Dat ik me ooit zo zou voelen..

Ik heb werkelijk de behoefte om mijn kind in de box te zetten en de deur uit te lopen...

Hij is al een week of 3 onmogelijk.. Boos, huilen, schreeuwen, jengelen.. Bij me zitten is niet goed, samen spelen is niet goed, alleen spelen is niet goed, wandelen is niet goed, in de auto is niet goed. Het enige dat hij roept is: ETUH!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! en hij krijgt echt genoeg, meer dan genoeg zelfs!!! en ik WEIGER om iedere keer als hij ETUH roept hem eten te geven...

En hij mag dan pas een jaar zijn, hij weet DONDERSGOED wat dat woordje 'eten' betekent... hij wordt ook pas echt rustig als hij wat krijgt.... om vervolgens na 5 minuten wéér te beginnen met schreeuwen.. Extra drinken, een speen... niks helpt!

Ik voel me vreselijk slecht dat ik hem 't liefst nu bij een ander zou dumpen en zou zeggen: HAVE FUN MET HEM!

Ik wéét het gewoon niet meer. Heb al zóveel dingen geprobeerd en trucjes uit de kast getrokken. Maar nu is het gewoon op. Batterij is leeg en ik wil dit niet meer! Ik heb voor zometeen al bedacht: als mijn man thuis komt wens ik hem even veel plezier en ga ik stuk lopen. Weg, zodat dat stemmetje en dat woordje EVEN niet meer te horen...

Ik moest dit gewoon even kwijt... (en besef me ook wel dat er mensen zijn die dit al veel langer hebben of nog erger... )

Hmmm, dat is lastig ja.
hoe oud is hij nu precies?

Is er geen sprong?

Heel vervelend.
Ik heb niet echt tips, en de dooddoener "het gaat over" heb je ook niks aan.

Dat ff weg gaan gewoon doen!

ik heb er zelf (nog) geen ervaring mee, maar ik denk dat iedereen wel eens op zo'n punt komt. Voel je er niet schuldig over en geniet van je wandelingetje!

Hmm.. dat klinkt inderdaad niet leuk! Kan me voorstellen dat je er na een tijdje meer dan genoeg van hebt.
Hopelijk gaat het gauw over zoals de meeste fases, maar tot die tijd wens ik je veel succes

Dat is vreselijk vermoeiend. En anderen zullen vast kinderen hebben die nog meer energie eisen maar daar gaat het nu niet om. JIJ bent nu op en het is goed dat je dat van jezelf signaleerd want dan kun je er iets mee.
Ga inderdaad lekker iets voor jezelf doen, al is het maar een stuk wandelen, of lekker naar de bios met een vriendin ofzo.

Ik herken het hoor, mijn zoontje zit midden in de peuter pubertijd en is heeeeeeeeeeeeeel lang van adem. Net lag hij ook weer midden op straat en heeft eenmaal thuis nog een half uur lopen schreeuwen, huilen en krijsen. Na een lange dag is dat dan teveel en dan hoef je je echt niet schuldig te voelen dat je even weg wilt. Ik denk dat elke moeder dit gevoel wel herkend.

*ik heb nog niet op verzenden en driftbui 2 is begonnen en mijn man smst net dat hij later is..... zucht.... was het maar 19 uur*

Dat is inderdaad heel vervelend, Ezra heeft ook van die periodes gehad dat hij alleen maar boos was en niets was goed genoeg.

Begrijpelijk dat je hem niet elke keer iets te eten geeft. Sowieso heb ik het idee dat hij ook niet per se honger heeft en dat 'eten' voor hem een bredere betekenis heeft dan eten op zich, hij heeft natuurlijk nog niet zo'n uitgebreide vocabulaire, hij zal iets bedoelen wat hij op de een of andere manier koppelt aan eten. Bij kinderen die nog niet echt heel veel praten is het soms ook niet helemaal duidelijk wat ze nou eigenlijk willen.

