Mama's met niet-mama vriendinnen

Klinkt inderdaad wel logisch dat het per kind en per leeftijd en situatie verschilt. Ik bedoelde sowieso op de korte termijn, dus als het nog een baby (een peuter zou ik denk is sowieso niet zo gauw meenemen, lijkt me idd minder handig en niet leuk voor het kind) is die dan misschien nog veel slaapt, maar ook dan heb je natuurlijk wel te maken met huiligere dagen, of dat het kindje bij anderen moeilijker slaapt etc... Dan moet mijn vriendin eerst maar wat vaker naar mij komen en de eerste keer gewoon een dagdeel naar haar toe en dan maar kijken hoe het gaat. Bedankt in ieder geval voor jullie reacties!

Bedankt dames, ik zie het gelukkig hetzelfde als jullie, ik ga geen energie en tijd meer verspillen aan haar. Ik ben er echt klaar mee. nogmaals bedankt (ik dacht eerst al dat ik erg overdreven dacht, om geen tijd meer in haar te stoppen maar gelukkig vinden jullie hetzelfde)

TO, eigenlijk zijn mijn vriendschappen niet verwaterd. Ik heb 1 vriendin met een kind en de rest zonder kinderen, en dat gaat net zoals voorheen, alleen zie ik ze nu wat minder en ga ik niet meer mee uit. Ik heb het ook niet altijd over de kinderen, natuurlijk wel eens maar wat iemand al zei, als zij dat niet zouden accepteren zou het voor mij ook over zijn. Ik snap dat het voor hun niet zo leuk is als ik het altijd over de kinderen zou hebben maar het is nou eenmaal een groot onderdeel van mijn leven en als iemand daar geen interesse in zou hebben kan ik het geen vriendschap meer noemen.

*Lookie* schreef:Hoe doen jullie moeders dat? Nemen jullie de kinderen mee? Ik ga bijvoorbeeld wel eens een dagje naar een vriendin op een uur rijden van mijn huis om bij haar thuis lekker te knutselen. Kan ik dan de baby + reiswieg/kinderwagenbak meenemen, of verschilt dat per kind, of zie ik dat veel te makkelijk?

Mijn kinderen had ik op goede dagen als baby wel mee kunnen nemen, maar echt alleen de eerste maanden. Nu zou dat niet meer kunnen. Ik spreek sowieso bijna nooit af met de kinderen erbij, soms gaan ze mee maar dan gaan we ook echt iets doen wat leuk is voor de kinderen zelf.

Wow, wat een reacties, super bedankt voor jullie berichtjes! Ik ben blij dat de meeste van jullie zeggen dat de vriendschap niet veel veranderd is of juist beter is geworden! Ik heb alles gelezen, maar ik reageer even op een paar meiden!

Mijn vriendin is een erg nuchter iemand, dus ik denk dat ze geen type wordt dat alelen nog maar over kaar kinderen kan praten. Ik voorspel dat ze heel relaxed met alles om zal gaan, maar goed, het is natuurlijk een hele verandering, dus het zou ook nog wel eens heel anders uit kunnen pakken. Veel stappen enzo deed ze ook al niet meer, soms nog eens voor een verjaardag of iets als konginnedag en carnaval, wat dat betreft was er toch al een beetje een scheiding in de groep, maar dat was nooit een probleem.

Hoewel kinderen voor mij nog echt een ver-van-mijn-bed-show is, en ik dus ook wel een beetje het idee heb van 'waarom zou je dat (nu al) willen', vind ik het stiekem ook wel heel leuk om alvast verhalen en ervaringen te horen voor als ik straks zelf aan kinderen wil beginnen. Dus ik wil ook echt wel haar verhalen horen straks, maar ik wil ook nog met mijn eigen dingen bij haar terecht kunnen.

@ Susan: ik weet niet hoe ze het gaat doen met haar baan. Ze heeft ooit gezegd dat ze het niet erg zou vinden om full-time moeder te zijn, maar ik denk eigenlijk niet dat ze dat nu al zou doen. Daarbij denk dat het financiele aspect met twee kids ook wel een rol speelt. Maar het is wel een leuk idee om dan eens overdag bij haar langs te gaan!

@ Floor: ik heb alleen je eerste reactie kunnen lezen gisteren, wat een raar mens zeg! Ergens kan ik me voorstellen dat je er zelf zo over denkt, maar dat ga je toch niet zeggen tegen een goede vriendin die wel graag kinderen wilt? En haar gedachtengang slaat echt nergens op, alsof je leven over is als je kinderen hebt... ik was zelf ook wel een beetje geschokt toen mijn vriendin me zei dat ze zwanger was, maar ik zou het niet in mijn hoofd halen om zo bot erop te reageren. Ik heb eerlijk gezegd dat ik er even aan moest wennen, maar dat ik het wel helemaal geweldig voor haar vind. En daarna heb ik nog een lief kaartje gestuurd, dat ik hoopte dat ze mijn reactie goed vond en dat ze me heel veel waard is enzo.

