Welke keuze moet ik nou weer maken?

Hoi allemaal,

Ik heb me weer eens wat op de hals gehaald, en zou wat advies erg op prijs stellen!

Ik ben op het moment al 4,5 jaar bij dezelfde baas. Op zich leuk werk, zijdelings verwant aan waar ik voor ben opgeleid, alleen de organisatie past niet heel goed bij mij. Het is erg star, hierarchisch en beperkend. Bovendien heeft mijn vriend voor dezelfde baas gewerkt en is met een arbeidsconflict weggegaan, iets dat ook zo nu en dan tegen mij gebruikt wordt. Vanwege dit alles, plus het feit dat ik eigenlijk onder mijn niveau werk, ben ik eens gaan rondkijken op de arbeidsmarkt.

Nu heb ik in een dwaze bui een sollicitatie verstuurd voor een baan die zo ongeveer het beste is wat je met mijn achtergrond kan doen. Binnen mijn vakgebied, coordinerende functie binnen onderzoek en onderwijs, bij een universiteit, veel meer aansluitend op mijn opleiding, leidinggevende functie, beter salaris, meer vakantie.... en aan de andere kant van het land. Maar ik heb toch gesolliciteerd, om te kijken hoe ik in de markt lag. Het was tenslotte het type baan waarvan ik nooit heb durven dromen, en waarvan ik op zijn hoogst over een jaar of 15 had durven verwachten dat ik 'm zou krijgen. En tot mijn grote schrik en verbazing werd ik uitgenodigd! Dus ik op gesprek. Leuk gesprek, goed gesprek, maar ja... ik ben nog zo jong, en geen leidinggevende ervaring, en kort geleden afgestudeerd, dus ik verwachtte er niet veel van, zeker niet met zoveel sollicitanten. Maar.... nu ben ik uitgenodigd voor een arbeidsvoorwaardengesprek!!!

Buiten dat dit natuurlijk een huge ass egoboost is voor mij sta ik nu voor wat keuzes die niet makkelijk zijn. Het is aan de andere kant van het land, terwijl mijn huidige baan op een kwartier afstand zit. Ook heb ik hier een vast contract, terwijl ik bij die andere baan een tweejarig contract zou krijgen. Het is overigens wel het type baan dat als een huis staat op je CV. Met deze baan op mijn naam kan ik gaan werken waar ik wil. Ik zou dus altijd wel weer een goeie baan kunnen krijgen, en vrij makkelijk ook.
Dan heb je nog de kwestie reistijd. Het is 2,5 uur reizen. Wat ik het liefste zou willen is niet verhuizen (ik heb een koophuis en mijn zoons zijn hier helemaal thuis) en onderweg in de trein werken. Ik weet dat er daar mensen een reistijd = werktijdregeling hebben. Maar hoe zit dat met mij, mag ik dat ook? En ga ik dat trekken? Of zou er thuiswerken mogelijk zijn? En verhuizen... dat kan, maar de jongens zijn zo aan hun dorp, vriendjes, school en alles gehecht. En ze hebben al zoveel opschudding meegemaakt door de scheiding. Daarbij mag ik niet zomaar zo ver weg verhuizen, omdat hun vader hier in de regio woont. Dit leunt dus wat zwaarder op mijn privéleven. Mijn vriend komt rond september bij ons wonen. Hij gaat van alleenstaande man naar ineens een deel van een al draaiend gezin. Kan ik dan wel zo zwaar op hem leunen?

Om de chaos compleet te maken: ik heb nóg een uitnodiging voor een sollicitatiegesprek binnen. Niet de perfecte droombaan, maar een trapje lager, en op een uur afstand van waar ik woon. Veel beter behapbaar dus. De baan an sich is ook niet slecht: interessant, redelijk goed op mijn cv, maar níet die ene fantastische baan. Bovendien is het het eerste gesprek, dus ik weet nog helemaal niet hoe de vork in de steel zit.

Verder heeft mijn huidige baan ook nog een jaar terugkeergarantie.

Mijn hoofd loopt over! Heeft iemand advies?

Wauw wat een nieuws! Ik zou zomaar zeggen: Pak die kans en kijk wat je er van kunt maken!! Maar goed, ik heb natuurlijk heel makkelijk praten... Nu ben ik niet zo thuis in de arbeidswereld, maar kun je tijdens het arbeidsvoorwaardengesprek meer info krijgen over wat je nog wilt weten qua reistijd = werktijd, thuiswerken, e.d.? Of is dat al gelijk een definitief gesprek? Als ik jou was zou ik me daar eens over oriënteren en dan verder kijken.
Je zou evt. ook ondertussen nog naar dat gesprek bij de andere baan kunnen gaan, gewoon om eens te kijken hoe het daar is. En wellicht als een soort 'backup' voor het geval je droombaan niet doorgaat?

