Baby overleden na aanrijding door opa

http://www.nu.nl/binnenland/2526508/baby-aanrijding-opa-overleden.html

Ik vind dit altijd zo'n heftige berichtjes en ik vraag me oprecht af wat het met een familie doet. Je weet dat het geen opzet is maar je bent wel je kind kwijt, door een dierbare. Hoe zou je daarmee omgaan? Een collega van mijn moeder is zijn paar maanden oude dochter verloren nadat zijn vrouw bovenop haar viel in een epileptische aanval. Hoe vergeef je dat jezelf en hoe ga je dan nog samen verder?

Verschrikkelijk, je hoort het ook wel eens van papa die achteruit de oprit afrijdt ofzo. Ik denk inderdaad dat je dat jezelf nooit vergeeft...

Dat is hier vlakbij

Ik weet echt niet hoe ik zou reageren.
Weet ook niet of ik die persoon zou kunnen vergeven.
Denk dat je dat vooraf ook echt niet kunt bepalen eigenlijk.

Wat erg

Echt een verschrikkelijk bericht inderdaad.
Hier is het vlakbij. we hoorden gisteren de trauma heli al laag overvliegen. En dan hoor je later dit.

Ik denk dat niemand weet hoe je gaat reageren als het je gebeurt, tot je het zelf meemaakt.
En ik hoop dat ik zoiets nooit mee hoef te maken.

Hazeltje: dan woon je vlakbij mij denk ik. Ik ben nieuwsgierig

En jij vlak bij mij hahaha.

Ik woon in V. als je vanaf H.D. langs het kanaal rijdt...
En jij?

Hazeltje: PM

Ach jeetje, wat een naar bericht zeg...
Ik heb geen idee hoe ik zou reageren..

Merai schreef:http://www.nu.nl/binnenland/2526508/baby-aanrijding-opa-overleden.html

Ik vind dit altijd zo'n heftige berichtjes en ik vraag me oprecht af wat het met een familie doet. Je weet dat het geen opzet is maar je bent wel je kind kwijt, door een dierbare. Hoe zou je daarmee omgaan? Een collega van mijn moeder is zijn paar maanden oude dochter verloren nadat zijn vrouw bovenop haar viel in een epileptische aanval. Hoe vergeef je dat jezelf en hoe ga je dan nog samen verder?

Dat vind ik niet echt te vergelijken met dit ongeval, ik bedoel, die vrouw met die epileptische aanval valt toch hoe dan ook niks te verwijten?

@ Rupsie: PM terug!

@ Susan: Ik denk dat het meer een voorbeeld is.
Als mij zoiets zou overkomen zou ik mezelf toch verwijten maken hoor.
Daar ken ik mezelf goed genoeg voor. En onbewust zal een ander dat misschien ook doen.

Ooh wat verschrikkelijk, wat moet dat afschuwelijk zijn voor de opa, voor de ouders en de rest van de familie. Mijn man zegt dat zijn vader zichzelf waarschijnlijk ook wat aandoet als hij verantwoordelijk zou zijn voor de dood van zijn kleinkind. Ik zou het hem of wie dan ook niet kunnen vergeven, ook al is het een ongeluk.

Susan schreef:

Merai schreef:http://www.nu.nl/binnenland/2526508/baby-aanrijding-opa-overleden.html

Ik vind dit altijd zo'n heftige berichtjes en ik vraag me oprecht af wat het met een familie doet. Je weet dat het geen opzet is maar je bent wel je kind kwijt, door een dierbare. Hoe zou je daarmee omgaan? Een collega van mijn moeder is zijn paar maanden oude dochter verloren nadat zijn vrouw bovenop haar viel in een epileptische aanval. Hoe vergeef je dat jezelf en hoe ga je dan nog samen verder?

Dat vind ik niet echt te vergelijken met dit ongeval, ik bedoel, die vrouw met die epileptische aanval valt toch hoe dan ook niks te verwijten?

Het was inderdaad een voorbeeld, ik ben het helemaal met je eens dat haar niets te verwijten valt. Maar ik denk dat dat op zo'n moment wel anders voelt.

Sunprincess schreef:Afschuwelijk! Dit hoor je ook steeds vaker (ik hoorde laatst ook weer van een vader die zijn zoontje had doodgereden).

Ik weet niet hoe ik zou reageren. Aan de ene kant zou ik het iemand voor altijd kwalijk nemen aan de andere kant is de opa zelf ook zo verschrikkelijk zwaar gestraft.

+1
echt verschrikkelijk voor de ouders van het kindje, maar voor de opa is het ook echt afschuwelijk.
Kan altijd wel janken om dit soort berichten!

juffie001 schreef:Kan altijd wel janken om dit soort berichten!

+1

Schoonzus vertelde me dit vanmorgen. Werk in het ZH... Lijkt me echt het ergste wat je familie kan overkomen.

Susan schreef:

Merai schreef:http://www.nu.nl/binnenland/2526508/baby-aanrijding-opa-overleden.html

Ik vind dit altijd zo'n heftige berichtjes en ik vraag me oprecht af wat het met een familie doet. Je weet dat het geen opzet is maar je bent wel je kind kwijt, door een dierbare. Hoe zou je daarmee omgaan? Een collega van mijn moeder is zijn paar maanden oude dochter verloren nadat zijn vrouw bovenop haar viel in een epileptische aanval. Hoe vergeef je dat jezelf en hoe ga je dan nog samen verder?

Dat vind ik niet echt te vergelijken met dit ongeval, ik bedoel, die vrouw met die epileptische aanval valt toch hoe dan ook niks te verwijten?

Opa lijkt me toch ook niet aangezien het kind helemaal alleen op die plek stond (stond in een ander stuk).

ProudMama schreef:

juffie001 schreef:Kan altijd wel janken om dit soort berichten!

+1

Ik had het hier gister over met mijn man en ik kreeg echt tranen in mijn ogen bij het idee dat het mijn kind zou zijn en toen vond hij me maar raar en emotioneel

Hazeltje schreef:Dat is hier vlakbij

Ik weet echt niet hoe ik zou reageren.
Weet ook niet of ik die persoon zou kunnen vergeven.
Denk dat je dat vooraf ook echt niet kunt bepalen eigenlijk.

het is een kindje bij ons uit de stad.... heb er verder nog niet veel van gehoord hierzo.

Het lijkt mij echt verschrikkelijk, en ik zou niet weten hoe is zou reageren