@ Loesje: hoe kwam het dat je vriendinnen bent kwijt geraakt? Heel bot gevraagd, lag het aan jou of aan hen? Als je er niks over kwijt wil, ook prima, ik ben alleen nieuwsgierig.

@ Filoria: ik kan me inderdaad heel goed voorstellen dat de laatste tijd van de zwangerschap en de eerste tijd na geboorte erg heftig voor haar zullen zijn. Zeker met twee kinderen! Dat is natuurlijk gewoon iets waar je rekening mee kan houden. Of een keer aanbieden om op te passen, zodat zij even lekker eruit kunnen

Nogmaals heel erg bedankt voor al jullie reacties, fijn dat jullie er (bijna allemaal) positieve ervaringen mee hebben!

@Niekske

lag eigenlijk aan geen van beide kwam gewoon omdat onze levens tever uitelkaar gingen liggen zei gaan minstens 10x per jaar op vakantie en hebben geen kinderen en hebben daar ook niet echt interesse voor. Ik heb het afgelopen half jaar veel problemen gehad na mijn zwangerschap (ernstige diarree) en een baby die heel veel huilde (waarvan ik nu weet dat het door zn liesbreuk kwam)Ik praatte daardoor veel over de kleine. Ze zijn ook niet op kraambezoek geweest (naja wel na een paar maand) terwijl ze wisten dat het slecht ging met mij toen had ik al zoiets van hmmm...

In mijn vriendinnengroepje ben ik de enige met een kindje. Twee goede vriendinnen vinden niet dat ik veel ben veranderd sinds de komst van B. Natuurlijk praat ik er veel over, maar hij is niet het enige waar ik over praat. Ik heb het net als iemand hierboven mij ook gevraagd aan hen en ze zeiden van niet. Helaas heb ik ook 1 vriendin verloren doordat B. is geboren. Zij heeft letterlijk gezegd dat ze niet zit te wachten op verhalen over B. Nou.. dan weet ik genoeg, dan ben je in mijn ogen geen (goede) vriendin (meer). Dus die vriendschap is na 10 jaar over en uit.

Weet je wat ik nooit snap? Dat het zo normaal gevonden wordt om zo bot en expliciet te benoemen dat je er niet op zit te wachten dat moeders constant over hun kind praten en daar al tijdens de zwangerschap een issue van te maken. Natuurlijk is dat na een tijdje eentonig, maar het is net zo goed eentonig als mensen constant praten over hun interessante studie of de problemen op het werk of over degene op wie ze verliefd zijn of over het huis dat ze hebben gekocht. Toch gebeurt dat ook echt wel. Waar het hart van vol is daar loopt de mond van over, dat geldt écht niet alleen voor moeders. Na een tijdje gaat iemand die vol is van wat of wie dan ook echt wel weer meer over andere onderwerpen praten, maar heel in het begin zal dat misschien even niet zo zijn. Nou en? Als iemand een goede vriendin is heeft ze toch wel genoeg krediet opgebouwd om daar even doorheen te kijken en een beetje geduld te hebben tot de wereld weer wat groter is?

Nou, inderdaad Susan, ik had het niet beter kunnen verwoorden.

Niekske schreef:Dat is natuurlijk gewoon iets waar je rekening mee kan houden. Of een keer aanbieden om op te passen, zodat zij even lekker eruit kunnen

Je klinkt als een lieve vriendin! En aanbiedingen krijgen dat iemand wel op wil passen is altijd fijn. Bij 9 van de 10 mensen die dat aanbieden komt het er nooit van (omdat je al genoeg oppassen binnen je familie hebt, of omdat de dagen en tijdstippen nooit uitkomen), maar het is toch prettig om te horen dat mensen bereid zijn iets voor je te doen Andere dingen die ik heel fijn vond om te horen van vriendinnen:
- 'als je het even niet meer weet met al het babygehuil mag je me bellen hoor, ik ben er voor je'
- 'is je man vanavond niet thuis? dan kom ik wel voor je koken, kun jij even rustig aan doen'
- 'ik zou vanmiddag bij je langskomen, en ik ben nu in de supermarkt. Heb je nog boodschappen nodig?'
- 'het maakt niet uit dat je zo druk met je zoontje bent hoor, ik vind het allang leuk om je te zien'

