Even m'n verhaal doen

Ahh meid wat krijg je weer vervelend nieuws wat betreft je kids....maar voel je absoluut niet schuldig,je bent een fantastische mama voor je 2 mannetjes! Je kunt niet alles zien aankomen toch? Even een hele dikke knuffel voor jou! X

Ach meid toch, kan me voorstellen dat je nu heel verdrietig bent...
Eerst het ene, en nog voordat je dat wat kan verwerken, het andere alweer op je bordje...
Je moet jezelf niet de schuld gaan geven hoor, je doet het goed als moeder,
en ik kan me indenken dat je niet achter elk twijfeltje meteen wat achter wil zoeken..
Alvast succes met het vervolg onderzoek!

Een voor jou!

Je hebt hem niet tekort gedaan. Kinderen kunnen zich heel goed rond dit soort dingen heen ontwikkelen. Toen bij mij op 10 jarige leeftijd werd vastgesteld dat ik ernstig slechtziend was, hadden mijn ouders dit ook nooit eerder gemerkt en al helemaal niet verwacht dat het zo erg was. Kinderen zijn zo flexibel rondom dit soort dingen. Mijn ouders voelden zich ook vreselijk en mijn moeder moest ontzettend huilen. Ze vond het haar eigen schuld.

Dat is natuurlijk allemaal niet waar. Uiteindelijk bleek ik een oogafwijking te hebben en toen voelde ze zich helemaal schuldig, omdat ik die waarschijnlijk in de baarmoeder heb opgelopen door een infectie.

Het is ouders-eigen denk ik.

He meid,
Wat vervelend dat die test niet goed was en dat je je nu zo rot voelt!
Je bent een goede mama hoor! Jullie krijgen het flink te verduren, en je houd je zo goed! Je moet jezelf niet de schuld geven. Natuurlijk mag je je tranen laten gaan, misschien lucht dat wel een beetje op.
In elk geval verdien je een dikke Sterkte met alles!!

even een dikke voor jou!!

verder sluit ik me aan bij wat de anderen zeggen, neem het jezelf niet kwalijk! <- makkelijker gezegd dan gedaan waarschijnlijk..

koNijntje schreef:even een dikke voor jou!!

verder sluit ik me aan bij wat de anderen zeggen, neem het jezelf niet kwalijk! <- makkelijker gezegd dan gedaan waarschijnlijk..

+1

Wat rot dat je je zo voelt, dat is denk ik idd moeder/ouders eigen. Je weet dat het niet nodig is maar toch voel je je zo.

Huil maar even lekker uit en geef je knul een dikke knuffel en dan proberen je niet meer schuldig te voelen! Sterkte.

Vancity_girl schreef:Wat rot dat je je zo voelt, dat is denk ik idd moeder/ouders eigen. Je weet dat het niet nodig is maar toch voel je je zo.

Huil maar even lekker uit en geef je knul een dikke knuffel en dan proberen je niet meer schuldig te voelen! Sterkte.

+1 en heel veel sterkte!

Ik vind je een dappere moeder met die tegenslagen die jullie krijgen keer op keer!!
Lucht maar lekker je hart hier!!

hoi,
Bij mij is toen ik 12 was pas door de schoolarts verteld dat ik slecht horend ben.Dus als eerst wees blij dat je er nu op gewezen bent,er is zoveel op het gebied van gehoor op moment.Maar ik snap je schuld gevoel wel,mijn moeder had precies het zelfde,een schuld gevoel over de keren dat ze boos werd op me als ik niet kwam als ze me riep of wat dan ook,ik hoorde haar dan niet.Maar ik heb mijn moeder nooit wat kwalijk genomen zij kon het ook niet weten,

weet niet of je wat aan mijn verhaal hebt maar toch.

helemaal eens met de rest, en zoals je zelf ook al zegt, weet je best dat het niet jouw schuld is. En je kunt overal wel iets achter zoeken, maar daar word je ook niet beter van. Het is geen leuk nieuws, maar het komt echt niet door jou hoor! voor jou en voor je jongens!

Wat vervelend dat je je zo voelt.
Natuurlijk hoef je je niet schuldig te voelen. Je bent een hartstikke goede moeder.
En lekker je hart luchten hier.

(K)

Ik ken die schuldgevoelens maar al te goed, ik denk zo vaak: had ik dit maar anders gedaan, of had ik dat maar anders gedaan, maar het feit is dat ik toen nou eenmaal andere keuzes heb gemaakt en ik heb altijd naar eer en geweten gehandeld en alles gedaan wat er binnen handbereik lag om voor elkaar te krijgen wat er nodig was. Dat geldt ook voor jou, Rataplan. Je kunt niet altijd weten wat er aan de hand is, en het is ook heel begrijpelijk dat er wel eens angsten zijn waar je geen gehoor aan geeft, juist in een situatie waarin je je toch al zo veel zorgen maakt.