Zijn jullie soms ook zo bang?

Sinds ik kinderen heb ben ik ineens een stuk banger om dood te gaan of (een van) mijn kinderen te verliezen.

Soms lig ik 's avonds in bed en schiet er door mijn hoofd: als er morgen maar niet een gek de psz binnenstormt o.i.d.

Door de aanslagen van de laatste tijd ben ik een stuk banger geworden.

Mijn moeder zei laatst dat het heel normaal is en moeders allemaal wel zo'n angstige tijd doormaken, maar ik kan het allemaal zo moeilijk van me afzetten.

Ik herken het helemaal...idd al die aanslagen waar je over hoort ik vind dat ook weleens eng. Ik werk zelf op een basisschool en heb ook weleens gedacht stel dat er hier zo'n idioot schietend binnenkomt... wat doe ik dan met al mijn kinderen, waar verstopt ik ze ed.

maar vooral over mijn eigen ventje idd... nu heeft hij krentenbaard en daar maak ik me al veel zorgen om.

Fijn dat er iemand is die het herkent.
Zo gaan mijn vriend en ik dit weekend weg en de kinderen blijven bij mijn ouders.
Nu schiet er steeds door mijn hoofd: wat als er iets gebeurt en ik ze nooit meer terug zie?

Gets, ik wil dit helemaal niet denken. Maak mezelf hier alleen maar bang mee....

Krentenbaard is trouwens niks ernstigs hoor meid! Heb je er al een zalfje voor?

Ik ben niet bang om zelf dood te gaan of dat er een schietende gek langskomt op het kdv waar mijn dochter zit. Ik ben meer bang dat onze dochter ongeluk krijg met de auto als ze met mijn moeder mee rijdt of als mijn vriend met haar in de auto rijdt. Als ik zelf rijd ben ik daar dan weer niet bang voor.
Inderdaad meer zoals je net zegt, dat er iets met de kinderen gebeurt als jij er niet bij bent en je ze niet meer terug ziet.

Ik ben daar ook heel erg bang voor.

Ook dat er bijvoorbeeld ingebroken wordt en ze haar meenemen.
Of dat als ik met haar buiten loop dat iemand de buggy uit mijn handen trekt

Het is niet zo dat ik daar dagelijks mee zit hoor, maar het spookt wel vaak door mijn hoofd.

Ik herken het helemaal!
Moet mezelf hierin regelmatig afremmen, ik weet van mezelf dat ik anders doorsla.
Gelukkig lukt dat afremmen goed en heb ik een hele nuchtere vriend die me hierin goed kan helpen dankzij zijn nuchtere kant.

Ik herken het ook wel maar meer in de zin van als ik smorgens haar wakker ga maken dat ze dan nog wel leeft. Sinds kort slaapt ze heel goed (is een huiler geweest en veel wakker) en als ze dan lang slaapt ben ik gewoon bang dat er iets aan de hand is!

Ik herken het ook. Wat hazeltje zegt over dat meenemen heb ik ook, dan ben ik bang dat ze hem stelen 'snachts.
Ik vind het ook altijd heel vervelend als J. bij iemand in de auto zit als ik er niet bij ben. Dan ben ik altijid blij als ik weet dat hij weer thuis is (of waar hij dan ook heen gaat).

Vroeger was ik ook nooit bang om dood te gaan, nu wel omdat het me zo erg lijkt voor m'n zoontje.

Het is niet dat ik er de hele dag aan denk maar af en toe spookt het ineens door m'n hoofd.

Ik ben nu trouwens ook veel banger om mijn ouders te verliezen.

In gedachten zijn ze nu ineens veel ouder omdat ze nu opa en oma zijn en daardoor sneller overlijden...
zit echt in mijn hoofd maar het komt nu gewoon veel (sneller) dichtbij.

juffie001 schreef:Ik herken het helemaal!
Moet mezelf hierin regelmatig afremmen, ik weet van mezelf dat ik anders doorsla.
Gelukkig lukt dat afremmen goed en heb ik een hele nuchtere vriend die me hierin goed kan helpen dankzij zijn nuchtere kant.

Ik moet mezelf hier ook in afremmen, soms wordt het veel te gek.
Met mijn vriend heb ik het hier nog niet over gehad. Hij zal hier ook nuchter mee omgaan.

Hazeltje schreef:Ik ben daar ook heel erg bang voor.

Ook dat er bijvoorbeeld ingebroken wordt en ze haar meenemen.
Of dat als ik met haar buiten loop dat iemand de buggy uit mijn handen trekt

Het is niet zo dat ik daar dagelijks mee zit hoor, maar het spookt wel vaak door mijn hoofd.

