Een corrigerende tik, moet dat kunnen?

Eline schreef:

Razz_ schreef:Als mijn zoon na 2 waarschuwingen en een paar minuten in de hoek nog niet luistert denk ik wel dat ik een tik uitdeel op z'n handen bijvoorbeeld (nooit in het gezicht !) En volgens mij word ik ook zo'n orentrek moeder

Als mijn moeder vroeger boos werd rende m'n broertje met z'n handen over zn oren weg
Wij kregen vroeger ook wel eens een tik, maar nooit onterecht. We hebben er niets van gekregen en ik zou m'n kinderen precies hetzelfde willen opvoeden!

Serieus, aan de oren van je kinderen trekken? Waarom? Daar leren ze echt niks van lijkt me. Behalve dat mama boos is en je dan pijn doet.

Tea-Leaf schreef:

Eline schreef:

Razz_ schreef:Als mijn zoon na 2 waarschuwingen en een paar minuten in de hoek nog niet luistert denk ik wel dat ik een tik uitdeel op z'n handen bijvoorbeeld (nooit in het gezicht !) En volgens mij word ik ook zo'n orentrek moeder

Als mijn moeder vroeger boos werd rende m'n broertje met z'n handen over zn oren weg
Wij kregen vroeger ook wel eens een tik, maar nooit onterecht. We hebben er niets van gekregen en ik zou m'n kinderen precies hetzelfde willen opvoeden!

Serieus, aan de oren van je kinderen trekken? Waarom? Daar leren ze echt niks van lijkt me. Behalve dat mama boos is en je dan pijn doet.

Het is niet dat zijn oren er half afgetrokken werden ofzo hoor, maar op een gegeven moment was het gewoon genoeg en in de hoek zetten ging bij hem niet werken. Hij heeft er niets aan overgehouden en zegt zelf ook dat hij zijn kinderen hetzelfde zou opvoeden. Ik vind trouwens wel dat je een tik meer moet geven voor 'de schrik' en absoluut niet om je kind pijn te doen!

Ezra heeft een fase gehad waarin hij continu keihard aan mijn haar trok, al zijn nagels in mijn gezicht zette, enzovoort. In die tijd heeft hij wel eens een tik op zijn handje gehad. Een pak voor de broek doe ik niet aan, slaan tegen het hoofd of in het gezicht al helemaal niet.

Ik wil er in principe geen voorstander van zijn, maar als ik soms zie hoe verwend en irritant kinderen tegenwoordig soms kunnen zijn vraag ik me wel eens af of het niet gewoon een keer nodig is.
Als ik bijvoorbeeld aan het winkelen ben en ik zie kinderen van 5 tot 10 jaar aan apparatuur van honderde euro's klungelen, waarvan ouders meestal niet eens wat zeggen... dan denk ik; waar is de opvoeding?
Bij mij was het gewoon 1 keer waarschuwen, twee keer misschien nog waarschuwen, derde keer een tik op je jatten en mee de winkel uit. Ik heb zelf nog een keer mee gemaakt dat een wild vreemd kind mij begon te meppen terwijl ik met zijn ouders aan het praten was, gewoon compleet uit het niets begon hij me in mijn buik te stompen. En die ouders deden gewoon NIETS.

Het kind had echt niet lang door moeten gaan, anders kreeg ie toch een opzodemieter van me...

Maar ja, het is wel algemeen bekend dat je het nooit goed kan doen met een lastig kind in de winkel. Als je je kind laat brullen krijg je commentaar, want daar hebben andere mensen last van, als je je kind zijn zin geeft krijg je commentaar, want dan kan je niet opvoeden, als je je kind brullend onder je arm mee de winkel uit neemt dan doe je het niet goed, want dan heb je kennelijk een kind gecreëerd met wie je niet eens even een winkel in kan, geef je je kind een corrigerende tik, dan doe je het niet goed, want een kind sláán, dat doe je niet.

Je moet denk ik wel pedagogiek op Zweinstein hebben gestudeerd om in zo'n geval de hele goegemeente tevreden te stellen.

Dromertje schreef:het enige moment waarbij ik me kan voorstellen dat ik mijn dochter een tik geef, is wanneer ze naar een heet theeglas zou rijken bijvoorbeeld, anders niet. Ik vind slaan respectloos en kinderen hoor je met respect op te voeden.

Sorry maar dit komt echt over alsof de mensen die hun kind wel is een tik geven hun kinderen zonder respect opvoeden. Dat is echt onzin. Als mijn kinderen in de keuken aan het klieren zijn terwijl ik sta te koken en ik waarschuuw ze een paar keer dan is het toch echt dat ik hun alle 2 met mijn handen tegen hun achterhoofd de keuken uit bonjour.
Het is trouwens meer duwen dan een tik maar goed.