Wat houdt dat jaar terugkeergarantie in? Als je ontslag neemt, mag je binnen een jaar sowieso terugkomen?

Sjaantje schreef:Wauw wat een nieuws! Ik zou zomaar zeggen: Pak die kans en kijk wat je er van kunt maken!! Maar goed, ik heb natuurlijk heel makkelijk praten... Nu ben ik niet zo thuis in de arbeidswereld, maar kun je tijdens het arbeidsvoorwaardengesprek meer info krijgen over wat je nog wilt weten qua reistijd = werktijd, thuiswerken, e.d.? Of is dat al gelijk een definitief gesprek? Als ik jou was zou ik me daar eens over oriënteren en dan verder kijken.
Je zou evt. ook ondertussen nog naar dat gesprek bij de andere baan kunnen gaan, gewoon om eens te kijken hoe het daar is. En wellicht als een soort 'backup' voor het geval je droombaan niet doorgaat?

Wat houdt dat jaar terugkeergarantie in? Als je ontslag neemt, mag je binnen een jaar sowieso terugkomen?

Yep, dat is wat het inhoudt. Binnen een jaar kan ik terugkomen en dat mag niet geweigerd worden, het zou eventueel kunnen dat ik dan op een andere locatie terecht zou komen maar wel verzekerd van een baan.

Ik zou als het goed is meer info gaan krijgen in dat arbeidsvoorwaardengesprek, en dan moeten we eruit komen met elkaar. Dat is de insteek, in elk geval. Ik denk dat je gelijk hebt en dat ik eens goed moet gaan kijken naar welke voorwaarden ik op tafel kan gaan leggen...

Gevoelsmatig denk ik inderdaad: wauw, wat een kans! Zo één krijg je er niet zo snel nog een keer, ga ik spijt krijgen als ik nee zeg? Maar mijn gezin, daar zal ik in elk geval gedurende een tijd minder aandacht aan kunnen besteden... en ergens speelt ook in mijn hoofd ja te zeggen en na een jaar ofzo op zoek te gaan naar een soortgelijke baan in mijn eigen regio, dan is het dus maar tijdelijk dat ik er zoveel tijd in moet steken... Pffff!!!!

Als ze in jouw functie meegaan in reistijd=werktijd wat inhoudt dat je niet (heel) veel langer van huis bent dan nu zou ik het zeker doen.
Wel een mooie ego-boost dat ze je willen hebben voor deze droombaan!

Met zo'n lange reistijd lijkt me het reistijd = werktijd principe niet reëel, je bent dan meer dan de helft van je werkdag aan het reizen. Mocht ik er naast zitten, dan zou ik er absoluut voor gaan als ik jou was.

Verder zou ik je graag willen adviseren maar ik kan me niet goed genoeg in jouw situatie verplaatsen om dat goed te doen.

En 'een deel reistijd = werktijd'? Aangezien je al aangaf (toch?) dat je evt in de trein wilt werken?
Als je binnen een jaar terugkeert naar je huidige baan, mag het niet geweigerd worden dus. Klinkt goed! Maar heb je dan weer een vast contract net als nu? Of begin je daar dan ook weer met tijdelijke contracten?
Heel objectief gezien zou ik echt zeggen: dit is de kans van je leven! Ik weet niet over wat voor vakgebied je het hebt en of zulke droombanen nog vaker voor kunnen komen in je verdere leven (en meer in de buurt?) maar de kans is natuurlijk ook dat dat niet gebeurt of dat het wél ooit gebeurt maar dat er tegen die tijd wel iets anders is waardoor je het aan je neus voorbij moet laten gaan. Conclusie: je weet het gewoon niet. Daarom zou ik zeggen: pak die kans! Heb het er heel goed over met je vriend, wees duidelijk in de voor- en nadelen tegen hem. En laat je goed voorlichten in het tweede gesprek

Trouwens: gefeliciteerd met deze kans!!

Wat is dit nou joh? Open je een topic ipv M. even te bellen? Sukkel!!

