Re: Een corrigerende tik, moet dat kunnen?

Pien di 5 apr 2011 - 23:30

Caribbeanlover schreef:
Liadan schreef:Ik geef mijn dochter geen corrigerende tik, ik vind dat zelf nooit kunnen en zou het dus ook niet doen.
Ik vind dat je met een tik niks op lost en met een tik zelf gedrag laat zien dat je bij je kind niet wilt zien.
Ik geef trouwens ook niet liever straf, straf krijgt ze ook niet als ze iets doet. Als ze iets doet wat ik niet leuk vind dan leg ik dat aan haar uit, ik zet haar ook niet in de hoek of apart.

Straf lijkt mij sowieso beter, want dan leert ze eerder wat af lijkt me. In de hoek zetten waar ze vervolgens meer uit kan lopen schiet ook niet veel op.

zeg jij CBL, die nog niet eens weet hoe ze met een hond om moet gaan... :shock:

VeryCherry di 5 apr 2011 - 23:32

Mijn zoontje is ook niet gevoelig voor in de gang in de hoek staan en zo, alleen op niet buiten spelen voor een middag kan je hem 'pakken'

Gast di 5 apr 2011 - 23:36

Ik geef mijn dochter geen corrigerende tikken, maar ze heeft dan ook nog nooit heel erge dingen uitgehaald. Ik heb een keer gezien bij de beek dat een kind jonge eendjes aan het doodgooien was met stenen. Mijn handen jeukten, ik had hem bijna een verschrikkelijke draai om zijn oren gegeven. Ik kan me voorstellen dat als mijn dochter ooit zoiets zou doen (kan ik me niet voorstellen, want respect voor mensen en dieren is iets dat we haar van jongs af aan hebben meegegeven), ik een corrigerende tik uit zou delen, om heel duidelijk te maken dat dat nooit meer gaar gebeuren.

Mari di 5 apr 2011 - 23:38

Lavendel schreef:Corrigende tik weet ik niet maar ik vind zeker wel dat je je eigen kinderen goed mag aanpakken. Mijn moeder greep ons vroeger altijd goed bij de bovenarm nou die voelde je wel haha en ik heb er geen geestelijke problemen aan over gehouden

+1

Sweety di 5 apr 2011 - 23:39

Ik kreeg vroeger ook weleens billenkoek hoor. Of als ik vervelend was pakte me moeder bij mijn bovenarm beet en zette me in mijn kamer. Ik denk dat als ik kinderen zou hebben en ze zouden na 2 waarschuwingen nog niet luisteren en in de hoek zetten ook niet helpt dat ze dan wel een tik op de billen of handen kunnen verwachten. Nooit in het gezicht!

VeryCherry di 5 apr 2011 - 23:40

N. was pas buiten aan het spelen met een vriendje en toen kwamen ze een paar keer aan de deur om te zeggen dat een grote jongen hun lastig viel. Na een paar keer gezegd te hebben dat ze dan maar iets verderop moesten spelen ben ik maar meegegaan. Die jongen was twaalf en zei dat mijn zoontje en het vriendje stoer aan het doen waren en brutaal. Nou, mijn mond viel er spontaan van open. Ik zei dat hij dan zelf maar zo stoer moest zijn om ze met rust te laten en dat kinderen tegen elkaar nooit brutaal kunnen doen. Begon hij dat hij zijn familie erbij zou roepen en weet ik veel wat en dat hij me zou slaan enzo. Toen heb ik maar gezegd dat als hij alleen maar naar me knipoogde ik zou tengels zou breken ten overstaan van zijn familie. Wat denkt hij wel. Hij valt mijn zoontje nu trouwens nooit meer lastig.

rapa nui di 5 apr 2011 - 23:43

Lavendel schreef:Het ligt dan meer aan de ouders denk ik. Als ik een 'tik' kreeg of bij mijn arm gegrepen werd dan had ik ook wel echt iets gedaan.
In de hoek staan of op de trap zitten dat soort straffen daar deden we dan weer niet aan, denk ook niet dat ik die later zal gaan gebruiken.

Mee eens.

