Mijn moeder en verhuizen

Mijn ouders zijn al een lange tijd uit elkaar en mijn moeder heeft nu ongeveer 5 jaar een relatie met echt een hele lieve man. Allemaal heel leuk gaat het, alleen hij woont 2.5 uur rijden van ons vandaan waardoor ze alleen in het weekend samen kunnen zijn.
Nu hoor ik net tussen neus en lippen door van mijn zus dat mijn moeder daar zeer waarschijnlijk toch gaat wonen en dat ze dat binnenkort serieus met ons wil bespreken. Ik en mijn moeder zijn heel close en ik heb haar zo graag dicht bij me, plannen om elkaar eens te kunnen zien lijkt me echt verschrikkelijk.
Natuurlijk ben ik volwassen en woon ik niet meer thuis en gun ik haar haar liefde in een fijn huis. En nu voel ik me zo egoistisch.. Ik heb haar niet verteld dat ik het zo erg vind. Eigenlijk wist ik dit zelf niet eens tot vandaag. Ik weet niet of ik eerlijk tegen haar moet zijn want ik weet dat dit haar keuze/gemoedstoestand hierin erg kan beinvloeden. Wat moet ik dan doen?

Hoewel ik me hetzelfde zou voelen als jij nu doet, zou ik het toch niet aan haar vertellen.
Ik weet natuurlijk niet hoe het vroeger bij jullie zat, maar mijn moeder vind ik de allerliefste, en heeft altijd veel aan de kant gezet voor het gezin, en nu zou ik het dan haar tijd vinden waarin zij kan doen wat ze wil.

Ik snap je gevoel maar je moeder wordt hierdoor denk ik echt een heel stuk gelukkiger. Anders zou ze het niet doen. Ze zal jou ook ontzettend missen en het verschrikkelijk vinden dat ze je dan minder ziet. Ik denk niet dat je daar de enige in bent, anders zou ze het niet alsnog met haar volwassen dochters willen bespreken :-).

Ik zou proberen blij voor haar te zijn, uiteraard wel te zeggen dat je veel van haar houdt en haar erg zal missen. Je kan dat best zeggen zonder dat je haar smeekt voor jou in de buurt te blijven :-).

[quote="Princess"]Hoewel ik me hetzelfde zou voelen als jij nu doet, zou ik het toch niet aan haar vertellen.
Ik weet natuurlijk niet hoe het vroeger bij jullie zat, maar mijn moeder vind ik de allerliefste, en heeft altijd veel aan de kant gezet voor het gezin, en nu zou ik het dan haar tijd vinden waarin zij kan doen wat ze wil.[/quote]

Dit is heel waar. Ze heeft jaren hier over getwijfeld vanwege haar kinderen, bang om ons te missen of om ons in de steek te laten. Vorige keer merkte ik dat ze heel erg ongelukkig werd van het niet kunnen beslissen, dus wie ben ik om te smeken om hier te blijven Nee dat doe ik zeker niet, maar blij word ik er op dit moment echt niet van.

Ik kan het me heel goed voorstellen, ik moet er niet aan denken om mijn moeder niet op 10 minuten afstand van me te hebben!
Maar gelukkig is Nederland niet heel groot, je kunt altijd bellen/ smsen/ skypen, en nu juist weekendjes blijven slapen en zo langer gezellige dingen doen met je moeder.
En het is natuurlijk ook heel fijn om je moeder zo gelukkig te zien!

Ikzelf heb al 11 jaar geen moeder meer, dus zou niet weten hoe ik het zou vinden. Maar wat ik nu denk als het mijn vader zou zijn, hij heeft al zoveel voor mij over gehad. Ik ben nu volwassen, woon al een tijd op mezelf, het is nu tijd dat hij zijn leven zelf in gaat richten zoals hij het helemaal zelf wil. Hij heeft geen vriendin, of tenminste, geen vaste. Hij date volop steeds. Maar als hij zou gaan verhuizen zou ik het wel wat minder vinden in het begin denk ik, omdat ik gewend ben binnen 3 minuten bij hem binnen te staan. Maar als het dan zover zou zijn is het gewoon zo en dat went ook wel weer. En je bent er ook zo als je een auto hebt, en met bellen/mailen en dergelijke ben je nog zo dichtbij.
Ik zou het hem wel van harte gunnen, als hij iemand vind waarmee hij gaat samen wonen, ook al is het ver weg.

Ik gun het haar ook van harte, echt ik gun mijn moeder het alle beste van de wereld maar het idee alleen al maakt me echt heel verdrietig.