Maarre, nou dan reageer ik hier alvast maar, dat scheelt straks weer als ik je spreek.;-) Ik vind de baan aan de andere kant van NL geen serieuze/reële overweging (waard) als je uitgaat van wat je nu weet: het is in totaal dagelijks 5 uur reistijd op een werkdag van 8 uur, met niet de mogelijkheid van thuiswerken en in de reis= werktijd lijkt me in dat opzicht dan evengoed niet iets waar deze werkgever om staat te springen. Het staat ook niet meer in verhouding; je bent 3 uur fysiek aanwezig op je werkplek en verder werk je in de trein. Dan heb ik het nog niet eens over hoe f.ucked up dagelijks dat eind reizen is. Reizen is vermoeiend en helaas heb ik er meer dan genoeg ervaring mee. Ik werkte in H'sum en woonde in Groningen (vergelijkbaar qua reistijd) en het heeft me ernstige gezondheidsklachten opgeleverd destijds (na een jaar), terwijl ik maar 1,5-2 dagen per week daar werkte (verdeeld over een wk). Mijn vader heeft ook een reistijd gekend van 3,5-4 uur per dag naast zijn 8 uur ploegendiensten en dat was zwaar; voor hem natuurlijk het zwaarst maar m'n zus en ik hadden ook tijdelijk amper een vader. Van vermoeidheid kreeg hij verkeersongelukken en bedrijfsongevallen, echt uit pure vermoeidheid.

Ik denk ook niet dat je erin moet staan met het idee dat je het altijd een jaartje kan proberen en dan wel ziet of het echt is wat je trekt. Ik vind het slechter op je CV staan als je ergens kort hebt gewerkt ipv voorlopig helemaal niet. Daarbij neem ik dan natuurlijk in m'n achterhoofd mee dat je dan je droom van je Master afronden vanaf september ook nog weer in de koelkast moet zetten en dat is op zich niet erg, maar je lichaam heeft nog niet zo lang geleden al zoveel signalen afgegeven; dan lijkt het me zo slecht voor je eigen gesteldheid om dit avontuur nu aan te gaan. In dat opzicht kan ik dus echt alleen maar denken aan verhuizen als je zou worden aangenomen. Ik heb natuurlijk geen kinderen, maar heb wel in het verleden vanwege mijn vaders werk moeten verhuizen en dat vond ik eerst verschrikkelijk; puur het idee vond ik heel naar. Ik heb me zelfs zo verzet dat ik mezelf met een spijkertje door m'n trui aan een plank in m'n slaapkamer had vastgetimmerd en uit protest tot 48 uur voor de daadwerkelijke verhuizing, nog geen enkele verhuisdoos te hebben ingepakt. Maar achteraf gezien vond ik het alleen maar fijn dat ik weg was uit het kleine havenstadje waar ik woonde, vergelijkbaar met waar jij nu woont.

Verder vind ik dat jij niet alleen ouder bent hè. Het mag niet zo zijn dat jouw ex theoretisch overal kan gaan en staan waar hij wil en dat jij gebonden bent aan waar je nu woont. Dan schiet de balans door, want hij is net zo goed vader en jullie zijn beiden ouders.

Wat me nog te binnenschiet is dat 1 van mijn managers volgende maand vertrekt met zijn gezin uit NL. Hij heeft voor het bedrijf waar ik nu werk jarenlang in Chicago gewerkt en is toen weer in Utrecht aan de slag gegaan en gaat nu naar Barcelona. Heel groots natuurlijk voor hem en zijn gezin, maar tot dusver vinden de kinderen het telkens geweldig. Het kan dus wel echt gewoon heel goed gaan.

Ik vind het overigens wel echt super hoor dat je deze kansen krijgt, maar ik vind het onder de voorwaarden die er tot dusver zijn gesteld geen reële optie. Die andere baan lijkt me dan een stuk haalbaarder, want echt niemand heeft er wat aan als je jezelf weer zo voorbij loopt als een tijdje geleden.

Edit: de kinderen van mijn manager zijn overigens net zo oud als jouw kinderen. Ze vinden het zo spannend!

5 uur reistijd per dag... dat kan toch gewoon niet? Ik bedoel... Dat is echt véééél..

Jeetje wat moeilijk zeg!! Maar wat een supercoole egoboost, superstoer!! Ik neig er heel erg naar om te zeggen dat je deze kans echt moet grijpen, maar weet ook eigenlijk niet zo goed hoe je dat zou moeten regelen. Misschien is er te regelen dat je daar 2 dagen bent en de rest thuis werkt? Of een nachtje daar overnachten?

Tja qua reistijd vind ik het niet te doen. En als verhuizen geen optie is wordt het lastig.
Misschien idd een optie daar overnachten. Bijv. woensdag thuiswerken of vrij, maandag vroeg bed uit en evt. laat doorwerken en dat daar overnachten en dinsdag weer rcihting huis. Donderdag/vrijdag zelfde idee. Scheelt wel wat in reistijd natuurlijk en zal beter vol te houden zijn. Komt je huishouden en kinderen wel veel aan op vriend en/of ex, weet niet of je dat wel wilt.

