herkend iemand dit?

Mijn zoontje is 15 mnden, en ik noem hem B.
Toen B, 6 maanden was ben ik bij zijn vader weggegaan, de reden daarvan hou ik liever voor me.
Kort daarna is er via Jeugdzorg een omgangsregeling getroffen,omdat we er samen niet uitkwamen.
B. is om het weekend bij zijn vader. Maar sinds een maand is het gedrag van B anders,wanneer hij bij zijn vader is geweest.
B werd gister door zijn vader opgehaald. zodra vaders hem vast had,negeerde B mij. als ik hem riep draaide hij zijn hoofd weg en begon na zijn vader te lachen. die vervolgens teruglacht. ik wou B een kusje geven omdat hij het hele weekend na zijn vader gaat,maar hij wou niks meer van hem weten zodra zijn vader er was. Laatste keer met terugbrengen wou B niet naar mij toen,hij klampte zich helemaal aan zijn vader en die begon smerig te lachen. Ik heb de indruk dat B word opgestookt, want laatste keer dat hij terugkwam van vaders was hij ontzettend vervelend. het tegenovergestelde dan dat hij normaal is. hij zat overal aan,en sloeg in me gezicht. ik kan er wel mee omgaan,maar ik schrok ontzettend. herkenden me eigen kind niet meer. Ik weet niet wat ik hiermee aan moet. En ik heb het gevoel dat hij bij vaders alles mag en dat hij word opgestookt.

Ik herken het niet (geen kinderen enzo) maar de enige manier om hier achter te komen is door een gewoon volwassen gesprek aan te gaan met je ex. Als dit er niet inzit zou je jeugdzorg kunnen vragen. Maar kinderen zullen toch vaak "kiezen" voor de ouder die ze het meeste vrijheid geeft, waar ze het meest mee optrekken. Dat lees ik hier ook vaak. Mama blijft thuis, kindje wil alleen door mama in bed gestopt worden. Papa voelt zich achtergesteld enz enz.

Het lijkt mij niet dat de papa hem opstookt aangezien je zoontje pas 15 maanden is. Als ik kijk naar mijn eigen zoon van 17 maanden kan ik hem echt niet opstoken.
Het veranderend gedrag is wel logisch natuurlijk. Hij moet ook met de situatie goed kunnen omgaan plus daarbij komt hij langzaam maar zeker in de peuter pubertijd.

Mijn zoontje komt ook overal aan, slaat mij enz enz. Maar de papa en ik zijn niet uit elkaar. Dus of het echt daarmee te maken heeft weet ik niet zeker. Ik denk eerder dan dat het leeftijd gebonden is.

Dat hij zich aan papa vast klampt en jou dan niet ziet staan lijkt mij ook normaal. Ik weet niet hoe vaak hij papa ziet maar als het alleen in het weekend is, kan ik me voorstellen dat hij papa heeft gemist en dit daarom doet !

Dat papa daar smerig om moet lachen is gewoon kinderachtig !

Ik vind 15 maanden ook erg jong voor zulk bewust gedrag. Dat kan dan nog niet.

TGR schreef:Ik herken het niet (geen kinderen enzo) maar de enige manier om hier achter te komen is door een gewoon volwassen gesprek aan te gaan met je ex. Als dit er niet inzit zou je jeugdzorg kunnen vragen. Maar kinderen zullen toch vaak "kiezen" voor de ouder die ze het meeste vrijheid geeft, waar ze het meest mee optrekken. Dat lees ik hier ook vaak. Mama blijft thuis, kindje wil alleen door mama in bed gestopt worden. Papa voelt zich achtergesteld enz enz.

We hebben beiden een advocaat ingeschakeld om een omgangsregeling te laten treffen via de rechtbank.
We hebben een regeling via jeugdzorg,maar dat verloopt allemaal niet soepel. en de communicatie tussen ons is slecht.
Hij haalt steeds ouwe koeien uit de sloot. &
heeft commentaar op mijn leven,nou ja op alles wat ik doe.
Ik heb hem losgelaten en mijn eigen leven opgepakt,en mijn zelfvertrouwen terug gekregen. Ik ben nu echt gelukkig met me leven zoals ik het nu leid en met B.,en het lijkt dat B.zijn vader daar moeite mee heeft.
Want ik krijg steeds steken onder water na mijn hoofd geslingerd via de telefoon of in bijzijn van B. die ik vervolgens negeer omdat ik de eer aan mezelf wil houden.
Vaders beweert dat ik de omgangsregeling niet nakom , en hij wil B. vaker zien.
en ik wil alimentatie,want daar heeft B. recht op.
We zitten nogal in een strijd,zoals je merkt.

Dat is geen gezonde situatie voor jullie zoon. Ik zou zoveel mogelijk hem overal buiten te houden en goed in contactte blijven met jeugdzorg.

@Nonnevot: ik denk dat het leeftijdsgebonden is. Heb een beetje op internet lopen speuren en het schijnt normaal te zijn bij die leeftijd.
Wat B. zijn gedrag betreft,dat zou wel met die omschakeling te maken hebben want onze manier van opvoeden is erg anders.
ik ben wat consequenter(schrijf ik het goed?) dan vaders

@Lieskuh: dat vind ik zelf ook,ik denk dat het een soort fase is die bij zijn leeftijd hoort. tenminste dat hoop ik,want dan is er een verklaring voor B. zijn gedrag. En de staan meer van deze situaties op internet.
Maar ik ga morgen langs het inloopspreekuur bij het consultatiebureau,vragen of dit bij de leeftijd hoort of niet. En wat ik eraan kan doen.


