Medisch raadsel...even mn verhaal doen.(update 18-6)

Ik heb onlangs iets 'raars' te horen gekregen en wil toch even mn verhaal doen.

Als baby ben ik geopereerd aan een liesbreuk en daar heb ik een vrij vors litteken van erg laag in mn lies.

Ruim twee jaar geleden ben ik bevallen van onze dochter. Ik heb een vrij zware zwangerschap/bevalling/kraamperiode gehad. Toen ik na mijn bevalling weer ging menstrueren ging dit gepaard met veel pijn in het litteken van mn liesbreuk. Ik kon aan mn litteken merken dat mn menstruatie er aan kwam en kon soms niet lopen van de pijn. Maarja dat zijn een paar dagen per maand...dus ach daar kon ik wel mee leven. Na mijn bevalling was mijn menstruatie wel veel zwaarder en pijnlijker geworden. Soms had ik ook tussendoor zn pijn in mn buik dat ik dacht dat ik elk moment moest bevallen hoewel ik niet zwanger was... Een jaar geleden besloten wij voor een tweede te gaan. Ik was de tweede ronde zwanger en erg blij natuurlijk. Wel verloor ik vanaf het begin wat bloed. Ik ging er dus al vanuit dat het weleens mis kon zijn. En jawel...bij 5wk ging het mis. Daarna was mijn cyclus helemaal van slag en lukte het zwanger worden niet meer. Vervolgens werd ik in december voor het eerst weer netjes op dag 28 ongesteld... dit was precies 6mnd na de miskraam... vaak heeft je lichaam 6mnd nodig om weer op rit te komen, dus ik was blij dat het weer goed was. Helaas stopte mijn menstratie niet naar een paar dagen, maar ging een paar maand onafgebroken door. En hierbij de ook de pijn in mn lies en de vreselijke pijn in mn buik soms. Dus ik naar de huisarts, op aanraden van de huisarts aan de pil en naar het ziekenhuis voor een echo van mn lies. Hier was niks op te zien. Ook hielp de pil me niet, ik bleef vloeien. Na contact met de huisarts doorgestuurd naar de gyn. Daar inwendig onderzoek, ik bleek een poliep op mn baarmoedermond te hebben, die is verwijderd. Ook hebben ze een uitstrijkje gedaan, wat kweekjes, inwendige echo, inwendig voelen aan de eierstokken etc. Dit bleek allemaal goed. De pijn in mn lies konden ook zij niet verklaren, dit zou endomitriose kunnen zijn maar om daar achter te komen moesten ze mijn cyclus 4mnd stilleggen en dit is natuurlijk niet heel handig als je graag zwanger wilt worden. Dus op hun aanraden een afspraak met een chirurg gemaakt zodat die eens naar mn lies kon kijken. ( mn menstruatie hield uiteindelijk op een aantal weken nadat de poliep was verwijderd ) Dus op naar de chirurg. Die kon niks voelen in mn lies, maar toch maar even door een MRI om te kijken. Uit de MRI kwam niks tevoorschijn, alles zag er goed uit. Laatse optie een operatie om evt het bandje die vanuit mn baarmoeder door mn lies loopt de verwijderen...dit zou de pijn kunnen veroorzaken. Goed... de operatie, toen ik na de operatie weer op de zaal lag kwam de chirurg vertellen dat hij 'iets' uit mn buik had gehaald, het zat echter vrij diep en mn buik en het viel hem flink tegen ( vandaar dat mij de pijn zo tegen viel haha ) het dingetje dat hij had weggehaald leek hem op endomitriose, maar dat moest natuurlijk eerst onderzocht worden. Twee week later moest ik weer terug komen voor de uitslag etc. Eerst even een gesprekje hoe het met de pijn was, die was dus over! Voor het eerst in ruim twee jaar geen pijn in mn lies! Maar toen dus uitslag, het bleek wel iets gyneacologisch... maar het was geen endomitriose... Hij noemde even wat moeilijke termen...en wat bleek, ze hebben een buitenbaarmoederlijke zwangerschap uit mn buik gehaald. De chirurg wilde eerst helemaal de uitslag niet geloven, hoe dit kan is echt een raadsel, pijnklachten die niet kunnen, een plek waar het niet kan zitten, en al ruim twee jaar! Dit is nog nooit gebeurd om zn manier. De chirurg heeft zonder mijn toestemming gelijk contact gezocht met mijn gyn in het umcg en daar willen ze me nu helemaal onderzoeken hoe dit heeft kunnen gebeurden. Ze wachten daar alle rapporten en verslagen af en dan wordt ik opgeroepen. Ze willen waarschijnlijk een kijkoperatie doen om te kijken of alles wel goed is in mn buik, want die is iets wat eigenlijk dus niet kan... De chirurg was er helemaal van ondersteboven, hij gaat er ook een artikel over schrijven ( wordt ik nog beroemd ook ) Toen natuurlijk even speculeren over hoe het kon dat ik een buitenbaarmoederlijke zwangerschap had. Dus ik noemde mijn miskraam etc... maarja noemde de chirurg je hebt het al jaren natuurlijk... ja idd sinds de bevalling. Dus toen ging er een belletje rinkelen... ik keek mijn man eens aan...de chirurg, en toen vroeg ik zou F.ay een tweeling zijn geweest? Nou dat had de chirurg ook al gedacht, leek hem zeer aannemelijk. Nou daar was ik toch wel even raar van. Ben er een paar dagen van ondersteboven geweest. Al twee kindje verloren... maar aan de andere kant, een buitenbaarmoederlijke zwangerschap kan ook heel anders aflopen, met in het ergste geval dat je overlijd... En altijd als ik zo vreselijk veel pijn had nam ik wat pijnstiller en ging op bed... Stel dat had ik ook gedaan als de buitenbaarmoederlijke zwangerschap in mn eilijder had gezeten en was geknapt.. dan was ik nooit weer uit bed gekomen...

