Open kaart spelen of niet?

Susan schreef:Het is grond voor stopzetting van je loon of ontslag, dat is wat anders dan strafbaar, lijkt mij.

Idd, strafbaar is het uiteraard niet. Maar goed, je werkgever kan je er wel door ontslaan.
Ik zou het echter nog altijd niet in je 1e gesprek vermelden, dan lijkt me de kans dat je voor de baan in aanmerking komt nog altijd nihil.

Tijdens een eerste gesprek zal ik het niet aangeven, inderdaad eerder tijdens een tweede gesprek.

Ik zou trouwens voor de zekerheid nog even navragen of het in dit geval ook verplicht is, of die regel niet geldt voor zaken die de dagelijkse uitvoering van je werk belemmeren.

Als je nu al weet dat je over een tijdje (tijdelijk) niet beschikbaar bent voor werk, zou ik het wel aangeven. En ja, dan is de kans groot dat je niet aangenomen wordt.
Maar voor in de toekomst: met een psychiatrisch ziektebeeld krijg je sowieso nauwelijks nog werk als je daar eerlijk over bent. Ik spreek uit eigen ervaring. Ik ben acht maanden opgenomen geweest voor een eetstoornis en daarna nog veel therapie gehad, en in het begin dacht ik ook dat men het als iets positiefs op kon vatten dat je bereid bent om aan jezelf te werken, maar over het algemeen is dan "daar het gat van de deur".
Ik heb gaten in m'n CV, maar ben daar in tegenwoordige sollicitaties niet meer eerlijk over, want dan krijg je geen kans.
Ik heb nu alweer ruim een jaar een baan en dat gaat goed; ben sindsdien niet meer ziek geweest. Ben wel depressief, maar mijn baan is te handelen psychisch, het is maar twee dagen in de week.

_Leaf_ schreef:Ik zou het niet zeggen. Ik ben ook te eerlijk geweest op mijn werk en nu zit ik nog steeds met een nulurencontract. Een jaarcontract oid durven ze niet aan omdat mijn vader net is overleden...Heel fijn dus. Ik heb eerlijk gezegd dat ik bij een psycholoog kom omdat ik dat als iets positiefs zie, alleen blijkbaar krijg je dan ook het label labiel op je kop geplakt.

Oh, dat is érg! Ik zou gedegouteerd zijn, eerlijk gezegd.

Ik zou eerst even goed informeren of je iets strafbaars doet als je dit niet vermeld. En ik denk dat je ook bij de vraag moet stilstaan of je het zélf ziet zitten om de hele tijd te zwijgen over je naderende therapie. Want dat lijkt me ook niet makkelijk. Misschien is het voor je eigen gemoedsrust beter dat je de ziektewet ingaat of een tijdelijk contract aanvaard. Ik zou dit dilemma sowieso eens voorleggen aan een maatschappelijk werker.

Ziektewet en zwangerschapsverlof is toch niet te vergelijken? Naar mijn weten krijgt de werlgever bij zwangerschapsverlof een vergoeding, bij ziektewet niet en kan hij dus dubbele loon gaan betalen.

Aangezien je al weet dat het eraan zit te komen, zou ik toch voor tijdelijk werk gaan. Volgens mij snijdt je jezelf alleen .aar in de vingers als je gaat lopen liegen. Je zal er hoe dan ook erna weer nieuw werk moeten vinden, want ik kan me niet voorstellen dat je erna een nieuw (tijdelijk) contract krijgt. En ik kan me niet voorstellen dat je prettig werkt als je met dit constant in je achterhoofd rondloopt.

Ik zou ook voor tijdelijk werk gaan. Het is heel vervelend dat jullie dan jouw salaris weer moeten missen, maar je weet dit van te voren. Ik zou het zelf ook niet prettig vinden als werknemer zelf.

Ik zou het niet vertellen.
De kans is enorm groot dat je niet wordt aangenomen als je eerlijk bent, terwijl je wel gewoon je werk kunt doen en het geld nodig hebt. Pas als je therapie fase 2 begint kun je niet meer werken, maar god weet hoe lang dat nog uitgesteld kan worden. Als je voor een tijdelijke baan zou gaan, heb je sowieso geen geld meer als dat is afgelopen, of de therapie dan al is begonnen of niet, en heb je dus de kans dat daar een gat tussen zit. Bovendien heb je dan alsnog geen baan als je klaar bent met fase 2 (of iig weer tijd hebt om te werken).
Ik zou het niet vertellen, en als de tijd daar is om met fase 2 te beginnen, dan aan mijn werkgever vertellen dat de psych heeft gesuggereerd te beginnen met een intensiever therapie-traject vanaf nu. Dan heb je nu een baan, tijdens de therapie ziektewet, en misschien na de therapie ook nog een baan. Win-win (behalve voor je geweten dan). Jammer voor je werkgever, maar die zijn daar echt wel voor gedekt. Jij niet.