Ik vind in principe van niet maar ik kan me wel goed voorstellen dat het heel soms gebeurt. Dan heb ik het over een tik en dus niet over een pak slaag. Nooit met de bedoeling om het kind pijn te doen én altijd met een uitleg over wat er niet goed ging.

Tussen slaan en een tik zit héél veel verschil voor mij.

mijn moeder vertelde laatst (ik weet het niet meer), dat ik een jaar of 3 was, en alleen maar lag te krijsen in bed. ik had een schone luier, had gegeten, was niet ziek, maar liep gewoon te krijsen om het krijsen. toen heeft ze de kraan aangezet en me 1 seconde even snel met mijn hoofd een beetje onder de koude kraan gehouden, werrkte super, heb het daarna nooit meer gedaan haha.

en ja ik kreeg ook wel eens een tik op mijn vingers of werd wel eens bij ijn bovenarm vastgepakt, maar niet hard ofzo. ik vind ook wel dat dat moet kunnen, maar het is wel de allerlaatste manier van corrigeren die ik zou toepassen bij mn kinderen.

Ik heb het nooit gehad toen ik klein was, wel straf, maar niet een tik oid, zelf zou ik dat ook niet willen doen. Maar ik kan begrijpen dat er situaties zijn dat het gebeurd. Ik heb wel een oppaskind bij de arm gegrepen en stevig vastgehouden omdat hij bijna de straat op rende, en toen kneep ik hem per ongeluk, omdat ik schrok, en dat vond ik al erg.

I kheb dan nog wel geen kinderen, maar snap soms niet de hele ophef die er over de corigerende tik wordt gemaakt.
Ik heb vroeger oo wel eens een tik achte m'n kont gehad of aan m'n arm gepakt. Ik wist dan wel dat ik goed fout zat, en mijn ouders gebruikte het ook niet vaak hoor, alleen als ik echt 'stout' was.
Mijn tante die praat ook met haar kinderen, zus en zo, en nooit echt straffen gegeven en die kinderen zijn me toch een stel etterbakken! Volgens mij is er niks mis met een beetje gezag. Dan kan dat waarschijnlijk ook grotendeels zonder tik, maar een tik vind ik dan nog heel anders dan mishandeling.

Het is wel eens gebeurd, maar meer uit reflex. Net zo'n situatie als die van Arden. Maar in principe doe ik het niet. Als hij niet mag slaan, mag ik ook niet slaan. En sowieso vind ik niet dat ik het recht heb om hem pijn te doen.

SleepingBeauty schreef:I kheb dan nog wel geen kinderen, maar snap soms niet de hele ophef die er over de corigerende tik wordt gemaakt.
Ik heb vroeger oo wel eens een tik achte m'n kont gehad of aan m'n arm gepakt. Ik wist dan wel dat ik goed fout zat, en mijn ouders gebruikte het ook niet vaak hoor, alleen als ik echt 'stout' was.
Mijn tante die praat ook met haar kinderen, zus en zo, en nooit echt straffen gegeven en die kinderen zijn me toch een stel etterbakken! Volgens mij is er niks mis met een beetje gezag. Dan kan dat waarschijnlijk ook grotendeels zonder tik, maar een tik vind ik dan nog heel anders dan mishandeling.

Misschien waren die kinderen ook wel etterbakken geworden als ze wel af en toe een tik hadden gekregen, weet jij veel. Een zo'n voorbeeld zegt natuurlijk niet zoveel.

*Marietje* schreef:mijn moeder vertelde laatst (ik weet het niet meer), dat ik een jaar of 3 was, en alleen maar lag te krijsen in bed. ik had een schone luier, had gegeten, was niet ziek, maar liep gewoon te krijsen om het krijsen. toen heeft ze de kraan aangezet en me 1 seconde even snel met mijn hoofd een beetje onder de koude kraan gehouden, werrkte super, heb het daarna nooit meer gedaan haha.

Haha, die heb ik ook meegemaakt. Ik was zo aan´t krijsen om niks, maar kon blijkbaar niet meer stoppen. Toen heeft mijn moeder me met kleren en al onder de koude douche gezet. Was zo over . Ik geef ´r groot gelijk, kan me voorstellen dat ik redelijk onhandelbaar was.

Ik moest als klein kind soms ook aan m'n kinderstoeltuigje, jullie ook? Ik weet niet hoe vaak ze het deed, maar vooral bij het winkelen kreeg ik 'm om geloof ik, omdat ik constant verdween. Kan het me niet meer herinneren, waarschijnlijk was het maar voor even, maar ik vond het wel een briljant idee.

Bij mijn kids zal ik altijd eerst woordelijk de grenzen aangeven. Billenkoek ben ik niet voor, maar tikken op de vingers en stevig bij de arm pakken wel.