Susan: ik ben het ook met jou eens dat dat vreemd is. Als een vriendin bijvoorbeeld besluit een huis te gaan kopen, zou het niet in je hoofd opkomen om bij voorbaat al te zeggen: 'als je nu de komende maanden alleen maar over huizen gaat praten word ik gek hoor!'. En als een vriendin het weer aanmaakt met haar ex, ga je niet zeggen: 'als je het blijft hebben over die knipperlichtrelatie van je heb ik geen zin meer om je te zien'.
Dat voorbarige wordt blijkbaar wel geaccepteerd als het om een zwangerschap gaat. Misschien omdat een kind blijvend is. Een verhuizing/afstuderen/relatie kan in een paar maanden over zijn. Een zwangerschap duurt altijd 9 maanden en daarna heb je de rest van je leven een kind. Dat is toch iets anders dan een tijdelijke situatie zoals een verhuizing.

Hier is het grotendeels andersom, ik ben ( helaas ) een niet-mama met veel mama vriendinnen en kennissen. Het verschilt heel erg per vriendin hoe ze er meer omgaan tegen over mij en in zijn algemeenheid.

Zo is er 1 vriendin met 2 kindjes, die eigenlijk sinds de geboorte van haar eerste ( hij wordt deze zomer 4 ) vooral heel erg op haar kinderen gericht is. Ze werkt 2 dagen en volgt een studie, en ik merk dat ze meer of eigenlijk alleen nog maar met mensen optrekt die ook kinderen hebben. Ze heeft haar prioriteiten duidelijk verlegd. Jammer, maar ik heb het geaccepteerd inmiddels.

Vriendin 2 is afgelopen zomer van haar eerste bevallen, en die spreek ik net zoveel als voorheen. Ze vraagt ook hoe het met mij is, heeft het niet alleen maar over haar zoontje. Daar voel ik weinig verandering bij en ik ga leuk met haar om.

Vriendin 3 is nét bevallen, dus daar kan ik nog niet veel over zeggen. Maar ik vermoed dat dat ook wel blijft zoals voorheen. Ik zag haar toch al heel weinig, en ik ga er van uit dat wanneer we elkaar wel zien ze niet alleen over haar kind zal praten.

De laatste en 4e vriendin die hier bij hoort ( we vormden samen lange tijd een echte groep van 5 ) spreek ik voorlopig niet meer. Ze was mijn beste vriendin, maar het is even beter zo. Ze heeft geen kindje(s) maar wel een vriend sinds 2 jaar die ik helaas nooit heb leren kennen. Ik moest zelfs via via horen dat het offcieël is nu, via mijn vriend die haar vader sprak. Dus die vriendschap is door een relatie stukgelopen.

Giacomo is ook een vriendin van mij, met een kindje, maar met haar bepraat ik alles, voornamelijk via sms haha. Dat deden we ook al voordat haar zoontje er was. In dat opzicht is er niks veranderd, op 2 dikke ruzies na Maar dat is gelukkig overgewaait.

Wel valt het me op dat nu mijn vriend en ik 3,5 jaar bezig zijn, er niemand meer vraagt naar hoe het gaat met het zwanger worden. De laatste actieve poging met hormonen spuiten was eind 2010 en niemand vroeg ernaar. Gelukkig zijn er genoeg meiden waar ik dat wel bij kwijt kan. Vooral Giacomo, mijn moeder, en wat andere meiden hier van het forum.

Verder hoop ik, dat als ik moeder word/ben, ook nog oog voor mijn vriendinnen heb en niet alleen maar bezig ben met of praat over mijn kind.

_Nera_ schreef:In mijn vriendinnengroepje ben ik de enige met een kindje. Twee goede vriendinnen vinden niet dat ik veel ben veranderd sinds de komst van B. Natuurlijk praat ik er veel over, maar hij is niet het enige waar ik over praat. Ik heb het net als iemand hierboven mij ook gevraagd aan hen en ze zeiden van niet. Helaas heb ik ook 1 vriendin verloren doordat B. is geboren. Zij heeft letterlijk gezegd dat ze niet zit te wachten op verhalen over B. Nou.. dan weet ik genoeg, dan ben je in mijn ogen geen (goede) vriendin (meer). Dus die vriendschap is na 10 jaar over en uit.

Ook lekker grof, om zoiets te zeggen. Dan kan je maar beter besluiten een punt achter de vriendschap te zetten idd. Het zou niet in me opkomen om zoiets te denken, en al helemaal niet om te zeggen.

Als ik vind dat iemand echt teveel over haar kind praat, zou ik eens misschien een hintje geven. Maar wat Susan al zei, dat geld ook voor iemand die volop in de studieboeken zit, een drukke baan heeft, een nieuw huis... etc. Logisch dat je er veel over wil praten! Maar om op voorhand al zoiets te gaan roepen.. Dan heb je echt niet begrepen hoe het werkt.