zo onwerkelijk.....

Ik ben nu 39 weken zwanger, en kan elk moment bevallen. Ik besef me nog helemaal niet dat ik binnen drie weken weer een babytje heb. Het zwanger zijn gaat heel goed, ik geniet nog zo enorm van mijn dikke buik. En daarnaast geniet ik ook nog zo van ons gezinnetje van nu 3. Het loopt momenteel op rolletjes thuis en ik begin nu eerlijk gezegd wat op te zien tegen de bevalling en ook tegen de baby. Het is nog zo onwerkelijk. Ik zie op tegen het moment waarop de weeen beginnen.

Bah, even van me afpraten hoor. Ga ik zo weer naar bed!

Hihi. En dat allemaal om half 3 's nachts...! Soms krijg je gewoon opeens dat besef dat alles de volgende dag helemaal anders is....

Hihi kan me voorstellen dat je het allemaal spannend vind! Maar het komt vast goed allemaal, het zal wel even wennen zijn in het begin.

Ik herken het wel hoor. Ik had op het laatst ook zoiets van; waar zijn we aan begonnen? Alles loopt nu zo lekker, waarom wilden we er nou zo nodig een tweede bij? Straks weer de gebroken nachten, het gehuil en hoe gaat Fenne het vinden?

Nu heb ik soms nog steeds dat ik mezelf afvraag of het niet beter was geweest om gewoon tevreden te zijn met één kind. Want het was eerst natuurlijk een stuk makkelijker allemaal. Maar dan zie ik Thije en weet ik dat het nergens op slaat, want ik hou verschrikkelijk, oneindig veel van dat manneke. En ik zou nóóit zonder hem kunnen!

Succes met de laatste loodjes!

Zo herkenbaar!!

Nu de bevalling dichte bij komt begint het mij ook te benauwden....
Gaat de bevalling weer zolang duren...
Komt de ontsluiting nu wel opgang...
Krijgen we weer zo'n makkeliijk kind...
Die amper huilt en gelijk goed slaapt...
En dan hoe zal het gaan met 2 kindjes. Die aandacht willen
Pff maar laat het maar over me heen komen dan kan het ook niet tegenvallen.


Hopelijk!!

Heel herkenbaar hoor meiden! Ik had het ook rond die tijd van 35 weken dat ik em weer begon te knijpen en dat terwijl mijn 1e bevalling heel goed en redelijk snel is verlopen. Deze keer was ik met 39 weken mijn buik toch wel echt zat en ik kon toen ook niet echt meer genieten. Dan wil je toch wel weer heeeel graag dat die weeen komen!! Dikke knuffel meiden en sterkte met die allerlaatste loodjes!!

Ik heb dat gevoel ook wel een tijdje gehad. Maar op dit moment kijk ik juist wel uit naar de bevalling, de kraamtijd en ons tweede kindje.
Wat ik nu wel vervelend vind is de onzekerheid van wanneer en hoe de bevalling gaat beginnen (kan ik thuis bevallen of wordt het toch ziekenhuis) en hoe de opvang van mijn dochter dan gaat (mijn moeder kunnen we dag en nacht bellen maar doet er wel een half uur over om hier te zijn).
En ik vind het heel spannend over hoe het met mijn dochter gaat na de bevalling, hoe zal ze het gaan vinden, ze hangt op dit moment erg aan mij en ik wil ook na de bevalling nog genoeg tijd en aandacht aan haar kunnen geven.

Liadan schreef:En ik vind het heel spannend over hoe het met mijn dochter gaat na de bevalling, hoe zal ze het gaan vinden, ze hangt op dit moment erg aan mij en ik wil ook na de bevalling nog genoeg tijd en aandacht aan haar kunnen geven.

Dit geldt ook voor mij. Sinds ik thuis ben hangt ze echt aan mij... Het is de hele dag 'mama voor, mama na' terwijl het altijd een erg papa's kindje was.

Ben ook benieuwd hoe ze het gaat het vinden met de baby erbij!!

Liadan, dat lijkt me voor jou ook idd heel vervelend, en zeker omdat de kleine nog niet ingedaald is en je meot gaan liggen als de vliezen breken. dat las ik in het zwangertopic.

Ik heb net even een shagrijnige bui gehad, dat heb je zo af en toe. Ik ben nu even lang zwanger als Laurens dus heb ook het gevoel dat het nu wel gaat gebeuren. Maar er rommelt gewoon niets, dus dat is gewoon onzin. Wel is de baby lekker aan het trappelen. Maar dan kan ik juist wel huilen dat ik dat gevoel straks moet missen en ik weer een 'blubberbuik' heb. Bah, daar heb ik gewoon geen zin in.

Verder is het met Laurens gewoon heel makkelijk gegaan. Maar wie weet kom ik nu weer om in de tepelkloven, borstontstekingen, koemelkallergieen, is het een huilbaby.......aaaaaa ik word gek.

Gisteren trouwens nog een klein babytje van zes maanden op schoot gehad. Ik kan me gewoon echt niet voorstellen dat ik straks ook weer zo'n klein babytje heb...