Unieke kans, slechte timing

Ik heb via mijn studie een kans gekregen om iets te doen, iets dat heel goed op m'n c.v. zou staan. Het is best een unieke kans. Maar het komt mij nu vrij slecht uit. Het is iets dat ik een heel jaar zou moeten doen en wat me minimaal 1 dag per week zou kosten. Volgend jaar krijg ik het echter alleen maar drukker en ik betwijfel of ik er dan wel tijd voor heb (wil ik ook nog een beetje vrije tijd overhouden). Daarnaast ben ik een beetje faalangstig, of eigenlijk wel meer dan een beetje. Ik twijfel altijd aan mijn eigen prestaties en ook al weet ik dat ze me niet voor niks vragen, toch twijfel ik of ik het wel zal kunnen. Ik zal het hele jaar door prestaties moeten leveren en mezelf kende zal ik bij elke prestatie denken dat het niet goed genoeg zal zijn. Op dit moment loop ik bij een psycholoog voor onder andere mijn faalangst en depressie. De depressie heb ik nu bijna geen last meer van en de faalangst is een stukje minder geworden. Ik ben alleen bang dat wanneer ik dit ga doen ik uiteindelijk weer terug bij af ben, door de druk van het continu moeten presteren (naast mijn studie). Wanneer ik besluit het nu niet te doen, zal ik waarschijnlijk deze kans nooit weer krijgen.

Wat zouden jullie doen?

Ik herken mezelf heel erg in wat je beschrijft over dat je steeds bang bent om te falen. Ik heb nu (na het behalen van mijn master, bijna cum laude) nog steeds het idee dat ik elk moment een telefoontje kan krijgen van eeh ja sorry, je hebt het eigenlijk helemaal niet gehaald. Denk altijd dat ik nog een keer door de mand val

Ik zou ook bang zijn voor zo'n kans, maar ik zou me tegelijkertijd ook beseffen dat je zoiets niet zomaar krijgt. Is het een optie om eventueel uiteindelijk te stoppen als je het niet redt? Als het iets is wat je wel erg leuk lijkt, en wat goed staat op je cv, zou ik het serieus wel overwegen. Je maakt waarschijnlijk een leerproces door daarmee, en uiteindelijk zal je zekerder worden van je werkzaamheden daarvoor.

Ik zou het wel doen, want ik ben heel erg bang om dingen mis te lopen

Oh daar sluit ik me ook bij aan. Ik heb eigenlijk altijd een beetje een tweestrijd met dit soort dingen: ben bang dat ik het niet kan, en ben bang om kansen mis te lopen. Gelukkig is de uitkomst voor mij meestal wel vaak dat ik het wel doe, en de kans wel grijp.

Zora schreef:Oh daar sluit ik me ook bij aan. Ik heb eigenlijk altijd een beetje een tweestrijd met dit soort dingen: ben bang dat ik het niet kan, en ben bang om kansen mis te lopen. Gelukkig is de uitkomst voor mij meestal wel vaak dat ik het wel doe, en de kans wel grijp.

Dit is ook precies mijn tweestrijd. Er is denk ik wel een mogelijkheid om te stoppen, maar daar gaan ze niet blij mee zijn en dat gaat hun ook wel problemen opleveren. Het is dus niet de bedoeling dat ik er weer mee stop wanneer ik eenmaal begin.

Ik kan nu, van het idee alleen al, al stress krijgen . Maar dat is misschien ook wel iets waar ik gewoon mee om moet leren gaan.

Zou het écht laten afhangen van of je de tijd hebt. Ik herken het ook, wel goed presteren, maar toch altijd als je iets afrondt overtuigd zijn dat het écht niet veel soeps is. Enorm stressvol!

Anderzijds wil ik me juist ook bewijzen en niet altijd het gevoel hebben dat ik meer kon doen. Je moet wel ook vrije tijd overhouden, dus als je nu al je pootjes uit je lijf werkt zou ik zeggen nee. Als je stiekem best een dagje kan missen als je andere taken efficiënter kunt uitvoeren: doen!

Als je echt graag wilt, zou je het kunnen proberen?

Oh heel erg herkenbaar Nyah! Ik ga in zo'n situatie er dan toch voor, omdat ik inderdaad bang ben om het mis te lopen, en ik dingen liever probeer, dan dat ik achteraf denk 'had ik maar'. Bovendien heb ik door die faalangst ook een enorme druk om me te moeten bewijzen, en ga ik er juist voor. Ik kom er alleen steeds meer achter dat ik zoiets dan om de verkeerde reden doe (dus de prestatie druk vanwege de faalangst, ipv het echt willen), en of het dus misschien niet slimmer is om dan juist een stapje terug te doen.

Ik zou inderdaad ook echt goed kijken naar hoeveel tijd je realistisch gezien hier in gaat steken, en of het haalbaar is. Aan de andere kant is het 'maar' voor een jaartje, dus dat overleef je ook wel weer als het wel wat zwaar is, en dan kan je trots zijn op jezelf dat je het gedaan hebt.

Wat fijn dat er mensen zijn die dit herkennen. Ik denk altijd dat andere mensen zonder problemen zulke dingen doen. Ik ga vandaag even precies uitzoeken wat ik allemaal moet doen komend studiejaar en hoeveel tijd me dat zal gaan kosten. Als het qua tijd kan ga ik het gewoon doen. Ik denk altijd dat zulke dingen 'niks voor mij zijn', maar zolang ik zulke dingen niet doe zal het ook niet 'wel wat voor mij' worden.

Bedankt voor alle reacties!