verzinnen (thuis doe je zelf ook niet altijd hetzelfde, dus dat wil je bij hun ook niet).
ik denk wel dat je in het ziekenhuis, en dan vooral op de SEH een andere vorm van uitdaging ligt, daar is het op een andere manier iedere dag anders, omdat je andere gevallen binnen krijgt. en deze vorm van uitdaging moet je ook liggen.

Ja daar heb je helemaal gelijk in, het moet je liggen. Ik heb op mijn stages ook aan collega's gevraagd waarom ze hiervoor gekozen hadden en ze gaven allemaal aan dat ze het juist fijn vinden dat ze de mensen steeds beter leren kennen, ook de familie en dat ze steeds beter op de wensen van de mensen in kunnen gaan. Je wordt een belangrijk deel van het leven van ze.

Ik begrijp wat ze bedoelen en wat jij zegt. Ik ben alleen van mening dat mijn ding meer het ziekenhuis is en ik denk ook dat ik op een andere plek tekort zou doen aan de cliënten omdat ik niet kan geven wat mensen die daar wel op hun plek zitten wel kunnen geven (snappie het nog? haha).

Lady4 schreef:Angela, wat lief. Daar word ik weer stil van.. Ik heb ook echt wel mijn mindere dagen hoor, waarin ik veel patiënten vind zeuren en ik ze het liefst de deur uit kijk. Maar nu ik daar zo over nadenk, is dat eigenlijk altijd als ik moe ben of niet lekker in mijn vel zit. Het blijft mensenwerk: het is moelijk om voor een ander te zorgen wanneer je genoeg aan jezelf hebt.

Over je laatste zin: Ik denk dat 90 procent van de mensen in de zorg is of ooit was zoals mij. Maar het is een zwaar beroep, niet alleen door wat je meemaakt maar ook door ongunstige arbeidsvoorwaarden, en dat maakt denk ik dat veel verpleegkundigen wat afgestompt raken. Niet om het goed te praten hoor, want ik vraag me van sommige collega's ook af wat ze in vredesnaam in dit vak te zoeken hebben.

Lady4 schreef:Ik werk niet op het ziekenhuis, maar wel in het ziekenhuis

Ik ben HBO-verpleegkundige en werk op de S.EH. Daarvoor heb ik 2,5 jaar op T.raumatologie en V.aatchirurgie gewerkt. Ik vind mijn werk geweldig, helemaal op de spoed. Met name de actiemomenten, waarin je keihard werkt om een leven te redden, daar doe ik het voor. Reanimaties, grote bloedingen, trauma's, traumatische amputaties, ik doe het allemaal even graag. Het meedenken met artsen doe ik ook graag: zelf nadenken over symptomen, verbanden leggen en nadenken over een diagnose en gevolgen. En uiteraard het contact met je patiënten, ik vind het fijn dat ik ze bij kan staan tijdens een moeilijk moment in hun leven.

Ik vind stervensbegeleiding ook heel bijzonder om te doen. Zorgen dat iemand waardig, pijnloos en rustig kan sterven en dat de familie achteraf met een 'tevreden' gevoel terug kijkt op dit laatste stukje. Ik heb verscheidene keren iemands hand vastgehouden en bij diegene gebleven tot hij of zij gestorven was, wanneer er verder geen familie bij was. Zodat iemand niet alleen hoeft te sterven.

Wat ik minder leuk vind is het de hoge werkdruk, vaak weinig tot geen tijd om te eten en het feit dat je altijd de helft van de feestdagen moet werken.

Het onregelmatige werken vind ik helemaal niet erg, ik zou niet graag een 9-5 baan willen hebben (nou ja, heel soms wel).