Ik mag nu niet zwanger worden tot er is gekeken wat er aan de hand is... als ik uberhaupt dat nog kan/mag zwanger worden. Ook wordt er naar het rapport gekeken van de operatie die ik als baby heb gehad, toen heeft mn eilijder verkleeft in de breuk gezeten en ook nu is er weer geklooid bij mn eilijder...

Nu ik dit weet verklaard het heel veel, de pijnen, niet zwanger kunnen blijven, vervolgens niet meer zwanger worden etc...

Nou lang warrig verhaal, weet ook niet wat ik er mee wil maar wou het even kwijt haha.

Zo ben afgelopen woensdag dan eindelijk naar het UMCG geweest op hun verzoek. Daar gesprek gehad met de gyn, het is voor hun echt een raadsel hoe dit kan, en ik ben al verschillende keren besproken in het team haha. Ik heb nu bloed afgestaan, dit wordt onderzocht op hcg ( wat niet mogelijk is maar ok ) en op bepaalde anti stoffen. Ik heb toestemming gegeven om het mri filmpje vanuit het andere ziekenhuis te laten bekijken. En heb toestemming gegeven dat het andere ziekenhuis de microscoopplaatjes van het weefsel af moeten staan zodat de specialisten in het UMCG dit kunnen gaan bekijken. Vervolgens krijg ik een kijkoperatie, waarbij als ze wat zien meteen overgaan tot actie. De kans is zeer groot aanwezig dat als ik weer bij kom mijn linker eileider is verwijderd of als dit niet mogelijk is afgeklemt wordt. Wellicht is mn eileider wel goed maar dit verwachten ze niet. Bij de operatie is ook een stuk eileider weggehaald zei de gyn. En als baby heeft hij helemaal verkleeft gezeten. Ze denken dat ik misschien twee eileiders heb links...maar dan is maar de vraag hoe het zit. En dan dus maar hopen dat mn rechter eileider helemaal goed is! De kans op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap is na de operatie nog wel aanwezig.... Naja eerst maar eens [/i]de operatie en dan maar weer verder kijken![/b]

Jeetje... dat is echt ehm heel bijzonder
Ik weet ook gewoon even niet zo goed wat ik moet zeggen...

Wanneer gaan ze nou kijken hoe of wat?

Wat raar! En wat een geluk heb je gehad! Meer kan ik er niet over zeggen. Veel succes met alle onderzoeken.

Wow, wat een verhaal! En wat bizar! Hoe groot was het vruchtje dan, weet je dat ook?

Giacomo schreef:Wow, wat een verhaal! En wat bizar! Hoe groot was het vruchtje dan, weet je dat ook?

Nee geen idee... Maar zal nooit heel groot zijn geweest... toen ik tijdens mn zwangerschap de eerste echo had ( 8wk 4dg ) toen hebben ze vast niks geks gezien dus toen zal het al wel 'weg' zijn geweest.

Jeetje, wat een verhaal. Ik kan me voorstellen dat je hoofd op het moment flink vol zit... F.ay misschien wel een tweeling.. Wat er allemaal mis had kunnen gaan.. En inderdaad de vraag hoe dit je toekomst misschien wel gaat beïnvloeden.. Heftig verhaal. Sterkte en hopelijk kunnen alle dingen die door je hoofd spoken daar tot rust komen en een plek krijgen.

Poe! Wat een verhaal!
Gelukkig heb je nu geen pijn meer..
Ik hoop dat alles gaat zoals je hoopt en dat je over een paar maanden wél zwanger mag/kan raken.

Jeetje wat een verhaal zeg!

Een vriendin van mijn had een buitenbaarmoederlijke eisprong. Schijnt ook bijna niet voor te komen, op internet vind je er helemaal niets over, zij werd echt aan haar lot overgelaten.

