Vandaag om negen uur in de ochtend....

Heel veel sterkte meid.

Gecondoleerd
Heel erg veel sterkte en kracht voor jou en je familie

Lieve meid, hoe is het nu met je?

Dat vraag ik me ook af...

Lief dat jullie het vragen. Het gaat wel.

Ik mis mn moeder ontzettend. Nog steeds. Ze is afgelopen zaterdag begraven en vrijdag was er een troostdienst. Het is nog allemaal onwerkelijk voor me, want het is allemaal zo snel gegaan.

Even voor alle duidelijkheid: mijn moeder is gestorven aan endeldarmkanker.

Deze week blijf ik thuis omdat ik mn energie weer op wil bouwen en ik wil een beetje bijkomen van de afgelopen paar dagen. Mn vader heeft het ontzettend moeilijk. Die blijft voor de rest van het jaar thuis. In het nieuwe jaar wil hij weer beginnen met werken.

Het gekke is dat ik me wel verdrietig voel maar eigenlijk niet meer zo erg. Ik heb meer de drang om verder te gaan met mn leven. Ik wil weer mn studie oppakken. Ik wil weer bij mijn vriendje zijn en ik wil weer werken. Maar ik ga het stapje voor stapje doen.

Ik heb echt veel gehuild de afgelopen paar dagen maar de rust die ik zag toen mn moeder in de kist zag liggen was onbeschrijfelijk. Ze had eindelijk de rust die ze wilde hebben. Eindelijk heeft ze geen pijn meer. Dat gaf me rust.

Hieronder het verhaal die ik op een ander forum had getypt over die verschrikkelijke maandag middag/avond/nacht en dinsdagochtend.

--------------------------------------
Het ging de afgelopen 3/4 weken al minder met mijn moeder. Maar toch had ik de hoop dat het beter zou worden. Maar vorige week maandag ging ineens alles in een trein vaart.

Maandag middag (6 dec) kwam ik thuis van school. Ik kwam de bus uitgestapt en toen ik naar ons huis liep zag ik dat er een ambulance stond. Op dat moment kwam mijn vader ook thuis. Ik hoopte dat de ambulance niet bij ons voor de deur stond. Maar toch zag ik de voordeur open staan. Eenmaal binnen zag ik ook dat er een brandcare in de huiskamer stond. Ik legde mijn tassen ergens neer en liep naar boven. Op dat moment hielpen de ambulance broeders mn moeder naar beneden. Droegen haar op de brandcare en brachten haar naar het ziekenhuis.

Vanaf dat moment ging alles in een treinvaart. We hebben maandag avond de hele tijd in het ziekenhuis gezeten. Ze konden niets meer voor haar doen. De tumor in haar darmen is zo groot geworden dat het ergens is gaan lekken en alles stroomde in haar buikholte. Ze kreeg steeds meer pijn en steeds meer morfine werd toegediend. Tot dat ze haast niets meer kon, alleen met mimiek reageren. Maar de dokter vond op een gegeven moment morfine niet genoeg. En het beleid van het ziekenhuis is dat ze mijn moeder niet onnodig willen laten lijden. Dus werd er besloten om een inslaap middel toe te dienen die er voor zorgt dat ze inslaapt en langzaam overlijd.
Ik en mijn broertje en zusjes hadden drie momenten gekregen waarop we afscheid konden nemen van mijn moeder. Maar ze bleef vechten omdat ze nog haar broers, mijn ooms, wilden zien.

Tussendoor ben ik nog naar huis gegaan omdat ik het emotioneel gezien en fysiek niet meer aan kon. Om half 5 werd ik weer wakker gebeld omdat mijn moeder in haar laatste stadium van de slaap zat. Ze bleef vechten tot 9 uur in de ochtend. Toen overleed ze. Ik heb afscheid van haar kunnen nemen en dat geeft me rust. Wat mij nog meer rust bracht is dat mijn moeder heeft opgeschreven hoe haar begrafenis uit moeten zien. Kleding die ze aan wilt, het eten die de gasten moeten eten, hapjes en hoe de kist eruit moet zien.

Diezelfde avond kwam er familie langs. Veel familie. De zussen van mijn vader, mijn tantes, hebben mijn moeder aangekleed volgens de wensen van mijn moeder. Woensdag en donderdag hebben we rustige dagen gehad. Vrijdag was de troost dienst en zaterdag werd ze begraven. Deze dagen bleven er twee tantes logeren. Die zorgden ervoor dat het huis werd schoongemaakt, gedweild en gestofzuigd, zij zorgden ervoor dat er eten en ontbijt op tafel stond. Dat was echt heel fijn.

