Staren jullie kinderen weleens ?

Even een vraagje n.a.v wat mij de laatste paar dagen is opgevallen. Staren jullie kinderen weleens voor een aantal seconde zegmaar rond de 10 seconden en krijg je dan ook weleens geen reactie terug als je zo roept of hebben jullie dat nog nooit meegemaakt ?

Staart ze echt in het niks, of kijkt ze volledig naar iets interessants?

Als jordan moe is dan doet hij z'n duim in z'n mond en is hij even van de wereld..

H doet dat regelmatig.
Dan is ze echt in dromenland.

Ons mannetje doet dat ook weleens. Hij lijkt dan echt ergens naar te kijken of weg te dromen ofzo geen idee. Ow zeggen we dan tegen elkaar, er moet een nieuwe batterij in;)

mijn zoontje is nu net 5 maanden dus daar zie ik het niet bij,maar ik zelf heb het wel regelmatig dat ik staar.

Soms staart ze hier weleens eventjes. Meestal omdat ze dan helemaal in iets opgaat. Als ik haar dan roep, reageert ze meestal meteen maar het komt ook heel af en toe voor dat het even duurt omdat ze echt eventjes in dromenland is.

Bedankt voor jullie antwoorden. Hier is M.ara dus nu 3 dagen aan het staren, ze lijkt even helemaal afwezig en kijkt 10 seconden voor haar uit, je krijgt dan geen contact, ze reageert niet op aanspreken en aanraken en na 10 sec. lijkt ze ineens weer 'aan te staan' en is ze er weer. Nu hebben we het vandaag 1 keer gezien toen we net uit het pannekoeken restaurant kwamen en ze was ook echt heel moe maar eergisteren en de dag ervoor was ze juist net uit bed.

Nou stom dat dit topic er is, ik zat er vandaag nog aan te denken....

J kan soms een paar minuten voor zich uit staren en gaat dan ineens glimlachen naar het niets.. zo vreemd... wel schattig, maar heel raar

Jazeker, Joris is ook regelmatig even aan het staren, soms naar iets interesssants, maar ook vaker in het niets. Als ik hem dan roep ofzo is het even later...."huh" dus die is dan ook echt 'weg' geweest.

Nou stom dat dit topic er is, ik zat er vandaag nog aan te denken....

J kan soms een paar minuten voor zich uit staren en gaat dan ineens glimlachen naar het niets.. zo vreemd... wel schattig, maar heel raar

Ik zie mijn zoontje dat bijna nooit doen, toevallig vandaag maar hij was dan ook heel erg moe.

Mama_van2 schreef:Bedankt voor jullie antwoorden. Hier is M.ara dus nu 3 dagen aan het staren, ze lijkt even helemaal afwezig en kijkt 10 seconden voor haar uit, je krijgt dan geen contact, ze reageert niet op aanspreken en aanraken en na 10 sec. lijkt ze ineens weer 'aan te staan' en is ze er weer. Nu hebben we het vandaag 1 keer gezien toen we net uit het pannekoeken restaurant kwamen en ze was ook echt heel moe maar eergisteren en de dag ervoor was ze juist net uit bed.

Maar als je het niet vertrouwd moet je even de dokter bellen. Je hebt niet voor niets een moeder instinct. En zeker met M ara ben je meer op je hoede...

Misschien was ze nog niet helemaal wakker en sliep haar hartje nog? Om het zo te zeggen?

maar mama van 2 hoe weet je dat het gewoon staren is en geen absence? Gewoon staren lijkt me vrij normaal,maar waarom valt het jullie op? Omdat het vaker gebeurt in korte tijd ofzo?

Dat is zeker zo en mijn moedergevoel heeft al vaak gelijk gehad maar nu vind ik het zo moeilijk. Ze heeft dit nog nooit eerder laten zien en het zou natuurlijk kunnen dat dit een andere vormgeveving van haar epilepsie is, het zou er volgens de neuroloog steeds anders eruit kunnen zien maar het zou natuurlijk ook zo kunnen zijn dat dit erbij hoort en dat bijna alle kinderen dit weleens doen. Het 'probleem' is een beetje dat als ik nu bel naar het ziekenhuis ze M.ara meteen opnemen (staat op de terugbel lijst en moet dan komen) en ze is overmorgen jarig en we vieren het morgenmiddag en zaterdagmiddag. Dan zou ze dus dit weekend zeker in het ziekenhuis zijn net nu ze 1 wordt en misschien wel voor niets ? Moeilijk moeilijk ....

Rouge schreef:maar mama van 2 hoe weet je dat het gewoon staren is en geen absence? Gewoon staren lijkt me vrij normaal,maar waarom valt het jullie op? Omdat het vaker gebeurt in korte tijd ofzo?