Bij 3,5-4 uur reistijd zou ik zeggen: wat een moeilijke. Maar 5 uur zou ik veel teveel vinden. De afgelopen jaren heb je het zwaar gehad om alles te plannen. Je bent er goed in, maar ik weet niet of je echt een extra bal in de lucht moet willen. Kan het zijn dat je zo gewend bent aan de hectiek dat je het nu al snel saai vindt?
Alleen eventueel met een verhuizing zou ik het doen, al is dat ook lastig met kinderen en ex.

Ik zou 5 uur reistijd op een dag echt niet trekken, 2 uur vind ik al teveel. Dus nee, daar zou het voor mij op afketsen, als ik niet zou kunnen verhuizen. Ik weet dat ik daar echt kapot aan ga.

Ik was benieuwd hoe de situatie er nu voor staat

Oh, wat leuk dat je nog informeert!

Binnen het halfjaar verhuizen was een harde eis, dus ik heb me teruggetrokken. Daar sta ik helemaal achter, hoor, want mijn gezin/kinderen vind ik veel belangrijker, en ik heb er al een hele tijd niet optimaal voor ze kunnen zijn omdat ik fulltime moest werken na de scheiding om alle problemen op te lossen. Ze hebben dus al teveel in moeten leveren, en ik ga dat niet nog erger maken. Mijn vriend staat hier ook nog geheel achter.

Gelukkig heb ik een vaste baan op het moment, dus ik kan een beetje eisen stellen. Zo heb ik een andere baan afgewezen omdat het contact met de directeur me niet aanstond, en morgen heb ik 2 gesprekken terwijl ik niet eens gesolliciteerd had, dus ik kan vrij relaxed doorkijken naar wat anders. En wordt dat niks, dan is dat ook oke, want mijn huidige werkgever heeft ook lucht gekregen van mijn plannen, en komt ineens met allemaal leuke cursussen, aanvullende interessante taken enzovoorts. Ik heb dus de luxe om te kiezen en dat is heerlijk!

Fijn dat je achter je beslissing staat! Het lijkt me soms lastig als je eigenlijk tussen je droombaan en je kinderen moet kiezen.

Wat een egoboost moet dat zijn! Werk in overvloed en bij je huidige baan ook cursussen e.d. Geniet ervan

Nou, de keuze is er nog groter op geworden, want na die twee gesprekken die ik maandag had, heb ik beide banen aangeboden gekregen. Ik ben met dit aanbod naar mijn huidige werkgever gegaan en heb gezegd dat ik omwille van mijn vaste contract en de interessante doelgroep graag zou willen blijven, maar de aansluiting met mijn opleiding en uitdaging mis. Mijn werkgever schrok zich rot dat ik overwoog weg te gaan, en mijn leidinggevende heeft aangegeven dat ze me graag de kans geeft me verder te ontwikkelen naast mijn werkzaamheden, en we hebben samen een plan van aanpak gemaakt hiervoor. Ik mag allerlei opleidingen doen en nevenactiviteiten ontwikkelen.

Ik heb dus gekozen om te blijven, maar dan op een heel andere, veel meer uitdagende basis. En dit voelt heel erg goed.

Wow wat een supergoed nieuws, fijn dat je eindelijk de mogelijkheden hebt gekregen die je wilde! Ik ben blij voor je!

Wauw wat een geweldige positie heb je nu zeg! En wat super dat je huidige werk je die opties ook allemaal biedt. Gefeliciteeerd!!

Dat moet een hele lekkere ego-boost geven, gefeliciteerd! En het heeft ontzettend goed uitgepakt ook om je huidige werkgever wakker te schudden. Good job!

Dat heeft goed uit gepakt zeg! Super!!

RYW schreef:Nou, de keuze is er nog groter op geworden, want na die twee gesprekken die ik maandag had, heb ik beide banen aangeboden gekregen. Ik ben met dit aanbod naar mijn huidige werkgever gegaan en heb gezegd dat ik omwille van mijn vaste contract en de interessante doelgroep graag zou willen blijven, maar de aansluiting met mijn opleiding en uitdaging mis. Mijn werkgever schrok zich rot dat ik overwoog weg te gaan, en mijn leidinggevende heeft aangegeven dat ze me graag de kans geeft me verder te ontwikkelen naast mijn werkzaamheden, en we hebben samen een plan van aanpak gemaakt hiervoor. Ik mag allerlei opleidingen doen en nevenactiviteiten ontwikkelen.

Ik heb dus gekozen om te blijven, maar dan op een heel andere, veel meer uitdagende basis. En dit voelt heel erg goed.

Toppie wijffie!!!

Ik sluit me bij bovenstaande reacties aan, wat goed!! Dat voelt vast heerlijk. Wat voor cursus ga je doen?

Thanks dames wat al vaststaat is een pedagogisch didactische aantekening, wat er waarschijnlijk bijkomt is een basis verhooropleiding en wat nog uitgezocht moet worden is een opleiding forensische opsporing