Ik denk dat de motieven het verschil maken. Je moet het nooit uit onmacht, kwaadheid of frustratie doen. Ik vind bv. Mamsie's aanpak van G. heel slim en lekker praktisch. En als een wat ouder kind mij slaat, zal ik hem/haar duidelijk maken hoe dat ongeveer voelt :-). Of als hij/zij zichzelf in gevaar brengt. Ik blijf niet zeggen 'pas op, daar mag je niet aan zitten'.

Susan schreef:Maar ja, het is wel algemeen bekend dat je het nooit goed kan doen met een lastig kind in de winkel. Als je je kind laat brullen krijg je commentaar, want daar hebben andere mensen last van, als je je kind zijn zin geeft krijg je commentaar, want dan kan je niet opvoeden, als je je kind brullend onder je arm mee de winkel uit neemt dan doe je het niet goed, want dan heb je kennelijk een kind gecreëerd met wie je niet eens even een winkel in kan, geef je je kind een corrigerende tik, dan doe je het niet goed, want een kind sláán, dat doe je niet.

Deze situatie lijkt me inderdaad ontzettend moeilijk. Ik zou ook echt niet weten hoe ik dat aan moet pakken. Tot nu toe ga ik grappen maken als kinderen huilen. "Ga je nou huilen?? Slaan ook nog? Hahaha, wat doe jij gek zeg." Stilte, beteuterd kijken. "Zo en dan mag jij nu iets voor me doen. Zie je dat pak melk daar? Dat mag jij pakken, toe maar." Hup, over. Maar bij je eigen kinderen lukt dat nóóit!

Mamsie schreef:Dan ben ik een echte mishandelaar. haha ik heb V een keer met zn voeten 1 sec in de sneeuw gezet. Hij was een onmogelijke slaper en alles maar dan ook alles boeide hem niet en toen ik na weken lang elke avond 20 x naar boven kon was ik het beu. Ik heb hem onder mijn arm gepakt en gezegd zo als jij niet wil slapen mag je buiten staan en daar gaan slapen. Er lag sneeuw en toen heb ik hem terwijl hij onder mijn arm hing 2 voeten in de sneeuw gezet. Hij trok meteen zn voeten op en zei: "okeee ik ga slapen!"
Hij is voorlopig niet meer uit zn bed gekomen.

Zo wilde ik vroeger niet weg bij een vriendje. Ik kon maar 1 manier bedenken en dat is me helemaal uitkleden (en uiteraard al de nodige tijd vervelend doen). Mijn moeder was toen zo boos dat ze me in hemd en onderbroek achterop de fiets mee naar huis heeft genomen (2 straten verderop). En ja.. het was winter (wel boven 0).

thuis voelde ze zich enorm schuldig en kreeg ik een heerlijke warme douche... maar ik heb het nooit weer gedaan!

Ik ben vroeger zelf mishandeld door mijn vader, en zal dan ook nooit of te nimmer mijn kind slaan, zelfs geen corrigerende tik, er zijn genoeg andere methodes om een kind te "straffen".

Ik voedt mijn kind zeker met respect op, en als ik hem een tik geef of wat hardhandiger aanpak, leg ik uit waarom ik dat uiteindelijk heb gedaan. Omdat ik inderdaad ook maar een mens ben, ik heb heel veel geduld, kan heel vaak iets verzinnen zodat het allemaal weer gezellig word, maar soms niet. En dan kan hij net zo lang doorgaan tot hij een tik krijgt of dat ik hem goed vastpak zodat hij mij aankijkt als ik hem waarschuw. En zodra ik dat heb uitgelegd waarom mama ook eens boos word dan snapt hij dat ook. Lijk mij niet dat hij daar een trauma aan over houdt.

VeryCherry schreef:Als je kind iets heeft gedaan waarvoor hij straf heeft gehad, worden jullie dan ook bewust weer vriendjes met elkaar? Dat doe ik wel met mijn zoontje, om het weer af te sluiten en weer over te gaan tot de orde van de dag.

Jaa zeker, altijd goedmaken en uitpraten.

VeryCherry schreef:Uhu, ik vind dat echt belangrijk. We zeggen ook altijd tegen elkaar "zullen we dan nu weer vriendjes worden?"

Dat zeg ik tegen mijn vriend.

Ik heb vroeger vaak een tik gehad zonder dat ik wist waarvoor. Dat was echt niet leuk. Ik vind dat je je kind niet hoeft te slaan, er zijn ook andere manieren om iets op te lossen.

VeryCherry schreef:Uhu, ik vind dat echt belangrijk. We zeggen ook altijd tegen elkaar "zullen we dan nu weer vriendjes worden?"

Dat zeg ik ook idd. Ik praat het ook uit ook al is hij nog wat te jong daarvoor. Daarom leg ik zo'n tik ook altijd uit.