waarom heb ik een relatie nodig om me fijn te voelen

...............

Wat een heftig verhaal zeg! Krijg je ook hulp of begeleiding van iemand om alles goed te kunnen verwerken? Ik denk dat het heel belangrijk is om weer jezelf te worden, zoals ook in je onderschrift staat. Maak tijd voor jezelf, probeer wat nieuwe vrienden/vriendinnen te krijgen, ga bijv. op een (team)sport of een andere hobby die je in groepsverband kan doen.
Probeer te genieten van je zoontje en je vriend. Praat er ook met hem over en bespreek samen hoe jullie het aan willen pakken. Sterkte ermee!

situatie is opgelost,dus ik heb mijn verhaal verwijderd

En je bent pas 1,5 maand samen met je vriend?

Zeker de eerste maanden horen naar mijn idee juist in het teken te staan van verliefdheid, elkaar heel graag willen zien, niet van elkaar af kunnen blijven, van alles over elkaar willen weten. Als hij nu al als een zombie naast je op de bank zit... lijkt me niet echt een leuk vooruit zicht voor de rest van je relatie. Weet je wel zeker dat hij het ziet zitten met je? Als in, is hij wel echt verliefd op je?

En als ik je post zo lees, denk ik dat je eerst vrede moet gaan krijgen met jezelf, in plaats van je zorgen te gaan maken om een ander.

Dit klinkt allemaal heel makkelijk, maar dat is het natuurlijk niet, dat weet ik ook wel. Alleen volgens mij steekt het wel zo in elkaar.

Je geeft aan dat je in het verleden vaak een relatie had omdat je moeilijk alleen kon zijn. Een relatie moet een aanvulling zijn op je leven en geen invulling. Persoonlijk gezien zie ik het zo dat dat je naast je eigen leven een relatie hebt en daarin samen dingen doet, deelt etc. Natuurlijk wil je graag zoveel mogelijk bij elkaar zijn en samen leuke dingen doen en delen enz. en daar is ook helemaal niks mis mee, maar misschien is jouw vriend helemaal niet zo. Misschien is het voor hem wel voldoende om 1x per week en de weekenden af te spreken. Je kunt natuurlijk aangeven dat je dat graag anders zou willen en proberen daar samen met je vriend een middenweg in te vinden.

Kan het niet zo zijn dat het uit zichzelf gewoon heel erg rustig is? Zijn jullie niet te verschillend in bepaalde dingen? Of verwacht je misschien teveel van hem? Ik denk ook dat als je verwachtingspatroon hebt, je steeds maar weer wordt teleurgesteld omdat hij niet aan jouw verwachtingen voldoet.

Heb je ook al eens met hem gepraat over het vermoeden dat hij nog niet over zijn ex heen is? Dan lijkt het me toch ook onverstandig om aan een nieuwe relatie te beginnen. De reden dat hij zich druk maakt als je met hem over je problemen praat is een teken dat hij om je geeft/van je houdt. Logisch. Je moet niet bang zijn om met hem te praten, communicatie is belangrijk.

Dat je het niet altijd even leuk vindt als je vriend gaat sporten of vissen en jij thuis zit bij de kleine, dat is nu eenmaal zo. Natuurlijk mag je balen en natuurlijk mag je je mindere momenten hebben, maar accepteer ook dat dit nu eenmaal de situatie is. Je kunt ook proberen een oplossing te zoeken zodat jij ook eens een keer weg kan om wat voor jezelf kunt gaan doen. Door zo 'negatief' te denken voel je je alleen maar rotter en het helpt je geen stap verder.

Goed van je dat je het komende jaar vrijwilligerswerk gaat doen. Zo kom je inderdaad onder de mensen en wie weet wat er verder nog uit voort komt. Beetje bij beetje komt alles (links- of rechtsom) wel op z'n pootjes terecht, zolang je maar dicht bij jezelf blijft, want jezelf verliezen is wel het laatste wat je nu kunt gebruiken.

,,,,,,,,,,

....

pinklady85 (do 16 dec 2010 - 9:51) schreef:

Chocolade schreef:En je bent pas 1,5 maand samen met je vriend?

Zeker de eerste maanden horen naar mijn idee juist in het teken te staan van verliefdheid, elkaar heel graag willen zien, niet van elkaar af kunnen blijven, van alles over elkaar willen weten. Als hij nu al als een zombie naast je op de bank zit... lijkt me niet echt een leuk vooruit zicht voor de rest van je relatie. Weet je wel zeker dat hij het ziet zitten met je? Als in, is hij wel echt verliefd op je?

En als ik je post zo lees, denk ik dat je eerst vrede moet gaan krijgen met jezelf, in plaats van je zorgen te gaan maken om een ander.