Deze week blijf ik thuis om tot rust te komen. Mijn broertje en zusjes doen hetzelfde. Mijn vader blijft de komende maand thuis.

Hoe verdrietig het ook is, ik weet dat de Here God mijn moeder bij zich heeft geroepen om uit te rusten van haar lange lijden en ziekte. Ze heeft geen pijn meer. Ze heeft eindelijk de rust die ze verdiend. Zo zag ik haar ook in de kist liggen. Vredig, rustig en slapend. Dat geeft mij meer rust dan ooit.

Ooh wat een verhaal zeg. Je moeder was zo sterk! Fijn dat jullie allemaal afscheid hebben kunnen nemen van haar. Ze heeft nu geen pijn meer, dat is zo prettig..

Ik wens jullie heel erg veel sterkte, het zal geen makkelijke tijd zijn. Maar ik lees dat je veel steun hebt aan je familie. Dat is heel waardevol!

Dikke knuffel voor jou lieve meid

Wat schrijf je dat mooi over jouw moeder, ik denk dat ze heel trots op jou is. Nogmaals een hele dikke knuffel!!

Het klinkt als een waardig afscheid. Wat fijn dat je moeder precies achter heeft gelaten hoe ze haar uitvaart wilde en dat je uit de dienst ook een rust hebt mee kunnen nemen. Wat goed van je dat je helemaal voor jezelf kiest en alles stapje voor stapje bekijkt en aanpakt. Het gemis zal nooit minder worden, maar ik wens je heel veel sterkte en kracht.

Wat een verhaal. Ik krijg er kippevel van. Wat fijn dat het precies heeft kunnen gaan zoals je moeder gewild heeft.
Sterkte, ook voor je naasten en goed dat je aan jezelf denkt.

Dank je wel, allemaal. Zo lief dat jullie zo meeleven.

zegmaar_ schreef:Het klinkt als een waardig afscheid. Wat fijn dat je moeder precies achter heeft gelaten hoe ze haar uitvaart wilde en dat je uit de dienst ook een rust hebt mee kunnen nemen. Wat goed van je dat je helemaal voor jezelf kiest en alles stapje voor stapje bekijkt en aanpakt. Het gemis zal nooit minder worden, maar ik wens je heel veel sterkte en kracht.

Dank je wel! Dat heb je mooi gezegd!

Minella schreef:Wat schrijf je dat mooi over jouw moeder, ik denk dat ze heel trots op jou is. Nogmaals een hele dikke knuffel!!

Heel erg eens, ik kreeg er tranen van in mijn ogen. Heel veel sterkte en kracht toegewenst Bitterkoek!

Darcy schreef:

Minella schreef:Wat schrijf je dat mooi over jouw moeder, ik denk dat ze heel trots op jou is. Nogmaals een hele dikke knuffel!!

Heel erg eens, ik kreeg er tranen van in mijn ogen. Heel veel sterkte en kracht toegewenst Bitterkoek!

Hier nog een, ik vind dat je het prachtig mooi en heel rustig hebt beschreven. Zoals ik in een andere topic gezegd heb. Neem de stapjes die je wilt nemen in de tijd die je er voor wilt nemen, iedereen beloopt zijn eigen pad.

Knuffel en sterkte! ook voor de rest van je familie

Lejow, dat zal ik zeker doen! Dank je wel!

Bitterkoek_ schreef:Lejow, dat zal ik zeker doen! Dank je wel!

lieve bitterkoek, weet wat je mee maakt, maar ga echt niet te snel weer werken, dat dacht ik ook lekker afleiding maar bij mij ging het echt niet hoor, je moet er echt de tijd voor nemen.
mijn vader is 9 september overleden en ik probeer ook echt de draad weer op te pakken, maar damn wat is dat moeilijk, vooral nu met die feestdagen die er aan komen, vind er nog niets aan.
wens je ngmaals veel sterkte
liefs moon

banjer49 schreef:

Bitterkoek_ schreef:Lejow, dat zal ik zeker doen! Dank je wel!

lieve bitterkoek, weet wat je mee maakt, maar ga echt niet te snel weer werken, dat dacht ik ook lekker afleiding maar bij mij ging het echt niet hoor, je moet er echt de tijd voor nemen.
mijn vader is 9 september overleden en ik probeer ook echt de draad weer op te pakken, maar damn wat is dat moeilijk, vooral nu met die feestdagen die er aan komen, vind er nog niets aan.
wens je ngmaals veel sterkte
liefs moon

Aardig van je dat je het met me wilt delen, banjer. Maar ik denk dat dit soort verwerking voor iedereen anders is. Ik wil gewoon verder gaan. Mijn moeder had het ook zo gewild en dat weet ik wel zeker. Bovendien probeer ik de feestdagen positief aan te kijken. Al is mijn moeder er niet meer, ik heb mijn broertje, zusjes, mijn vader en dan ook nog een boel ooms en tantes nog. Als ik er net zo onderuit ga als jou, dan help ik er hen ook niet mee.

