trombose vraagje

Beste meiden,

Zoals de meesten van jullie weten is begin december vorig jaar een trombosebeen bij mij vastgesteld.
Ik ben toen direct aan de bloedverdunners gegaan en toen kwam ik zo langzaam van de pijn af.

Het is maanden lang goed gegaan.. Maar nu krijg ik de afgelopen weken steeds meer pijn. Ik word hier erg ongerust van. Ik ben al naar de huisarts geweest. Die zei dat het geen kwaad kon en hij kon ook niets aan mijn been zien. Hij zei ook dat het te maken kan hebben met dat ik net nieuwe steunkousen heb, dat de boel weer wat strakker staat.

Magoed dit is a.s. donderdag twee weken terug, nu dus anderhalf en het wordt niet beter..
Ik ga dus morgen de huisarts weer bellen maar heeft iemand dit ook gehad?

Ik slik trouwens nog steeds bloedverdunners, dus mn bloed is al veel dunner dan normaal.

Ik heb zo genoeg van mn k*tbeen.. :-(

De kans dat jij onder acenocoumarol opnieuw een trombosebeen ontwikkelt, is erg klein. Blijven je INR waarden goed? De klinische symptomen voor diep veneuze trombose zijn: een hard gespannen, gezwollen kuit. Soms is hij ook rood/paars verkleurd en glanzend.

Blijf je het niet vertrouwen, dan kun je natuurlijk altijd je specialist raadplegen, in plaats van de huisarts.

Lady4 schreef:De kans dat jij onder acenocoumarol opnieuw een trombosebeen ontwikkelt, is erg klein. Blijven je INR waarden goed? De klinische symptomen voor diep veneuze trombose zijn: een hard gespannen, gezwollen kuit. Soms is hij ook rood/paars verkleurd en glanzend.

Blijf je het niet vertrouwen, dan kun je natuurlijk altijd je specialist raadplegen, in plaats van de huisarts.

Bedankt voor je geruststelling. Mijn INR is de laatste weken/maanden rond de 2,3. Ze willen 'm eigenlijk tussen de 2,5 en 3,5 houden dus moet steeds 1 tablet per 4 weken meer slikken.
Ik heb het ziekenhuis vanmiddag gebeld en die zeiden echt dat het via de huisarts moet. Ik kijk het morgen nog even aan en anders bel ik de huisarts woensdag.
Bah ik word zo onzeker van dit gedoe.. Kan mn lichaam helemaal niet vertrouwen....

Maar heb je geen specialist dan?
Want dan zou het direct moeten kunnen toch? In plaats van via de huisarts?

Hazeltje schreef:Maar heb je geen specialist dan?
Want dan zou het direct moeten kunnen toch? In plaats van via de huisarts?

Ik belde met de assistente van de specialist en die zei dat ik eerst naar de huisarts moest (ook al ben ik daar al geweest)

Ik kan me je onzekerheid goed voorstellen, je moet het vertrouwen in je lichaam weer terugkrijgen. Maar echt waar, opnieuw trombose krijgen onder acenocoumarol, die kans is echt heel klein.

Toch moet je goed naar je lichaam blijven luisteren (ook omdat je INR iets laag is) en op je strepen blijven staan bij de huisarts.

Lady4 schreef:Ik kan me je onzekerheid goed voorstellen, je moet het vertrouwen in je lichaam weer terugkrijgen. Maar echt waar, opnieuw trombose krijgen onder acenocoumarol, die kans is echt heel klein.

Toch moet je goed naar je lichaam blijven luisteren (ook omdat je INR iets laag is) en op je strepen blijven staan bij de huisarts.

Vanochtend op aandringen van collega's naar de huisarts gegaan (zonder afspraak).
Die heeft weer gekeken en heeft me doorverwezen naar het ziekenhuis voor bloedprikken.
Nu dus even de uitslag afwachten..

Ondanks de bloedverdunners is de trombose-waarde (om zo maar te noemen) een fractie verhoogd.

Ik moet dus toch een echo laten maken in het ziekenhuis vanmiddag.

Zucht!

Update:

Op de echo waren toch wel bloedstolsels te zien, maar dit waren waarschijnlijke oude stolsels van december. Heb nog een gesprek gehad met de internist en deze heeft besloten dat ik een half jaar langer de bloedverdunners moet slikken. Ook heb ik in januari nog een afspraak met deze beste man.

Ben wel blij dat het goed is nagekeken. En ben ook blij dat ik niet (met klachten) over 4 weken moet stoppen met de bloedverdunners zoals het plan eerst was. Het enige nadeel, voor mij, aan het slikken van bloedverdunners is dat je dan om de 2 à 3 weken moet bloedprikken voor controle.

Bah en ben nu opeens heel bang dat het toch naar mn longen schiet....

Lieve meid, relax eens een beetje. Het is inderdaad erg naar om een trombosebeen en te hebben en ja, er zou een stolseltje naar je longen kunnen schieten. Maar.. Je wordt nu goed behandeld met acenocoumarol en dat is pittig spul hoor. Mocht je toch klachten krijgen van benauwdheid, pijn tussen je schouderbladen of in de long/hartstreek, dan neem je weer contact op met je huisarts.