Ik kreeg vroeger ook wel eens een pak voor mijn billen of een flinke knijp in mijn bovenarm maar dat was dan ook eigenlijk altijd in die gevallen dan ik ook echt wel wist waarom en dat ik goed fout zat. En dan deed ik het voorlopig ook echt niet weer. Dus in die gevallen zou ik het misschien zelf ook wel doen. Ik heb er absoluut niets van over gehouden en was ook echt een uitzondering.

Gast di 5 apr 2011 - 23:51

Het is hier een paar keer voorgekomen dat ik mijn zoontje een tik heb gegeven. En dat is niet iets wat ik wil of goedkeur. Het was alle keren op een moment dat hij mij pijn deed, de laatste keer gaf hij me een enorme ruk aan mn haren, 1x schopte hij me met 2 hakken in mn gezicht. Als zoiets gebeurt en ik reageer op die manier, waar ik zelf dus eigenlijk niet achtersta, dan leg ik het hem altijd uit, ook al is het niet te rechtvaardigen. Maar ik ben ook maar een mens. Straffen doen we hier door ze in de gang te zetten maar dat komt niet zo vaak voor. Als ze ruzie hebben moeten ze het goedmaken door een knuffel en een kus, als ze iets anders doen wat niet mag probeer ik ze af te leiden en waarschuw 3x en dan gaan ze in de gang maar zo vaak komt het meestal niet, en als ik ze ga aankleden en ze komen bijv niet of ze blijven wegrennen tel ik tot drie en als ze dan niet luisteren gaan ze ook in de gang. Maar meestal zijn zulke dingen maar 1x nodig en dan gebeurt dat weer weken niet.

Tania di 5 apr 2011 - 23:53

Nee, ik ga mijn kinderen niet slaan. Uiteraard zijn er grenzen maar naar mijn mening kun je die ook aangeven zonder te slaan.

Minx wo 6 apr 2011 - 0:19

@ VC eigenlijk is het jammer dat hij alleen op die manier te straffen is. Als ik zie hoeveel wij vroeger speelden en hoe weinig mijn neefjes en nichtjes dat doen door die stomme computers.

Gast wo 6 apr 2011 - 0:41

Ik geef ook geen tik. In ieder geval is het nog niet nodig geweest als middel om te straffen.
Wat me wel is gebeurd, is dat hij mij pijn deed en ik uit reflex een tik heb terug gegeven.
Hier voelde ik me behoorlijk naar om daarna.

Op dit moment werkt het in de hoek zetten wel hier heel goed dus houden we dat maar even aan.

Jeanette wo 6 apr 2011 - 0:44

Lavendel schreef:Corrigende tik weet ik niet maar ik vind zeker wel dat je je eigen kinderen goed mag aanpakken. Mijn moeder greep ons vroeger altijd goed bij de bovenarm nou die voelde je wel haha en ik heb er geen geestelijke problemen aan over gehouden

+1

Gast wo 6 apr 2011 - 1:18

Arden schreef:Het is hier een paar keer voorgekomen dat ik mijn zoontje een tik heb gegeven. En dat is niet iets wat ik wil of goedkeur. Het was alle keren op een moment dat hij mij pijn deed, de laatste keer gaf hij me een enorme ruk aan mn haren, 1x schopte hij me met 2 hakken in mn gezicht. Als zoiets gebeurt en ik reageer op die manier, waar ik zelf dus eigenlijk niet achtersta, dan leg ik het hem altijd uit, ook al is het niet te rechtvaardigen. Maar ik ben ook maar een mens. Straffen doen we hier door ze in de gang te zetten maar dat komt niet zo vaak voor. Als ze ruzie hebben moeten ze het goedmaken door een knuffel en een kus, als ze iets anders doen wat niet mag probeer ik ze af te leiden en waarschuw 3x en dan gaan ze in de gang maar zo vaak komt het meestal niet, en als ik ze ga aankleden en ze komen bijv niet of ze blijven wegrennen tel ik tot drie en als ze dan niet luisteren gaan ze ook in de gang. Maar meestal zijn zulke dingen maar 1x nodig en dan gebeurt dat weer weken niet.

Als mijn kind me in het gezicht schopt krijgt 'ie hem ook van me hoor. Leert hij/zij het meteen af.