Bedankt voor jullie reacties!

Mijn zoon is ook 15 maanden en ik herken dit gedrag ook wel, hoor. Mijn vriend en ik zijn nog steeds bij elkaar, en als hij thuis komt van zijn werk dan wil hij ook even niks meer van mij weten en even alleen bij papa zijn. Dit gedrag duurt nooit lang en ik maak me er dan ook niet druk om.

Wel vind ik de situatie die jij beschrijft redelijk zorgelijk. Ik denk niet dat je gedrag van je zoontje hier iets mee te maken heeft, maar ik ben wel van mening dat deze situatie op lange termijn niet gezond is voor je zoon.

Ik denk dat kindjes van 15 maanden nog te jong zijn om echt bewust opgestookt te kunnen worden. Natuurlijk kan zijn vader wel negatief over jou doen in zijn bijzijn, maar ik denk niet dat B. zo gauw hij zijn vader zet als hij 'm ophaalt en zo gauw hij jou ziet zo gauw hij weer terug komt, denkt van 'hey, daar heb je die moeder van me weer, al die vervelende verhalen van papa, laat ik maar doen of ze niet bestaat of gewoon lekekr een pain in the ass zijn'. Daar is hij echt nog te jong voor, om die link te leggen.
Ik denk zelf dat het iets leeftijdsgebonden is, ik merk het zelfs op mijn werk met kindjes op die leeftijd, zo gauw ze gebracht zijn en op mijn arm zitten, zijn er ook weleens kindjes die niets meer van de ouders moeten weten, graag willen spelen en mama mag zo snel mogelijk weg. Weet je wat ik denk dat het is? B. ziet zijn papa, B. heeft zijn papa een hele tijd niet gezien, B. vindt zijn papa lief en B. is op dat moment dus vol van papa. Maar dat wil niet zeggen dat hij jou niet lief vindt. Als jij iemand waarvan jij houdt maar twee dagen in de twee weken ziet, dan ben je toch ook blij die persoon weer te zien?

Verder vind ik wel dat de sfeer die tussen jullie beiden hangt, geen gezonde situatie is. B. gaat daar ongetwijfeld het nodige van meekrijgen en zich daarnaar gedragen. Misschien niet nu direct al, maar wel in de toekomst.

Lieskuh schreef:Dat is geen gezonde situatie voor jullie zoon. Ik zou zoveel mogelijk hem overal buiten te houden en goed in contactte blijven met jeugdzorg.

Ik laat B. overal buiten, en doe in zijn bijzijn normaal tegen zijn vader.
Praat ook niet slecht over zijn vader,of wat dan ook als B. erbij is.
Vaders gaat wel discussies aan in het bijzijn van B.maar die wimpel ik af.
Mijn ouders (zijn uit elkaar gegaan toen ik 2 jaar was) hadden vroeger ook problemen onderling over de verschillende manier van opvoeden en de omgang,
en dat heeft later veel impact op mij gehad.
En hoe klein ik ook was,ik weet nog veel dingen van vroeger en ik weet ongveer wel
hoe B. zich later ongeveer gaat voelen als hij de situatie door heeft.
Hetzelfde als hoe ik me vroeger voelde,kan het niet verwoorden maar ik vond het totaal niet leuk!
Dat getouwtrek,en geruzie,de verschillende manieren van opvoeden
(bij papa mocht alles,bij mama bijna niks die was streng).
En ik heb altijd gezegd dat ik het later anders zou aanpakken,
mocht ik ooit in zo'n situatie komen.
Mijn moeder zijn nog dat zoiets mij niet zou overkomen,
en jawel hoor de toekomst herhaalt zich.

@Maple: Nu ik dat zo allemaal lees,denk ik dat je weleens gelijk kunt hebben.
Als jij iemand waarvan jij houdt maar twee dagen in de twee weken ziet, dan ben je toch ook blij die persoon weer te zien? dat klopt ja.

Ik vind die sfeer ook niet leuk voor B.,en ik wil dit allemaal zo snel mogelijk opgelost hebben. Want dit heeft zeker geen positieve invloed op B, en daar kan hij later last van krijgen. Ik spreek uit ervaring.
Daarom heb ik een advocaat erbij gehaald,omdat te voorkomen en om mijn kleine jochie er buiten te houden.

Als zijn vader hem echt tegen jou opstookt dan komt hij daar nog wel achter. B. gaat dat uiteindelijk beseffen dat zijn papa negatief praat over zijn mama (nu nog niet daar is hij nog veel te jong voor, als kan hij vast wel voelen dat er spanning is tussen jullie.) en dan gaat hij zijn papa een stuk minder lief vinden. Hij wil dat helemaal niet horen over zijn moeder.

Ik zou me er tegenover B. niet te druk om maken, hij houdt net zoveel van jou als van zijn papa. Maar let wel op dat het niet ten koste gaat van hem op deze manier. En verlaag je niet toch het niveau van zijn vader door opmerkingen over zijn vader te maken of gemeen te lachen als B. een keer liever naar jou wil dan naar zijn vader.

@Tazz: dank je wel voor je reactie, die doet mij erg goed.
ik verlaag me niet tot het niveau van vaders,ik hou de eer aan mezelf