Dat met die buggy herken ik ook. Nu heb ik het meer als ik mijn zoontje in de supermarkt ff tv laat kijken ofzo. Dan ben ik bang dat iemand hem meeneemt. Maar ja, hoe vaak gebeurt dat nu eigenlijk allemaal?

Ik ben niet bang voor vreemde die mijn kind afpakken ofzo. In mijn hoofd kan ik mezelf een soort geruststellen dat dat eigenlijk nooit voorkomt.

Wel ben ik weleens bang dat als we in de auto zit er iemand achterop mij klapt, bovenop mijn kindjes.

Nu mijn vriendinnetje kanker heeft ben ik opeens ook heel bang dat het mij zal overkomen, hoe het dan verder moet met mijn gezin, of mijn kindjes me later nog wel zullen herinneren.

Mijn moeder zei al op het moment dat je probeert zwanger te raken ben je jouw onbezorgdheid kwijt; eerst bang voor een miskraam, dan bang dat er iets misgaat tijdens de bevalling, daarna bang dat je kindje ziek wordt etc.

M@niek schreef:Ik herken het ook wel maar meer in de zin van als ik smorgens haar wakker ga maken dat ze dan nog wel leeft. Sinds kort slaapt ze heel goed (is een huiler geweest en veel wakker) en als ze dan lang slaapt ben ik gewoon bang dat er iets aan de hand is!

Dit is voor mij heeeel herkenbaar. Ik ben vaak zo bang geweest om in de ochtend of na ieder slaapje van de jongste bij haar te gaan kijken. Zou ze nog leven ? Zou ze niet in haar aanvallen zijn blijven hangen ? Om gek van te worden. Als mijn vriend thuis was, vroeg ik al altijd aan hem om bij M.ara te gaan kijken, te bang om haar levenloos aan te treffen.Ook de tijd op de Intensive Care was ontzettend slopend, niet wetende of ze deze weken wel zou overleven, geen telefoon aan durven te pakken en geen seconde van haar bedje durven te wijken, want stel he voor dat ze zou overlijden als wij er net niet waren. Wat ben ik blij dat deze tijd nu achter de rug is. Nu gaat het wel iets beter, en heb ik hier niet zo'n last meer van.

juffie001 schreef:Ik herken het helemaal!
Moet mezelf hierin regelmatig afremmen, ik weet van mezelf dat ik anders doorsla.
Gelukkig heb ik een hele nuchtere man die me hierin goed kan helpen dankzij zijn nuchtere kant.

+1

Als het aan mij ligt zet ik ieder kwartier mijn wekker om even te gaan kijken of ze nog ademen. Of slapen ze bij mij in bed zodat ik ze 24/7 in de gaten kan houden...

Ik ben bang dat mijn zoontje niet meer wakker wordt s'morgens of dat er iets ernstigs met hem is gebeurd terwijl ik lag te slapen en dat ik hem niet gehoord hebt.. Die angst is zelfs zo groot dat hij nog steeds in zijn ledikant naast mij slaapt..

Mijn ouders ben ik alle twee al kwijt. Ik ben pas 23, dus ik ben vooral bang dat ik ook al heel vroeg kom te overlijden.

Als ik iets geks voel in mijn lichaam denk ik gelijk als ik maar geen kanker heb wat je zoveel hoort of als het maar niet toch mijn hart is. (dat is allemaal nagekeken laatst) Ik heb namelijk paniekaanvallen gehad ook. Het is nu een stuk minder gelukkig. Maar ik ben ook heel erg met de dood bezig.

En toen onze dochter pas geboren was had ik dat ook van ademt ze nog wel enzo. Maar zij doet het zo goed daar ben ik niet meer bang voor.

Ik ben alleen bang als mijn vriend ver weg gaat met de auto. Dan denk ik wat nou als ik alleen achterblijf. Ook ben ik nog banger als mijn vriend en ik met zn 2e weg zijn met de auto.

( niet over nadenken dus!!! )

Ik herken de angst ook. Regelmatig ben ik bang zelf te overlijden of mijn meisje te verliezen. En ze gaat waarschijnlijk naar het KDV na de vakantie, en dan ben ik alweer meteen bang dat er inderdaad een of andere gek daar binnen weet te sluipen.. Ik probeer de angsten wel te relativeren en ze niet de overhand te laten krijgen. Dat lukt goed, hoewel de angst nooit helemaal weg zal gaan. Maar ik denk dat bijna elke ouder weleens dit soort angsten heeft toch?

Mammalin schreef:

Krentenbaard is trouwens niks ernstigs hoor meid! Heb je er al een zalfje voor?