Het valt me op door mijn moederinstinct en misschien klinkt dat gek maar het is echt zo. Op de 1 of andere manier zegt een stemmetje in mijn hoofd dat ik nu naar M.ara moet kijken en dat 1 seconden later gaat ze zo staren. Met al haar insulten had ik dit stemmetje ook, zo ook in de nacht iets zei me dat ik nu moest kijken en dan kwam er weer een insult daardoor wist ik ook precies hoeveel insulten ze op een dag had gehad.

Pff wat lastig zeg. Mijn eerste gevoel zou zijn dat het 'gewoon' staren is, veel kindjes doen dat maar met M.ara wil je natuurlijk geen risico nemen.
Hoe is ze na het staren? gewoon zichzelf of wat verstrooid ofzo?

Ja het is echt lastig en frustrerend want ik wordt er onrustig van en durf niet eens haar slingers te gaan ophangen voor morgen want ze kan zo opgenomen zijn, klinkt stom ik weet het maar ik kan dat gevoel niet stoppen, soort van angst.

Na het staren is ze gewoon normaal, ze lacht weer en doet weer gek, ze komt niet afwezig of verstrooid over.

Oh wat moeilijk Mamavan2. Dat staren van Mara klinkt wel 'zwaarder' dan een gewone staar-sessie van andere kindjes/jezelf. Ik zou er dus zeker even op letten. Maar kan je niet het even aankijken hoe het morgen gaat, er even goed op letten? En haar de komende dagen heel veel rust geven, zodat ze fit is voor haar verjaardag? Kan me voorstellen dat je hoopt dat ze dan gewoon lekker thuis is. Hou het maar goed in de gaten!

Maar als ze daarna weer normaal is, valt het misschien wel mee. Hoe is ze normaal gesproken na een insult? Is ze dan extra moe, of reageert ze dan ook weer vrolijk?

ok ik kan me je twijfel voorstellen,maar als je weet dat je gevoel/instinct vaak gelijk heeft dan zou ik er zelf niet mee wachten denk ik. Het is jammer dat het dan rond haar 1e verjaardag is, maar zou zelf liever gerustgesteld worden, mocht het toch niks zijn. Ik kan er niet goed over oordelen want ik weet niet hoe erg het is om 'absences' te hebben (als dat het zou zijn hoor,want het enige wat ik ervan weet is dat absences heel kort duren en nauwelijks merkbaar voor omgeving zijn, daarna is de persoon ook gewoon normaal..niet verward of moe ofzo...) Je maakt je iig niet onterecht zorgen gezien haar geschiedenis...

Hey mama_van2 ik kan me voorstellen dat je daar altijd wel angstig voor bent.
Herken je verder wel iets dan na het staren wat ze ook had na de insulten?

Als ik het zo lees denk ik dat het gewoon staren is vooral ook omdat ze daarna gewoon zichzelf is. Heb je niet het idee dat ze idd gewoon ergens naar aan het kijken is? Staat er dan iets heel kleurigs in haar buurt ofzo? wat echt haar aandacht pakt bedoel ik dan, of de radio, S.enna iets waardoor ze helemaal geconcentreerd luistert/kijkt?

Ach ja die angst is er inderdaad altijd maar ik hoop gewoon dat het niets voorstelt en dat het gewoon staren was wat ze de laatste dagen liet zien. Mijn vriend heeft het alleen vanavond gezien en die zei meteen de neuroloog te bellen en een hersenfimpje te laten draaien maar ik vond het zo sneu want het was al laat (20.00) toen we naar huis gingen en ze was ook echt moe. Eenmaal thuis heeft ze in bed wel 25 minuten alles bij elkaar gegilt voordat ze in slaap viel terwijl ze echt heel moe was, dit doet ze trouwens de laatste 2 dagen ook en ook haar gedrag is sterk aan het veranderen maar dat kan natuurlijk los staan van de epilespie.

Toen ze nog insulten had was ze daarna de ene keer ontzettend moe en de andere keer huilde ze uren aan een stuk dus daar kan ik ook niet veel wijs uit. Het staren deed ze trouwens niet naar de tv of de radio want die mag hier niet aan staan als M.ara benenden is vanwege teveel aan prikkels. Ze deed het 2 keer onder het avondeten in haar kinderstoel en vanavond in de wandelwagen na het eten.

Ik kijk het morgen nog even aan en ik ga maar hard duimen dat het gewoon wat staren was wat zo te lezen wel meer baby's doen en is ze lekker thuis op haar eerste verjaardag.

Is ze echt morgen jarig? (zo ja, alvast gefeliciteerd!)
Dan zou ik het inderdaad morgen in de gaten houden.

Ze is overmorgen jarig maar we vieren het morgen middag en zaterdag middag.