Ik ga er wel even de dooddoener 'gaat vanzelf weer over' ingooien. Mijn dochter en ik denk bijna alle kinderen zijn wel een met vlagen strontvervelend. Wie weet wordt hij morgen wakker en is alles plotsklaps weer bij het oude, want zo snel kan het gaan.

Ik heb het de eerste 3 maanden met ons dochtertje gehad. Dan niet eten eten eten, maar ze huilde werkelijk waar de hele dag. Ze is toen helemaal nagekeken maar was niets te zien.
Ook waren de nachten t/m 3,5 maand verschrikkelijk, ik mocht er gemiddeld 12x uit. Ik kreeg steeds vaker van die momenten zoals jij hebt...... Echt vreselijk. Ik zat er een keer zooo doorheen dat ik toen mijn schoonmoeder heb gebeld en heb ik haar daar een middag heen gebracht en heb ik de hele middag op bed gelegen! Ik heb vaker van die momenten gehad en kon ik haar gelukkig even wegbrengen. Ik had zoveel slaap tekort en dan ook de hele dag zo'n huilende baby bij je.

Ineens begon het huilen een stuk minder te worden en nu is ze een super vrolijk meisje!! De nachten zijn nog niet super ( gem. 2x uit ) maar is al een stuk minder als in het begin! Ik hou zoveel van dit kleine mensje!!

Thanks voor al jullie reacties! Ik heb niet eerder kunnen reageren omdat hij mijn aandacht weer opeiste doordat hij in een kwaad moment zich weer eens achterover gooide en boink.. met z'n koppie tegen de hoek van de muur... sja, dat doet pijn natuurlijk... (en dus ff troosten).

Ik weet even niet meer wie het zei: natuurlijk heeft ieder kind deze vlagen, maar deze vlaag duurt nu al drie weken en ik zou willen dat hij morgen weer vrolijk op stond!

Het is zoals iemand al zei mij nu gewoon even te veel...

Net even heerlijk gedouched in plaats van wandelen, maar even m'n eigen ding doen en niet op hem hoeven te letten (en daarbij gewoon heerlijk een muziekje aan hebben staan) was al heel fijn.
Nu slaapt hij, gelukkig heel vlot, en ligt in lekker met de laptop in bend..

Fijn om te lezen dat de meesten van jullie kunnen begrijpen hoe ik me voelde! *ben ik stiekem toch geen ontaarde moeder*

Liefs,

SE

zooooo herkenbaar........

Ik herken het ook. Ik had het ook vooral die eerste maanden, vond het helemaal niet zo leuk als iedereen altijd zo. R huilde veel, sliep heeeeeeeeeel weinig en daarbovenop was mijn man ernstig ziek en stond ik er vrijwel helemaal alleen voor.

Nu heeft hij af en toe zo'n dag dat ik denk grrr wat is er met je, ik vrees een voorbode vd peuterpuberteit??? Wanneer hij zijn zin niet krijgt gaat hij op de grond liggen, hoofdje tussen zijn handjes en huilen maar..... Helaas voor hem negeer ik hem dan even en is het binnen een paar minuutjes weer klaar.
Vandaag weigerde meneer te eten als we het deden, nee hij wil alles ZELF doen. En een drama dat hij ervan maakt als ik de lepel pakte. Heb zijn bordje voor hem neer gezet en zei nou dan zoek het maar ff uit En meneer at dus zijn hele bordje leeg.........

Maar de allerallermeeste dagen is het het leukste liefste en makkelijkste mannetje vd wereld;) Die andere dagen is hij ook lief etc maar dan net wat minder;)

Oh, hier hebben we die fase ook gehad om en nabij een jaar. Hij wilde niet slapen en was strontvervelend. Probeer vol te houden en je kindje af en toe weg brengen helpt ook wel, dan kun jij even bijtanken cliché maar waar: het gaat over!

Wat vervelend SparklingEyes!

Heel goed dat je even bent gaan douchen inderdaad. Zie je ook een mogelijkheid om binnenkort wat langer van huis te kunnen zijn? Een keer een weekendje weg ofzo? Zoiets kan echt heeeeeerlijk zijn als je al een paar weken op je tenen loopt.

