Een fase?

Sinds een week of 2 kan mijn zoon (20 maanden) niet meer goed inslapen. In bed leggen gaat prima maar zo'n 10 minuten nadat ik de deur heb dicht gedaan begint hij te jammeren. Als ik dan niet reageer, gaat het op den duur over in hysterisch huilen en dan pak ik hem wel eruit. Dit is tot nu toe elke dag nog zo gegaan, terwijl het eerst super goed ging! Ik kan zo even niks bedenken waardoor dit zou kunnen komen. Dus hij gaat tegenwoordig pas om 21:30/22:00 naar bed, terwijl ik hem standaard om 20:00 erin leg.

Ik vind het zo vervelend, vooral als er bezoek is..

Dat klinkt als een vervelende fase. Hebben wij hier ook weleens gehad. Op een gegeven moment zal het wel weer beter gaan hoor! Maar ik kan me voorstellen dat het frustrerend is.

Vind je het vervelend voor je bezoek of voor jezelf als er bezoek is en je zoontje niet kan slapen?

Allebei, ik wil ook gewoon met mijn bezoek bezig zijn zonder dat ik de hele tijd naar mijn zoon zijn kamer moet lopen of hem eruit moet halen. Ik geneer me dan, en baal ervan dat ik weer geen quality time heb in de avond.

Storm schreef:Allebei, ik wil ook gewoon met mijn bezoek bezig zijn zonder dat ik de hele tijd naar mijn zoon zijn kamer moet lopen of hem eruit moet halen. Ik geneer me dan, en baal ervan dat ik weer geen quality time heb in de avond.

Dat begrijp ik. Maar misschien is het dan toch goed om jezelf erop in te stellen dat dit gebeurt. Anders hoop je steeds dat het goed gaat en raak je keer op keer gefrustreerd. En je generen... ik snáp het wel, maar het is natuurlijk niet nodig! Alle kinderen hebben weleens zulke fases. Het zegt niks over jou als moeder of over hem als zoon.

Maar in ieder geval: Een dikke knuffel voor jou!

ja je erop instellen is inderdaad een eye-opener voor mij geweest destijds bij N. Elke avond hoopte ik weer dat het goed ging, waardoor het elke avond weer tegenviel.

Nu gaat N vanaf het begin om 19 uur als in bed,dus al duurt het dan een uur, dan heb ik nog wel iets aan mijn avond. Misschien dat jij ook iets eerder kan beginnen met naar bed brengen? Of is hij misschien nog niet moe? Slaapt hij overdag veel? Misschien dat je hem overdag minder kunt laten slapen zodat hij 's avonds wat moeier is? Heel lastig als het slapen zo moeizaam gaat he?

storm! Onze mannetjes lijken echt op elkaar. Mijn zoontje doet dit nu ook al 4 avonden op een rij. Enige wat hier helpt, even eruit, daarna weer naar bed en hij slaapt als een roosje. Wij gaan er idd vanuit dat het een fase is.

Misschien de deur open laten? Hier heeft dat wel geholpen wanneer er weer zo'n fase was...dan leek hij minder 'bang'. Nu staat de deur trouwens standaard op een kier zodat hij de gang kan zien. Hoeft niet de oplossing te zijn maar misschien kun je het uitproberen?

Hier zit ze nu ook in zo'n fase en ze schelen 1 week, misschien de leeftijd?

Wij gaan elke keer terug en leggen haar weer neer, ze heeft meestal een jammerhuiltje. Als ze écht gaat huilen halen we haar even eruit. Het helpt soms ook om bij haar te gaan zitten en continue te zeggen "Ga maar lekker liggen" en uiteindelijk gaat ze wel liggen en slapen. Ze vraagt nu ook of de deur open mag blijven. Het is hier ook vaak dat ze iets eng vindt. Ze hoort bijv een scooter en dat gaat niet eens zo hard hier maar dan roept ze heel hard "eng, eng!". Ik herinner me dit nog wel van de oudste en dat is voorbij gegaan, dus ik ga er vanuit dat het bij haar ook over gaat. Maar vervelend is het wel, zeker als je alles al gecheckt hebt (extra flesje, schone luier, knuffels, speen).

De deur open laten zou ik eens kunnen proberen. Maar...we wonen in een appartement en dat is super gehorig, en hij valt slecht in slaap als hij geluid om zich heen hoort. Dus dat lijkt me eigenlijk geen goed plan.

Ik ga er maar vanuit dat het een fase is want eerst sliep hij zonder te mopperen in, en dan ook de hele nacht door.

Arden, het werkt bij ons niet als ik bij mijn zoon ga zitten haha. Dan begint hij te kletsen en ziet hij het als een spelletje, hij ligt dan helemaal in een deuk. Dus dat schiet niet op

Dat hebben we hier ook gehad en het ging na een paar weken over. Op het moment dat je denkt: 'dit gaat nooit meer over', is de fase ook zo opeens voorbij.

Probeer het te accepteren zoals het nu gaat, het is even balen, vooral als je je verheugt op tijd voor jezelf.
Het gaat weer over