Zo onwerkelijk

Bitterkoek_ schreef:

Lucy schreef:

Elodie schreef:Jeetje wat heftig. Hopelijk kunnen ze iets voor je moeder doen. Logisch dat het nog zo onwerkelijk is. Kun je er een beetje over praten? Heel veel sterkte.

Ja ik heb ook wel de behoefte om er over te praten. Thuis wordt er ook wel over gepraat. Mijn moeder zegt ook, mocht er niks meer aan te doen zijn maken we er een mooie tijd van. Maar dat wil ik dan eigenlijk niet horen! Terwijl dat wel zou kunnen gebeuren.

Ik kan me voorstellen dat je je zo voelt en dat je het eigenlijk nog niet eens wil aan horen. Zo onwerkelijk dat het nieuws nog is, zo wil je er helemaal nog niet mee omgaan. Wat ik je zou adviseren: laat de tijd gewoon over je heen komen en ook de periode die er aan zit te komen. Dat is de beste houding die je kunt aannemen. Wat komt, dat komt. En hoe het loopt dat zie je dan wel.
Ik denk dat je nu in een soort van verwerkingsperiode zit van het enorm klote nieuws wat je nu gehoord hebt over je moeder. Laat ook dat even tot je doordringen voor een tijdje. (een paar weken) Het is niet niks wat voor periode dadelijk doorheen gaat. Laat het vooral even tot je bezinken. Praat erover met goede vrienden waarvan je op aan kunt dat je ze kunt vertrouwen. Praat er vooral over met je vader als je het moeilijk hebt. Hij zal het ook niet makkelijk hebben op het moment. Heb je nog broertjes en zusjes? Zo ja, dan zullen zij het ook niet makkelijk hebben. Steun elkaar met een knuffel of een kus. Daar heb je niet eens woorden voor nodig.

Maar vooral: doe geen stomme dingen die wij ook niet zouden doen, om al het negatieve te vermijden.

Ik weet wat voor klote periode je doorheen gaat. Mijn moeder kanker heeft gehad en is eraan overleden. Mocht je even gewoon willen schreeuwen van ellende of gewoon even alle tranen van je af willen typen dan kun je hier gerust je verhaal kwijt.

Moonlight schreef:Wat verschrikkelijk voor je zeg! Ik kan niets zeggen wat de pijn bij jou zal doen verzachten. Ik vind het een vreselijke ziekte en ik hoop dat er nog iets te doen is voor je moeder.
Heeft ze erg veel pijn nu op dit moment of nog niet?

Ik kan niet zeggen dat ik weet hoe je je voelt, want dat is voor iedereen anders. Zelf ervaar ik het ook. Mijn vader is 2 jaar geleden gediagnosticeerd met een soort van beenmergkanker. Hij is gelukkig stabiel, maar het kan zomaar omslaan. Het is gewoon een ontzettend onzekere periode voor je, en ik hoop dat je veel steun hebt aan je familie.

Ik denk dat je het pas een plekje kunt gaan geven na de onderzoeken. Als je meer zekerheid hebt of er nog iets aan te doen is of niet. En dan pas zul je merken dat je in ieder geval je gedachten een beetje op een rijtje kunt zetten, ookal zullen je emoties van hoog naar laag springen en van rechts naar links.

Heel veel sterkte in deze nare periode.

Youandi schreef:Wat ontzettend verschrikkelijk dat ze ongeneesbaar is
Wat een klap zal dat voor jullie zijn..

Wel heel fijn dat ze haar deze kans geven. Hopelijk slaat de chemo aan en kunnen jullie haar nog een tijd bij je houden.
Nogmaals sterkte en ik duim voor het beste

sanne-84 schreef:nu hopen dat de chemo's een beetje aanslaan en jullie zo lang mogelijk kunnen genieten van jullie mam!
je zal nog steeds in een draaimolen zitten van emoties ed. en dat is logisch, omdat er zoveel gebeurd. acceptatie is moeilijk, omdat ze er nog is. ieder moment dat ze mogelijk verslechterd is er 1 om te accepteren, en dat duurt allemaal lange tijd. het enigste wat je kan doen is praten als je daar behoefte aan hebt, afleiding zoeken, er zijn voor je moeder/familie, maar vooral; voor jezelf!