VeryCherry wo 6 apr 2011 - 1:29

Fairytale schreef:@ VC eigenlijk is het jammer dat hij alleen op die manier te straffen is. Als ik zie hoeveel wij vroeger speelden en hoe weinig mijn neefjes en nichtjes dat doen door die stomme computers.

Ik was vroeger ook nergens op te pakken. En met een middagje niet buiten spelen heb ik hem het meest. Ik doe het wel maar voor 1 middag hoor, anders is het niet te overzien en ook niet reëel. En als ik het een week doe heb ik mezelf er ook mee, dan zit ik met een kind in huis met een pesthumeur

Gast wo 6 apr 2011 - 2:46

Ik vind van niet. smile

Roxi3 wo 6 apr 2011 - 2:53

Ik heb geen kinderen maar ik keur het slaan van kinderen, of het nou een corrigerende tik is of een knal echt niet goed. Ik kreeg vroeger regelmatig een klap, voornamelijk van mijn vader. Ik hou ontzettend veel van mijn vader maar hij ging echt vaak te ver, het is zo makkelijk om je woede/boosheid om het gedrag van je kind even lekker af te reageren en het is in mijn opzicht ook de makkelijke manier. Natuurlijk is het moeilijk om consequent te zijn en om afstand te nemen van een situatie maar dat is volgens mij wel de juiste manier om met je kinderen om te gaan.

Bolleke wo 6 apr 2011 - 2:56

Ik denk dat er een groot verschil is tussen een tik en mishandeling, en ik vind dat het dus af en toe wel "moet kunnen". Eigenlijk zou ik het liefst alles oplossen zonder fysiek te worden maar soms lukt dat gewoon niet. Mijn zoon pak je nergens mee, als hij op de gang moet word dat zijn "hut", op zijn kamer gaat ie vrolijk spelen, speelged afpakken, vind ie niet erg pakt hij gewoon wat anders. En als hij dan ook nog een grote mond geeft krijgt hij wel een een tik, of ik pak hem wat ruwer bij zijn arm. Maar ik moet er wel bij zeggen dat ik mij dan toch nog schuldig voel en het ook altijd weer goed maak, en mijn excuses aan biedt. Meestal zeggen we dan sorry tegen elkaar.
Ik heb vroeger ook wel eens een tik gehad, en soms ook wel wat harder en dat keur ik niet goed, maar ik heb er niks aan overgehouden.

Phileine wo 6 apr 2011 - 2:56

Ik vind dat het niet moet kunnen. Enkel in gevaarlijke situaties zou ik het als laatste redmiddel gebruiken (als bijvoorbeeld je kind tijdens het autorijden aan het stuur wil trekken of ander gevaarlijk gedrag). Ik ben persoonlijk meer voor het in de hoek zetten of bespreken met je kind waarom hij zo vervelend doet. Misschien zit hem of haar wel iets dwars en kan hij of zij het niet uiten.

Gast wo 6 apr 2011 - 2:57

Ik ben er principieel op tegen, denk dat er veel betere manieren zijn om een kind iets duidelijk te maken. Ik vind het respectloos naar het kind toe en een teken van zwakte. Gelukkig denkt mijn man er precies hetzelfde over, dat vind ik wel fijn voor als wij zelf ooit kinderen krijgen.

Zelf kan ik één geval herinneren dat ik billenkoek heb gekregen van mijn oma, toen was ik 4-5 jaar. Ik was daar echt verschrikkelijk verontwaardigd over, ik had echt zoiets van: van mij blijf je af! Later, toen ik 8-9 was heeft m'n moeder nog een keer geprobeerd me een tik te verkopen. Ik zat toen op bed en heb echt m'n armen en benen ter verdediging opgetrokken, ik liet me niet slaan, punt uit. Was ook echt bereid om terug te slaan als ze het toch had gedaan.

Gast wo 6 apr 2011 - 2:59

het enige moment waarbij ik me kan voorstellen dat ik mijn dochter een tik geef, is wanneer ze naar een heet theeglas zou rijken bijvoorbeeld, anders niet. Ik vind slaan respectloos en kinderen hoor je met respect op te voeden.