Verder vond ik het zelf altijd erg prettig om te bellen met mensen die ervaring hebben met dit soort dingen. Mijn eigen moeder, mijn schoonmoeder, andere mama's. En ik heb ook wel gebeld tijdens het telefonisch spreekuur van de huisarts of van het consultatiebureau, met de vraag 'is dit normaal', om toch even te worden gerustgesteld.

Ik heb trouwens nog geen moeder gesproken die dit soort moment NIET heeft gehad. En we zijn er allemaal weer bovenop gekomen! Maar als je er middenin zit is het echt klote

Oja als laatste tip: als je merkt dat je emmer begint over te lopen, zet je zoontje dan in de box/in bed/in de stoel en loop weg om even op adem te komen. Eet/drink iets, bel met iemand, of ga gewoon even op bed liggen ofzo. Dan kun je daarna weer met nieuwe energie naar je zoontje toe.

Als je je zoontje in bed of in de box doet en even wegloopt, kun je ook rustig even oordopjes indoen of een liedje luisteren op je mp3 hoor. Hoef je even vijf minuten geen gekrijs aan te horen.

L heeft ook weer net zo'n fase achter de rug, sinds vorige week donderdag zijn zn twee hoektandjes onder door, en sindsdien is hij weer gezellig. En daar ben ik heeeeeel blij mee, want mijn man is deze week op vakantie dus sta er alleen voor. En ik kneep em van te voren behoorlijk, ik word ook altijd snel gestresst/geiiriteerd/shagrijnig van een zeurende dreumes. Maar gelukkig is ie dus gezellig, hoera!

Dit gaat misschien heel stom klinken, maar morgen en overmorgen gaat hij naar het dagverblijf, omdat ik twee bezoeken heb in het ziekenhuis... Normaal moet hij daar ook heen, maar dan werk ik. Morgen en donderdag dus niet.

Even 'gebruik' maken van de situatie en rust nemen...

Binnenkort ook 2.5 week vakantie, dus dat bijtanken komt wel.

maar voelde me zó schuldig.. Ik wilde wel even weglopen, maar ik was zó bang dat ik daardoor een slechte moeder ben... een muziekje luisteren of oordopjes durf ik niet, want hij is een keer bijna gestikt tijdens het schreeuwen en als de babyfoon bijv, niet aan had gestaan, had ik dat niet gehoord...

Oh erg is dat he? Ik had het afgelopen zondag nog, ben ook even op de trap gaan zitten om tot rust te komen, was echt zo boos dat ik even bij hem weg moest. Gelukkig heb ik een vriendin en die kan ik alles zeggen, en dan ben ik de kwaadheid ook zo kwijt. Ik voel mij ook altijd ontzettend schuldig maar volgens mij hoeft dat niet hoor, iedere moeder heeft wel eens zo'n momentje.

Echt heel herkenbaar inderdaad... Ik heb laatst m'n moeder gebeld toen ik het zooo zat was en gezegd 'ik kom hem NU brengen'.. zonder te vragen of ze thuis was o.i.d., maar dat was ze toevallig wel. Ik heb hem weggebracht en ben twee uurtjes gewoon even zelf wat gaan doen in huis. En ik voelde me ook echt schuldig.. dat ik hem echt 'gedumpt' had, maar toch was het even goed.

Herkenbaar hoor! Sterkte ermee! Het gaat echt over....

Herkenbaar hoor! Sterkte ermee! Het gaat echt over....
+1

ik had vandaag zo'n moment onze zoon heeft maanden lang gehuild omdat hij een liesbreuk had nu ging het even goed met hem maar de laaste week is het weer aan de gang hij heeft bultjes lijkt wel gordelroos en krijst de hele dag. ik werd er ook gek van en ben net even met de hond gaan lopen en had hem bij mijn man op schoot gezet

Misschien heb je hier iets aan?

http://www.kinderinfo.nl/artikelen/artikel-ontwikkeling-psychologie-peuterpuberteit-peuter.html