Probeer weer wat vertrouwen in je lichaam te krijgen, al is dat lastig.

Wat vervelend nog langer bloedverdunners slikken. Wel goed dat er naar gekeken is, heb je tenminste duidelijkheid. Een trombosebeen is niet niets maar je bent al goed ontstold.

nina schreef: Het enige nadeel, voor mij, aan het slikken van bloedverdunners is dat je dan om de 2 à 3 weken moet bloedprikken voor controle.

Weet je dat je ook meters hebt waarmee je zelf je inr kunt meten en dan via internet de gegevens doorgeeft en niet elke keer naar het ziekenhuis moet om bloed te laten prikken. Zelf hoef ik dit niet maar in mijn omgeving doet iemand dit en het is echt ideaal, niet meer 30 wachtende voor je bij het bloedprikken en pas de volgende dag het nieuwe innameschema.

muppet schreef:Wat vervelend nog langer bloedverdunners slikken. Wel goed dat er naar gekeken is, heb je tenminste duidelijkheid. Een trombosebeen is niet niets maar je bent al goed ontstold.

nina schreef: Het enige nadeel, voor mij, aan het slikken van bloedverdunners is dat je dan om de 2 à 3 weken moet bloedprikken voor controle.

Weet je dat je ook meters hebt waarmee je zelf je inr kunt meten en dan via internet de gegevens doorgeeft en niet elke keer naar het ziekenhuis moet om bloed te laten prikken. Zelf hoef ik dit niet maar in mijn omgeving doet iemand dit en het is echt ideaal, niet meer 30 wachtende voor je bij het bloedprikken en pas de volgende dag het nieuwe innameschema.

Zou dat niet alleen zijn voor mensen die levenslang sintrom of marcoumar moeten slikken? Het lijkt me nogal duur namelijk, maar ik heb er inderdaad ook wel van gehoord.

Lady4 schreef:

muppet schreef:Wat vervelend nog langer bloedverdunners slikken. Wel goed dat er naar gekeken is, heb je tenminste duidelijkheid. Een trombosebeen is niet niets maar je bent al goed ontstold.

nina schreef: Het enige nadeel, voor mij, aan het slikken van bloedverdunners is dat je dan om de 2 à 3 weken moet bloedprikken voor controle.

Weet je dat je ook meters hebt waarmee je zelf je inr kunt meten en dan via internet de gegevens doorgeeft en niet elke keer naar het ziekenhuis moet om bloed te laten prikken. Zelf hoef ik dit niet maar in mijn omgeving doet iemand dit en het is echt ideaal, niet meer 30 wachtende voor je bij het bloedprikken en pas de volgende dag het nieuwe innameschema.

Zou dat niet alleen zijn voor mensen die levenslang sintrom of marcoumar moeten slikken? Het lijkt me nogal duur namelijk, maar ik heb er inderdaad ook wel van gehoord.

Dit heeft mijn vriend ook. Maar dat is idd erg duur. Dat krijg je niet zomaar. Mijn vriend mag nu ook zelf berekenen hoeveel hij moet slikken. Dus handig is het wel!

Lady4 schreef:Lieve meid, relax eens een beetje. Het is inderdaad erg naar om een trombosebeen en te hebben en ja, er zou een stolseltje naar je longen kunnen schieten. Maar.. Je wordt nu goed behandeld met acenocoumarol en dat is pittig spul hoor. Mocht je toch klachten krijgen van benauwdheid, pijn tussen je schouderbladen of in de long/hartstreek, dan neem je weer contact op met je huisarts.

Probeer weer wat vertrouwen in je lichaam te krijgen, al is dat lastig.

Bedankt!
Maar heb nog nooit zoveel pijn in mn longen/rug gehad als afgelopen dagen.
Terwijl ik dat eerder niet had.. dus zit mezelf weer helemaal gek te maken :S

Ik ga er vanuit dat als ik echt een longembolie heb, ik daar niet meer over hoef te twijfelen.
Ik weet dat ik het los moet laten maar dat lukt niet zo goed..

Ik ben het vertrouwen in mijn eigen lichaam gewoon nu even kwijt..

Lady4 schreef:Ik had niet begrepen dat je zoveel pijn in je longen en rug hebt. In dat geval gewoon weer aan de bel trekken hoor! Waar zit de rugpijn en zit de pijn ook vast aan je ademhaling of juist niet?

Nou sinds ik naar de internist ben geweest en hij gevraagd heeft of ik ook last heb van mijn ademhaling of longen, heb ik er last van..
Daarvoor niet.. (geloof ik én dit is weer zo'n domme twijfel)
Als ik afleiding heb, voel ik het niet.. maar zodra ik weer de kans krijg om na te denken, vooral 's nachts, dan begint het weer....
Het voelt alsof ik verkrampt ben bij mijn schouders.....

Ach ik ga er vanuit dat je het wel echt zal voelen als je een longembolie hebt...
En het kan haast niet, ik ben gewoon aan de bloedverdunners.. en mn INR zit nu rond de 3.

