Nederland in top drie depressiefste landen. Verklaring?

http://www.nu.nl/algemeen/908074/nederlanders-gelukkigste-volk-van-europa.html

Wat is er tussen 2006 en heden veranderd? Ik geloof weinig van dit soort testen eerlijk gezegd.

Zusje schreef:http://www.nu.nl/algemeen/908074/nederlanders-gelukkigste-volk-van-europa.html

Wat is er tussen 2006 en heden veranderd? Ik geloof weinig van dit soort testen eerlijk gezegd.

Misschien zijn Fransen en Hollanders manisch depressief?

Ik denk niet dat dit topic persoonlijk genomen moet worden, maar een Afrikaans kind dat alle familie in een oorlog verloren heeft wordt niet depressief verklaard. Die overleeft, want naast het missen van zijn ouders is er ook een tekort aan voedsel en schoon water. Ik denk dat als je zulke basale dingen mist je heel anders in het leven staat en op een heel andere manier met dingen omgaat.

Ik denk dat het meer voorkomt in welvarende landen, niet omdat de welvaart die depressie veroorzaakt, maar als je in een land woont waar je moet knokken voor een dak boven je hoofd en voor een beetje eten en je voelt je ongelukkig dan label je dat niet als depressief, lijkt mij.

Verder vraag ik me af hoe ver de getallen uit elkaar liggen, hoeveel vaker het hier voorkomt dan bij de landen die op nummer 4 tot en met 10 staan zeg maar. Ook als het overal ongeveer evenveel voorkomt kun je nog wel een top zoveel maken, zolang het maar niet overal precies evenveel voorkomt.

Ik las een paar maanden geleden nog dat depressies ook in ontwikkelingslanden gewoon voorkomen, en ook ongeveer even veel. Alleen in landen waar mensen sterven van de honger, is depressie gewoon niet belangrijk genoeg om aandacht aan te schenken.

Ik denk dat Supertalentje en Susan met een knoepert van een waarheid aankomen. Juist ja, als je geen eten of onderdak hebt, bén je niet bezig met een depressie.
Als je dat een stukje verder tilt: ik heb wel eten en onderdak, ook een depressie, maar ik ben dan ook helemáál niet bezig met dingen als vakantie, uitbreiding van werk, het hebben van een relatie enzovoorts, want daar heb ik helemaal de kracht niet voor.
Het is dus maar net in welke situatie je zit. Misschien een beetje als de behoeftenpiramide van Maslov (die was het toch?). Je komt pas toe aan het één, als aan het ander voldaan is.

Vischje schreef:Ik denk dat Supertalentje en Susan met een knoepert van een waarheid aankomen. Juist ja, als je geen eten of onderdak hebt, bén je niet bezig met een depressie.
Als je dat een stukje verder tilt: ik heb wel eten en onderdak, ook een depressie, maar ik ben dan ook helemáál niet bezig met dingen als vakantie, uitbreiding van werk, het hebben van een relatie enzovoorts, want daar heb ik helemaal de kracht niet voor.
Het is dus maar net in welke situatie je zit. Misschien een beetje als de behoeftenpiramide van Maslov (die was het toch?). Je komt pas toe aan het één, als aan het ander voldaan is.

Ik heb niet alleen gezegd dat ze geen eten hebben, ook dat ik denk dat je anders naar dingen kijkt en anders met dingen omgaat als je basale dingen mist. Hebben we in NL nog wel een coopingsmechanisme dat werkt bijvoorbeeld? Hoeveel echte tegenslag (en dan 'echte tegenslag' in de zin van oorlog/geen water en voedsel/aids/natuurrampen/armoede) kennen we eigenlijk?

_Leaf_ schreef:Het weer

+1 wat iknu buiten zie is niet bepaald om vrolijk van te worden... het regent..

Ik heb zelf geen hekel aan dit soort weer, ik vind het alleen heel jammer voor de kinderen.