Gast wo 6 apr 2011 - 3:00

Ik persoonlijk ben tegen het slaan of een 'tik' tegen kinderen. Ik vind dat je daar niks mee oplost dus doe ik het zelf ook niet. Ik heb zelf vroeger wel tikken gehad en mijn ouders waren wel een voorstander van een hardere aanpak. Daar ben ik het niet mee eens en ik zou mijn kind dus ook niet slaan.

Maar goed, dat zeg ik nu, misschien geef ik net als Arden uit woede wel een tik als mijn zoon me in het gezicht schopt ofzo.

Gast wo 6 apr 2011 - 3:03

freakielief schreef:Ik ben er principieel op tegen, denk dat er veel betere manieren zijn om een kind iets duidelijk te maken. Ik vind het respectloos naar het kind toe en een teken van zwakte. Gelukkig denkt mijn man er precies hetzelfde over, dat vind ik wel fijn voor als wij zelf ooit kinderen krijgen.

Zelf kan ik één geval herinneren dat ik billenkoek heb gekregen van mijn oma, toen was ik 4-5 jaar. Ik was daar echt verschrikkelijk verontwaardigd over, ik had echt zoiets van: van mij blijf je af! Later, toen ik 8-9 was heeft m'n moeder nog een keer geprobeerd me een tik te verkopen. Ik zat toen op bed en heb echt m'n armen en benen ter verdediging opgetrokken, ik liet me niet slaan, punt uit. Was ook echt bereid om terug te slaan als ze het toch had gedaan.

Zo ontzettend +1, echt. Ik heb toen ik een jaar of 5 was zo'n harde klap tegen mn hoofd gehad dat ik het nu nog weet. Ik voelde me zo waardeloos en dacht echt dat mama niet van me hield. Dat wil ik een kind niet aandoen. En ook een kleine tik ( heb ik zelden, maar toch wel eens gehad ), vond ik echt erg. Ik word liever met woorden op mijn plek gezet.

Ook al vinden veel mensen het raar ik vind die nanny van dat programma echt wel goede tips hebben met haar naughty spot. Ik snap best dat je totaal gestoord kan worden van een extreem vervelend kind, maar een tik geven, dat doe je gewoon niet.

Gast wo 6 apr 2011 - 3:07

Het is ook een teken van zwakte maar zijn we uiteindelijk niet allemaal mensen? Niet iedereen is daar even sterk in natuurlijk. Natuurlijk is er ook een grens die denk ik, vrij lastig te stellen is. Maar als ik terug kijk heb ik dus ook weleens een tik gehad maar dan was ik ook echt veels te ver gegaan en dat wist ik heel goed. Natuurlijk was er vast een betere oplossing geweest maar mijn moeder is ook maar een mens dus smile

. Ik neem het haar verder ook niet kwalijk, nooit gedaan ook. Daarvoor heb ik verder een veels te fijne jeugd gehad.

Gast wo 6 apr 2011 - 3:42

Ik zeg ook niet dat mensen die het af en toe wel doen monsters zijn en dat ieder kind er vreselijke trauma's aan overhoudt. Wink

Ik kan ook niet garanderen dat ik het uit schrik of wanhoop nooit zal doen, maar in principe ben ik er fel op tegen en zal dan ook mijn uiterste best doen om het nooit zo ver te laten komen. Mocht het toch gebeuren wil ik ook absoluut niet dat mijn kind denkt dat het normaal is. Zelfde geldt trouwens voor schreeuwen (levensgevaarlijke situaties daargelaten) en dreigen met fysiek geweld.

Gast wo 6 apr 2011 - 4:14

Razz_ schreef:Als mijn zoon na 2 waarschuwingen en een paar minuten in de hoek nog niet luistert denk ik wel dat ik een tik uitdeel op z'n handen bijvoorbeeld (nooit in het gezicht !) En volgens mij word ik ook zo'n orentrek moeder

Als mijn moeder vroeger boos werd rende m'n broertje met z'n handen over zn oren weg lol!

Wij kregen vroeger ook wel eens een tik, maar nooit onterecht. We hebben er niets van gekregen en ik zou m'n kinderen precies hetzelfde willen opvoeden!

Gesponsorde inhoud