Ik weet idd dat het niets ernstigs is maar hij is er echt gewoon al dagen echt ziek van. Kan daar slecht tegen om hem zo te zien. We hebben zelfs een ab drankje gekregen omdat hij het vrij erg heeft.

Ik ben weleens bang dat er ingebroken word en hij meegenomen word.
Dat er iets met mijn vriend gebeurt en ik er alleen voor sta.
En dat hij niet meer wakker word.
En voor brand in huis en ik hem niet meer kan redden (maar ik ben zoiezo bang voor brand/vuur).

echt alle verhalen zijn zo ontzettend herkenbaar!!

nu er ook allemaal van die "gekken" rond lopen met een pistool, ik ben gewoon bang dat D. iets overkomt.
ook ben ik bang dat ze word mee genomen als ik even niet in zicht ben.

Printje schreef:

Mammalin schreef:

Krentenbaard is trouwens niks ernstigs hoor meid! Heb je er al een zalfje voor?

Ik weet idd dat het niets ernstigs is maar hij is er echt gewoon al dagen echt ziek van. Kan daar slecht tegen om hem zo te zien. We hebben zelfs een ab drankje gekregen omdat hij het vrij erg heeft.

Het is inderdaad vervelend om je kindje zo ziek te zien. Het liefst zou je het overnemen! Sterkte met je mannetje. Hopelijk knapt hij snel op!

Mammalin schreef:

Printje schreef:

Mammalin schreef:

Krentenbaard is trouwens niks ernstigs hoor meid! Heb je er al een zalfje voor?

Ik weet idd dat het niets ernstigs is maar hij is er echt gewoon al dagen echt ziek van. Kan daar slecht tegen om hem zo te zien. We hebben zelfs een ab drankje gekregen omdat hij het vrij erg heeft.

Het is inderdaad vervelend om je kindje zo ziek te zien. Het liefst zou je het overnemen! Sterkte met je mannetje. Hopelijk knapt hij snel op!

Dank je wel! Ik heb dan ook geen geduld met dat medicijn ik wil dan meteen effect zien en dat kan natuurlijk ook niet. Daarbij komt dat ik krentenbaard echt zwaar onderschat heb zeg pfff. Ik dacht dat is 'maar' een huidinfectie maar jeetje hij is er echt goed ziek van.

PapillonRose schreef:Ik herken de angst ook. Regelmatig ben ik bang zelf te overlijden of mijn meisje te verliezen. En ze gaat waarschijnlijk naar het KDV na de vakantie, en dan ben ik alweer meteen bang dat er inderdaad een of andere gek daar binnen weet te sluipen.. Ik probeer de angsten wel te relativeren en ze niet de overhand te laten krijgen. Dat lukt goed, hoewel de angst nooit helemaal weg zal gaan. Maar ik denk dat bijna elke ouder weleens dit soort angsten heeft toch?

Ik denk ook dat iedere ouder die angsten wel eens heeft. Maar ik merk dat ik er eigenlijk dagelijks mee bezig ben. Dan probeer ik het te relativeren, op dat moment lukt het ook wel maar een uurtje later komt het weer in volle vaart terug. En daar wil ik eigenlijk vanaf.... Maar ik ben blij dat ik in elk geval niet de enige ben met deze angsten. Blijkbaar is het normaal

Printje schreef:

Mammalin schreef:

Printje schreef:

Mammalin schreef:

Krentenbaard is trouwens niks ernstigs hoor meid! Heb je er al een zalfje voor?

Ik weet idd dat het niets ernstigs is maar hij is er echt gewoon al dagen echt ziek van. Kan daar slecht tegen om hem zo te zien. We hebben zelfs een ab drankje gekregen omdat hij het vrij erg heeft.

Het is inderdaad vervelend om je kindje zo ziek te zien. Het liefst zou je het overnemen! Sterkte met je mannetje. Hopelijk knapt hij snel op!

Dank je wel! Ik heb dan ook geen geduld met dat medicijn ik wil dan meteen effect zien en dat kan natuurlijk ook niet. Daarbij komt dat ik krentenbaard echt zwaar onderschat heb zeg pfff. Ik dacht dat is 'maar' een huidinfectie maar jeetje hij is er echt goed ziek
van.

Ik had het er laatst toevallig met mijn vriend over (bijna afgestudeerd huisarts) en de meeste kinderen merken er eigenlijk weinig van. Hebben zelfs geen koorts of iets dergelijks. Blijkbaar heeft jouw mannetje toch een hardnekkige variant en misschien een ander virusje erbij te pakken?