Ik vind dit weer ook prima.

Tsjah... Van zo'n bericht worden misschien nog wel meer mensen depressief.
Ik vind het gewoon een idioot onderzoek, ze kunnen dat geld beter aan andere dingen besteden denk ik dan...

Supertalentje schreef:

Vischje schreef:Ik denk dat Supertalentje en Susan met een knoepert van een waarheid aankomen. Juist ja, als je geen eten of onderdak hebt, bén je niet bezig met een depressie.
Als je dat een stukje verder tilt: ik heb wel eten en onderdak, ook een depressie, maar ik ben dan ook helemáál niet bezig met dingen als vakantie, uitbreiding van werk, het hebben van een relatie enzovoorts, want daar heb ik helemaal de kracht niet voor.
Het is dus maar net in welke situatie je zit. Misschien een beetje als de behoeftenpiramide van Maslov (die was het toch?). Je komt pas toe aan het één, als aan het ander voldaan is.

Ik heb niet alleen gezegd dat ze geen eten hebben, ook dat ik denk dat je anders naar dingen kijkt en anders met dingen omgaat als je basale dingen mist. Hebben we in NL nog wel een coopingsmechanisme dat werkt bijvoorbeeld? Hoeveel echte tegenslag (en dan 'echte tegenslag' in de zin van oorlog/geen water en voedsel/aids/natuurrampen/armoede) kennen we eigenlijk?

Nou ja, dan kun je je natuurlijk afvragen wat echte tegenslag is. Is een tsunami voor jou als persoon erger dan wanneer je kind wordt vermoord? Is het hebben van aids erger dan het hebben van kanker?

Het is niet mijn bedoeling de definitie van echte tegenslag te ontrafelen, maar ik denk dat we hier minder goed met tegenslagen kunnen omgaan omdat we minder tegenslag kennen. Gebeurt er dan iets heel heftigs, dan hebben we geen idee meer.

Supertalentje schreef:Het is niet mijn bedoeling de definitie van echte tegenslag te ontrafelen, maar ik denk dat we hier minder goed met tegenslagen kunnen omgaan omdat we minder tegenslag kennen. Gebeurt er dan iets heel heftigs, dan hebben we geen idee meer.

Nou... dat vind ik ook wel een beetje te simpel gesteld. Ik wou dat het zo simpel lag. Het is nu net of je zegt: "Moet je maar beter met tegenslagen om kunnen gaan". Maar er is natuurlijk ook nog zoiets als draagkracht en draaglast.
Bovendien zullen veel depressieve mensen beamen dat er bij hun juist geen directe oorzaak was (als zijnde een gebeurtenis), maar dat het te maken heeft met (o.a.) een tekort aan serotonine.

Ik had al eerder gezegd dat je je dit topic niet persoonlijk aan moet trekken, dit topic gaat nl niet over jou.

Vischje, even heel duidelijk: je bent niet fair bezig. Vanuit je depressieve gevoelens zijn het logische verbanden die je legt, dat snap ik heel goed want ik ben zelf ruim vijf jaar ernstig depressief geweest. Het gaat hier niet over jou, het gaat over Nederlanders in het algemeen en wat er mogelijk anders is dan in andere landen. Niemand zegt dat jouw depressie aanstellerij is, dus schiet niet zo in de verdediging.

In Nederland is geluk ook veel meer dan in andere landen.

Zwart/wit gezien:
In de rimboe in Afrika voel je je intens gelukkig als je met de gehele famillie samen bent en de gejaagde beesten opeet en kunt dansen..

In Nederland hebben we een partner, vrienden, famillie, geld, een baan, vakanties, een mooie auto, "levenstandaart" nodig om ons intens gelukkig te voelen. Wij hebben die lat voor onszelf gewoon veel te hoog gelegd.


Zo zie ik het hoor. Ik denk dat wij als echt westersland ook veel meer problemen zien dan die er daadwerkelijk zijn. In de rimboe van Afrika leven mensen hun leven.. Wij leven het leven volgens de westerlijke maatstaven.