Ik vind het erg goed dat ze je echt helemaal onderzocht hebben. Vaak hoor je toch dat als ze na een paar keer proberen niets gevonden hebben je maar wat pijnstiller o.i.d. krijgt.

Veel sterkte ermee, hoop dat ze de oorzaak snel vinden en je toch voor een tweede kindje kunt gaan.

Pff wat verhalen toch..

Ongelofelijk. je denkt vaak dat zwanger worden,blijven en een baby vanzelfsprekend is maar ik begin echt te denken dat alles en iedereen zijn aandeel krijgt..

Sterkte meid!

gosh! wat een verhaal zeg! wel fijn dat ze het nu eindelijk allemaal gaan onderzoeken. sterkte meis!

wow zit echt met verbazing je verhaal te lezen! sterkte!

Mijn mond valt zowat open van verbazing. Wat een bijzonder verhaal! Ik weet ook eigenlijk niet zo goed wat ik zeggen moet, mar wil je heel veel sterkte wensen met het verwerken van dit alles.

Wat apart allemaal zeg.

Ik heb dezelfde operatie gehad als baby en zo'n half jaar voordat ik zwanger werd van J. ben ik een paar keer in het ziekenhuis geweest omdat de pijn op die plek niet meer te houden was, ze hebben niks kunnen vinden en omdat het iedere keer vanzelf weer weg ging hebben ze het ook niet verder onderzocht. Ze hielden het erop dat het de eisprong was (maar dat geloof ik niet, de ene keer was het een week ervoor de andere keer een dag voordat ik ongesteld werd enz.). Na m'n bevalling heb ik er nog 1 keer last van gehad en daarna niet meer. Natuurlijk niet hetzelfde geweest als wat jij hebt maar toch wel apart dat jij ook zo'n operatie hebt gehad en er ook last van hebt gehad.

Sterkte ermee!

Jeetje zeg wat een verhaal !!!! Ik heb met mijn mond open gelezen hoe is het mogelijk !!!

Wil je sterkte wensen voor de komende tijd en ik hoop dat na alle onderzoeken alles gewoon normaal en goed is en dat jullie dan zwanger mogen worden !

Wat een verhaal! Ik zat met verbazing te lezen. Hopelijk zijn alle uitslagen straks goed en mag je weer opnieuw zwanger worden.

Jeetje wat een verhaal! Heel bijzonder dat dit kan inderdaad, dat dat er al zo lang gezeten heeft. Gelukkig maar dat het geen nare gevolgen heeft gehad in de zin van de complicaties die een buitenbaarmoederlijke zwangerschap meestal met zich meebrengen. Wel naar dat je zo lang pijn hebt gehad en dat je nu voorlopig niet zwanger mag worden. Maar wat fijn dat alles goed is afgelopen!

Tania schreef:Wat apart allemaal zeg.

Ik heb dezelfde operatie gehad als baby en zo'n half jaar voordat ik zwanger werd van J. ben ik een paar keer in het ziekenhuis geweest omdat de pijn op die plek niet meer te houden was, ze hebben niks kunnen vinden en omdat het iedere keer vanzelf weer weg ging hebben ze het ook niet verder onderzocht. Ze hielden het erop dat het de eisprong was (maar dat geloof ik niet, de ene keer was het een week ervoor de andere keer een dag voordat ik ongesteld werd enz.). Na m'n bevalling heb ik er nog 1 keer last van gehad en daarna niet meer. Natuurlijk niet hetzelfde geweest als wat jij hebt maar toch wel apart dat jij ook zo'n operatie hebt gehad en er ook last van hebt gehad.

Sterkte ermee!

Wat raar he...al je hele leven zn litteken en ineens zn pijn erin. Ik ben ook blij dat mijn chirurg een kijkoperatie wou doen en met niet naar huis stuurde met 'leer er maar mee leven' bv.

Wat heftig zijn en wat onwerkelijk. Ik wil jullie veel sterkte wensen voor de komende periode en ik hoop dat jullie op een natuurlijke manier over een tijdje zwanger zullen raken. Sterkte voor nu

jeetje wat een verhaal, hopelijk krijgen jullie snel groen licht om weer zwanger te mogen worden.

jeetje wat een verhaal ons zoontje heeft een liesbreuk gehad dus ik weet wat voorn pijn het kan geven maar voor de rest veel sterkte hopelijk kun je toch zwanger worden inde toekomst en anders zo gelukkig worden.

update!

Oh my...

Ik weet niet wat te zeggen, maar dan iig een dikke

Bijzonder allemaal hoor!
Ook een dikke en sterkte toegewenst!

Wat een verhaal! Ook ik heb met een open mond je verhaal gelezen. Veel sterkte en hopelijk krijgen jullie binnenkort groen licht om voor een volgende zwangerschap te gaan.

Ligt het nu aan mij of het ik de update gemist?!