Dit is wat ik wil en niemand kan me om ver praten. Ik weet dat ik het kan. En als ik verdrietig ben, dan laat ik het komen. Dat is mijn manier van verwerken. Punt

Bitterkoek_ schreef:

banjer49 schreef:

Bitterkoek_ schreef:Lejow, dat zal ik zeker doen! Dank je wel!

lieve bitterkoek, weet wat je mee maakt, maar ga echt niet te snel weer werken, dat dacht ik ook lekker afleiding maar bij mij ging het echt niet hoor, je moet er echt de tijd voor nemen.
mijn vader is 9 september overleden en ik probeer ook echt de draad weer op te pakken, maar damn wat is dat moeilijk, vooral nu met die feestdagen die er aan komen, vind er nog niets aan.
wens je ngmaals veel sterkte
liefs moon

Aardig van je dat je het met me wilt delen, banjer. Maar ik denk dat dit soort verwerking voor iedereen anders is. Ik wil gewoon verder gaan. Mijn moeder had het ook zo gewild en dat weet ik wel zeker. Bovendien probeer ik de feestdagen positief aan te kijken. Al is mijn moeder er niet meer, ik heb mijn broertje, zusjes, mijn vader en dan ook nog een boel ooms en tantes nog. Als ik er net zo onderuit ga als jou, dan help ik er hen ook niet mee.

Dit is wat ik wil en niemand kan me om ver praten. Ik weet dat ik het kan. En als ik verdrietig ben, dan laat ik het komen. Dat is mijn manier van verwerken. Punt

En dat is dus wat ik bedoel... Je kunt in een rouwproces geen tijdspad aan iemand opleggen. Iedereen reageert anders, iedereen volgt een ander pad, iedereen gaat er anders mee om. Wat voor de een na 2 dagen al weer als gesneden koek is, is voor de ander na maanden nog onmogelijk.
Dit wil niet zeggen dat iemands verdriet meer of minder is, maar zo zit de mens nou eenmaal in elkaar.

Dus ik wil jou ook condoleren Banjer, met het verlies van je vader, maar ik sluit me voor de rest aan bij Bitterkoek

Bitterkoek_ schreef:

banjer49 schreef:

Bitterkoek_ schreef:Lejow, dat zal ik zeker doen! Dank je wel!

lieve bitterkoek, weet wat je mee maakt, maar ga echt niet te snel weer werken, dat dacht ik ook lekker afleiding maar bij mij ging het echt niet hoor, je moet er echt de tijd voor nemen.
mijn vader is 9 september overleden en ik probeer ook echt de draad weer op te pakken, maar damn wat is dat moeilijk, vooral nu met die feestdagen die er aan komen, vind er nog niets aan.
wens je ngmaals veel sterkte
liefs moon

Aardig van je dat je het met me wilt delen, banjer. Maar ik denk dat dit soort verwerking voor iedereen anders is. Ik wil gewoon verder gaan. Mijn moeder had het ook zo gewild en dat weet ik wel zeker. Bovendien probeer ik de feestdagen positief aan te kijken. Al is mijn moeder er niet meer, ik heb mijn broertje, zusjes, mijn vader en dan ook nog een boel ooms en tantes nog. Als ik er net zo onderuit ga als jou, dan help ik er hen ook niet mee.

Dit is wat ik wil en niemand kan me om ver praten. Ik weet dat ik het kan. En als ik verdrietig ben, dan laat ik het komen. Dat is mijn manier van verwerken. Punt

sorry hoor ik bedoelde het alleen maar goed,
wel goed dat je aan iedereen wil denken, maar denk aub ook aan jezelf.
en als jij denkt dat je het kan, moet je ook gewoon gaan werken hoor, vind het alleen maar knap van je dat je het gaat doen.
en inderdaad iedereen verwerkt het anders

lejow: dank je wel, ik bedoelde het alleen maar goed voor bitterkoekje, en inderdaad iedereen verwerkt het op eigen manier

Weet ik banjer! No hard feelings verder

veel sterkte meis!

luister goed naar jezelf en doe wat voor jou goed voelt.
xx