Zijn jullie soms ook zo bang?

HeartBeat schreef:Ik ben weleens bang dat er ingebroken word en hij meegenomen word.
Dat er iets met mijn vriend gebeurt en ik er alleen voor sta.
En dat hij niet meer wakker word.
En voor brand in huis en ik hem niet meer kan redden (maar ik ben zoiezo bang voor brand/vuur).

+1. Ik herken je gevoel ook hoor Mammalin! Als mijn man en ik samen met de auto weg gaan ben ik ook altijd weer blij dat we heelhuids thuis zijn en ons ventje weer veilig thuis hebben..

Ik weet het niet, hij was een paar dagen geleden wat koortsig (hoogste was 38,2 dus valt nog mee) maar hij is gewoon niet zichzelf. Hij is jengelig, wat sneller moe en ik merk aan hem dan het jeukt.. hij probeert te krabben en dat doet dan natuurlijk nog meer pijn...

_Nera_ schreef:

HeartBeat schreef:Ik ben weleens bang dat er ingebroken word en hij meegenomen word.
Dat er iets met mijn vriend gebeurt en ik er alleen voor sta.
En dat hij niet meer wakker word.
En voor brand in huis en ik hem niet meer kan redden (maar ik ben zoiezo bang voor brand/vuur).

+1. Ik herken je gevoel ook hoor Mammalin! Als mijn man en ik samen met de auto weg gaan ben ik ook altijd weer blij dat we heelhuids thuis zijn en ons ventje weer veilig thuis hebben..

Dat had ik voorheen nooit, tot een vrachtwagen zich in een keer een baan naar rechts gooide en we flink moesten uitwijken, sindsdien heb ik dat dus ook.

Pussycat, wat vreselijk dat je al zo jong je ouders kwijt bent... Ik heb er geen woorden voor!
Ik kan me dan wel heel goed voorstellen dat je zelf ook bang bent.