Maar je kunt ook alles wat jij noemt hebben en toch depressief raken, volgens mij is het ook iets ongrijpbaars. Ik denk dat mensen het juist eerder als een depressie herkennen als je ongelukkig bent ondanks alle luxe die je hebt, in landen waar echt zware armoede heerst wordt ongelukkig zijn denk ik eerder toegeschreven aan de omstandigheden en dus niet bestempeld als een depressie.

Lewis Wolpert (Engelse celbioloog geloof ik) heeft een heel interessant boek geschreven over depressies. En inderdaad, het is iets van alle tijden, iets ongrijpbaars en iets onbeschrijfbaars. Ik kan het ook niet uitleggen aan iemand die niet écht depressief geweest is. Het is niet "je rot voelen", het is iets heel anders. Je niet van deze wereld voelen, iets uitzichtloos, iets tjah, wat Susan zegt: ongrijpbaars.

Antibes schreef:Lewis Wolpert (Engelse celbioloog geloof ik) heeft een heel interessant boek geschreven over depressies. En inderdaad, het is iets van alle tijden, iets ongrijpbaars en iets onbeschrijfbaars. Ik kan het ook niet uitleggen aan iemand die niet écht depressief geweest is. Het is niet "je rot voelen", het is iets heel anders. Je niet van deze wereld voelen, iets uitzichtloos, iets tjah, wat Susan zegt: ongrijpbaars.

Inderdaad. Het is een soort geestelijke en mentale vermoeidheid die gewoon absoluut slopend is. Het is niet in woorden uit te leggen, het is gewoon afschuwelijk. Alsof je helemaal weggevreten wordt voor een gedeelte en alleen de nare gedachtes overblijven. Brrrr.

Misschien omdat Nederland een prestatieland is. Heb vaak het gevoel onwijs te moeten presteren, om ergens bij te horen. Qua sport, uiterlijk, inkomen, soort huis, aantal sociale contacten... heb vaak het gevoel te falen als anderen eerder getrouwd zijn, eerder kinderen hebben, meer verdienen, anderen vaker leuke dingen doen of meer vrienden hebben, etc.

Het lijkt alsof je jezelf moet bewijzen tegenover heel veel anderen. Hebben anderen dit ook?

Ik denk dat heel veel mensen dat stiekem toch ergens hebben Jada. Is het niet op het ene vlak dan wel op het andere.

Nu ken ik die prestratiedrang bij mijzelf niet heel erg (hoef echt geen hoge punten, een uitputtende baan o.id.), maar qua lichaam wil ik wel bij een bepaalde 'groep' mensen horen en ik kan me ook echt slecht voelen als ik vind dat ik niet genoeg mijn best doe

Nou Jada, vergeleken bij landen als de VS is Nederland juist heel weinig competatief.

SuperGrover schreef:Nou Jada, vergeleken bij landen als de VS is Nederland juist heel weinig competatief.

Bedoel je competitief? Op mijn werk is er heel veel prestatiedrang, omdat de besten dan een hogere schaal krijgen qua salaris, dus er is veel strijd onderling om dingen aan te pakken. Er wordt gevochten om die extra beloning bijna. Ik voel gewoon op veel fronten een prestatiedrang. Soms lijkt het leven wel een wedstrijd: wie heeft het mooiste huis, wie is het eerst getrouwd, wie heeft de leukste kleding, wie is het hoogst opgeleid en verdient het meest, etc etc. Voor mijn gevoel dan. Zit tussen m'n oren misschien, maar weet wel dat anderen het ook hebben.

Ja foutje sorry. Soms ben ik net een mens

Ik denk dat er ook wel competitie is, in werksfeer etc., maar dat het niet een verklaring is voor de uitkomst van dit onderzoek, aangezien Nederland daarin vergeleken met sommige andere landen juist wat milder is.