Dit klinkt allemaal heel makkelijk, maar dat is het natuurlijk niet, dat weet ik ook wel. Alleen volgens mij steekt het wel zo in elkaar. elkaar heel graag willen zien, niet van elkaar af kunnen blijven, van alles over elkaar willen weten, die dingen mis ik heel erg. en verder heb ik geen verwachtingen,maar die dingen zijn er vanuit zijn kant niet.

Eerst waren die tekens (elkaar heel graag willen zien, niet van elkaar af kunnen blijven, van alles over elkaar willen weten) er wel maar die dingen mis ik heel erg. en verder heb ik geen verwachtingen,maar die dingen zijn er vanuit zijn kant niet en daar heb ik moeite mee.
Binnen een maand, sloeg hij om en wou hij me minder vaak zien.
ik heb vrede met mezelf,dat is het probleem niet.HIj zegt dat hij van me houdt,maar rustig aan wil doen.
Hij vindt het genoeg mij een x per week te zien,en om de rest niks van zich te laten horen,ik niet. Ik krijg niet de indruk dat hij kiets om mij geeft, hij belt en komt alleen wanneer het hem uitkomt.
Hij komt vanavond en dan ga ik met hem erover praten, als dat lukt.
En ik ben van plan om ermee te stoppen,
want de verliefdheid van mijn kant word zo ook minder.
Ik ben denk ik gelukkiger als het uit is,
want dan hoef ik me ook nergens druk over te maken.
Ik wil een man die goed in zijn vel zit

Gezien je topic titel vind ik toch wel dat je jezelf hier heel erg tegen spreekt! Als je vrede met jezelf hebt, dan heb je geen relatie nodig om je goed te voelen. Misschien zit daar het probleem ook wel. Dat je een relatie hebt om er een te hebben en ik geloof best wel dat je om deze jongen geeft, maar is dat ook niet omdat je dat heel graag wilt? Als je écht vrede met jezelf hebt, dan heb je geen enkele relatie nodig om je goed te voelen. Nogmaals, een relatie is een aanvulling, geen invulling.

Jullie zijn pas anderhalve maand samen en je klinkt nu al erg ongelukkig. Is dat wat je de komende tijd (de rest van deze relatie) voor jezelf wil? Je zegt ook dat je denkt dat hij niets om je geeft. Waarom accepteer je dat? Je hoort juist het gevoel te hebben dat hij wel om je geeft, daarom heb je een relatie met iemand. En naar mijn mening hou jij niet genoeg van jezelf, anders zou je dit nooit accepteren.

pinklady85 (do 16 dec 2010 - 9:58) schreef:

Ruby Gloom (wo dec 15 2010, 22:43) schreef:Je geeft aan dat je in het verleden vaak een relatie had omdat je moeilijk alleen kon zijn. Een relatie moet een aanvulling zijn op je leven en geen invulling. Persoonlijk gezien zie ik het zo dat dat je naast je eigen leven een relatie hebt en daarin samen dingen doet, deelt etc. Natuurlijk wil je graag zoveel mogelijk bij elkaar zijn en samen leuke dingen doen en delen enz. en daar is ook helemaal niks mis mee, maar misschien is jouw vriend helemaal niet zo. Misschien is het voor hem wel voldoende om 1x per week en de weekenden af te spreken. Je kunt natuurlijk aangeven dat je dat graag anders zou willen en proberen daar samen met je vriend een middenweg in te vinden.

Kan het niet zo zijn dat het uit zichzelf gewoon heel erg rustig is? Zijn jullie niet te verschillend in bepaalde dingen? Of verwacht je misschien teveel van hem? Ik denk ook dat als je verwachtingspatroon hebt, je steeds maar weer wordt teleurgesteld omdat hij niet aan jouw verwachtingen voldoet.

Heb je ook al eens met hem gepraat over het vermoeden dat hij nog niet over zijn ex heen is? Dan lijkt het me toch ook onverstandig om aan een nieuwe relatie te beginnen. De reden dat hij zich druk maakt als je met hem over je problemen praat is een teken dat hij om je geeft/van je houdt. Logisch. Je moet niet bang zijn om met hem te praten, communicatie is belangrijk.

Dat je het niet altijd even leuk vindt als je vriend gaat sporten of vissen en jij thuis zit bij de kleine, dat is nu eenmaal zo. Natuurlijk mag je balen en natuurlijk mag je je mindere momenten hebben, maar accepteer ook dat dit nu eenmaal de situatie is. Je kunt ook proberen een oplossing te zoeken zodat jij ook eens een keer weg kan om wat voor jezelf kunt gaan doen. Door zo 'negatief' te denken voel je je alleen maar rotter en het helpt je geen stap verder.