Zucht heb hier zo genoeg van!! Ik wil gewoon weer wat ontspannen zijn en vertrouwen hebben in mijn lichaam..

Misschien gooi je onbewust je spieren daar wel vast. Dat kan ook geen pretje zijn. Het lijkt me wel moeilijk om zo onzeker te zijn hier over. Normaal moet je vertrouwen op je lichaam en dat is nu gewoon helemaal weg.

Ik heb inderdaad het idee dat bij jou de psychische component ook een grote rol speelt. Dat is niet negatief bedoelt hoor, het is hartstikke logisch. Het is dus wel belangrijk dat je gaat proberen hier wat relaxter mee om te gaan. Maar aan de andere kant moet je ook alert blijven en niet alle klachten schuiven op het psychische.

Snap je wat ik bedoel?

Echte kenmerken voor een longembolie zijn, zoals ik al eerder zei:
- benauwdheid, zit meestal vast aan de ademhaling
- pijn tussen de schouderbladen
- pijn op de borst
- bloed ophoesten

Herken jij je echt in één of meer van deze punten, gewoon weer aan de bel trekken!

Lady4 schreef:Ik heb inderdaad het idee dat bij jou de psychische component ook een grote rol speelt. Dat is niet negatief bedoelt hoor, het is hartstikke logisch. Het is dus wel belangrijk dat je gaat proberen hier wat relaxter mee om te gaan. Maar aan de andere kant moet je ook alert blijven en niet alle klachten schuiven op het psychische.

Snap je wat ik bedoel?

Echte kenmerken voor een longembolie zijn, zoals ik al eerder zei:
- benauwdheid, zit meestal vast aan de ademhaling
- pijn tussen de schouderbladen
- pijn op de borst
- bloed ophoesten

Herken jij je echt in één of meer van deze punten, gewoon weer aan de bel trekken!

Bedankt!
Ik snap helemaal wat je bedoeld. Ik schaam me er ook niet voor hoor, dat die zorgen van mij zich vrij extreem uiten.
Toch denk ik echt dat het psychisch is.. want:
-heb die pijn in mn bovenrug niet de hele dag
-ben niet benauwdheid (als ik er niet bij stil sta)
-heb ook geen constante pijn in mijn borst
-ik bij zorgen vaak mn schouders optrek, dus verkramp
-de 'klachten' die ik nu heb, voor ik de internist sprak, lang niet zo 'erg' waren
-en dit is de allerbelangrijkste: ik heel veel bloedverdunners slik..

Ik moet inderdaad rustiger worden maar ik heb genoeg van al die ellende. Het is ook net of ik nu pas, na 5 maanden besef, wat het is.. Ze hebben me nu verteld dat de trombose tot halverwege mijn bovenbeen zat.. en helemaal dicht.. Dus een behoorlijk stuk! En heb eventjes zonder kous buiten gelopen, van het ziekenhuis naar huis (omdat ik 'm toen niet zo snel om kreeg) en dat voelde zoooo fijn!

Lady4 schreef:Pff, dat is een flinke trombose ja! Je kunt het voor jezelf goed benoemen nu, dus als de klachten toch erger worden of veranderen, zul jij wel aan de bel trekken.

Bedankt dat je me zo goed helpt....

Dan kan ik misschien die pijn op je borst ook nog wel voor je verklaren. Zoals je aangeeft ga je zelf alles op slot gooien bij stress. Dit dit je onbewust. Zoals je waarschijnlijk wel weet zitten je ribben vast aan je wervels en aan je borstbeen. Hier overheen kan dan nog je schouderblad bewegen. Zodra je wervels of ribben niet lekker met elkaar bewegen is de kans erg groot dat je ook aan de voorkant last gaat krijgen bij de borstbeen. Ergens moet die beweging gecompenseerd worden. Op zich zijn dit dus geen rare symptomen.
Gelukkig zie je zelf in dat dit een oorzaak kan zijn. Dat is al een belangrijke stap in het verminderen van de klachten.

Fairytale schreef:Dan kan ik misschien die pijn op je borst ook nog wel voor je verklaren. Zoals je aangeeft ga je zelf alles op slot gooien bij stress. Dit dit je onbewust. Zoals je waarschijnlijk wel weet zitten je ribben vast aan je wervels en aan je borstbeen. Hier overheen kan dan nog je schouderblad bewegen. Zodra je wervels of ribben niet lekker met elkaar bewegen is de kans erg groot dat je ook aan de voorkant last gaat krijgen bij de borstbeen. Ergens moet die beweging gecompenseerd worden. Op zich zijn dit dus geen rare symptomen.
Gelukkig zie je zelf in dat dit een oorzaak kan zijn. Dat is al een belangrijke stap in het verminderen van de klachten.

Bedankt! Dit stelt me weer een stukje meer gerust.
Het ging vandaag trouwens best goed.. heb er bijna niet aangedacht of gevoeld..

en nog even één keer heel luid:
IK WIL GEEN TROMBOSE MEER!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!