Goed van je dat je het komende jaar vrijwilligerswerk gaat doen. Zo kom je inderdaad onder de mensen en wie weet wat er verder nog uit voort komt. Beetje bij beetje komt alles (links- of rechtsom) wel op z'n pootjes terecht, zolang je maar dicht bij jezelf blijft, want jezelf verliezen is wel het laatste wat je nu kunt gebruiken.

hij heeft me verteld dat hij niet zo rustig is,hij is nu heel anders dan toen ik hem leerde kennen. dat we verschillend zijn, dat klopt. we staan allebei heel anders in het leven.
Ik verwacht niet veel van hem,alleen wat chocolade zij die tekenen van verliefdheid zijn er niet. en wat ik verwacht is vertrouwen, goed kunnen praten en tijd voor mekaar nemen. leuke dingen doen,lekker knuffelen enz.
Hij wil het absoluut niet over zijn ex hebben, dat zegt mij al veel.
Ik heb geen problemen met zijn hobby's enz,maar het lijkt wel dat ik daar niet tussen pas. dat ik onbelangrijk ben voor hem.
Vanavond ga ik met hem te praten, en ik ga zeggen dat ik zo niet verder kan.

Ook dit klinkt echt niet gezond. (zie mijn bovenstaande reactie).

Als je na anderhalve maand al dit soort issues hebt weet ik niet of het ooit nog wel goed gaat komen met je relatie. Misschien moet je eens een tijdje expres vrijgezel zijn en blijven en op die manier erachter komen waarom je idd zo hard een relatie 'nodig' hebt. Is het de bevestiging die je nodig hebt? (zie je wel, ik ben wel leuk want ik heb een relatie) Zoek de oorzaak van het feit dat jij zo nodig die relatie moet hebben en ga daar aan werken want dit is voor beide partijen natuurlijk niet prettig. Daarbij lijkt het me ook niet zo gezond voor je zoontje om elke keer iemand anders in je leven te hebben die je na een paar weken / maanden weer aan de kant zet omdat je er genoeg van hebt.

Ugly Betty schreef:Wat een heftig verhaal zeg! Krijg je ook hulp of begeleiding van iemand om alles goed te kunnen verwerken? Ik denk dat het heel belangrijk is om weer jezelf te worden, zoals ook in je onderschrift staat. Maak tijd voor jezelf, probeer wat nieuwe vrienden/vriendinnen te krijgen, ga bijv. op een (team)sport of een andere hobby die je in groepsverband kan doen.
Probeer te genieten van je zoontje en je vriend. Praat er ook met hem over en bespreek samen hoe jullie het aan willen pakken. Sterkte ermee!

ik heb dit topic verwijderd,maar ik wil er toch even op terug komen. als eerste bedankt voor je advies!
Mijn zoontje was de afgelopen week bij zijn vader, in die week heb ik veel nagedacht en dingen voor mezelf kunnen doen en regelen.
Ik heb veel met mijn moeder gepraat, en ik heb contact gezocht met een ouwe vriendin.
Ik heb donderdag (16e) met mijn vriend gepraat, en heb de relatie verbroken.
Van mijn kant voelde het niet goed.
En zoals ik al vermoedde hij is nog niet over zijn ex heen.
Ik vroeg waarom hij dan wat met mij was begonnen,had hij geen antwoord op.
Ik ben blij dat ik die stappen heb genomen, want ik voel me nu veel beter.
Ik ga volgend jaar beginnen met vrijwilligerswerk in een verzorgingstehuis.
En ik ben er achter gekomen dat ik hele gezellige buren heb. :-)
Dit topic is van ongeveer twee weken geleden,
en ik heb in die tijd veel stappen ondernomen,zoals je kunt lezen.
Die hebben mij erg goed gedaan.
Ik heb niks meer van mijn ex-vriend gehoord.

En weet je wat het is,ik vind het wel goed zó. :-)

Zo dan, er hebben heel wat veranderingen plaats gevonden de afgelopen 2 weken. Wat goed van je dat je knopen hebt doorgehakt en stappen hebt ondernomen. Geniet van alle goeds en de vooruitzichten (en vergeet daarbij vooral jezelf niet ).

Ruby Gloom schreef:Zo dan, er hebben heel wat veranderingen plaats gevonden de afgelopen 2 weken. Wat goed van je dat je knopen hebt doorgehakt en stappen hebt ondernomen. Geniet van alle goeds en de vooruitzichten (en vergeet daarbij vooral jezelf niet ).

dank je! En genieten doe ik zeker. Een nieuw jaar betekent nieuwe kansen.
Ik vergeet mezelf niet.